"Confederados". Οι απόγονοι των Νοτίων στην Βραζιλία!

 Το 1972, ο Τζίμι Κάρτερ, τότε κυβερνήτης της Georgia επισκέφθηκε τη Βραζιλία και παρατήρησε με θαυμασμό την ομοιότητα μεταξύ των Αμερικάνων Νοτίων και των λεγόμενων “Confederados”, των απογόνων τους, στην πόλη Santa Bárbara d'Oeste, της πολιτείας του São Paulo. Επισκέφθηκε μάλιστα τον τάφο μιας μακρινής θείας της γυναίκας του, η οποία ήταν μία από τους αρχικούς Confederados. Οι νεότεροι ήταν τότε Νότιοι πέμπτης γενιάς. Στην φωτογραφία κάτω, ο Κάρτερ, στο μνημείο του ιερέα αιδ. Ballard S. Dunn από τη Νέα Ορλεάνη, ο οποίος οδήγησε ένα μεγάλο πληθυσμό Νοτίων στη Βραζιλία.

Μετά το τέλος του πολέμου ανεξαρτησίας του Νότου (γνωστού ως «εμφύλιου» πολέμου), αρχής γενομένης από το 1867, στην περιοχή άρχισαν να φτάνουν μετανάστες από τις νότιες πολιτείες. Οι μετανάστες αυτοί έμεινα γνωστοί ως Confederados. Μαζί με τα έθιμα και τον πολιτισμό τους, οι Confederados έφεραν νέες γεωργικές μεθόδους και τεχνικές, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην εξέλιξη της γεωργίας στην περιοχή. Οι Confederados, επίσης, έφερε νέες θρησκείες στη Βραζιλία και στις 10 Σεπτεμβρίου 1871 ιδρύθηκε η πρώτη βραζιλιάνικη Βαπτιστική Εκκλησία στη Σάντα Μπάρμπαρα.

Οι πρώτοι Νότιοι που έφθασαν στην πόλη ήταν ο συνταγματάρχης William Hutchinson Norris, ένας βετεράνος του «εμφυλίου» και πρώην γερουσιαστής από την πολιτεία της Αλαμπάμα, και ο γιος του, ο οποίος άρχισε να διδάσκει μαθήματα σχετικά με τεχνικές καλλιέργειας βαμβακιού στους ντόπιους αγρότες. Μόλις εγκαταστάθηκαν, κάλεσαν να έρθει το υπόλοιπο της οικογένειάς τους, καθώς και άλλοι συμπατριώτες τους. Η μετανάστευση των Νοτίων ήταν ζωτικής σημασίας για την περιοχή και έγινε ένα από τα κύρια πολιτιστικά δρώμενα της πόλης: η ετήσια συνάντηση της Αδελφότητας των Αμερικανικών Απογόνων (Fraternity of American Descendants ή Fraternidade Descendência Americana, στα πορτογαλικά).

Η πρώτη γενιά των Confederados παρέμεινε μια νησιωτική κοινότητα, αλλά και από την τρίτη γενιά, οι περισσότερες από τις οικογένειες άρχισαν να παντρεύονται με ντόπιους Βραζιλιάνους ή άλλους μετανάστες. Καθώς περνούσε ο καιρός, οι απόγονοι του Confederados μιλούσαν ολοένα και περισσότερο την πορτογαλική γλώσσα και προσδιόριζαν τους εαυτούς τους ως Βραζιλιάνους. Καθώς η περιοχή γύρω από την Santa Bárbara d'Oeste και την Americana ασχολιόταν όλο και περισσότερο με την παραγωγή ζάχαρης από ζαχαροκάλαμο, οι Confederados έτειναν να μεταναστεύουν στις πόλεις. Σήμερα, μόνο λίγες οικογένειες εξακολουθούν να ζουν στην πρωταρχική γη που πάτησαν το πόδι τους οι πρόγονοί τους. Ενώ οι απόγονοι των αρχικών Confederados διεσπάρησαν σε όλη τη Βραζιλία, η έδρα της αδελφότητας των απογόνων είναι στη Santa Bárbara d'Oeste.

Οι σημερινοί Confederados διατηρούν την αγάπη για την συνομόσπονδη σημαία, ακόμη και αν θεωρούν τους εαυτούς τους εντελώς Βραζιλιάνους. Στη Βραζιλία, δόξα τω Θεώ, ακόμα η συνομόσπονδη σημαία δεν έχει μολυνθεί από την πανούκλα της «πολιτικής ορθότητας» και δεν θεωρείται «ρατσιστική». Άλλωστε υπάρχουν και πολλοί σύγχρονοι Confederados που είναι μιγάδες. 

Δυστυχώς, πρόσφατα, οι κάτοικοι της Americana, που τώρα κυρίως είναι ιταλικής καταγωγής, αφαίρεσαν την συνομόσπονδη σημαία από το έμβλημα της πόλης, επικαλούμενοι το γεγονός ότι οι Confederados τώρα αποτελούν μόνο το 10% του πληθυσμού της πόλης.

Το κέντρο της κουλτούρας των Confederado είναι το Campo Cemetery, γνωστό ως το «νεκροταφείο των Αμερικανών», στη Σάντα Μπάρμπαρα d'Oeste, όπου είναι θαμμένοι οι περισσότεροι από τους αρχικούς Confederados. Οι περισσότεροι Confederados ήταν προτεστάντες και το μόνο νεκροταφείο στην πόλη ήταν καθολικό, όπου απαγορεύονταν να ταφούν μη-Καθολικοί. Το 1867, με το θάνατο της Beatrice Oliver, συζύγου του συνταγματάρχη Oliver, ο συνταγματάρχης την έθαψε σε ένα οικόπεδο στην ιδιοκτησία του. Αυτό στη συνέχεια έγινε το «νεκροταφείο των Αμερικανών».

Οι απόγονοι εξακολουθούν να κρατάνε ζωντανή την σύνδεση με την ιστορία τους μέσα από την Fraternidade Descendência Americana. Κάθε Απρίλιο, η Αδελφότητα διοργανώνει ένα ετήσιο φεστιβάλ, το οποίο ονομάζεται Festa Confederada, που βοηθάει στην χρηματοδότηση του νεκροταφείου. Το φεστιβάλ βασίζεται στην κουλτούρα του παλιού Νότου της προπολεμικής περιόδου. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης υπάρχουν τυπικά αμερικανικά τρόφιμα, όπως τα ψητά κοτόπουλα, μπέργκερς και ψημένο καλαμπόκι. Μπάντες παίζουν τζαζ, Dixieland, και παραδοσιακά αμερικανικά λαϊκά τραγούδια, ο κόσμος χορεύει παραδοσιακούς χορούς, άντρες και γυναίκες φοράνε ρούχα της εποχής με τις γυναίκες να αναδύουν ένα άρωμα Σκάρλετ Ο 'Χάρα από την ταινία «Όσα παίρνει ο άνεμος» - ενώ φυσικά η συνομόσπονδη σημαία (των Νοτίων) είναι παντού!

Το φεστιβάλ δέχεται επισκέπτες από διάφορα μέρη της Βραζιλίας αλλά και του κόσμου. Το 2006 το επισκέφτηκαν 1.500 άτομα. Ανάμεσα στους επισκέπτες είναι και αρκετοί μαύροι.

Το μότο των οργανωτών είναι “To Live and Die in Dixie!”. H ιστοσελίδα τους είναι: http://festaconfederada.com.br/

Πέρσι το επισκέφτηκε μια δημοσιογράφος του αριστερών απόψεων Vice, για να κάνει ρεπορτάζ. 

Μεταξύ άλλων περιγράφει:

Μια μέρα την περασμένη άνοιξη, κοντά σε ένα παλιό αγροτικό νεκροταφείο στη νότια Βραζιλία, ένας μαύρος που ακούει στο όνομα Marcelo Gomes κρατούσε τις άκρες μιας σημαίας της Συνομοσπονδίας ποζάροντας για μια φωτογράφηση από κινητό τηλέφωνο. Μετά τη λήψη της φωτογραφίας, ο Gomes είπε ότι δεν βλέπει κανένα πρόβλημα ένας μαύρος να αποτίει φόρο τιμής στην ιστορία των Συνομόσπονδων Πολιτειών της Αμερικής. «Η αμερικανική κουλτούρα είναι μια όμορφη κουλτούρα», λέει. Κάποιοι από τους φίλους του έχουν συνομόσπονδο αίμα.

Ο Gomes βρέθηκε μαζί με άλλους 2.000 Βραζιλιάνους στην ετήσια Festa της Fraternidade Descendência Americana, την αδελφότητα των απόγονων των Νοτίων στη Βραζιλία, σε ένα οικόπεδο κοντά στην πόλη Americana, όπου εγκαταστάθηκαν Νότιοι πριν από 150 χρόνια. Το νεκροταφείο είναι συνήθως άδειο και δεν βρίσκεται κανείς εκτός από τον επιστάτη του ή τον περίεργο πιστό που επισκέπτεται το μικρό εκκλησάκι χτισμένο από τούβλα. Το γιορτινό πρωινό του Απριλίου, από ένα ηχείο το τραγούδι μάχης των Νοτίων "Stonewall Jackson's Way" που ακούγεται στη διαπασών Way", διακόπτει τη σιωπή του νεκροταφείου. Βραζιλιάνοι με ψηλά καπέλα και δερμάτινα μπουφάν αρχίζουν τους χαιρετισμούς.

Για μίλια γύρω από το νεκροταφείο, ο καυτός ήλιος πέφτει πάνω στα χωράφια του ζαχαροκάλαμου που φυτεύτηκαν από τους χιλιάδες Νότιους που είχαν απορρίψει την λεγόμενη «Ανασυγκρότηση» μετά την λήξη του λεγόμενου «εμφυλίου» πολέμου και είχαν εγκαταλείψει τις Ηνωμένες Πολιτείες, μια εθελοντική εξορία που η αμερικανική ιστορία λίγο ή πολύ έχει διαγράψει. Η διάσπαρτη διασπορά τους συγκεντρώνεται εδώ σε ετήσια βάση τα τελευταία 25 χρόνια. Η γιορτή τους χρηματοδοτείται από την τοπική αυτοδιοίκηση, και είναι μία οικογενειακή επανένωση των Confederados, ένας από τους τελευταίους εναπομείναντες θύλακες των παιδιών του αμετανόητου Νότου!

Νότιες σημαίες που γράφουν “Heritage, not Hate” ("Κληρονομία, όχι Μίσος"), ένα περίπτερο όπου αλλάζονται τα βραζιλιάνικα ρεάλ με το νόμιμο νόμισμα της Festa, το συνομόσπονδο χαρτονόμισμα του $ 1, παιδιά μαζεμένα στο τραμπολίνο να πηδούν και μία ουρά που περιμένει τα τηγανητά κοτόπουλα να γίνουν.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ