Λατινική Αμερική: Το καταφύγιο για την επιβίωση της Λευκής Φυλής;

Του Jan Stadler (Faith & Heritage)/ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ* 

Οι περισσότεροι Φυλετικά συνειδητοποιημένοι Λευκοί, όταν έρχονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα της πτώσης του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, δυσκολεύονται να βρουν ελπίδα. Οι Ισπανόφωνοι σε είκοσι χρόνια θα διοικούν τις Η.Π.Α και θα έχουν εξαφανίσει το γνήσιο Αγγλο-σαξονικό στοιχείο που έθεσε τα θεμέλια της αμερικάνικης δημοκρατίας. Η Ευρώπη και η Χριστιανική της κληρονομιά θα αντικατασταθούν από τον νόμο της Σαρία, και η Αυστραλία βρίσκεται σε κίνδυνο να γίνει η κόκκινη αποικία της Κίνας. Πέραν ορισμένων εθνικιστικών κινημάτων όπως το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο, η ελληνική Χρυσή Αυγή και ενδεχομένως η κρυπτο-εθνικιστική Ρωσία, υπάρχει πολύ μικρή, εμφανής τουλάχιστον, ελπίδα για τον αν ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός θα αντέξει μέχρι το τέλος του αιώνα. Ακόμα και αν ζήσει, δεν θα διαθέτει την ισχύ του παρελθόντος.

Ωστόσο μέσα σε όλη την ματαιοδοξία που βρίσκεται στις Η.Π.Α, την Ευρώπη και την Αυστραλία, βρίσκεται μια κρυφή ευκαιρία, η οποία περνά απαρατήρητη τόσο από την Αριστερή διανόηση, όσο και από τους Λευκούς εθνικιστές- μια περιοχή που θα γεφυρώσει το κενό για τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, ανάμεσα σε στην παλαιά τάξη και την νέα. Αυτό το δυνητικό, κρυφό όπλο θα μπορούσε να είναι η Λατινική Αμερική. Δυστυχώς, οι έντονες σχέσεις ανάμεσα στους Αγγλο-Αμερικάνους (εννοεί τους Λευκούς των Η.Π.Α και του Καναδά) και τους ισπανόφωνους μετανάστες από την κεντρική Αμερική, οδήγησε όλους τους Λευκούς στο να θεωρούν όλους τους Λατινοαμερικάνους ως απόγονους Ινδιάνων. Όμως η Λατινική Αμερική, όπως και η Βόρεια Αμερική, έχουν αποτελέσει για τους περιπετειώδεις, πρωτοπόρους Λευκούς Ευρωπαίους, πεδίο δόξης, για εξερεύνηση, μετοίκιση, λεηλασία, κατάκτηση και καλλιέργεια. Αν και αυτό συνέβη με διαφορετικό τρόπο από ότι  στην βόρεια Αμερική, η Λατινική Αμερική παρόλα αυτά άρχισε να προοδεύει μέσα στον 21^ο αιώνα, και έχει πιθανότητες οικονομικής δυναμικής με μια βαθιά Ευρωπαϊκή ταυτότητα.

Δημογραφία

Για να βάλω αυτή την ιδέα σε μια τάξη, προτείνω να παρατηρήσετε την δημογραφική κατάσταση της Λατινικής Αμερικής, αφήνοντας τον μύθο πως όλη η Λατινική Αμερική μοιάζει με το Μεξικό (Πηγή: CIA World Fact Book).

Χώρα	Ποσόστωση ανθρώπων Καυκάσιας Φυλής
Αργεντινή	97%
Χιλή	89%
Ουρουγουάη	88%
Κόστα Ρίκα	86%
Πουέρτο Ρίκο	80%
Εκουαδόρ	65%
Κούβα	64%
Βραζιλία	47%
Κολομβία	20%
Βολιβία	15%
Περού	15%
Μεξικό	9%

Σε μια συγκριτική μελέτη στα δέκα Λευκότερα έθνη (συμπεριλαμβανομένης της Ε.Ε ως ένα έθνος), η Αργεντινή είναι ‘’Λευκότερη’’ από την Ε.Ε, μαζί με την Ουρουγουάη και το Πουέρτο Ρίκο. Είναι επίσης Λευκότερη από τις Η.Π.Α. Πέντε από τις πιο Λευκές χώρες παγκοσμίως, είναι Λατινοαμερικάνικες. 

Χώρα	Ποσόστωση ανθρώπων Καυκάσιας Φυλής
Αργεντινή	97%
Ευρωπαϊκή Ένωση	90.60%
Αυστραλία	89%
Ουρουγουάη	88%
Καναδάς	80%
Πουέρτο Ρίκο	80%
Νέα Ζηλανδία	78%
Η.Π.Α	62%
Κούβα	65%
Χιλή	59%

Σε συνάρτηση με την οικονομική ανάπτυξη, δημιουργείται μια καμπύλη Δυτικά από την Χιλή, νοτιοανατολικά μέσω Αργεντινής και Ουρουγουάης και μετά Βόρεια προς την Βραζιλία. 

Συμπτωματικά (ή ίσως και όχι), αυτή η καμπύλη βρίσκεται πάνω στα κράτη με Λευκούς πληθυσμούς. Δεν είναι επίσης  τυχαίο πως οικονομικά και δημογραφικά ακμάζουν τα έθνη της περιοχής που έχουν τοπογραφία όμοια με της Βορείου Αμερικής- όπου υπάρχουν εύφορες πεδιάδες, υπόγεια ορυχεία, εκτενείς ακτογραμμές και διεθνές εμπόριο. Τα λιγότερο ανεπτυγμένα και λιγότερο Λευκά έθνη, όπως η Βολιβία, η Παραγουάη και η Βενεζουέλα, βρίσκονται μπλεγμένα σε ζούγκλες που είναι δύσκολο οι άνθρωποι να περάσουν- εκτός και αν είσαι έμπορος ναρκωτικών.

Το μόνο πραγματικά αρνητικό είναι τα ποσοστά γονιμότητας. Για να διατηρηθεί ένας πληθυσμός, ο μέσος όρος γονιμότητας πρέπει να είναι 2.11 παιδιά. Όταν κοιτάμε τα Λατινοαμερικάνικα έθνη με την Λευκή πλειοψηφία, βλέπουμε πως μόνο η Αργεντινή βρίσκεται πάνω από τον μέσο όρο. Ωστόσο όλα αυτά τα έθνη εξακολουθούν να έχουν μια ελάχιστη αύξηση πληθυσμού λόγω της μετανάστευσης.

	Ρυθμός Γονιμότητας	Ρυθμός Αύξησης Πληθυσμού
Αργεντινή	2.25	0.95%
Βραζιλία	1.79	0.80%
Ουρουγουάη	1.84	0.26%
Χιλή	1.84	0.84%
Κόστα Ρίκα	1.91	1.24%
Κούβα	1.46	-0.10%
Πουέρτο Ρίκο	1.64	-0.6

Αν και αυτοί οι αριθμοί δεν είναι οι ιδανικοί, δείχνουν πως η Λατινική Αμερική κρατά έναν σταθερό πληθυσμό με μια μεγάλη ομοιογένεια. Με δυνατή οικονομική ανάπτυξη, αυτές οι χώρες μπορούν να κοιτούν φιλόδοξα το μέλλον.

Υποθέτοντας το μέλλον, η Λατινική Αμερική θα μεγαλώσει οικονομικά, ειδικά η Βραζιλία. Λόγω του υψηλού τουρισμού, αναμεμειγμένου με τις σημαντικές πηγές της χώρας όπως ο καφές, η ζάχαρη, το σιτάρι και το βοδινό κρέας, η Βραζιλία θα δυσκολευτεί να χαλάσει την οικονομική της ανάπτυξη.

Η Ουρουγουάη, δρώντας ως η Ελβετία της Λατινικής Αμερικής, έχει ραγδαία ανεβάσει το βιοτικό της επίπεδο και με ισχυρή οικονομία, μέσω ξένων επενδύσεων και ελεγχόμενης Ευρωπαϊκής μετανάστευσης, θα τα πάει υπέροχα.

Είναι γνωστό πως η Αργεντινή υστερούσε οικονομικά για δεκαετίες, βασικά από την εποχή του Περόν. Η Kirchner δεν είναι και ό,τι το καλύτερο για ηγέτης, από την εποχή του Χουάν Περόν, μα όπως και αν έχει, το Μπουένος Άιρες, είναι το κοσμοπολίτικο κέντρο του Δυτικού ημισφαιρίου και οικονομικά, υπάρχουν σημάδια που δείχνουν προς την ανάπτυξη φιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών. Πέραν αυτού με βάση την «πολυπολική» διαμόρφωση της πολιτικής από τον Βλαντιμίρ Πούτιν στην τελευταία του επίσκεψη στην Αργεντινή, δεν είναι δύσκολο να δούμε μια εναλλακτική οικονομική τάξη όπου οι Η.Π.Α θα εξαιρούνται από μικρότερα οικονομικά μπλοκ όπως η Ευρασιατική Ένωση, η Κίνα, οι BRICKS, η ASEAN και πιθανόν τα λατινοαμερικάνικα κράτη.

Δεδομένου του αισιόδοξου επιπέδου ανάπτυξης που έχει επιτευχθεί, αναμεμειγμένου με μια ελεγχόμενη από την Ευρώπη μετανάστευση και οικονομική επένδυση στην περιοχή, με έλλειψη Ισλαμιστών, Αράβων, μεσανατολιτών και Μαύρων, η Λατινική Αμερική φαίνεται όχι απλά πως έχει ένα ισχυρό Λευκό παρόν, μα και ένα Λευκό μέλλον.

Αυτή η δημογραφική οικονομική ενίσχυση στις ισχυρότερες περιοχές της Λατινικής Αμερικής, εγγυάται πως πέραν όλων των δημογραφικών, πολιτικών και οικονομικών προβλημάτων από τα οποία υποφέρουν ΗΠΑ και Ευρώπη, η Λευκή Λατινική Αμερική θριαμβεύει.

Κουλτούρα

Εν αντιθέσει με την θετική οικονομική δυναμική που κατέχουν οι Λευκοί στην περιοχή, υπάρχουν ισχυρά και μερικές φορές ουσιώδη πολιτιστικά χάσματα ανάμεσα στην αποκομμένη από τις ρίζες Δύση και την λιγότερο ‘πολιτικά ορθή’ Λατινική Αμερική. Δεδομένου του υψηλού ποσοστού ισπανικής, πορτογαλικής, ιταλικής και γερμανικής κουλτούρας, εντός της Λατινικής Αμερικής, έχουν αποτελεσματικά εκτοπίσει τους Ινδιάνους πίσω στον Αμαζόνιο και σε πτωχά έθνη όπως η Βολιβία και το Περού. Επίσης η γεωγραφική τους απόσταση από την Ευρώπη, συνέθεσε την δικιά τους εθνική και τοπική ιδιαιτερότητα, επιτρέποντα στην ευρωπαϊκή κουλτούρα της Λατινικής Αμερικής να αναπτυχθεί με έναν εντελώς ανεξάρτητο και διαφορετικό τρόπο από ότι στην Ευρώπη.

Πάρτε του Γερμανούς για παράδειγμα. Οι Γερμανοί μεταναστεύουν στην Λατινική Αμερική, κυρίως στην Αργεντινή, την Βραζιλία και την Ουρουγουάη, για πάνω από 300 χρόνια. Υπάρχουν πολλές γερμανικές κοινότητες στην Λατινική Αμερική, όπου οι ντόπιοι ομιλούν μόνο γερμανικά και οι πόλεις μοιάζουν με αντίγραφα της Βαυαρίας και της Έσσης. Εκεί μέσα, οι ντόπιοι μιλούν μόνο γερμανικά, εκτός και αν πρέπει να συνεννοηθούν με κάποιον από έξω οπότε και μιλούν ισπανικά. Οι Γερμανοί στην Λατινική Αμερική δεν εκτέθηκαν ποτέ σε κάποιο πρόγραμμα «απο-ναζιστοποίησης». Έτσι πολλές από τις παραδόσεις πριν από τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο, επιβιώνουν και θριαμβεύουν μέσα στην Λατινική Αμερική, όπου οι αντίστοιχοι Γερμανοί της Γερμανίας κρύβουν την περηφάνια τους για να ταιριάξουν  στο κοσμοπολίτικο μοντέλο της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Και φυσικά, υπάρχει η υπέροχη φύση της Αργεντινής και της Παραγουάης, οι οποίες στην ουσία φιλοξένησαν τους φυγάδες εθνικοσοσιαλιστές της Γερμανίας, οι οποίοι και ενίσχυσαν την γερμανική ταυτότητα στις κοινότητες.

Γερμανικό καφέ στην Χιλή

Αυτό που επίσης ενισχύει την ευρωπαϊκή ποικιλομορφία και ενισχύει της τοπικές παραδόσεις, είναι το γεγονός ότι στις πόλεις σε όλη την Λατινική Αμερική, οι Γερμανοί, οι ισπανόφωνοι και οι Ιταλοί, κλείστηκαν σε δικές τους κοινότητες.

Εν αντιθέσει, ενδιαφέρον είναι πως περισσότεροι Γερμανοί ζουν στην  Βραζιλία (δώδεκα εκατομμύρια) και στην Αργεντινή, παρά στην Αυστρία την Ελβετία και την Ντακότα. Ακόμα και η σημερινή Πρόεδρος της Αργεντινής, Κριστίνα Κίρσνερ, είναι μισή Ισπανίδα και μισή Γερμανίδα. Ομοίως ιστορίες ανάλογες μπορούν να ειπωθούν για όλες τις περιοχές που τις κυριάρχησαν Ισπανοί και Ιταλοί καθώς και για τις κοινότητες των Γάλλων, Πορτογάλων, Δανών, Ολλανδών και Ελλήνων, οι οποίοι δεν έχουν πλήρως αφομοιωθεί από την μοντέρνα αμερικάνικη κουλτούρα.

Με δεδομένη την νησιωτική φύση της Λατινικής Αμερικής, είτε με Φασισμό, είτε με Κομμουνισμό, πάντα υπήρχε παράδοση απέχθειας στις αμερικάνικες αξίες, τον παρεμβατισμό στην κουλτούρα και τον τρόπο ζωής τους. Αυτό φάνηκε περίτρανα όταν η Βραζιλιάνα Πρόεδρος Ντίλμα Ρούσεφ, επέπληξε τις Η.Π.Α για το διεθνές πρόγραμμα κατασκοπείας τους. Έχοντας συγκεκριμένο κοινωνικό και πολιτικό αντίκτυπο, η πράξη αυτή ενίσχυσε την σκέψη πολλών Λατινοαμερικάνων για αντίσταση και μη συμβιβασμό με τις Αγγλο-αμερικάνικες αξίες, ταυτότητες κλπ.

Ωστόσο, παρά την μικρή επιρροή που ο αμερικανισμός και η κουλτούρα του Χόλυγουντ, έχουν στην Λατινική Αμερική, έχουν στην πραγματικότητα μια επιρροή. Η λέηντι γκάγκα κάνει ακόμα τουρ στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, η ταινία ‘Legally Blonde’ ακόμα παίζει στους κινηματογράφους της Ουρουγουάης, η Αργεντινή έχει νομιμοποιήσει τον «γάμο» των ομοφυλόφιλων και η Μοσσάντ ακόμα κυνηγάει 90χρονους Ναζί στην Παραγουάη. Πέραν αυτών, η Λατινική Αμερική είναι ακόμα αποφασισμένη να προχωρήσει εγγύτερα σε μια λογική Ψυχρού Πολέμου, αρνούμενη να παραδώσει την ευρωπαϊκή ταυτότητα για την αμερικάνικη, αντιθέτως συνδυάζει τις ευρωπαϊκές της ρίζες, με τα τοπικά έθιμα.

Αν και μερικά  λατινοαμερικάνικα κράτη νομιμοποίησαν τον «γάμο» των ομοφυλόφιλων, υπάρχει ακόμα ισχυρός κοινωνικός συντηρητισμός ανάμεσα στον κόσμο και τις ελίτ, που δεν θέλουν ο τόπος τους να γίνει Σαν Φρανσίσκο.
                                                                      - συνεχίζεται..

@: Ο Jan Stadler είναι ολλανδικής καταγωγής Αμερικανός που διαμένει στο Άμστερνταμ. Είναι φοιτητής Ευρωπαϊκής Ιστορίας και αρθρογραφεί σχετικά με τα τρέχοντα ευρωπαϊκά ζητήματα καθώς και τον πολιτισμό και τη θρησκεία. Έχει εργαστεί με το Κόμμα του Τσαγιού στις ΗΠΑ, και με άλλα ευρωπαϊκά κόμματα όπως το Κόμμα της Ελευθερίας στην Ολλανδία και το Vlaams Belang στη Φλάνδρα. 

Η ιστοσελίδα Faith & Heritage (Πίστη και Κληρονομιά) είναι μια κοινοπραξία χριστιανών αρθρογράφων με παραδοσιοκρατική και εθνικιστική αντίληψη. (Υποστηρίζει το κίνημα του kinism). Περιλαμβάνει ένα ευρύ σύνολο απόψεων ανάμεσα στους συγγραφείς και κάθε αναγραφόμενη άποψη, δεν είναι απαραίτητα αποδεκτή από όλους. Άρθρα της έχουν παρουσιαστεί στον ΚΟ.

* Το κείμενο δόθηκε μεταφρασμένο από φίλο για τον ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΥΡΑΝΟ (ελάχιστες διορθώσεις από τον ΚΟ) - Πηγή