Γιώργος Καραμίχος: Αναγκάστηκα να φύγω από την πλατεία Θεάτρου. Αναγκαστήκαμε να γίνουμε πρόσφυγες στην ίδια μας την πόλη

Επιστολή του γνωστού ηθοποιού στο newsbeast.gr

Έφυγα από την πλατεία Θεάτρου πριν από λίγους μήνες. Αναγκάστηκα να φύγω.

Η ζωή είχε καταντήσει "μη ζωή". Η κακή μεταναστευτική πολιτική, η διεφθαρμένη αστυνομία κι ένας ψεύτης διαπλεκόμενος δήμαρχος κατέστρεψαν το ιστορικό κέντρο της πόλης.

Χθες πέρασα από τη γειτονιά μου την παλιά να πάρω κάποια πράγματα από το σφραγισμένο μου σπίτι.

Οι αστυνομικοί στη μια γωνιά της Μενάνδρου, και στην άλλη γωνιά οι μαύροι έμποροι των ναρκωτικών να με ρωτούν αν θέλω κόκα, μαύρο ή πρέζα.

Στην ερώτησή μου γιατί δεν τους πιάνουν, οι αστυνομικοί μου απάντησαν ότι δεν έχουν εντολή κι ότι ακόμη κι αν τους πιάσουν σε μία μέρα θα τους ξαναφήσουν.

Ευτυχώς το παζάρι που έκλεινε παρανόμως τη Μενάνδρου και τη Σαπφούς δεν υπήρχε εκεί. Μου είπαν ότι λόγω επερχόμενων εκλογών το απαγορεύουν. Το δια νόμου απαγορευμένο ούτως ή άλλως.

Η κάποτε πολύβουη Ευριπίδου, χάσκει σαν...ξερή λίμνη με τα όρνια να γυροφέρνουν ποιος ξεχασμένος περαστικός θα είναι το επόμενο θύμα. Πάντα υπάρχει. Ένας τουρίστας, μια κοπέλα που ξεχάστηκε,μια κυρία που πάει στο ΙΚΑ της γειτονιάς. Θα βρεθεί μια τσάντα να κλαπεί ή ένα αυτοκίνητο να σπάσει.

Θυμός. Και αηδία.

Περιμένω. Κουράστηκα να φωνάζω. Κουράστηκα να νιώθω πολίτης β' κατηγορίας.Περιμένω. Να φύγει ο ψεύτης δήμαρχος. Να ξανανοίξω την πόρτα του σπιτιού μου.

Να ξαναγίνει η γειτονιά μου, γειτονιά. Με παιδιά στους δρόμους. Με μάτια χωρίς φόβο και απόγνωση.

Περιμένω για να ξαναγυρίσω. Και πολλοί ακόμη που αναγκαστήκαμε να γίνουμε πρόσφυγες στην ίδια μας την πόλη.

Περιμένουμε».

Με τιμή,

Γιώργος Καραμίχος

Πηγή: http://pisostapalia.blogspot.com/

(από Newsbeast.gr)

Πέρσι τέτοιον καιρό περίπου ο Καραμίχος από τύχη είχε γλυτώσει τα χειρότερα, όταν δέχτηκε επίθεση από δέκα αγνώστους την ώρα που βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητό του, στην οδό Μενάνδρου στο κέντρο της Αθήνας.

Οι δράστες περικύκλωσαν το όχημά του και προσπάθησαν με τη βία να ανοίξουν τις πόρτες. Κλωτσούσαν, χτυπούσαν τα παράθυρα για να τα σπάσουν και ταρακουνούσαν με δύναμη το αυτοκίνητο, ελπίζοντας ότι ο οδηγός θα πανικοβληθεί και θα το εγκαταλείψει ή το λιγότερο θα καταφέρουν να κλέψουν την τσάντα που είχε μέσα στο ΙΧ.

Το κωμικοτραγικό της ιστορίας είναι ότι την ώρα της επίθεσης ο ηθοποιός βρήκε την ψυχραιμία να πάρει τηλέφωνο την αστυνομία και να ζητήσει βοήθεια. Στο άκουσμα ότι είναι μέσα στο αυτοκίνητό του και δέχεται επίθεση, η κοπέλα από την άλλη άκρη της γραμμής τον ρώτησε… «έχει εκδορές το αυτοκίνητο;».

Πριν από αυτό το περιστατικό, μια φορά είχαν χρειαστεί τέσσερις ώρες για να διαβεί το κατώφλι του σπιτιού του με τη βαλίτσα ανά χείρας, γιατί στην είσοδο κείτονταν σε κωματώδη κατάσταση τέσσερα άτομα, ενώ μία άλλη βρέθηκε ανάμεσα στα διασταυρούμενα πυρά Αφγανών και Σομαλών. «Έφευγαν χατζάρες, χέρια πόδια κομμένα και σφαίρες. Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε η σφαίρα να έρθει στο αυτοκίνητο», είχε πει ο Γιώργος Καραμίχος, ο οποίος από τότε σκεφτόταν σοβαρά να εγκαταλείψει το σπίτι του στο κέντρο.