Η ιστορία της Σημαίας του Νότου (Confederate flag)

Η Σημαία του Νότου (πιο δημοφιλής ως «των Νοτίων» στην Ελλάδα) είναι γνωστή ως Συνομόσπονδη Σημαία, (“Confederate flag”) ή “Dixie flag” ή “rebel flag” ή ‘Southern cross’ (Νότιος σταυρός) ή “Stars and Bars”. Αυτή είναι η ιστορία της.

Όταν η Συνομόσπονδη Στρατιά του Shenandoah, υπό τον στρατηγό Joseph E. Johnston, και η Στρατιά του Potomac, υπό τον στρατηγό Pierre GT Beauregard, συνάντησαν δυνάμεις της Ένωσης στην πρώτη μάχη του Manassas στις 21 Ιουλίου 1861, τα στρατεύματά τους ανέμιζαν μια ποικιλία σημαιών πολιτειακές και εθνικές. (Τα δικαιώματα των Πολιτειών – μελών ήταν μια θεμελιώδης αρχή της Συνομοσπονδίας -CSA- και αυτό επηρέασε πολλές στρατιωτικές μονάδες να έχουν τις σημαίες της πολιτείας τους. Κάποιοι στρατιώτες από την Βιρτζίνια και τη Βόρεια Καρολίνα αρνήθηκαν να πολεμήσουν κάτω από οποιαδήποτε άλλη σημαία, εκτός από την σημαία της πολιτείας τους).

Η ομοιότητα της σημαίας με τα αστέρια και τις ράβδους (stars and bars) με τη σημαία των ΗΠΑ, σε συνδυασμό με τις ομοιότητες μεταξύ των στολών των δύο πλευρών και τη γενική σύγχυση της μάχης, συνέβαλαν σε ένα περιστατικό στην μάχη First Manassas, κατά το οποίο Συνομόσπονδες δυνάμεις πυροβόλησαν μια Συνομόσπονδη ταξιαρχία πεζικού με κυβερνήτη τον Α. Jubal Early. Λίγο αργότερα, ο Johnston και ο Beauregard αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια νέα, αρκετά διακριτική σημαία για τα στρατεύματά τους και ζήτησαν την γνώμη ενός από τους βοηθούς του Beauregard, του William Miles, ο οποίος αντιτάχθηκε στην γνήσια σημαία αρχικά.

Ο Miles τους είπε την προτίμησή του για την εθνική σημαία, ένα δικό του σχέδιο που θα περιείχε ένα μπλε ‘saltire’ (σχήμα Χ), με λευκό περίγραμμα και λευκά αστέρια (και πάλι, ένα για κάθε πολιτεία) σε ένα κόκκινο πεδίο. Η επιτροπή για τη σημαία την απέρριψε, λέγοντας ότι έμοιαζε "σαν ένα ζευγάρι τιράντες". Ο Johnston και ο Beauregard αποφάσισαν να την χρησιμοποιήσουν έτσι κι αλλιώς, με τον Beauregard να προτείνει στον Johnston δύο σημαίες : "Μια σημαίας ειρήνης ή παρέλασης και μια σημαία πολέμου που θα χρησιμοποιείται μόνο στο πεδίο της μάχης". Αυτή η δεύτερη σημαία, η λεγόμενη «σημαία μάχης», ήταν εκείνη που ο Miles είχε σχεδιάσει και οι δύο στρατηγοί και οι υπασπιστές τους συναντήθηκαν στο Fairfax Δικαστικό Μέγαρο, τον Σεπτέμβριο του 1861 για να επεξεργαστούν τις λεπτομέρειες. Με την προτροπή του Johnston , εγκρίθηκε ο τετράγωνος σχεδιασμός και κάθε κλάδος του στρατού να  έχει διαφορετικό μέγεθος : Σαράντα οκτώ ίντσες πλάτος για το πεζικό, τριάντα έξι ίντσες για το πυροβολικό και τριάντα ίντσες για το ιππικό".

Σύμφωνα με τον ιστορικό John Coski, το σχέδιο του Miles ήταν εμπνευσμένο από μια από τις πολλές «αποσχιστικές σημαίες» που ανέμιζαν στο συνέδριο απόσχισης της Νότια Καρολίνας το Δεκέμβριο του 1860. Η σημαία ήταν ένας μπλε σταυρός του Αγίου Γεωργίου Σταυρού σε κόκκινο φόντο, με 15 λευκά αστέρια στο σταυρό, που αντιπροσώπευαν τις πολιτείες που επέτρεπαν την δουλεία και στο κόκκινο πεδίο, ένα palmetto (φοίνικας) και μια ημισέληνος. Ο Miles άκουσε διάφορα σχόλια, μεταξύ των οποίων μιας κριτικής από κάποιον Charles Moise, έναν Εβραίο του Νότου, που ονόμαζε τον εαυτό του «Νότιο με εβραϊκή πειθώ». Στον Moise άρεσε ο σχεδιασμός, αλλά φαίνεται ότι είχε πρόβλημα με τον σταυρό, ισχυριζόμενος ότι «το σύμβολο της συγκεκριμένης θρησκείας δεν πρέπει να γίνει το σύμβολο του έθνους». Ο Miles φαίνεται ότι... πείσθηκε από την «εβραϊκή πειθώ» και άλλαξε τη σημαία του, αφαιρώντας το palmetto και το μισοφέγγαρο και αντικαθιστώντας το σταυρό με ένα "X", γιατί έτσι, όπως έγραψε, «αποφεύγονται οι θρησκευτικές αντιρρήσεις για το σταυρό».

Η σημαία του  Νότου συνεχίστηκε να είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στο Νότιο λαό κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου ορισμένες αμερικανικές στρατιωτικές μονάδες που είχαν Νότια ψευδώνυμα ή αποτελούντο κυρίως από Νότιους, έκανε την σημαία έμβλημα τους. Στο καταδρομικό πλοίο USS Κολούμπια ανέμιζε μια Νότια Ναυτική Σημαία ως σημαία μάχης σε όλη την διάρκεια του πολέμου στο Νότιο Ειρηνικό κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ως τιμήν προς της Κολούμπια, την πρωτεύουσα της Νότιας Καρολίνας, της πρώτης πολιτείας που αποχώρησε από την Ένωση. Μερικοί στρατιώτες είχαν τη σημαία του Νότου στις μάχες. Μετά τη Μάχη της Οκινάουα μια τέτοια σημαία υψώθηκε πάνω από το Shuri Castle, από έναν πεζοναύτη της αυτοαποκαλούμενης "Rebel Company". Ήταν ορατή για χιλιόμετρα και κατέβηκε μετά από τρεις ημέρες.

Η σημαία του Νότου εμφανίστηκε και στον πόλεμο της Κορέας και του Βιετνάμ, αλλά και πιο πρόσφατα στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν.

 

Πολλά συγκροτήματα και τραγουδιστές στις ΗΠΑ έχουν κάνει σύμβολό τους την Συνομόσπονδη σημαία - κυρίως από τον χώρο της Southern Rock - με πιο γνωστό το συγκρότημα των (παλιών) Lynyrd Skynyrd (πριν τους χτυπήσει και αυτούς η πολιτική ορθότητα) ή έχουν εμφανιστεί με αυτήν, ενώ η σημαία έχει εμφανιστεί και σε διάφορες κινηματογραφικές ταινίες και εκπομπές της tv. Η σημαία έγινε το "σήμα κατατεθέν" της Rockabilly μουσικής, ήταν παρούσα στην πτώση του Τείχους στο Βερολίνο (!), είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην Ευρώπη, ενώ συχνά κάνει την εμφάνισή της σε διάφορα γήπεδα της Ευρώπης! Η Συνομόσπονδη σημαία πολεμείται τελευταία με λύσσα από την "χούντα" της πολιτικής ορθότητας και του "αντιρατσισμού", αλλά σε πείσμα όλων, συνεχίζει να κυματίζει περήφανα!.  

 

 

 

 

 

   

 

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ