Ο «αντιρατσισμός» ως νέο εκκλησιαστικό δόγμα

ΚΟ: Ο εθνικισμός συνδέεται σκόπιμα με τον «διαχωρισμό» και με το «μίσος». Ακόμα και από χείλη χριστιανών ακούς το ίδιο ποίημα. Ο σκοπός είναι προφανής. Τα κέντρα που προωθούν την παγκοσμιοποίηση αγωνιούν να κάνουν ειδικά τους χριστιανούς (που θεωρούνται ανάχωμα στα σχέδιά τους, λόγω των παραδοσιακών «συντηρητικών» απόψεών τους) να αισθάνονται «ένοχοι» και «αμαρτωλοί» εάν δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το έθνος τους και την φυλή τους. Εθνικισμός είναι η ιδεολογία (όχι το συναίσθημα) που πρεσβεύει την ενεργητική κατάφαση της έννοιας του έθνους και τον αγώνα υπέρ της επιβίωσης του. Δεν έχει να κάνει με κανένα «μίσος». Ούτε ο «διαχωρισμός» είναι κάτι a priori καταδικαστέο. Διαχωρισμοί υπάρχουν παντού στην κοινωνία και από χριστιανικής απόψεως, ο χριστιανός πουθενά δεν ενοχοποιείται εάν ενδιαφέρεται για την ευημερία της δικής του «ξεχωριστής» ομάδας (είτε αυτή λέγεται οικογένεια, είτε λέγεται πολυκατοικία που μένει, πόλη που κατοικεί, επαγγελματικός κλάδος που εργάζεται, χωριό από το οποίο κατάγεται, αθλητική ομάδα που υποστηρίζει, κόμμα που ψηφίζει κλπ). Όταν πει όμως, ότι ενδιαφέρεται για την ευημερία του δικού του έθνους και της δικής του φυλής (που είναι επέκταση της οικογένειας) και θέλει να αγωνιστεί για αυτήν, γίνεται «ρατσιστής» και φυσικά, «αμαρτωλός»! Το παρακάτω άρθρο αναλύει την «αντιρατσιστική» ρητορική που έχει κάνει την εμφάνισή της δυναμικά μέσα σε εκκλησιαστικούς κύκλους στην Αμερική. Προέρχεται από χριστιανό του προτεσταντικού χώρου, υποστηρικτή του λευκού εθνικισμού. Στην Αμερική, των πολλών εθνοτήτων και φυλών, ο λευκός εθνικισμός, όπως είναι λογικό, δεν επικεντρώνεται τόσο στην έννοια του έθνους, όσο στην έννοια της φυλής, επιδιώκοντας την επιβίωση των λευκών Αμερικάνων και την διατήρηση της πληθυσμιακής τους πλειοψηφίας.

Του Clement Pulaski (Faithful Nation) / ΚΟ

Η κατηγορία του "ρατσισμού", είναι ένα σύγχρονο, αριστερό κοινωνικό κατασκεύασμα που χρησιμοποιείται ως εργαλείο πίεσης που σκοπό έχει τον εκφοβισμό και την υποταγή όσων δεν σκύβουν το κεφάλι στη liberal ατζέντα. Ο «ρατσισμός» επιχειρείται τώρα να αναγνωρισθεί και μέσα στις εκκλησίες της Δύσης ως μια «βιβλική αμαρτία». Ο δε «αντιρατσισμός» ως ένα νέο εκκλησιαστικό δόγμα. Τα τελευταία χρόνια και κάτω από την συνεχή πίεση των «γεγονότων», την προπαγάνδα των ΜΜΕ και τις επιταγές της εποχής, κάθε σημαντική δυτική εκκλησία στην Αμερική, φιλελεύθερη και συντηρητική, έχει κλίνει το γόνυ στο κοσμικό είδωλο της θεάς “diveristy”. Δεν υπάρχει πλέον πιο ιερό είδωλο του σημερινού αντίχριστου συστήματος από το είδωλο της «διαφορετικότητας». Χωρίς αυτό το είδωλο, ολόκληρο το σύστημα καταρρέει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλα τα θεσμικά όργανα υπόκεινται σε τέτοια πίεση για να το αποδεχθούν. Καθώς οι εκκλησίες δεν καταρρίπτουν αυτό το είδωλο, γίνονται συνεργοί στην καταστροφή της Χριστιανοσύνης.

Έτσι, η Σύνοδος της Λουθηρανικής Εκκλησίας του Μισσούρι (LCMS) δημιούργησε μια σελίδα στην επίσημη ιστοσελίδα της αφιερωμένη «στην καταπολέμηση του ρατσισμού». Η LCMS είναι η μεγαλύτερη συντηρητική λουθηρανική κοινότητα στις ΗΠΑ. Έχει μόνο άνδρες λειτουργούς και αντιτάσσεται στις αμβλώσεις. Ωστόσο, όταν πρόκειται για το θέμα της φυλής, η σύνοδος έχει υιοθετήσει την κοσμική γνώμη.

Η καταδίκη του "ρατσισμού" της LCMS είναι γεμάτη από αντιφάσεις, παρερμηνείες και ψέματα. Ο φόβος μην κατηγορηθεί κάποιος ως "ρατσιστής" έχει επιτρέψει στην "αντιρατσιστική" αριστερά να μπορεί να χρησιμοποιεί εκπληκτικά ψέματα. Η εικόνα που εμφανίζεται στην κορυφή της "αντιρατσιστικής" ιστοσελίδας της LCMS δείχνει κάποιους κατά πάσα πιθανότητα κληρικούς, που αγκαλιάζουν μαύρους ακτιβιστές ενώ κλίνουν τα κεφάλια τους ως να προσεύχονται. Ένας από τους μαύρους ακτιβιστές κρατάει ένα πλακάτ που γράφει “hands up, don’t shoot!”, ένα σύνθημα που κυκλοφόρησε αρχικά από τα ΜΜΕ μετά την δολοφονία του αφροαμερικάνου Michael Brown από τον αστυνομικό Darren Wilson στο Ferguson. Ακόμη και τα αριστερά μέσα μαζικής ενημέρωσης και το υπουργείο δικαιοσύνης του Ομπάμα έχουν παραδεχτεί εδώ και χρόνια ότι το «ψηλά τα χέρια, μην πυροβολείς» ήταν ένα ψέμα και παρόλα αυτά η LCMS συνεχίζει να το προβάλλει στην κορυφή της σελίδας "κατά του ρατσισμού".

«Ρατσισμός: Μια Χριστιανική αντίδραση»

Η απόπειρα της LCMS να καταδικάσει τον "ρατσισμό" βρίσκεται στο έγγραφο «Ρατσισμός: μια χριστιανική αντίδραση». Αν και το έγγραφο είναι γεμάτο από αναφορές της Αγίας Γραφής, δεν αποδεικνύει ότι ο "ρατσισμός" είναι αμαρτία. Πριν ασχοληθούμε με το έγγραφο, είναι σημαντικό να καταλάβουμε τι ακριβώς επιδιώκουν οι λευκοί εθνικιστές. Υπάρχει βέβαια μια μεγάλη ποικιλία απόψεων μέσα στον λευκό εθνικισμό και το κίνημα της Alt-Right, αλλά η θεμελιώδης κοινή αρχή είναι απλά αυτή: το να υπερασπίζεσαι πολιτικά μια εθνοτική ομάδα είναι ηθικά νόμιμο. Εάν η LCMS και άλλοι "αντιρατσιστές" Χριστιανοί δεν μπορούν να αποδείξουν ότι η αρχή αυτή είναι «αμαρτωλή», τότε δεν έχουν καμιά δουλειά να καταδικάζουν τον λευκό εθνικισμό. Εφόσον η Αγία Γραφή ορίζει ότι υπάρχουν διαφορετικά έθνη με βάση την καταγωγή και ότι διάφοροι άγιοι σε ολόκληρη την Βίβλο έδειξαν ιδιαίτερη ανησυχία για τον δικό τους λαό, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Ιησού (ως ανθρώπου) που έφερε πρώτα το Ευαγγέλιο στον ιουδαϊκό λαό, πως είναι δυνατόν να στηριχθεί το επιχείρημα ότι η φυλετική συνείδηση ​​και η υπεράσπιση μιας εθνότητας είναι κάτι κακό; Βέβαια, οι "αντιρατσιστές" Χριστιανοί υποστηρίζουν ότι οι λευκοί εθνικιστές έχουν «μίσος» ή πιστεύουν ότι ο άνθρωπος σώζεται εξ αιτίας της φυλής του, όχι εξ αιτίας της Χάρης του Ιησού Χριστού. Βέβαια, όλα αυτά είναι απλώς χονδροειδή ψέματα. Οι χριστιανοί λευκοί εθνικιστές δεν μισούν αυτούς που έχουν διαφορετική φυλή και παρόλο που είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλοί κοσμικοί λευκοί εθνικιστές που μισούν μη λευκούς, είναι προφανές ότι αυτό δεν έχει σχέση με τις ηθικές αξίες του εθνικισμού, επειδή παντού και σε κάθε πολιτική άποψη και ιδεολογία υπάρχουν άνθρωποι που αισθάνονται μίσος για τους αντιπάλους τους. Υπάρχουν αρκετοί Ρεπουμπλικανοί που μισούν τους Δημοκρατικούς, αλλά δεν βλέπουμε την LCMS να λέει ότι είναι αμαρτωλό να είσαι Ρεπουμπλικανός. Επίσης, οι χριστιανοί εθνικιστές πιστεύουν ότι στην Βασιλεία του Θεού θα υπάρχουν άνθρωποι από διαφορετικές φυλές, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τον σχεδιασμό πολιτικών ορίων, ούτε βέβαια με τα επίγεια σύνορα που οι αριστεροί ονομάζουν «όρια μίσους». Ούτε οι χριστιανοί εθνικιστές πιστεύουν ότι δικαιώνεται κάποιος ενώπιον του Θεού εξαιτίας της φυλής του. Πολλοί λευκοί θα καταλήξουν στην κόλαση και πολλοί μη λευκοί που θα πάνε στον Παράδεισο. Δεν έχω συναντήσει έναν χριστιανό εθνικιστή ο οποίος ισχυρίζεται ότι οι λευκοί που περιφρονούν τον Χριστό και το Ευαγγέλιό Του θα σωθούν. Επίσης δεν είναι οι «ρατσιστές» που «αρνούνται την ομορφιά της δημιουργίας του Θεού, η οποία έρχεται με πολλά διαφορετικά χρώματα», όπως λένε οι «αντιρατσιστές» χριστιανοί, αλλά είναι μάλλον οι "αντιρατσιστές" που επιμένουν ότι η φυλετική ποικιλομορφία πρέπει να καταστραφεί μέσω της απεριόριστης μετανάστευσης και της ανάμειξης των φυλών. Είναι προφανές, ότι επειδή δεν υπάρχει κάποιο ισχυρό βιβλικό επιχείρημα εναντίον του να αγαπά κάποιος το δικό του έθνος και να αγωνίζεται υπέρ αυτού, οι «αντιρατσιστές» Χριστιανοί καταφεύγουν στα ψεύδη εναντίον των λευκών εθνικιστών, διαστρέφοντας αυτό που εκείνοι πραγματικά πιστεύουν.

Στο εν λόγω έγγραφο, αναφέρεται ότι ο εθνικισμός είναι λάθος επειδή ο Θεός δημιούργησε όλους τους ανθρώπους από τον Αδάμ και επιθυμεί όλοι οι άνθρωποι να Τον αναζητήσουν. Το κείμενο που προσφέρεται ως «απόδειξη» είναι από τις Πράξεις των Αποστόλων κεφάλαιο 17. Η επιλεκτική παραπομπή από τη Γραφή είναι απόλυτα ανέντιμη. Το έγγραφο αναφέρει με ευκολία το πρώτο μισό του χωρίου των Πράξεων 17:26, αλλά παραλείπει το δεύτερο μισό του! Ο πλήρης στίχος αναφέρει: "Και έκανε από ένα αίμα όλα τα έθνη των ανθρώπων για να κατοικήσουν σε όλο το πρόσωπο της γης και έχει διορίσει τους προδιατεταγμένους καιρούς και τα όρια της κατοίκησής τους". Αυτός ο στίχος αναφέρει σαφώς ότι ο Θεός δηλώνει ότι υπάρχουν όρια μεταξύ των διαφορετικών εθνών! Πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο στίχος για να αποδείξει ότι τα εθνικά όρια είναι αμαρτωλά; Προφανώς δεν μπορεί να το αποδείξει, γι 'αυτό ο δεύτερος στίχος παραλείπεται. Από πού προκύπτει ότι η κοινή καταγωγή από τον Αδάμ σημαίνει την υποχρεωτική κατάργηση όλων των γήινων διακρίσεων; Είναι άραγε ανήθικο δύο αδέλφια που γεννιούνται από τους ίδιους γονείς να έχουν ξεχωριστά σπίτια ή μήπως είναι ανήθικο να έχει ένας άνθρωπος ιδιαίτερη μέριμνα για την ευημερία των δικών του παιδιών αντί για την ευημερία των ανιψιών του;

Το έγγραφο συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι επειδή όλοι οι άνθρωποι είναι πλάσματα του Θεού είναι επομένως κακό να πούμε ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος είναι διαφορετικός ο ένας από τον άλλο:

"Στη ρατσιστική ιδεολογία ... η φυλή, όπως καθορίζεται βιολογικώς, γίνεται η βάση για την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με τις κλίσεις, τις ικανότητες και τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των ατόμων, με σκοπό μετά, να γίνουν δηλώσεις σχετικά με τη συγκριτική αξία ενός ατόμου ως ανθρώπου. Η Αγία Γραφή διδάσκει, ωστόσο, ότι η αξία όλων των ανθρώπων βασίζεται τελικά στην αξία που τους θέτει ο Θεός. Η αξία ενός ατόμου δεν καθορίζεται από παρατηρήσιμους βαθμούς και σχετικές αξίες".

Αυτό το επιχείρημα είναι παράλογο. Ο Θεός όντως δημιούργησε όλους τους ανθρώπους, αλλά μας δημιούργησε για να είμαστε διαφορετικοί σε αμέτρητους τρόπους. Ο Θεός είναι ο συγγραφέας της γενετικής μας δομής, οπότε δεν μπορεί κάποιος να είναι αμαρτωλός απλώς επειδή επισημαίνει ότι ο Θεός μας έδωσε διαφορετικά γονίδια. Ο Θεός έκανε κάποιους ανθρώπους κοντούς και κάποιους ψηλούς. Μερικοί άνθρωποι είναι προικισμένοι με αυξημένη νοημοσύνη, μερικοί γεννιούνται με σοβαρές διανοητικές αναπηρίες. Από ό, τι γνωρίζω, η LCMS δεν έχει καταδικάσει ποτέ τους ανθρώπους για την παρατήρηση αυτών των γενετικών διαφορών. Μόνο όταν πρόκειται για το θέμα της φυλής γίνεται ξαφνικά «αμαρτωλός» όποιος παρατηρεί τις διαφορές. Το έγγραφο μπερδεύει επίσης την αξία των ανθρώπων σε σχέση με διάφορες φυσικές διακρίσεις με την αξία τους ενώπιον του Θεού. Είναι αλήθεια ότι ένας πλούσιος χριστιανός και ένας φτωχός χριστιανός έχουν την ίδια αξία στα μάτια του Θεού επειδή και για τους δύο πέθανε ο Χριστός, αλλά σίγουρα δεν προκύπτει ότι οι δύο άνδρες είναι ίσοι σε σχέση με τον πλούτο! Το ίδιο ισχύει για έναν μαύρο Χριστιανό και έναν λευκό Χριστιανό. Και οι δύο άνθρωποι αξίζουν ενώπιο του Θεού και για τους δύο πέθανε ο Χριστός, αλλά δεν προκύπτει ότι επομένως οι δύο άνδρες είναι γενετικά ταυτόσημοι.

Το έγγραφο συνεχίζει:

"Ο ρατσισμός βασίζεται στην ταυτότητα και στο να αισθάνεται κάποιος ασφαλής για την ζωή του εξ αιτίας του εαυτού και όχι του Θεού, ασφάλεια στο πλάσμα και όχι στον Πλάστη, έξω από τον οποίον ο άνθρωπος δεν έχει ταυτότητα ή ασφάλεια. Επομένως, η υπερηφάνεια στην «φυλή» πρέπει να θεωρηθεί ότι είναι ειδωλολατρία σε μία από τις πιο αδύναμες μορφές της. Πρόκειται για μια προσπάθεια να γίνουμε «σαν τον Θεό»".

Για μια ακόμη φορά παρατηρούμε την ασυνέπεια στην εφαρμογή αυτών των επιχειρημάτων. Υπάρχουν πράγματι αρκετοί λευκοί εθνικιστές που προσδίδουν υπερβολική εμπιστοσύνη στη φυλή τους, αλλά σίγουρα υπάρχουν εξίσου πολλοί πατριώτες Αμερικανοί που δίνουν υπερβολική εμπιστοσύνη στη χώρα τους. Υπάρχουν πολλοί για τους οποίους το να είναι Αμερικανοί πατριώτες είναι πιο σημαντικό στοιχείο της ταυτότητάς τους από το να είναι χριστιανοί, αλλά δεν βλέπουμε η LCMS να λέει ότι όλοι όσοι αυτοπροσδιορίζονται αμερικανοί πατριώτες είναι ένοχοι "ειδωλολατρίας". Οποιαδήποτε γήινη ταυτότητα μπορεί να γίνει είδωλο, αλλά δεν σημαίνει ότι κάθε γήινη ταυτότητα είναι κακή. Εάν η LCMS μιλούσε σοβαρά και πίστευε ότι δεν υπάρχει άλλη ταυτότητα εκτός της σχέσης μας με τον Θεό, τότε θα έπρεπε να απαιτήσει την κατάργηση των εθνικών κυβερνήσεων, της πυρηνικής οικογένειας, των ξεχωριστών επαγγελμάτων, των κοινωνικών και επαγγελματικών συλλόγων και των ιδιωτικών εταιρειών, γιατί όλες αυτές οι ομάδες μας δίνουν μια ταυτότητα η οποία μπορεί να γίνει είδωλο. Γιατί λοιπόν δεν μας ζητά η LCMS έναν ριζοσπαστικό αναβαπτιστικό κομμουνισμό να μας ελευθερώσει από αυτά τα είδωλα;

Και κάτι τελευταίο για την ιστορία που έχει σημασία. Θα νόμιζε κανείς ότι η LCMS είναι μια εκκλησιαστική κοινότητα που έχει μακρά ιστορία μάχης κατά του "ρατσισμού", αλλά δεν είναι έτσι. Όπως όλες οι εκκλησίες που δεν μένουν ανεπηρέαστες από τις κοσμικές τάσεις, η LCMS φωνάζει τώρα για «ρατσισμό», όταν σε όλη την περίοδο που στην Αμερική ήταν σε άνοδο το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων και υπήρχε σαφώς εντονότερο το φαινόμενο, δεν έκανε απολύτως τίποτα. Από όλα τα γεγονότα που συνέβησαν μεταξύ του 1954 και του 1970, δεν εμπνεύστηκε τίποτα η LCMS ώστε να εκδώσει κάποιο ψήφισμα που θα καταδίκαζε το "ρατσισμό". Ούτε από την πορεία του Martin Luther King στην Ουάσινγκτον (1963), ούτε από την απόφαση Loving v. Virginia (1967), η οποία νομιμοποίησε το διαφυλετικό γάμο, ούτε ακόμα και από την δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (1968). Φαίνεται ότι οι ηγέτες των LCMS κατά τη δεκαετία του 1960 δίσταζαν να στηρίξουν το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων και αυτό πιθανόν επειδή, όπως σχεδόν όλοι οι συντηρητικοί προτεστάντες εκείνης της εποχής, έβλεπαν το κίνημα με μεγάλη καχυποψία. Αυτή τους η σιωπή κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 αποδεικνύει ότι αντιμετώπιζαν το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων ως ένα κοσμικό φαινόμενο, όχι ένα κίνημα που είχε βιβλικές βάσεις. Είναι γνωστό ότι τα "πολιτικά δικαιώματα" για τους μαύρους προωθήθηκαν από κομμουνιστές (πολλές φορές εβραϊκής καταγωγής) που επιδίωξαν να ανατρέψουν όλες τις άλλες πτυχές της παραδοσιακής χριστιανικής κουλτούρας, προωθώντας τον φεμινισμό, την ομοφυλοφυλία, την πορνογραφία, την χρήση ναρκωτικών, την πορνεία και κάθε άλλο μέσο εκφυλισμού της παραδοσιακής κοινωνίας.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή της ιστορίας αυτής είναι η δραστηριότητα της LCMS την εποχή του «εμφυλίου πολέμου». Η Σύνοδος ιδρύθηκε το 1847 στο Σικάγο και την αποτελούσε σε μεγάλο βαθμό Γερμανοί μετανάστες. Αν και ιδρύθηκε σε μια βόρεια πολιτεία και οι Γερμανοί μετανάστες εκείνη την εποχή ευνοούσαν ευρέως τον σκοπό της Ένωσης, θα περίμενε κανείς οι ηγέτες της συνόδου να είναι σταθεροί στην κατάργηση της δουλείας (Abolitionism). Ωστόσο, συνέβη το αντίθετο. Ο C.F.W. Walther, ο πρώτος πρόεδρος της συνόδου και πρώτος πρόεδρος του Seminary του Concordia, το κύριο εκπαιδευτικό ίδρυμα της συνόδου, ήταν κατά των abolitionists και εν μέσω του «εμφυλίου» καταδίκαζε σε άρθρα του τα «επικίνδυνα κινήματα που είναι αντι-ευαγγελικά και αντιχριστιανικά» και ισχυριζόταν ότι ούτε η Βίβλος ούτε οι μεγάλοι λουθηρανοί θεολόγοι ορίζουν τη δουλεία ως αμαρτία και κατήγγειλε ότι ο ουμανισμός (ο άνθρωπος στο κέντρο) που μας έρχεται από την Γαλλική Επανάσταση, έχει διεισδύσει στη χριστιανική διδασκαλία και οι κραυγές για ισότητα είναι το πιο προφανές παραπροϊόν αυτής της διείσδυσης! Κατηγορούσε δε ότι πολλοί ιεροκήρυκες που μιλούσαν για «ισότητα» ήταν μέλη μασονικών στοών!

ΚΟ / από εδώ