Η αρχή του εφιάλτη

Τα επεισόδια που έγιναν την περασμένη Παρασκευή στο "ιστορικό" κέντρο της Αθήνας, μοιάζουν να είναι η αρχή ενός εφιαλτικού σκηνικού που ζουν ήδη οι περισσότερες πόλεις της Ευρώπης.

Τα επεισόδια άρχισαν έπειτα από συμπλοκή μεταξύ ομάδων Αφρικανών που, σύμφωνα με την Αστυνομία, διακινούν ναρκωτικά και λαθραία, με ορμητήριο την οδό Γερανίου.

Τουλάχιστον εκατό άτομα συνεπλάκησαν μεταξύ τους, οπλισμένα με μπαλτάδες, στιλέτα, σπάθες, τσεκούρια, γιαταγάνια (!) σιδηροσωλήνες και ρόπαλα.

Για την κατάσταση στην πολύπαθη περιοχή (που όποιος έχει περάσει καταλαβαίνει) γράφει η εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ»:

Από το Γκαζοχώρι ως και την Κυψέλη τμήματα του εμπορικού κέντρου αλλά και πάλαι ποτέ φιλήσυχες γειτονιές έχουν παραδοθεί στα χέρια του εγκλήματος και της μαφίας και μια μεγάλη «φέτα» γης, έκτασης πολλών χιλιομέτρων, έχει μετατραπεί σε πεδίον δόξης για εγκλήματα του ποινικού δικαίου.

Εμπόριο λευκής σαρκός, παρεμπόριο και ναρκωτικά στο κέντρο, μαφιόζικα χτυπήματα και «προστασία» στον Αγιο Παντελεήμονα, κλοπές και διαρρήξεις στην Κυψέλη… Και σε όλα αυτά κορωνίδα οι φόνοι που γίνονται όλο και περισσότεροι στο βασίλειο του αθηναϊκού εγκλήματος. Προφανώς φαίνεται ότι οι αρμόδιοι συμβιβάζονται πια με την ιδέα της μειωμένης κυριαρχίας της Ελληνικής Δημοκρατίας στην ίδια της την πρωτεύουσα.

Μια «βρώμικη» πόλη φωλιάζει μέσα στο κέντρο των Αθηνών. Κάτω από τη σκιά της Ακρόπολης, στην καρδιά του εμπορικού κέντρου, ένα κομμάτι της πρωτεύουσας έχει παραδώσει την ψυχή στον διάβολο.

Σοφοκλέους και Μενάνδρου ένα πολυπολιτισμικό μπουλούκι διαπληκτίζεται για μία ακόμη ημέρα. Μία Κινέζα πετάγεται από το μαγαζί της και μαζεύει τα παιδιά της. Κάθε οικοδομικό τετράγωνο και «βασίλειο» στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας, όπου Σομαλοί, Σουδανοί και Ερυθραίοι συγκρούονται για τον έλεγχο των ναρκωτικών, της πορνείας και του εμπορίου.

Μάλιστα τα περιθώρια εξάπλωσης δεν είναι πολλά αφού από την Πειραιώς και πίσω ο έλεγχος έχει ρυθμιστεί αιματηρά εδώ και πολλά χρόνια. Το μόνο που θυμίζει την παλιά Αθήνα είναι οι μυρωδιές των μπαχαρικών. Η λύση για τους κατοίκους της πόλης είναι απλή: η φυγή.

Στο εμπορικό τρίγωνο των Αθηνών μετά βίας έχουν απομείνει 500 κάτοικοι. Αντίστοιχα, λιγότερο η Κυψέλη και περισσότερο ο Αγιος Παντελεήμονας βρίσκονται σε διαδικασία μερικής εκκένωσης καθώς πολλοί Έλληνες κάτοικοι της περιοχής νοικιάζουν ή πωλούν τα σπίτια τους όσο όσο σε αναζήτηση ειρηνικότερης περιοχής..

Η ιδιοκτήτρια ενός εκ των ελαχίστων καταστημάτων που εξακολουθούν να λειτουργούν στο τέρμα της οδού Σωκράτους βγάζει, όπως λέει, μεροκάματο υπό συνθήκες τρόμου. Άλλωστε, λίγα μέτρα μακρύτερα από το κατάστημά της, αρχίζει το γκέτο της Γερανίου.

«Είμαι δεκατρία χρόνια εδώ και αν μπορούσα, θα έφευγα σήμερα. Για να φθάσω το πρωί στη δουλειά μου περνάω με κλειδωμένες πόρτες και κλειστά παράθυρα στο αυτοκίνητο. Τι κι αν είμαι στο "ιστορικό κέντρο"; Το άφησαν να γίνει γκέτο».

"Η κατάσταση έχει αγριέψει πολύ, η αρρωστημένη κατάσταση εξελίχθηκε σε σκλαβοπάζαρο για τους μετανάστες και τις γυναίκες που εκδίδονται, και παράδεισος για εμπόρους ναρκωτικών και διακινητές λαθραίων» λέει νεαρός ιδιοκτήτης καταστήματος στην Πλατεία Θεάτρου που αρνείται να μιλήσει επώνυμα και να φωτογραφηθεί.

Άλλος έμπορος πιστεύει ότι η περιοχή «έχει απλώς εγκαταλειφθεί. Περπατάμε μέρα μεσημέρι και κοιτάμε πίσω μας, για να μη φάμε καμία μαχαιριά. Το πρόβλημα στο γκέτο είναι τα ναρκωτικά και το ένα φέρνει το άλλο. Η Δημοτική Αστυνομία δεν κάνει τίποτα. Γράφει μόνο κλήσεις για παρκάρισμα και η Αστυνομία έρχεται όταν τα πράγματα γίνονται άγρια».

ΠΑΤΡΑ: Σοβαρό επεισόδιο σημειώθηκε πριν δύο μήνες στον καταυλισμό των Αφγανών στην Πάτρα, όταν καταγγέλθηκαν στην αστυνομία, δύο αλλοδαποί έπεσαν θύματα σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης από κάποιους διαμένοντες στον καταυλισμό τα ξημερώματα της Τρίτης.

Στο μεταξύ στον αριθμό-ρεκόρ των 112.000 έφτασε το «κύμα» των παράνομων μεταναστών που δέχθηκε η Ελλάδα μόνον κατά την περσινή χρονιά, ενώ «ξέφραγο αμπέλι», παραμένουν και φέτος τα θαλάσσια σύνορα της χώρας, αφού κατά τη διάρκεια του επταμήνου (Ιανουάριος-Ιούλιος) πιάστηκαν από τους λιμενικούς συνολικά 7.263 λαθρομετανάστες ενώ απετράπη η είσοδος σε άλλους 3.000.

Δηλαδή 1.000 λαθρομετανάστες κάθε μήνα!

Οι περισσότεροι λαθρομετανάστες ήταν Αφγανοί (1.850) και ακολουθούν οι Σομαλοί, Παλαιστίνιοι, Κούρδοι του Ιράκ, Αιγύπτιοι, Ινδοί, Πακιστανοί και Ιρανοί.

Πρόσφατα στην Νάπολι της Ιταλίας σημειώθηκαν επεισόδια μεταξύ αστυνομικών και δεκάδων αστέγων αφρικανών μεταναστών που έχουν κλειστεί στον καθεδρικό ναό της πόλης.

Οι συγκρούσεις ξεκίνησαν όταν αστυνομικοί προσπάθησαν να να ελέγξουν την ταυτότητα των μεταναστών οι οποίοι πραγματοποιούν καθιστική διαμαρτυρία μέσα στον ναό αφότου το κτίριο όπου κατοικούσαν καταστράφηκε από πυρκαϊά την περασμένη εβδομάδα.

Τα περιστατικά σκληρής φυλετικής βίας είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο στην Βρετανία. Πεδία μαχών έχουν γίνει οι γιετονιές και τα σχολεία...

«Καθε εβδομάδα σημειώνεται τουλάχιστον ένα περιστατικό επεισοδίων σε σχολείο, στο οποίο εμπλέκονται ομάδες ή και συμμορίες παιδιών από διαφορετικές κοινότητες», λέει ο Ρομπ Μπέκλεϊ, εκπρόσωπος της Aστυνομίας, υπεύθυνος για ζητήματα κοινοτήτων. Ο Μπέκλεϊ προσθέτει ότι μαθητές οργανώνονται σε ομάδες ανάλογα με τη θρησκευτική και την πολιτιστική τους ταυτότητα.

«Είκοσι παιδιά με περίμεναν στην είσοδο του σχολείου για να με ξυλοκοπήσουν. Μια φορά, με έριξαν στο έδαφος και άρχισαν να με χτυπούν στο κεφάλι. Όλα άρχισαν όταν ήμουν 12 χρονών». Μια παρέα παιδιών σομαλικής καταγωγής συζητούν σε ένα καφενείο στο Μπέρμιγχαμ για τις περιπέτειές τους στο σχολείο. Τον Μόντκταρ, που είναι σήμερα 17 ετών, τον χτυπούσαν δύο φορές την ημέρα επειδή δεν μιλούσε καλά Aγγλικά. Οι δράστες ήταν συνήθως ήταν παιδιά ασιατικής καταγωγής. Πέντε χρόνια αφότου η οικογένειά του εγκατέλειψε τη Σομαλία, ο έφηβος τρομάζει στην ιδέα ότι πρέπει να μετακινείται στη θετή του πατρίδα.
«Πρέπει να πάρω δύο λεωφορεία για να φτάσω μέχρις εδώ και άλλα τόσα, για να επιστρέψω. Αυτό σημαίνει ότι διατρέχω κίνδυνο να με ξυλοκοπήσουν τέσσερις φορές την ημέρα. Μας φωνάζουν να πάμε από κει που ήρθαμε. Και αυτοί που μας τα λένε αυτά, ούτε αυτοί είναι Βρετανοί»!!

Ο φίλος του ο Μουσταφά προσθέτει, ότι «στο σχολείο δέχεσαι επιθέσεις, από όλους, από τους Ασιάτες, από τους λευκούς, από μαύρους της Τζαμάικα. Όλοι θέλουν να μας δείρουν». «Και αν σε δέρνουν δύο φορές την ημέρα επί χρόνια, γίνεσαι επιθετικός», συνεχίζει ο Μόντκταρ. Στο Μπέρμιγχαμ οι ιστορίες με περιστατικά βίας δεν προκαλούν κατάπληξη στον Μόντκταρ και τον Μουσταφά ούτε στους Ασιάτες ομήλικούς τους. Η ζωή τους στο σχολείο είναι γεμάτη από περιστατικά βίας, από απλές φραστικές επιθέσεις μέχρι και επιθέσεις με μαχαίρια. Συχνά οι ταραχές προκαλούνται από μια φήμη.

Όλα αυτά όμως δεν είναι περιστατικά βίας που συμβαίνουν σε ανήσυχους και δυσαρεστημένους νέους. Πρόκειται για μια νέα μορφή βίαιου ρατσισμού ο οποίος υπερβαίνει την παραδοσιακή μορφή βίας των λευκών κατά των μαύρων. Είναι μίσος και δυσπιστία μεταξύ διαφορετικών φυλετικών και εθνοτικών ομάδων: Ασιατών, λευκών, Αφρικανών, μαύρων της Καραϊβικής, Αράβων της Μέσης Ανατολής.

Σχόλια που κάποτε εξέφραζαν ομάδες λευκών ακροδεξιών σήμερα τα ακούει κανείς και σε κοινότητες μεταναστών που ζουν από χρόνια στη χώρα. Οι άνθρωποι αυτοί φοβούνται τους νέους μετανάστες που θα φθάσουν στη Βρετανία, όπως κάποιοι άλλοι φοβούνταν εκείνους όταν πρωτοήρθαν στη χώρα. Και όλοι αυτοί περνούν τα αισθήματα αυτά και στα παιδιά τους.

Το Νοέμβριο του 2005 ξέσπασαν οι γνωστές τρομερές φυλετικές ταραχές στην Γαλλία, που κράτησαν 23 ημέρες και κατά τις οποίες επλήγησαν 300 δήμοι και κοινότητες της χώρας, πυρπολήθηκαν 10.346 αυτοκίνητα, καταστράφηκαν 233 δημόσια κτήρια, τραυματίστηκαν 224 αστυνομικοί, ενώ έγιναν 6056 συλλήψεις.

Τα πρώτα σημάδια φάνηκαν όταν τον Μάιο του ίδιου έτους, ένας ο 28χρονος Μαροκινός, ο Μπεϊμπακίρ, λιντσαρίστηκε από εξαγριωμένους Τσιγγάνους, ενώ προσπαθούσε να κλέψει αυτοκίνητο, και επτά μέρες μετά, ήταν η σειρά ενός άλλου νεαρού Μαροκινού να πέσει νεκρός από πυροβολισμό, σε ένα αδιευκρίνιστο περιστατικό. Η παθητικότητα της αστυνομίας και η αδιαφορία της για την σύλληψη των δραστών έφεραν στους δρόμους του Περπινιάν πάνω από 3.500 βορειοαφρικανούς διαδηλωτές, που δημιούργησαν ένα φλεγόμενο τοπίο με αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα, σπασμένες βιτρίνες και λεηλατημένα καταστήματα.

Το ξέσπασμα της φυλετικής βίας στο Birmingham της Βρετανίας, τον Οκτώβριο του 2005, όπου συγκρούστηκαν Πακιστανοί Μπαγκλαντεσιανοί και άλλοι νοτιοασιάτες (που αποτελούν το 56% της περιφέρειας!) με μαύρους (της Καραϊβικής) (που αποτελούν το 20%), κράτησε 3 ημέρες και είχε ως αποτέλεσμα να μαχαιρωθούν δύο άνθρωποι, ένας εκ των οποίων πέθανε και να τραυματιστούν 35, 3 εκ των οποίων από πυροβόλο όπλο, για να μην μιλήσουμε για τα πυρπολημένα αυτοκίνητα και τα κατεστραμμένα καταστήματα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι δύο εβδομάδες πριν τις ταραχές, το Birmingham είχε ονομασθεί «Ευρωπαϊκή Πόλη του Μέλλοντος», λόγω της φαινομενικής επιτυχίας της πόλης να δημιουργήσει μία αρμονική πολυφυλετική μητρόπολη!

Από τις πάμπολες φυλετικές ταραχές στο έδαφος της Βρετανίας, αξίζει να σημειωθεί αυτή που έγινε μεταξύ Πακιστανών και Κούρδων, τον Ιούλιο του 2004, στο Peterborough, κατά την διάρκεια του φεστιβαλικού εορτασμού της πολυπολιτισμικότητας της πόλης!!!

Πόσο μακριά είμαστε από το ζοφερό σκηνικό εκείνης της δυστοπικής μελλοντολογικής ταινίας του 2006, «Τα παιδιά των ανθρώπων" (Children of Men).

Η ιστορία τοποθετείται το 2027, (όπου δεν γεννιούνται πλέον παιδιά) σε ένα παρακμιακό Λονδίνο, που έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο πεδίο τυφλών τρομοκρατικών ενεργειών και πολεμικών επιχειρήσεων, ενώ πολιορκείται από στίφη εξαθλιωμένων μεταναστών που συρρέουν από παντού και μεταφέρονται σε στρατόπεδα με άθλιες συνθήκες.

Κάποια στιγμή παίρνουν τα όπλα, βγαίνουν στους δρόμους και τα πάντα γίνονται «κόλαση»…

Δεν μπορώ να το ξεχάσω:

«Κάτω από τη σκιά της Ακρόπολης, στην καρδιά του εμπορικού κέντρου, ένα κομμάτι της πρωτεύουσας έχει παραδώσει την ψυχή στον διάβολο».