Παγκόσμια Διάσκεψη Θρησκευτικών Ηγετών: "Ενώνοντας τις θρησκείες για την Παγκόσμια Αλλαγή"

Από 21 έως 23 Ιουνίου 2010, με την πρωτοβουλία των θρησκευτικών κοινοτήτων του Καναδά, διεξήχθη στο Winnipeg, (Βιννιπέγκ), η «Παγκόσμια Διάσκεψη των Θρησκευτικών Ηγετών» (http://www.faithchallengeg8.com/) λίγο πριν τη Σύνοδο Κορυφής της ‘Ομάδας των G8’ (που έγινε από 25-27 Ιουνίου, στην Μουσκόκα του Καναδά).

Στο φόρουμ συμμετείχαν πάνω από 70 θρησκευτικοί ηγέτες από 24 χώρες του κόσμου. Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία εκπροσωπήθηκε από τον αντιπρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Пατριαρχείου Μόσχας, Ηγούμενο Φίλιππο Ριαμπίχ.

Ο Carl Teichrib, Καναδός χριστιανός ερευνητής σε θέματα αποκρυφισμού και παγκοσμιοποίησης, (Ιστοσελίδα: ForcingChange.com) βρέθηκε στην Διάσκεψη είδε και περιγράφει τα παρακάτω:

----------------------

Μία ‘ιερή φωτιά’ έκαιγε. Η ‘Μητέρα Γη’, μας είπαν, χρειάζεται να ακούσει ότι την αγαπάμε, για αυτό «κάντε μια προσευχή ευγνωμοσύνης» προς τη Γη. "Επειδή από την ‘Μητέρα Γη’ βγαίνουν όλα όσα χρειαζόμαστε για να ζήσουμε ... αυτή μας δίνει την τροφή, το νερό, τα φάρμακα, και τις διδασκαλίες. "

Μας ζητήθηκε κατ’ιδίαν να εκτελέσουμε μια ‘τελετουργία του νερού’, ώστε αυτό το θέλημα να «δώσει δύναμη στην Μητέρα Γη». Ό, τι είναι ζωντανό, "ακόμη και το νερό", διευκρινίστηκε στους σύνεδρους και στους παρατηρητές, έχει ‘το πνεύμα’. Μας είπαν ότι μιλώντας θρησκευτικά, «δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος, υπάρχουν πολλοί δρόμοι» - και μας είπαν να πάμε στην ‘ιερή φωτιά’ και να «επικαλεστούμε τα πνεύματα».

Τυμπανιστές επικαλούντο τη δύναμη του ‘αετού – πνεύματος’, διότι φέρνει «το πνεύμα της αγάπης, φέρνει ‘όραμα’. Ο Αετός μεταφέρει τις ευχές μας και τις προσευχές μας». Και αυτό το πνεύμα - αετός θα πει στο Μεγάλο Πνεύμα για τα υπέροχα πράγματα που συμβαίνουν σε αυτή την σύναξη.

Και τι σύναξη! Ως παρατηρητής στη Παγκόσμια Σύνοδο Κορυφής Θρησκειών της G8 (WRS), για το 2010, ακούστε τι άκουσα, καθώς στην τελετή των εγκαινίων, δινόταν το ‘στίγμα’ αυτού του σημαντικού γεγονότος. Ο Γενικός Γραμματέας του ‘WRS’, Dr. James Christie, (φωτο), Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο του Winnipeg – μας καλωσόρισε ως «ίσους θρησκευτικά», αναφέροντας ότι αυτό που ήταν σημαντικό ήταν ότι "προσφέρουμε τις υπηρεσίες και τους εαυτούς μας και τις ζωές μας" στον «Θεό που γνωρίζουμε με τόσα πολλά ονόματα."

Η πολυθρησκευτική αυτή προοπτική ήταν μία απόδειξη ‘με έντονα χρώματα’. Ινδουιστές Swamis ντυμένοι σε έντονο πορτοκαλί χρώμα, μέλη του Σαουδικού Υπουργείου Ισλαμικών Υποθέσεων ντυμένοι με την ενδυμασία της ερήμου, εβραϊκά yamaka, σταυροί σε μενταγιόν και λευκά κολάρα κληρικών, σιντοϊστικές ρόμπες, ορθόδοξοι ιερείς σε μαύρο χρώμα, οι χαρακτηριστικές στολές του Στρατού Σωτηρίας, καθώς και Μπαχάι ηγέτες και ευαγγελικοί χριστιανοί καλοντυμένοι με επίσημα κοστούμια. Θρησκείες από κάθε γωνιά του πλανήτη εκπροσωπήθηκαν. Ακόμα κι έτσι όμως, είναι πολύ λίγοι άνθρωποι άκουσαν για την Παγκόσμια Σύνοδο κορυφής Θρησκειών της G8, που πραγματοποιήθηκε στο Winnipeg, Manitoba από 21 - 23 Ιουνίου.

Σε σύγκριση με τις πολιτικές συνόδους κορυφής G8/G20 που έγιναν μερικές μέρες αργότερα στο Τορόντο και στο Huntsville, και Ontario, το WRS - το επίσημο θρησκευτικό παράλληλό τους - ήταν μία εξαιρετικά ήσυχη υπόθεση. Ο προϋπολογισμός ασφαλείας για την περίπτωση της διάσκεψης στο Winnipeg ήταν μηδέν. Κανείς δεν έκαψε κάποιο αυτοκίνητο, και δεν έσπασε τα τζάμια κανενός παραθύρου. Οι μόνοι που διαμαρτύρονταν ήταν μία ομάδα Μεννονίτες οι οποίοι, λίγες ημέρες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής άρχισαν, να τραγουδούν τραγούδια για ένα πάρκο στο κέντρο της πόλης. Στην πραγματικότητα, πολλοί από τους διεθνείς συμμετέχοντες του G8 δεν "είχαν ακούσει τίποτα για την προηγούμενη διάσκεψη του Winnipeg".

Παρ 'όλα αυτά, αυτό που συνέβη στο Winnipeg θα έχει πιθανώς πολύ πιο σημαντικό αντίκτυπο σε τοπικό επίπεδο από αυτό που αποκαλύφθηκε στο Τορόντο. Γιατί το λέω αυτό; Λόγω της άμεσης επιρροής της συγκεκριμένης ‘γραμμής’ που δίνεται από την Παγκόσμια Διάσκεψη Κορυφής Θρησκειών, στους επιμέρους οργανισμούς. Είναι μια στρατηγική - από την κορυφή προς τα κάτω - που εξασφαλίζει ότι οι θρησκευόμενοι άνθρωποι θα μπούνε στη ‘γραμμή’ μέσα στο αναδυόμενο παγκοσμιοποιημένο πλαίσιο - ένα είδος ‘παγκόσμιας θεολογίας’ μαζί με ένα διεθνές σύστημα σοσιαλισμού. Και πρόκειται να εργαστούν σκληρά, ιδίως μέσα στις χριστιανικές κοινότητες.

"Ευχαριστούμε"

Η ιστορία της παγκόσμιας διάσκεψης κορυφής θρησκειών της G8 πάει πίσω στο 2005. Εκείνη τη χρονιά, ο Jim Wallis των Sojourners - μιας χριστιανικής αριστερής πτέρυγας - συνεργάστηκε με τον Αρχιεπίσκοπο του Canterbury προκειμένου να υψωθούν οι φωνές των θρησκευτικών ηγετών του κόσμου για ‘ενότητα’ και για έκκληση για δικαιοσύνη." Η εκδήλωση του 2005 ήταν ένα μικρό, οικουμενιστικό συμβάν, με αντιπροσώπους από καθολικές ομάδες, την Εθνική Ένωση των Ευαγγελικών, το World Vision, το Στρατό Σωτηρίας, τη Κεντρική Επιτροπή των Μεννονίτων, την Παγκόσμια Ευαγγελική Συμμαχία και άλλους εκκλησιαστικούς φορείς.

Αυτοί οι ηγέτες κυκλοφόρησαν ένα έγγραφο με τον τίτλο "Δράση για τη Φτώχεια" ζητώντας από τις κυβερνήσεις να προβούν σε ενέργειες για την ανακούφιση της φτώχειας, καθώς και από τις ‘κοινότητες της πίστης’ να κινητοποιήσουν τους πιστούς προς αυτήν την κατεύθυνση.

Την επόμενη χρονιά, η Θρησκευτική Σύνοδος Κορυφής της G8 έλαβε χώρα στη Μόσχα και ένα πλήθος από άλλες θρησκείες συμμετείχε. Ηγέτες από τις κοινότητες μουσουλμάνων, εβραίων, βουδιστών, ινδουιστών, σιντοϊστών και – (φυσικά) χριστιανών, προέβηκαν σε άλλη δήλωση, αυτή τη φορά κάνοντας έκκληση για "πιο συστηματική σύμπραξη των θρησκευτικών ηγετών με τα Ηνωμένα Έθνη". Το 2007 στην Κολωνία, η έμφαση δόθηκε στους Αναπτυξιακούς Στόχους των Ηνωμένων Εθνών για την Χιλιετία και την παγκόσμια υποστήριξη για την «Κλιματική Αλλαγή». Το 2008 και το 2009 είδε τους θρησκευτικούς ηγέτες να συναντιούνται στο Sapporo/Κυότο/Οσάκα της Ιαπωνίας και στην Ρώμη, στην Ιταλία, αντίστοιχα.

Η Δήλωση του Sapporo καλούσε τις θρησκείες να ενωθούν σε μία «Δέσμευση για την ειρήνη». Αναγνώριζε επίσης ότι οι θρησκευτικές κοινότητες είναι τα μεγαλύτερα κοινωνικά δίκτυα του κόσμου, που φτάνουν σε όλε στις γωνιές της γης." Με άλλα λόγια, οι θρησκείες είναι ισχυροί παράγοντες της παγκοσμιοποίησης.

Ως εκ τούτου, το κείμενο του Sapporo απαιτούσε ένα σύστημα "Συμμετοχικής Ασφάλειας" με βάση την αλληλεξάρτηση, την "μυστηριώδη χαρισματικότητα όλων των υπάρξεων", την δημιουργία ενός «Ταμείου της Γης αφιερωμένο στην προστασία του περιβάλλοντος," και μια δεσμευτική παγκόσμια συνθήκη για το κλίμα. Ένα άλλο έγγραφο που κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία ήταν, ότι αναγνωρίζει ότι "οι νταρμικές, πανθεϊστικές και προγονικές παραδόσεις των ανατολικών κοινωνιών παραμένουν ένα πρακτικό εργαλείο ... για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος." Και η ‘θρησκευτική ποικιλομορφία’ προβλήθηκε ως μέρος της ‘θείας κοσμικής τάξης’ - γι 'αυτό «εμείς επιδιώκομε να θεωρούμαστε ισότιμοι εταίροι. "

Τέλος, στη Ρώμη, οι θρησκευτικοί ηγέτες επικεντρώθηκαν στην επιδείνωση της παγκόσμιας οικονομίας και σε γενικές γραμμές έκαναν έκκληση για μια «νέα οικονομική συμφωνία", χωρίς πραγματικά να εξηγήσουν τι συνεπάγεται αυτό. Για να είμαστε δίκαιοι στην εκδήλωση της Ρώμης, ολόκληρη η σύνοδος κορυφής επισκιάστηκε από τη σχεδόν ταυτόχρονη δημοσιοποίηση της εγκυκλίου του Πάπα Βενέδικτου «Φιλανθρωπία εν Αληθεία», που συγκλόνισε τη διεθνή κοινότητα, αφού γινόταν ξεκάθαρη - και έξω από τα δόντια - έκκληση για μια Παγκόσμια Πολιτική Αρχή»....

Τι σημαίνουν όλα αυτά που ξεκίνησαν το 2005 και έφτασαν στο Winnipeg; Δεν είναι άλλο παρά η εσκεμμένη κίνηση εντός της χριστιανοσύνης να ενωθεί πολιτικά με τις άλλες θρησκείες, «σε μία κοινότητα». Το κίνητρο είναι: Κοινωνική δικαιοσύνη - παγκόσμια ειρήνη, φροντίδα για τη Γη, και άμβλυνση της φτώχειας . Και ποιος δεν θέλει την ειρήνη, σε ένα υγιές περιβάλλον, και τους φτωχούς να απαλάσσονται από την φτώχεια;

Αυτοί είναι αξιοθαύμαστοι σκοποί. Αλλά κάτι συμβαίνει, που θέτει ένα ζήτημα: Τι θα πρέπει να θυσιάσει η χριστιανική κοινότητα στο όνομα των διαθρησκευτικής συνύπαρξης για την «κοινωνική δικαιοσύνη»;

Δεν αποτελεί έκπληξη, ότι η μοναδική φορά που το όνομα "Ιησούς Χριστός" ακούστηκε στη σύνοδο ‘WRS 2010’ ήταν όταν συγκρίθηκε με το Βούδα και τον Μωάμεθ, ως ‘θρησκευτική μορφή’. Κανείς δεν τόλμησε να τον παρουσιάσει ως «την Οδό, την Αλήθεια και την Ζωή ... τον Μόνο Δρόμο προς τον Πατέρα." (Ιωάννης 14:6). Η ‘αγάπη’, η ‘συμπόνια’, και ο ‘πνευματικός νόμος’ ήταν εύκολο να ακουστούν στις ομιλίες. Αλλά κανένας δεν είχε σκοπό να ταρακουνήσει τα νερά σε αυτό που ο Francis Schaffer είχε ονομάσει "αληθινή αλήθεια ."...

Η διαθρησκευτική προσέγγιση, αναγνωρίζει τον Ιησού ως ένα ‘πνευματικό ηγέτη’ μέσα σε τόσους άλλους θρησκευτικούς μεταρρυθμιστές. Αυτό είναι όλο. Τίποτα περισσότερο. Ως εκ τούτου, στις οποιεσδήποτε παγκόσμιες διαθρησκευτικές εκδηλώσεις, όπως αυτή που έλαβε χώρα στο Winnipeg, οι χριστιανοί εκπρόσωποι τηρούν σιγή ιχθύος για το θέμα του Ιησού Χριστού ως Αλήθεια, ως του "... Μόνου Δρόμου για τον Πατέρα." Για να το θέσουμε διαφορετικά θα ήταν ‘διχαστικό’ και αντίθετο προς το ιδεώδες της «Μιας Κοινότητας».

Ενσυνείδητα, η χριστιανική κοινότητα έχει αποφασίσει να θυσιάσει την αλήθεια. Για αυτούς, δεν ήταν έκπληξη το γεγονός ότι σε διάφορες περιστάσεις άκουσα συμμετέχοντες να επικρίνουν τις χριστιανικές αποστολές και τους χριστιανούς "φονταμενταλιστές".

Ο εκπρόσωπος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ειρηνικού (Pacific Council of Churches) μας είπε ότι τα πάντα είναι αλληλοσυνδεόμενα, και ότι πρέπει να επανεξετάσουμε τις αρχαίες [ειδωλολατρικές] θρησκείες και τους μύθους – αυτούς τους αρχαία τρόπους που «σκόπιμα παραγκωνίστηκαν» από τους χριστιανούς ιεραπόστολους - για να καταλάβετε και να εκτιμήσετε αυτήν την αλληλεξάρτηση.

Ένας άλλος ομιλητής εξήγησε ότι ήρθε η ώρα να βάλουμε στην άκρη το παλιά δόγματα των παραδοσιακών θρησκειών, και ότι η λυδία λίθος για τις θρησκείες σε αυτή την εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι η αλληλεξάρτηση και η υπερβαίνουσα πνευματικότητα. Οι θρησκείες, μας είπαν επανειλημμένα, είναι απαραίτητο να ενοποιηθούν για να επιβιώσει ο πλανήτης ....

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή