Ζήτω ο κύριος «δίνω υποσχέσεις»! (ή «πουλάω ελπίδα»)

«Αυτή η βράβευση αποκαλύπτει την ψευδαίσθηση που λέγεται Μπαράκ Ομπάμα», τάδε έφη Rush Limbo, διάσημος (και θεωρούμενος "συντηρητικός") αμερικάνος ραδιοφωνικός σχολιαστής, στο καθημερινό του πρόγραμμα.

Ο Μπαράκ Ομπάμα τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης, επειδή έδωσε στον κόσμο «ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον» μόλις εννέα μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του.

Η «ελπίδα», μία λέξη που κυριάρχησε στην προεκλογική του εκστρατεία, κατάφερε «να μαγνητίσει την προσοχή ολόκληρης της υφηλίου» και να δημιουργήσει την απαραίτητη βάση για την ενδυνάμωση της διεθνούς διπλωματίας και την προώθηση ενός κόσμου χωρίς πυρηνικά.

Σύμφωνα με τη νορβηγική Ακαδημία ο Ομπάμα με το όραμά του πέτυχε «να μαγνητίσει την προσοχή ολόκληρης της υφηλίου», ενώ δημιούργησε τη βάση για ενδυνάμωση της διεθνούς διπλωματίας και προώθηση του πυρηνικού αφοπλισμού. «Σπάνια ένας άνθρωπος κέρδισε την προσοχή, όπως έκανε ο Ομπάμα, ολόκληρου του πλανήτη και έδωσε στον πληθυσμό του την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον», πρόσθεσε ο πρόεδρος της επιτροπής Τούρμπγιορν Γιόγκλαντ.

Πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&pubid=6898835

«Μήπως ο πρόεδρος Ομπάμα πέτυχε να κερδίσει το Νόμπελ Ειρήνης τόσο γρήγορα επειδή απλά δεν είναι ο Τζορτζ Μπους;», αναρωτήθηκαν στην πλειονότητά τους αξιόπιστοι αναλυτές και έμπειροι διπλωμάτες στις ΗΠΑ για να συνηγορήσουν, επικριτές και μη, στην άποψη ότι το βραβείο είναι περισσότερο για τον Μπαράκ Ομπάμα μια «επιβράβευση γι' αυτά που εμπνέει ως προσωπικότητα, παρά για τα μέχρι σήμερα πολιτικά και διπλωματικά του κατορθώματα».

«Πωλητή ελπίδας» χαρακτήρισε τον Ομπάμα ο Daniel Ellsberg, τέως αξιωματούχος του Πενταγώνου ο οποίος, αφήνοντας να διαρρεύσουν απόρρητα στρατιωτικά έγγραφα τη δεκαετία του '70, συνέδεσε το όνομά του με τον τερματισμό του πολέμου στο Βιετνάμ.

«Αν και υποστήριξα τον Ομπάμα έναντι του Μπους, η βράβευση είναι ένα είδος ανεκδότου. Θα μπορούσε να είναι ένα βραβείο για την ικανότητα στην πώληση ελπίδας».

«Από τη μια βραβεύεται με Νόμπελ Ειρήνης, από την άλλη αναμένεται να δεχτεί ένα βραβείο πολέμου μέσω της αύξησης του αριθμού των στρατιωτών σε έναν πόλεμο που δεν μπορεί να κερδηθεί. Έχω ανάμεικτα συναισθήματα, ανήκω σε αυτούς που λένε ότι οι προθέσεις του Ομπάμα είναι καλές, αλλά μας χρωστάει τεκμήρια για το ότι μπορεί να μεταφράσει την καλή ρητορεία σε πράξεις για την ειρήνη», είπε ο Hans Von Sponeck, αναπληρωτής γ.γ. του ΟΗΕ, για 32 χρόνια και τ. διευθυντής του ανθρωπιστικού προγράμματος του οργανισμού για το Ιράκ

«Βραβεύτηκε για το τι είπε, το οποίο διαφέρει από τη ρητορική του Μπους, περί γυμνής δύναμης κτλ. Οπότε το Νόμπελ τού δόθηκε για τις υποσχέσεις, όχι για την πραγματικότητα. Είναι η πρώτη φορά που το βραβείο δίνεται για μια υπόσχεση. Ελπίζω ότι η υπόσχεση θα εκπληρωθεί» είπε ο Nabil Shaath, πρώην πρωθυπουργός της Παλαιστινιακής Αρχής, κορυφαίος διπλωμάτης στις διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ.

«Το Ιράκ παραμένει υπό κατοχή, ο Λευκός Οίκος συνεχίζει να υποστηρίζει χωρίς να κριτικάρει το ισραηλινό καθεστώς, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν -πόλεμος του Ομπάμα πλέον- έχει κλιμακωθεί περαιτέρω και η επιτροπή απονομής των Νόμπελ Ειρήνης έχει βραβεύσει ακόμη έναν Αμερικανό πολιτικό που διεξάγει πόλεμο. Φαίνεται ότι είναι συνήθεια. Τέντι Ρούσβελτ, Χένρι Κίσινγκερ, Τζίμι Κάρτερ (τουλάχιστον περίμεναν έως ότου εξήλθε της προεδρίας) και τώρα Ομπάμα. Η απόφαση είναι τερατώδης, αλλά δεν προκαλεί έκπληξη» είπε ο Tariq Ali , πολιτικός ακτιβιστής, ιστορικός, εκδότης της διεθνούς επιθεώρησης «New Left review».

Πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=91167

ΣΧΟΛΙΟ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ:

Σε μία εποχή που ήδη έχουν αρχίσει να ποινικοποιούνται οι… σκέψεις είναι λογικό και απόλυτα "φυσιολογικό" να υμνούνται οι…επιθυμίες και να βραβεύονται οι… υποσχέσεις!

Φυσικά η κρίση εάν μία επιθυμία ή σκέψη «βραβεύεται» ή «δαιμονοποιείται» ανήκει σε αυτούς που «κρατούν και το μαχαίρι και το πεπόνι».

Έτσι αφού η Αμερική και υπόλοιπος κόσμος κουράστηκε, βαρέθηκε και σιχάθηκε το σκληρό, αντιπαθητικό, «καουμπόικο» - πλην πασπαλισμένο με εδάφια από την Βίβλο - προφίλ του Μπους, υποδέχτηκε με αγαλλίαση και με τιμές «Μεσσία», το new age προφίλ του Ομπάμα, ο οποίος, ως νέος «Άη Βασίλης» (με νέο look!) προσφέρει απλόχερα υποσχέσεις για «Αλλαγή» και έναν «καλύτερο κόσμο».

Η εντύπωση που έχω είναι ότι ο κόσμος στην Αμερική, αλλά και εκτός αυτής, διψάει για το «καινούργιο», το «διαφορετικό» και είναι τρομερά πρόθυμος να κρεμαστεί από έναν «νέου τύπου» ηγέτη, ο οποίος έχει την ικανότητα με ένα «χαμόγελο» ή μία «δήλωση», να κάνει το πλήθος - που θα χαζεύει σαν να βλέπει έναν “rock star” - να αλαλάζει, ξορκίζοντας το κακό και ελπίζοντας ότι τα πράγματα "μπορεί να πάνε καλύτερα".

Η δε ταπεινή μου γνώμη είναι ότι το «φαινόμενο Ομπάμα» δεν είναι καθόλου τυχαίο, αλλά αποτελεί ένα απαραίτητο «ψυχογράφημα των μαζών», λίγο πριν οι «Επικυρίαρχοι» προχωρήσουν στο επόμενο κρίσιμο βήμα.

Μοιάζει να είναι ένα κρίσιμο τεστ ή καλύτερα ένα δυνατό ‘crash test’, για ό,τι είναι «προσχεδιασμένο» να μεταφερθεί από τα αθέατα δωμάτια της διεθνούς ελίτ στο προσκήνιο της ανθρώπινης ιστορίας.

Διότι ο «μεσσίας» Ομπάμα τελικά, δεν θα είναι τίποτα μπροστά στον επερχόμενο «Παγκόσμιο Κυβερνήτη», τον εκφραστή της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, (ή επί το ελαφρότερον της «Παγκόσμιας Διακυβέρνησης»), τον «Μεσσία» ή «Αβατάρ» της Νέας Εποχής, τον «Άνθρωπο της Ειρήνης», τον χαρισματικό μίστερ Αντίχριστο, όπως κάποιο γεροντάκι τον είδε εκεί στην Πάτμο, πριν 2.000 χρόνια.

Γιατί τελικά, μήπως «για να δεις μπροστά πρέπει να δεις πίσω»; (Αυτοσχέδιο ρητό του ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ).