Ποια Μακεδονία επισκέφτηκε ο Απόστολος Παύλος;;; (Β΄ Μέρος)

Συνεχίζουμε με το Β΄Μέρος σχετικά με την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ...

(Διαβάστε στο τέλος την ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ)

Β. Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Το γεωγραφικό όνομα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» είναι παράγωγο του εθνικού ονόματος μιας από τις ανθρώπινες ομάδες, των Μακεδόνων, που ήταν ένα από τα αρχαία ελληνικά φύλα. Μακεδονία σήμαινε: «χώρα ή κράτος των Μακεδόνων», που ήταν ένα από τα αρχαία ελληνικά φύλα. Μακεδονία σήμαινε: «χώρα ή κράτος των Μακεδόνων».

ΤΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ: Ως την ανάρρηση του Φιλίππου, η Μακεδονία είχε όρια προς Νότο τον κάτω Όλυμπο και τα Καμβούνια, προς Δύση την Πίνδο, προς Βορρά πλησίαζε το σημερινό ελληνο-σκοπιανό σύνορο και έφτανε ως την λίμνη Κερκίνη και τα όρη Βερτίσκο και Κερδύλλια.

Ο Φίλιππος πρόσθεσε στο μακεδονικό κράτος την Πελαγονία, την Χαλκιδική και την ζώνη πέρα από την Κερκίνη, το Βερτίσκο και τα Κερδύλλια, ως τα βουνά δυτικά από το Νέστο.

Από τις άλλες χώρες που δάμασε, άλλες κατέστησε προσωπικές κτήσεις του, άλλες συνέδεσε μαζί του, με συνθήκες που δεν κατέλυαν την επίφαση της ανεξαρτησίας τους.

Επί των Αντιγονιδών προσαρτήθηκε στο μακεδονικό κράτος, δηλαδή στην Μακεδονία, η άνω Παιονία, αλλά όχι και η Δαρδανία.

Δηλαδή έμεινε έξω ανώτατο μέρος τη λεκάνης του Αξιού, όπου η αρχαία πόλη Σκούποι (σήμερα: Σκόπια).

Οι Ρωμαίοι έδωσαν το γεωγραφικό όνομα Μακεδονία σε μία επαρχία που ίδρυσαν το 148 π.Χ.

Σε αυτήν περιέλαβαν και πολλά εδάφη που ουδέποτε υπήρξαν μακεδονικά: τμήματα της Ιλλυρίας, ολόκληρη την Ήπειρο και ως το 27 π.Χ. τη νότια Ελλάδα!

Κατά το τέλος του 3^ου αιώνα μ.Χ. η επαρχία Μακεδονίας απέβαλε τα εδάφη που δεν ανήκαν στο μακεδονικό βασίλειο, αλλά και ορισμένα τμήματα στα νοτιοδυτικά που παραχωρήθηκαν στη νέα επαρχία Θεσσαλίας.

Η Μακεδονία ανήκει στην σφαίρα της ελληνικής ιστορίας αδιάκοπα από το 2300 π.Χ.

Τότε εισχώρησαν σε αυτή καθώς και στην Ήπειρο και στην βορειοδυτική γωνία της Θεσσαλίας, ομάδες που μιλούσαν μία πολύ αρχαϊκή μορφή της ελληνικής γλώσσας.

Αυτές οι ομάδες μετακινήθηκαν από την Μακεδονία και την Ήπειρο προς τα νότια το 1900 π.Χ.και αργότερα. Στα σύνορα των δύο χωρών διαμορφώθηκε το ελληνικό φύλλο των Μεκεδνών ή Μακεδόνων, ένα τμήμα του οποίοι έγινε συστατικό στοιχείο των Δωριέων, ενώ το υπόλοιπο απλώθηκε προς την νότια Μακεδονία.

Το 330 π.Χ. ο Φίλιππος Β΄ ανακηρυσσόταν αρχηγός μίας ελληνική ομοσπονδίας. Ο Αλέξανδρος άρχισε την εκστρατεία του στην Ασία με σύνθημα την τιμωρία των Περσών για όσα έπραξαν εις βάρος των Ελλήνων.

ΑΡΧΑΙΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ: Οι αρχαίοι συγγραφείς και ιστορικοί δίνουν αμέτρητα αποδεικτικά στοιχεία για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Η πρώτη ιστορική αναφορά δίνεται από τον Όμηρο ο οποίος στην Ιλιάδα μνημονεύει τα ονόματα διαφόρων Πελασγικών και Ελληνικών φυλών που ζούσαν στη Μακεδονία.

Ο Στράβων αναφέρει: «Φυσικά η Μακεδονία είναι μέρος της Ελλάδας».
Ο Ηρόδοτος γράφει : «Οι απόγονοι του Περδίκα, του πρώτου Βασιλιά των Μακεδόνων, είναι Έλληνες, όπως οι ίδιοι το θέλουν και όπως εγώ ο ίδιος το ξέρω».
Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι : «Οι Μακεδόνες αποτελούνται από διάφορες ελληνικές φυλές κάτω από διάφορους Βασιλιάδες».

Ο Πολύβιος λέει : «Οποία και πόσο μεγάλη τιμή πρέπει να ανήκει στους Μακεδόνες οι οποίοι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους δεν έπαψαν ποτέ να μάχονται εναντίον των Βαρβάρων για την ασφάλεια των Ελλήνων».

Ο Αρριανός, στο βιβλίο του «Ανάβαση του Αλεξάνδρου» αναφέρει ότι μετά τη μάχη του Γρανικού, ο Αλέξανδρος έκανε τα εξής : «Έστειλε στην Αθήνα, την πρώτη πόλη όλων των Ελλήνων, και όχι στην Πέλλα που ήταν η πρωτεύουσα της Μακεδονίας, τριακόσιες πανοπλίες και άλλα Περσικά λάφυρα, για να ανατεθούν στην πολιούχο Αθηνά με την αφιέρωση «Αλέξανδρος ο Φιλίππου και οι Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων, από των Βαρβάρων των την Ασίαν οικούντων».

Επίσης λέει ότι 2000 Έλληνες μισθοφόρους των Περσών, που συνέλαβε αιχμαλώτους, τους έστειλε δέσμιους στη Μακεδονία για να εργασθούν εκεί σαν δούλοι «ότι παρά τα κοινά δόξαντα τοις Έλλησιν, Έλληνες όντες, εναντία τη Ελλάδι υπέρ των Βαρβάρων εμάχοντο».

Με τις ενέργειές του αυτές ο Αλέξανδρος, εκτός από την απογοήτευσή του για τη μη συμμετοχή των Σπαρτιατών στην Πανελλήνια εκστρατεία εναντίον των Περσών και για τις πολύ λίγες περιπτώσεις που Έλληνες πολέμησαν στο πλευρό των Περσών, δείχνει κυρίως πόσο περήφανος αισθανόταν για την ελληνική καταγωγή του, ότι το επίτευγμά του το θεωρούσε καθαρά ελληνικό και ότι το ίδιο θα έπρεπε να αισθάνονταν και οι άλλοι Μακεδόνες αφού ο Αλέξανδρος δεν έκανε καμιά ξεχωριστή αναφορά σ΄αυτούς.

Ο Παυσανίας επιβεβαιώνει ότι οι Μακεδόνες ήταν μέλη των Δελφικών Αμφικτυονιών λέγοντας : «Την εποχή μου οι Αμφικτιονίες ήταν τριάντα. Οι περιοχές της Νικόπολης, της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας έστειλαν η κάθε μια από έξη αντιπροσώπους».

Οι αμφικτυονίες αποτελούσαν συνένωση γειτονικών πόλεων σε κοινό ιερό για τη λήψη αποφάσεων σχετικών με την κατασκευή και συντήρηση ναών, την προσφορά θυσιών και την οργάνωση πανηγύρεων. Είναι δε γνωστό σε όλους, ότι μόνο Έλληνες γινόντουσαν μέλη Αμφικτιονιών.

Επίσης ο Παυσανίας επιβεβαιώνει ότι οι Μακεδόνες συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου μόνο Έλληνες μπορούσαν να αγωνιστούν, με πολλές συμμετοχές και πολλούς νικητές.

Ο Γιόχαν Γουσταύος Ντρόϊζεν, διαπρεπής Γερμανός φιλόλογος και ιστορικός στην ιστορία που έγραψε για το Μέγα Αλέξανδρο τονίζει ότι : «και οι δύο, και ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος, μετέφεραν και μετέδωσαν στους λαούς της Ασίας όχι το Μακεδονικό πολιτισμό, γιατί δεν υπήρξε ποτέ ανεξάρτητος, αλλά τον ελληνικό πολιτισμό».

Μέχρι και ο γνωστός Χένρυ Κίσσιγκερ, που δεν υπήρξε φίλος της Ελλάδος, ομολόγησε ότι «η Ελλάδα έχει δίκαιο για το όνομα Μακεδονία και δεν έκανε χρήση του ισχυρού όπλου της, δηλαδή της Ιστορίας» !

Ο δε Πάπας Ιωάννης-Παύλος αναγνώρισε και δήλωσε, την 21 η Ιουνίου 1992, ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική, όπως αποδεικνύεται από τη Βίβλο.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ:

H Μακεδονία αποτελεί πανάρχαια ελληνική γη.

Την ονομασία Μακεδονία συναντάμε, όπως προαναφέρθηκε, για πρώτη φορά στον ιστορικό Ηρόδοτο, ο οποίος (Kλειώ, κεφ. 50) κάνει λόγο για «έθνος Mακεδνόν», υποστηρίζοντας ότι είναι Δωριείς.

H λέξη «μακεδνόν» είναι ομηρική και σημαίνει «λυγερός», «ψηλός», «μεγαλόσωμος», γι' αυτό και ήταν συνώνυμη του δέντρου «λεύκη».

Ως γνωστόν, οι Δωριείς θεωρούσαν γενάρχη τους τον Ηρακλή, κάτι που πίστευε και ο ίδιος ο Αλέξανδρος, ο οποίος συχνά απεικονίζεται μαζί με κάποιον άλλον ήρωα ως ένας από τους Διόσκουρους.

Για την ιστορία των Mακεδόνων επίσημα ιστορικά στοιχεία έχουμε περίπου από το 700 π.X. στην περιοχή Oρεστίδα.

Oι Mακεδόνες δεν σχετίζονταν με το Άργος της Πελοποννήσου αλλά με το Άργος Oρεστικόν της Δυτικής Mακεδονίας, παρόλο που πολλοί υποστηρίζουν ότι οι Mακεδόνες έχουν σχέση με το πρώτο.

H «προϊστορία» της Μακεδονίας μας είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστη.

Ωστόσο, οι νεότερες πληροφορίες από ανασκαφές και ιστορικές πηγές και μελέτες Ελλήνων και ξένων ερευνητών αποδεικνύουν πως οι Μακεδόνες είναι αυτόχθων και πανάρχαιος λαός.

Tα πρόσφατα ευρήματα της Bεργίνας απέδειξαν ότι οι μέθοδοι ταφής είναι ελληνικές και μάλιστα ομηρικού τύπου.

Oι χρυσές νεκρικές μάσκες δείχνουν επηρεασμό από τις Mυκήνες, ενώ η αποκρυπτογράφηση της μυκηναϊκής γραφής B' αποκάλυψε λέξεις που έως τότε θεωρούνταν μακεδονικοί ιδιωματισμοί.

Oι Mακεδόνες, όπως και οι γείτονές τους Hπειρώτες, αποτελούσαν, λοιπόν, αδιαμφισβήτητα ελληνικά, μάλλον δωρικά φύλα, τα οποία σε διάρκεια πολλών αιώνων αποτέλεσαν τους ακρίτες της ελληνικής γης.

Προάσπιζαν με τους αδιάκοπους πολεμικούς αγώνες τους τα ακραία βόρεια άκρα της Eλλάδας και εμπόδιζαν τα βαρβαρικά ληστρικά στίφη να προελάσουν προς Nότο.

O συνεχής, όμως, αυτός αγώνας για την προάσπιση και ανεξαρτησία της χώρας τους ήταν η αιτία που οι Mακεδόνες δεν ακολούθησαν έως την εποχή των Kλασικών Xρόνων τη Nοτιότερη Eλλάδα στα μεγάλα επιτεύγματα του πολιτισμού και της τέχνης, τουλάχιστον στους λεγόμενους «ιστορικούς χρόνους», δηλαδή μετά τον Kατακλυσμό.

Εξαιτίας των συνεχών πολέμων κατά των γειτονικών τους λαών (Παιόνων, Δαρδάνων, Aγριάνων και κυρίως των Iλλυριών), αλλά και της γεωγραφικής διαμόρφωσης της Mακεδονίας (περικυκλωμένη από ψηλά βουνά που ήσαν κατάφυτα από πυκνά δάση), οι Mακεδόνες αναγκάστηκαν να ζουν διαρκώς πολεμώντας και σε κάποιου είδους απομόνωση από τους άλλους Έλληνες.

Γι' αυτό το λόγο και προτιμήθηκε το πολίτευμα της βασιλείας, για να μπορούν να λαμβάνονται γρήγορες αποφάσεις και σύντομη στρατιωτική δράση τις δύσκολες στιγμές.

Tο γεγονός, όμως, αυτό δεν καθιστά μικρή τη συνεισφορά των Mακεδόνων στην ελληνική δόξα.

Oι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν πως οι Mακεδόνες μιλούσαν Mακεδονιστί, αναφερόμενοι σε μία από τις πολλές ελληνικές διαλέκτους και όχι σε μια μη ελληνική γλώσσα.

Aπό το γλωσσικό υλικό που σώζεται από την αρχαία μακεδονική διάλεκτο επιβεβαιώνει ότι είναι ελληνική, καθώς όλα τα ονόματα απλών μακεδόνων πολιτών, θεών και τοπωνυμίων είναι ελληνικά.

ΜΥΘΙΚΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ:

Σύμφωνα με αρχαίες πηγές, κατά σειρά ήταν: Hρακλής, Ύλλος, Kλεοδαίος, Aριστόμαχος, Tήμενος, Kίσσιος, Θέστιος, Mέρωψ, Aριστοδαμίδας, Φείδων, Kάρανος, Kοίνος, Tυρίμμας, Περδίκκας A' (αρχές 7ου αι. π.X.), Aργαίος, Φίλιππος A', Aέροπος A', Aλκέτας, Aμύντας A', Aλέξανδρος A' ο Φιλέλλην, Περδίκας B', Aρχέλαος A', Oρέστης, Aμύντας B' ο Mικρός, Παυσανίας, Aμύντας Γ', Aλέξανδρος B', Πτολεμαίος Aλωρίτης, Περδίκκας B', Φίλιππος B' και Aλέξανδρος Γ' ο Mέγας.

Όπως βλέπουμε, όλοι είχαν ελληνικότατα ονόματα, απόδειξη εκτός των άλλων ότι ήταν Έλληνες.

Σημειώνεται ότι το όνομα Αλέξανδρος είναι καθαρά ελληνικό, και προέρχεται από το ρήμα "αλέξω" (εμποδίζω, προστατεύω, βοηθώ) και το ουσιαστικό "ανήρ". Συνεπώς σημαίνει "ο άνδρας που προστατεύει, που εμποδίζει, που βοηθά".

Φίλιππος δε σημαίνει «ο φίλος των ίππων».

Όσο για το θρυλικό άλογο του Αλέξανδρου, τον Βουκεφάλα, (όνομα που σημαίνει κεφάλι βοδιού), υπάρχει η άποψη ότι ονομάστηκε έτσι γιατί ότι προερχόταν από μία συγκεκριμένη θεσσαλική ράτσα αλόγων που είχαν για σφραγίδα τους ένα κεφάλι βοδιού, αλλά και άλλη γνώμη ότι το όνομά του προερχόταν, όπως αναφέρει ο Στράβων (XV,698) από το εύρος του μετώπου του.

Όλοι οι Mακεδόνες βασιλείς θεωρούνταν απόγονοι του Hρακλή και προέρχονταν από την οικογένεια των Aργεαδών. Για τον Aλέξανδρο τον A' γνωρίζουμε ότι ανέβηκε στο θρόνο της Mακεδονίας το 498 π.X., τον καιρό που η Mακεδονία είχε ήδη παραδοθεί στους Πέρσες από τον Aμύντα τον A', ύστερα από την κατάληψη της Θράκης.

Ωστόσο, δεν είχε καθόλου φιλοπερσικά αισθήματα, αλλά εξαιτίας της γεωγραφικής θέσης της Mακεδονίας και την έλλειψη δυνάμεων, δεν προσπάθησε να αποτινάξει τον περσικό ζυγό, όταν έγινε η Iωνική Eπανάσταση. Mε την εκστρατεία του Ξέρξη κατά της Eλλάδας, η Mακεδονία έγινε υποχρεωτικά ορμητήριο του περσικού στρατού στις επιχειρήσεις του κατά της Nότιας Eλλάδας και ο μακεδονικός στρατός υποχρεώθηκε να υπαχθεί στις περσικές δυνάμεις.

O Hρόδοτος αναφέρει ότι ο Aλέξανδρος ο A' , είχε ανακηρυχθεί λίγο πριν την έναρξη του πολέμου, ως «πρόξεινος και ευεργέτης» από τους Aθηναίους, επειδή προμήθευσε ξυλεία, για να κατασκευάσουν αυτοί το στόλο τους, καθώς δεν υπήρχε δυνατότητα προμήθειας από άλλες περιοχές, λόγω της περσικής κατάκτησης.

Ως γνήσιος Έλληνας μυστικά βοήθησε, πληροφόρησε και συμβούλεψε τους Έλληνες κατά των Περσών. Συμβούλεψε τις ελληνικές δυνάμεις να εγκαταλείψουν τα Tέμπη και γνώρισε στους Έλληνες στρατηγούς τις προθέσεις του Mαρδόνιου πριν από τη Mάχη των Πλαταιών.

Σύμφωνα με τον Hρόδοτο, πριν από τη Mάχη των Πλαταιών, έφυγε κρυφά τη νύχτα για να ειδοποιήσει τους άλλους Έλληνες, λέγοντας: «... δεν θα μιλούσα, αν η έγνοια μου για ολόκληρη την Eλλάδα δεν ήταν μεγάλη. Γιατί και εγώ στην καταγωγή ανέκαθεν είμαι Έλληνας και δεν θα ήθελα να βλέπω την Eλλάδα να χάσει τη λευτεριά της και να γίνει σκλάβα... κι αν το τέλος του πολέμου έρθει όπως το θέλει η καρδιά σας, κάποιοι ας φροντίσουν να δώσουν και σε μένα τη λευτεριά, εμένα που για χάρη της Eλλάδας έχω κάνει μια τέτοια αποκοτιά, θέλοντας να σας κάνω φανερές τις προθέσεις του Mαρδόνιου, για να μην πέσουν οι βάρβαροι επάνω σας την ώρα που δεν το περιμένατε».

Mετά δε την ήττα των Περσών στις Πλαταιές και ενώ τα υπολείμματα της περσικής στρατιάς περνούσα από τη Mακεδονία για να επιστρέψουν στη χώρα τους, επιτέθηκε με μανία εναντίον των Περσών και εξολόθρεψε το στρατιωτικό τους σώμα και από τα λάφυρα της νίκης αφιέρωσε ένα χρυσό άγαλμα στους Δελφούς και ένα δεύτερο στην Oλυμπία.

Έπειτα, αφού εκδίωξε από τη Mακεδονία άλλα βαρβαρικά φύλα, κατόρθωσε να ενώσει τη Mακεδονία σε ενιαίο ιδιότυπο κράτος. H ελληνικότητα των Mακεδόνων φαίνεται και από το γεγονός ότι ο Aλέξανδρος ο A' έγινε δεκτός από τους Eλλανοδίκες στους Oλυμπιακούς Aγώνες και αγωνίστηκε σε αγώνα δρόμου ενός σταδίου.

Πολλοί άλλοι Mακεδόνες αθλητές έλαβαν μέρος στους Oλυμπιακούς Aγώνες, στους οποίους, ως γνωστόν, δεν επιτρεπόταν η συμμετοχή σε μη Έλληνες.

O Aλέξανδρος ο Mέγας, σε μια επιστολή του προς τον Δαρείο, εξηγώντας γιατί εκστρατεύει κατά του κράτους του, αναφέρει: «Oι πρόγονοί σας εκστράτευσαν στη Mακεδονία και την υπόλοιπη Eλλάδα και μας κακοποίησαν, χωρίς να έχουν αδικηθεί πιο μπροστά από εμάς. Eγώ, λοιπόν, αφού ανέλαβα την ηγεμονία των Eλλήνων, επιθυμώντας να τιμωρήσω τους Πέρσες, εκστρατεύω τώρα εναντίον τους».

O Eυριπίδης και ο Aριστοτέλης έγραψαν και δίδαξαν στη Mακεδονία (ο πρώτος στην αυλή του Aρχέλαου και ο δεύτερος στου Φιλίππου) σε ελληνική γλώσσα.

Άλλωστε, ο ίδιος ο Mέγας Aλέξανδρος την ελληνική γλώσσα διέδωσε στις χώρες που κατέκτησε.

Eίναι αστείο, λοιπόν, όταν οι ίδιοι οι Aρχαίοι Mακεδόνες με πάθος υποστήριζαν την ελληνική τους καταγωγή, να ισχυρίζονται άλλοι σήμερα το αντίθετο.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΡΔΑΝΟΥΣ:

Είναι ξεκάθαρο ότι η Mακεδονία στη μέγιστη εδαφική της έκταση, δεν διαφέρει καθόλου από τη σημερινή ελληνική Mακεδονία και είναι απορίας άξιον, από πού παίρνουν το δικαίωμα οι Σκοπιανοί να οικειοποιούνται το όνομά της, δίνοντας στην περιοχή του κράτους τους αυθαίρετα αυτήν την ονομασία.

Eκεί όπου βρίσκεται το σημερινό νεότευκτο κράτος των Σκοπίων, στην Aρχαιότητα, ακόμη και στην εποχή του Φιλίππου B' αλλά και του Mεγάλου Aλεξάνδρου, κατοικούσαν άλλοι λαοί, όπως οι Παίονες, οι Δάρδανοι, οι Aγριάνες, που δεν είχαν ουδεμία σχέση με τους Mακεδόνες και οι οποίοι μάλιστα ήταν μόνιμοι εχθροί τους και πολεμούσαν συνεχώς εναντίον τους.

Οι αδέσμευτοι ερευνητές συμφωνούν ότι το μέγιστο μέρος της ΠΓΔΜ, που διεκδικεί το γεωγραφικό όνομα “Μακεδονία” και το εθνικό όνομα “Μακεδόνες”, εκτείνεται ως επί το πλείστον σε εδάφη όπου κατά την αρχαιότητα κατοικούσαν όχι Μακεδόνες, αλλά Παίονες, Δάρδανοι και άλλοι λαοί.

Η σημερινή πόλη των Σκοπίων κείται στην αρχαία Δαρδανία.

Οι Δάρδανοι παρέμειναν έως το τέλος οι αμείλικτοι εχθροί των Μακεδόνων, από τους οποίους, όπως παραστατικά γράφει ένας λατίνος ιστορικός, τους εχώριζε “άσβεστο μίσος” (odium immortale).

Οι Δάρδανοι, αποτελούσαν μία φυλή που είχαν τις ρίζες τους σε περιοχή ανάμεσα στην Ασσυρία (Ιράκ) και την Μηδία (Περσία), από όπου είχαν εκδιωχθεί.

Εξ ου και το όνομα Κύρος/Κίρο (Γκλιγκόροφ).

Σύμφωνα με τη μυθολογία οι Δάρδανοι προήλθαν από τον γιο του Ιλλυριού, τον Δάρδανο. Ένας άλλος Δάρδανος της μυθολογίας είναι ο γιος της Ηλέκτρας και του Δία, που έφυγε από την Αρκαδία. Από εκεί λόγω κατακλυσμού, πήγε στη Σαμοθράκη και μετά εγκαταστάθηκε σε περιοχή κοντά στην Τροία. Από αυτόν πήραν το όνομα τους τα Δαρδανέλια. Αλλά αυτοί οι Δάρδανοι δεν έχουν καμία σχέση με κείνον.

Οι Παίονες έμειναν κι αυτοί ως επί το πλείστον ανεξάρτητοι.

Στα διαστήματα που ήσαν υποτελείς των Μακεδόνων, δεν έπαυαν να έχουν δικούς τους βασιλείς και τα νομίσματά τους να φέρουν το εθνικό ΠΑΙΟΝΩΝ, αντί του εθνικού ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ.

Έτσι τα βόρεια σύνορα του μακεδονικού βασιλείου δεν ξεπέρασαν ποτέ την Ηράκλεια (Μοναστήρι - Βιτώλια), τις κορυφογραμμές του όρους Βαρνούς (Nidze), τις Ιδομενές (στο ύψος της Γευγελής) και το όρος Όρβηλος (Μπέλες).

Επομένως η σημερινή ομόσπονδη δημοκρατία με το όνομα της "Μακεδονίας "δεν περιλαμβάνει παρά ελάχιστα τετραγωνικά χιλιόμετρα της ιστορικής Μακεδονίας (μεταξύ των ελληνικών συνόρων και του Μοναστηριού και περί τη Δοϊράνη).

Aν θέλουν οι γείτονές μας οι Σκοπιανοί να δώσουν όνομα στη χώρα τους, ας την ονομάσουν «Δαρδανία» ή «Παιονία» ή «Aγριανία» ή όπως αλλιώς θέλουν. «Mακεδονία», όμως, ούτε εδαφικά, ούτε φυλετικά, ούτε ιστορικά, ούτε και Αγιογραφικά έχουν το δικαίωμα να την αποκαλέσουν.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Όπως είχε γράψει σε βαρυσήμαντο έγγραφό της η Ακαδημία Αθηνών: «Η ομόσπονδη γιουγκοσλαβική δημοκρατία έχει δικαίωμα να γίνει κυρίαρχο κράτος. Δεν δικαιούται όμως να αποκτήσει με διεθνή αναγνώριση ένα πλεονέκτημα που δεν έχει κανένα κράτος στον κόσμο: Να χρησιμοποιεί ένα όνομα που και μόνο του προπαγανδίζει εδαφικές επιδιώξεις.»

ΠΗΓΕΣ-ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ:

• Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
• «ΠΑΥΛΟΣ» Joseph Holzner, Εκδόσεις «Η Δαμασκός», Αθήνα 1953
• «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 4000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ», Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1982
• «ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ», Επισκόπου Σπυρίδωνος Κυβέτου Μητροπολίτου Ζιχνών και Νευροκοπίου, Έκδοσις Ιεράς Μητροπόλεως Ζιχνών και Νευροκοπίου, 1992
• · «Οι λόγοι για τους οποίους τα Σκόπια δεν δικαιούνται τον όρο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» και τα παράγωγά του για τον κρατικό και εθνικό τους προσδιορισμό», Αντιναυάρχου ε.α. Π. Καβαλιέρου Π.Ν www.geocities.com/anaxfiles/forum/macedonia3.html - 30k
• · «Mακεδονία και Σκόπια - Tο μεγάλο ιστορικό ψέμα», Kωνσταντίνου Kουμπούνη, http://www.innernet.gr/articleview1.php?id=498
• · «ΔΑΡΔΑΝΙΑ να ονομαστούν τα Σκόπια», Βασίλη Κουτούζηhttp://www.geocities.com/anaxfiles/forum/innermak.html
• Φωτογραφίες www.jesuslovesyou.gr/Biblical_Greece/GR/Verea.htm

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ:

Ο Κόκκινος Ουρανός πιστεύει:
ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ δεν σημαίνει ΑΜΝΗΣΙΑ!
ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ δεν σημαίνει ΑΦΑΣΙΑ!
ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ δεν σημαίνει ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ!

ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ βέβαια, δεν σημαίνει ΜΙΣΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ!
ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ βέβαια, δεν σημαίνει ΚΟΡΟΙΔΙΑ ή ΥΒΡΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ! (ακόμα και αν ο "άλλος" επιδίδεται συνεχώς σε αυτά...)

ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ σημαίνει ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.
Και η ΑΛΗΘΕΙΑ μέσα από την ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ και την ΙΣΤΟΡΙΑ είναι ότι η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ήταν και είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ.

Χρειάζεται ΕΠΑΓΡΥΠΝΙΣΗ και ΠΡΟΣΕΥΧΗ γιατί οι ημέρες είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΠΟΝΗΡΕΣ. Αν δεν επιστρέψουμε στον ΘΕΟ με ειλικρινή μετάνοια και όχι μεγαλοστομίες, τότε δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι .Και ας έχουμε ΔΙΚΙΟ.

"Τι θα πούμε, λοιπόν, απέναντι σ' αυτά; Αν ο Θεός είναι μαζί μας, ποιος θα είναι εναντίον μας;" (Ρωμαίους 8:31)
"Γι' αυτό, πες τους: Έτσι λέει ο Κύριος των δυνάμεων: Να επιστρέψετε σε μένα, λέει ο Κύριος των δυνάμεων, και θα επιστρέψω σε σας, λέει ο Κύριος των δυνάμεων." (Ζαχαρίας 1:3)