Το Μικρό Κοράκι, ο αρχηγός των Ντακότα Σιου, πήγε εκκλησία αλλά δεν σώθηκε από τους 'πολιτισμένους' λευκούς

Το Μικρό Κοράκι, αρχηγός των Ντακότα Σιου, σκοτώθηκε στις 3 Ιουλίου 1863, σε ανταλλαγή πυροβολισμών. Έποικοι διαμέλισαν το πτώμα του. Τα οστά του δόθηκαν το 1971 (!) στον εγγονό του να τα θάψει. Κι όμως είχε προσπαθήσει να πάει με τα νερά των λευκών: είχε επισκεφτεί την Ουάσιγκτον, είχε φορέσει παντελόνια και σακάκια και εκκλησιαζόταν στην επισκοπική Εκκλησία.

To Μικρό Κοράκι (‘Little Crow’ ή ‘Thaóyate Dúta’ στην γλώσσα των Σιού) γεννήθηκε το 1810 στον οικισμό Ντακότα στην Kaposia, όπου σήμερα είναι η πόλη του South St. Paul στην Μινεσότα. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, το 1846, το Μικρό Κοράκι ανέλαβε την ηγεσία της φυλής.

Έμεινε γνωστός για το ρόλο του στη διαπραγμάτευση των Συνθηκών Traverse des Sioux και Mendota του 1851, στην οποία συμφώνησε να μετακινηθεί με την φυλή του, στην περιοχή του ποταμού Μινεσότα με αντάλλαγμα αγαθά και ορισμένα δικαιώματα. Ωστόσο, η κυβέρνηση υπαναχώρησε στις υποσχέσεις της για την παροχή τροφίμων και προσόδων στη φυλή, και το Μικρό Κοράκι αναγκάστηκε να στηρίξει την απόφαση του Συμβουλίου πολέμου των Ντακότα το 1862 να συνεχίσουν τον πόλεμο για να διώξουν τους λευκούς από την Μινεσότα. Το Μικρό Κοράκι συμμετείχε στον πόλεμο της Ντακότα το 1862, αλλά υποχώρησε τον Σεπτέμβριο του 1862 πριν τελειώσει ο πόλεμος, τον Δεκέμβριο του 1862. Το Μικρό Κοράκι σκοτώθηκε στις 3 Ιουλίου του 1863 από έναν άποικο ο οποίος επιθυμούσε να συλλέξει την αμοιβή που θα δινόταν σε όποιον σκότωνε έναν Ντακότα στη Μινεσότα.

Το 1851, οι Ηνωμένες Πολιτείες διαπραγματεύθηκαν τη συνθήκη του Traverse des Sioux και τη συνθήκη της Mendota με τους ινδιάνους Ντακότα. Το Μικρό Κοράκι ήταν εκεί και υπέγραψε τις συνθήκες, με τις οποίες οι φυλές συμφώνησαν να μετακινηθούν στην γη κατά μήκος του ποταμού Μινεσότα, προς τα δυτικά. Η φυλή αναγκάστηκε να διαπραγματευθεί μια νέα Συνθήκη, υπό την απειλή της βίαιης απομάκρυνσης από την επικράτεια της Ντακότα και της δόθηκε γη μόνο στη μία πλευρά του ποταμού.

Το Μικρό Κοράκι επισκέφθηκε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, James Buchanan στην Washington, έβγαλε την ινδιάνικη ενδυμασία του και φόρεσε παντελόνια και σακάκι με κουμπιά, προσχώρησε στην Επισκοπική Εκκλησία, και έγινε αγρότης. Ωστόσο, το 1862, η κοινότητά του εξαπατήθηκε από τους εμπόρους και το Κογκρέσο παρέλειψε να καταβάλει τις ετήσιες αποζημιώσεις που βάσει της συνθήκης έπρεπε να δώσει ως αντάλλαγμα για τη γη. Δεδομένου ότι η φυλή άρχισε να πεινάει και τα τρόφιμα λιγόστευαν στις αποθήκες των εμπόρων, το Μικρό Κοράκι δεν μπόρεσε να εμποδίσει τον λαό του.

Στις 4 Αυγούστου 1862, περίπου πεντακόσιοι Ντακότα έσπασαν τις αποθήκες τροφίμων. Ο υπεύθυνος, Thomas J. Galbraith, διέταξε τον στρατό να μην πυροβολήσει και απηύθυνε έκκληση για συμβούλιο. Κατά τη διάσκεψη, το Μικρό Κοράκι επεσήμανε ότι στους Ντακότα οφείλονταν χρήματα να αγοράσουν τρόφιμα και προειδοποίησε ότι «Όταν οι άνθρωποι πεινούν, κάνουν τα πάντα για τους εαυτούς τους». Ο εκπρόσωπος των εμπόρων, Andrew Myrick, απάντησε: «Όσον με αφορά, αν πεινάνε ας φάνε χόρτο ή τη κοπριά τους". Μέσα σε λίγες εβδομάδες, στις 17 Αυγούστου 1862, μια ομάδα από Ντακότα συγκρούστηκε με μια ομάδα λευκών εποίκων. Οι Ντακότα σκότωσαν 5 λευκούς και ακρωτηρίασαν τα σώματά τους.

Η ανάγκη της φυλής για τρόφιμα, και το μίσος για τους λευκούς εποίκους οδήγησε τους Ντακότα σε πόλεμο το 1862. Το Μικρό Κοράκι συμφώνησε να οδηγήσει την φυλή στη σύγκρουση, παρόλο που γνώριζε ότι ήταν πολύ λιγότεροι και δεν είχαν όπλα. Οι Ντακότα επιτέθηκαν πρώτα στο σπίτι του Andrew Myrick. Τον σκότωσαν και γέμισαν το στόμα του με χόρτο σε εκδίκηση για τα λόγια του. Υπό την ηγεσία του Taoyateduda οι Ντακότα κέρδισαν αρχικά μάχες εναντίον του στρατού των ΗΠΑ. Παρ 'όλα αυτά, οι δυνάμεις του Μικρού Κορακιού υπέστησαν μια ήττα στη μάχη του Wood Lake στις 23 Σεπτεμβρίου 1862, και το Μικρό Κοράκι αναγκάστηκε να φύγει προς τον Καναδά.

Στις 3 Ιουλίου 1863, ενώ ο ίδιος και ο γιος του ο Wowinapa έψαχναν για μούρα για να φάνε στην φάρμα ενός γεωργού, εντοπίστηκε από τον γαιοκτήμονα Nathan Lampson και το γιο του. Ξέσπασε μια σύντομη μάχη όπου το Μικρό Κοράκι πυροβόλησε δύο φορές, μία φορά τραυματίζοντας τον γέροντα Lampson. Ο Lampson και ο γιος του πυροβόλησαν και τραυμάτισαν θανάσιμα το Μικρό Κοράκι. Ο γιος Lampson έπειτα έτρεξε και πήγε στο Hutchinson της Μινεσότα για να συγκεντρώσει μία ομάδα από κατοίκους της πόλης οι οποίοι γρήγορα πήγαν και βρήκαν τον πληγωμένο Lampson και ένα νεκρό αγνώστων στοιχείων άντρα Ντακότα. Όταν ανακάλυψαν ότι ήταν το Μικρό Κοράκι ακρωτηρίασαν το σώμα του.

Ο Nathan Lampson έλαβε την προβλεπόμενη αμοιβή για το σκαλπ ενός Ντακότα, συν ένα επιπλέον ποσό $ 500 όταν τους αποκάλυψε το διαμελισμένο σώμα του Μικρού Κορακιού. Το σώμα του Μικρού Κορακιού μεταφέρθηκε πίσω στο Hutchinson, όπου και πάλι ακρωτηριάστηκε από τους λευκούς πολίτες. Μετά του έβαλαν κροτίδες στα αυτιά του και το κεφάλι του δόθηκε στα σκυλιά. Μετά την γιορτή τους οι ‘πολιτισμένοι’ (‘χριστιανοί’;) λευκοί πέταξαν το σώμα του ‘άγριου’ στα σκουπίδια. Το 1971, ότι είχε απομείνει από το Μικρό Κοράκι επιστράφηκε στον εγγονό του Jesse Wakeman (γιος του Wowinapa) για τον ενταφιασμό. Ένα μικρό πέτρινο δισκίο κάθεται στην άκρη του δρόμου του μέρους όπου σκοτώθηκε το Μικρό Κοράκι.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Διαβάστε σχετικά την παρακάτω ενδιαφέρουσα Επιστολή ορθόδοξου χριστιανού προς τους αδελφούς μας Ινδιάνους του Θεόδωρου Ρηγινιώτη - από το φιλικό ιστολόγιο Νεκρός για τον κόσμο:

Απόψε, στις 16 Σεπτεμβρίου 2009, είδα στην τηλεόραση ένα ντοκιμαντέρ, που παρουσίαζε τη ζωή μιας από τις αυτόχθονες φυλές, που ζουν στην περιοχή του Αμαζόνιου. Για τις φυλές αυτές στην Ελλάδα ξέρουμε πολύ λίγα: ότι είναι αρχαίες, ότι οι πρόγονοί τους ήταν σοφοί και γενναίοι πολεμιστές, με καλά οργανωμένα κράτη και σπουδαίους πολιτισμούς, και ότι από το 15ο αιώνα διάφοροι λευκοί πολέμαρχοι οδήγησαν σιδηρόφρακτους πολεμιστές που ήρθαν από τη θάλασσα και έσφαξαν τους ανθρώπους των φυλών αυτών, λεηλάτησαν τους θησαυρούς τους, κατέστρεψαν τις πόλεις και τα χωριά τους και άρπαξαν τη γη τους. Σ’ αυτή τη γη, την αρπαγμένη από τους Ινδιάνους, βρίσκονται τώρα όλα τα κράτη της ηπείρου που ονομάζεται Αμερική, Βόρεια, Κεντρική και Νότια.

Εμείς οι Έλληνες έχουμε περάσει περίπου τα ίδια. Κι εμείς είχαμε προγόνους σοφούς και γενναίους πολεμιστές, με καλά οργανωμένα κράτη και σπουδαίους πολιτισμούς, και από το 13ο αιώνα διάφοροι λευκοί πολέμαρχοι οδήγησαν σιδηρόφρακτους πολεμιστές που ήρθαν από τη στεριά και τη θάλασσα και έσφαξαν τους ανθρώπους μας, λεηλάτησαν τους θησαυρούς μας, κατέστρεψαν τις πόλεις και τα χωριά μας και άρπαξαν τη γη μας. Οι πολέμαρχοι αυτοί είχαν ακριβώς τις ίδιες σημαίες με εκείνους που κατέστρεψαν τη ζωή των αδελφών μας, των ιθαγενών της Αμερικής......

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Η ίδια Επιστολή στα Αγγλικά και στα Ισπανικά