Τιμώντας την «γαλλική» οικογένεια

Το 1920 η γαλλική κυβέρνηση δημιούργησε το «Μετάλλιο Τιμής της Γαλλικής Οικογένειας» (Médaille d'Honneur de la Famille Française), το οποίο απονέμεται σε μητέρες που μεγάλωσαν με επιτυχία τέσσερα ή περισσότερα παιδιά. Πολλές αλλαγές έγιναν στο διάταγμα από τότε και το 1982 μετονομάστηκε σε «Μετάλλιο της Γαλλικής Οικογένειας» (Médaille de la Famille Française). Επιπλέον, πατέρες ή οποιοσδήποτε άλλος που έχει μεγαλώσει πολλά παιδιά με σωστό τρόπο μπορούσαν να επιλεγούν. Αργότερα έγινε ακόμα μια άλλη αλλαγή στο διάταγμα και το Μετάλλιο της Οικογένειας, μπορούσε να δοθεί σε μη Γάλλους, αρκεί τα παιδιά «να είναι Γάλλοι».

Οι δικαιούχοι θα πρέπει να έχουν συστάσεις για την τιμή, συνήθως από τον δήμαρχο της πόλης τους.

Αρχικά υπήρχαν τρία μετάλλια – χάλκινο, αργυρό και χρυσό. Το χάλκινο για τέσσερα ή πέντε παιδιά, αργυρό για έξι ή επτά παιδιά και χρυσό για οκτώ ή περισσότερα παιδιά. Ωστόσο, και αυτό άλλαξε και έμεινε ένα μόλις χάλκινο μετάλλιο, χωρίς να έχει σημασία πόσο πολλά είναι τα παιδιά.

Στην αρχή το μετάλλιο αποτελούσε σαφώς ένα τρόπο για την επιβράβευση των Γαλλίδων μητέρων που είχαν εργαστεί πολύ σκληρά για να αναθρέψουν μεγάλες οικογένειες και ως έναν τρόπο για να δοθεί κίνητρο για την δημιουργία μεγάλων οικογενειών. Με την πάροδο του χρόνου καθώς και με τις δημογραφικές ανακατατάξεις, το μετάλλιο έχει χάσει την σημασία του ως εθνικό σύμβολο και έχει γίνει, σήμερα, ένας οιωνός για την απώλεια του γαλλικού έθνους.

Ένας αριθμός δικαιούχων είναι ευπρόσδεκτος κάθε χρόνο στο Elysée Palace. Τον περασμένο Δεκέμβριο, εκείνες που μεγάλωσαν πέντε παιδιά ήταν (προσέξτε τα ονόματα):

Saadia Ayar née Jabir,

Medhia Bargaoui,

Fatima Batta,

Saâdia Brouzi,

Fatima Et-Tellah,

Nacéra Farsi,

Fatima Haddache,

Zineb Oussghir,

Και εκείνες που μεγάλωσαν έξι ή επτά παιδιά:

Fatiha Benhalima,

Fouzia Amezane,

Fatima Boularess,

Aïcha Hadj-Abderrahmane,

Mama Lefdou,

Fatima Loubbi,

Aïcha Tasry.

Η φωτογραφία στην αρχή τα λέει όλα.

Άραγε γιατί ήταν αυτές οι μόνες γυναίκες που προτάθηκαν; Μόνο οι αλλοδαπές γυναίκες έχουν μεγάλες οικογένειες; Ή οι Γαλλίδες απλά αγνοούνται σκόπιμα ; Σίγουρα εξακολουθούν να υπάρχουν μεγάλες καθολικές οικογένειες στη Γαλλία, αλλά δεν είναι φαίνεται, στη φύση των δημάρχων της Γαλλίας ή τον πρόεδρο να τις αναγνωρίσουν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Μάιο του 2013 μια θαρραλέα Γαλλίδα αποφάσισε να επιστρέψει το μετάλλιο που έλαβε στις 6 Ιουνίου 1993, επί προεδρίας Φρανσουά Μιτεράν. Σε μια μακροσκελή επιστολή που απευθυνόταν στον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ (François Hollande), εξηγεί ότι ο νόμος Taubira νομιμοποίησης του «γάμου» των ομοφυλοφίλων αλλάζει την φύση του θεσμού του γάμου που η ίδια και ο σύζυγός της τίμησαν και αφιέρωσαν τη ζωή τους σε αυτόν, καθώς μεγάλωσαν έντεκα παιδιά:

«Πρόκειται (το μετάλλιο) για μια αναγνώριση του έθνους στην υπηρεσία που παρέχουν προς αυτό οι οικογένειές του. Πρόκειται για μια απλή υπηρεσία, φυσικά, αλλά απαιτητική, από μια μητέρα και έναν πατέρα που φέρνουν στον κόσμο τα παιδιά που γεννήθηκαν από την αγάπη τους. Λόγω αυτής της αγάπης, τα μεγαλώνουν, όχι μόνο για τον εαυτό τους και για αυτό που εκείνοι θεωρούν σωστό, αλλά για να χτίσουν τον πολιτισμό του αύριο....

Και εδώ, κύριε Πρόεδρε, υπάρχει μια βαθιά αντίφαση ανάμεσα στην έννοια της οικογένειας που υπήρχε μέχρι τώρα, και αυτής που εφαρμόζουν οι πολιτικές σας. Στην πραγματικότητα, ο γάμος και η ανατροφή των παιδιών, σύμφωνα με την ιδεολογία σας, δεν είναι τίποτα περισσότερο από “δικαιώματα” που δικαιολογούν την τροποποίηση των φυσικών εννοιών, προκειμένου να προσαρμοστούν σε ατομικές πρακτικές. Αλλά αυτό το ατομικιστικό όραμα που τοποθετείτε πάνω απ’ όλα είναι εις βάρος μιας πραγματικά σοσιαλιστικής αντίληψης της χώρας μας. Μέσω της μεταρρύθμισης σας, η οικογένεια δεν είναι πλέον στην υπηρεσία του έθνους, δεν είναι πλέον το έθνος του αύριο. Είναι η έκφραση των “ατομικών δικαιωμάτων” και υπόκειται στις μορφές που επιλέγει το κάθε άτομο. 

Φυσικά, έχουμε πάντα επίγνωση των τρόπων ζωής κάποιων ανθρώπων. Αν τους βρίσκαμε περίεργους, δεν θα θίγαμε την ελευθερία τους. Αλλά τι παράλογη ιδέα είναι αυτή να προσπαθείτε να τους εντάξετε στην ομάδα με το όνομα οικογένεια! Το να είσαι γονιός δεν είναι ένα παιχνίδι πόκερ στο οποίο αυτός που εξαπατά καλύτερα κερδίζει ! Στην επίσημη ιστοσελίδα, βλέπω ότι ο νόμος που ψηφίστηκε από το κοινοβούλιό σας αναπαράγει τις ίδιες πανομοιότυπες διατάξεις με την προηγούμενη νομοθεσία σχετικά με το Μετάλλιο της Οικογένειας. Θα τους το απονείμετε όταν θα έχουν αγοράσει επαρκή αριθμό παιδιών από αυτές τις νέες αγορές σκλάβων που υπάρχουν ήδη σε ορισμένες χώρες του εξωτερικού ;...»

  

Την ίδια ώρα η σοσιαλίστρια δήμαρχος του Μονπελιέ, Hélène Mandroux, γέμισε την περίοδο των γιορτών, την πόλη με προπαγανδιστικές «εορταστικές» αφίσες δύο ομοφυλοφίλων. Η αφίσα λέει: ‘Ευτυχισμένο το Νέο Έτος σε όλους!’

Η 73χρονη Mandroux, τον Φεβρουάριο του 2011, «πάντρεψε συμβολικά» ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων και έγινε, τον Μάιο του 2013, μετά το νέο νόμο Taubira, η πρώτη δήμαρχος της Γαλλίας που «πάντρεψε» και επίσημα ομοφυλόφιλους. Το Μονπελιέ θεωρείται η δεύτερη «πιο gay πόλη» της Γαλλίας μετά το Παρίσι και πριν από την Ρεν. Καλός τρόπος για να κολακεύσει τους ψηφοφόρους της.

Στo Μόναχο της Γερμανίας κυκλφόρησε αυτή αφίσα για τα "οικογενειακά κουπόνια"

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή