Πρώην μουσουλμάνα που ζει υπό προστασία, μιλάει για την πίστη, τα δικαιώματα της γυναίκας στο Ισλάμ και τον Ομπάμα

Η Sabatina James, πρώην αφοσιωμένη Μουσουλμάνα που ασπάσθηκε τον χριστιανισμό, ζει μία ζωή σε τεντωμένο σκοινί. Έχει αλλάξει σπίτι 16 φορές από το 2001, λόγω των απειλών θανάτου για τη ζωή της επειδή εγκατέλειψε το Ισλάμ. Ζει αυτήν την περίοδο σε μια άγνωστη τοποθεσία στην Ευρώπη, υπό αστυνομική προστασία.

Η James μίλησε στην χριστιανική εφημερίδα ‘Christian Post’ χρησιμοποιώντας ένα προσωρινό κινητό τηλέφωνο που το πέταξε αργότερα. Η συγγραφέας του best seller ‘My Fight for Faith and Freedom’ (‘Ο Αγώνας μου για την Πίστη και την Ελευθερία’) και ιδρυτής της οργάνωσης αρωγής, ‘Sabatina EV’, μίλησε με ειλικρίνεια για την χριστιανική της πίστη, το πάθος της για τα δικαιώματα των γυναικών και το πώς κατά τη γνώμη της ο Πρόεδρος Ομπάμα χειρίζεται τις σχέσεις με τις ισλαμικές χώρες.

Τα ακόλουθα είναι αποσπάσματα από τη συνέντευξη.

CP: Πόσο χρονών είσαι;

James: Είμαι 27 τώρα.

CP: Στο βιβλίο σου μιλάς πολύ για το πώς βλέπει το Ισλάμ τις γυναίκες και πώς οι άντρες μουσουλμάνοι μεταχειρίζονται τις γυναίκες με βάση τις διδασκαλίες του Κορανίου. Έτσι, είναι αλήθεια αυτό που οι επικριτές του Ισλάμ λένε - ότι η θρησκεία αυτή διδάσκει ότι μπορεί ένας άνδρας να χτυπήσει τη σύζυγό του, ότι οι γυναίκες δεν έχουν καμία αξία, και ότι στους ‘μάρτυρες’ δίδεται η υπόσχεση ότι θα πάνε στον παράδεισο, όπου θα τους περιμένουν παρθένες;

James: Ναι, λοιπόν το Κοράνι λέει στην τέταρτη σούρα (κεφάλαιο) στο στίχο 34 ότι αν η γυναίκα σου δεν είναι υπάκουη έχεις την άδεια να την κτυπήσεις. Αυτό λέει το Κοράνι, ξέρεις. Στις ισλαμικές χώρες, όπως το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, υπάρχει νόμος της σαρία. Και ο νόμος της σαρία παίρνει το Κοράνιο και δικάζει σύμφωνα με αυτό. Παίρνουν στίχους από το Κοράνι και λένε ότι είναι γραμμένοι στο Κοράνι και για αυτό οι γυναίκες πρέπει να είναι υπάκουες και αν δεν είναι έχεις την άδεια να την χτυπήσεις. Έτσι έχουν τα πράγματα.

Το ‘Sabatina EV’ είναι η οργάνωσή μου και υπάρχουν πολλές μουσουλμάνες γυναίκες που έρχονται σε μας. Έχουμε κορίτσια που παντρεύτηκαν όταν ήταν 13 ετών. Στο Αμβούργο, για παράδειγμα, υπάρχει ένα τέτοιο κορίτσι, μια κοπέλα που είναι από το Αφγανιστάν που είχε παντρευτεί όταν ήταν 13 χρονών. Αλλά οι άνθρωποι δεν μιλούν γι 'αυτό γιατί αν πουν κάτι που έχει καίρια σημασία για το Ισλάμ οι άνθρωποι θα πουν αμέσως «είσαι ρατσιστής». Και αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι ότι δεν πρόκειται για ρατσισμό, αλλά για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αν ζεις σε μια δημοκρατία θα πρέπει να προστατεύσεις τα ανθρώπινα δικαιώματα και δεν έχει σημασία αν η θρησκεία σου λέει ότι σου επιτρέπεται να δείρεις τη γυναίκα σου.

Όταν ήμουν μικρό παιδί είχα την επιθυμία να πεθάνω για τον Αλλάχ μια ημέρα - ρωτήσατε για τους βομβιστές αυτοκτονίας. Δεν ήξερα τι να περιμένω στον ουρανό, αλλά ήμουν σίγουρη ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να φτάσω στον ουρανό, διότι δεν υπάρχει καμία εγγύηση για τους μουσουλμάνους να γνωρίζουν αν ο Αλλάχ θα συγχωρήσει τις αμαρτίες τους ή όχι. Αλλά αν πεθάνεις για τον Αλλάχ, τότε είναι εγγύηση ότι εσύ και η οικογένειά σου θα πάτε στον παράδεισο. Αυτό είναι που μαθαίνουν στα σχολεία που διδάσκεται το Κοράνιο. Και ήμουν δέκα χρονών όταν διάβασα το Κοράνιο και ο παππούς μου, ο οποίος μόλις πέθανε, ήταν ένας μουλάς και έμαθα το Κοράνιο από αυτόν στα αραβικά. Για μένα ήταν φυσιολογικό.

Όταν ήμουν δέκα χρονών πήγα στην Αυστρία και από τότε δεν ήθελα πλέον να πεθάνω (για τον Αλλάχ). Είχα όμως μέσα στην καρδιά μου την επιθυμία, μια μέρα ο Αλλάχ να μου δώσει τη δύναμη να κάνω κάτι τέτοιο. Να σκοτώσω κάποιον μη μουσουλμάνο και να πάω στον παράδεισο. Κάτι απολύτως φυσιολογικό.

CP: Έτσι ακόμα κι αν ένα παιδί δεν πάει σε ένα ριζοσπαστικό σχολείο του Κορανίου, αλλά απλά ζει στην κοινωνία, ένα τέτοιο παιδί έχει αυτές τις σκέψεις περί βομβιστή αυτοκτονίας;

James: Ναι. Ξέρετε η κοινωνία είναι έτσι. Είμαι από το Πακιστάν και ο αστυνομικός που με προστατεύει - είμαι υπό αστυνομική προστασία - είπε ότι το Πακιστάν είναι σήμερα το πιο επικίνδυνο μέρος στον κόσμο.

Ήμουν στο Πακιστάν το 2008 και έκλαψα πολύ όταν ήμουν εκεί, γιατί ήταν σαν ήταν ο Αρμαγεδδώνας. Όμως τα πράγματα επιδεινώθηκαν, ιδιαίτερα για τους χριστιανούς και για τις γυναίκες. Πήρα συνέντευξη από μια γυναίκα και έχασε το γιο της στο πακιστανικό στρατό επειδή στο Πακιστάν, εάν κάποιος σκοτώσει κάποιον άλλον, υπάρχει θανατική ποινή. Και στο στρατό, όπου ο νεαρός χριστιανός υπηρετούσε, οι μουσουλμάνοι σκότωσαν έναν άλλον μουσουλμάνο, αλλά είπανε ότι το έκανε αυτός. Εκείνος είναι χριστιανός και δεν το έκανε, αλλά τον έβαλαν στη φυλακή. Τον χτύπησαν, τον κλείδωσαν, τον βίασαν και στη συνέχεια τον κρέμασαν.

Και ο πατέρας του όταν έμαθε ότι ο γιος του ήταν στη φυλακή και τι του είχε συμβεί έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε. Πήρα συνέντευξη από τη μαμά του ανθρώπου που πέθανε. Ήταν πολύ δύσκολο γιατί είχε, επίσης, αρραβωνιαστεί ένα κορίτσι που τώρα δεν μιλάει πια. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Εκείνη τη μέρα όταν συνάντησα αυτή τη γυναίκα, και είδα τον τρόπο που έκλαιγε και είδα και την αρραβωνιαστικιά του νεαρού που πέθανε, αισθάνθηκα τόσο ντροπή για αυτό που ακούω στις χώρες της Δύσης σχετικά με τον «διάλογο» ότι είναι καλός και ότι ζούμε «ειρηνικά μεταξύ μας». Αυτό απλά δεν είναι αλήθεια. Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που βασανίζονται και οι άνθρωποι απλά δεν θέλουν να μιλήσουν για αυτό, επειδή φοβούνται το Ισλάμ.

CP: Στο βιβλίο σας, είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι λέτε ότι η οικογένειά σας ζει σε μια δυτική χώρα, αλλά εξακολουθούν να αισθάνονται ότι μπορούν να εφαρμόσουν το νόμο της σαρία σε σας - το «φόνο τιμής». Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί νομίζουν ότι μπορούν να ζήσουν σύμφωνα με τους μουσουλμανικούς τους κανόνες, όταν αυτό είναι κάτι παράνομο στη χώρα στην οποία ζουν;

James: Το θέμα είναι ότι όταν οι Μουσουλμάνοι έρθουν σε μια χριστιανική χώρα νομίζουν ότι όλοι γύρω τους είναι Χριστιανός. Και όταν βλέπουν πώς ζουν οι Χριστιανοί - για παράδειγμα, κανείς δεν πάει στην εκκλησία, δεν πιστεύει στον Θεό και να κάνουν αστεία σχετικά με τον Ιησού - για μένα ως μουσουλμάνα αυτό ήταν αηδιαστικό. Για εμάς, τους ανθρώπους που έχουμε μουσουλμανικές καταβολές, ο Θεός είναι κάτι πολύ, πολύ, πολύ ιδιαίτερο. Είναι η πιο σημαντική εξοουσία στη ζωή μας. Και αν οι Χριστιανοί γελάνε και κάνουν αστεία γι 'αυτό και λένε ότι δεν ενδιαφερόμαστε για το Θεό, τότε οι μουσουλμάνοι αισθάνονται ότι πρέπει να είναι ακόμη πιο προστατευτικοί προς τα παιδιά τους ώστε να μην γίνουν σαν τους Ευρωπαίους.

Γι 'αυτό λοιπόν λένε ότι είναι καλύτερα οι κόρες μας να μην γίνουν σαν τις Γερμανίδες ή τις Ευρωπαίες γιατί για αυτές φυσικό να κάνουν σεξ πριν τον γάμο. Δεν το θέλουν αυτό. Δεν κάνουν τη διαφορά μεταξύ των αναγεννημένων χριστιανών και των ανθρώπων που πηγαίνουν στην εκκλησία μία φορά το χρόνο, τα Χριστούγεννα.

Και όταν έλθουν στην Ευρώπη ή στην Αμερική, δεν αφήνουν μόνο τον τρόπο σκέψης τους ή τη θρησκεία τους στο αεροδρόμιο. Τα φέρνουν μαζί τους και θέλουν να ζουν με αυτά. Έρχονται απλά εδώ στις χώρες της Δύσης, λόγω των χρημάτων και των καλύτερων θέσεων εργασίας. Διαφορετικά δεν θα ήταν τόσο σοβαροί στο να οικοδομούν τζαμιά.

Όταν ήμουν στην Αμερική, άκουσα την ομιλία του κ. Μπαράκ Ομπάμα όταν ήταν στην Αίγυπτο. Ειλικρινά ήλπιζα ότι θα πει κάτι για τις διώξεις κατά των χριστιανών στην Αίγυπτο. Αλλά δεν είπε λέξη γι’ αυτό. Μίλησε για τον ιερό προφήτη, σχετικά με το Κοράνι και ήταν τόσο αηδιαστικό για μένα, διότι σκεφτόμουν , "Εντάξει, λες πράγματα για τον προφήτη, αλλά γιατί δεν προστατεύεις - αν είσαι Χριστιανός και έχεις τέτοια επιρροή - γιατί δεν λες, «Κοιτάξτε, θέλουμε να έχουμε διάλογο με τις ισλαμικές χώρες και έχετε την άδεια για κατασκευή τεμενών, γι’ αυτό θα πρέπει επίσης να μας επιτρέπεται να χτίσουμε εκκλησίες κι εμείς στην Αίγυπτο και οι Χριστιανοί δεν πρέπει να βασανίζονται στη φυλακή." "Αλλά, δεν είπε λέξη για αυτό. Και αυτό είναι που μισώ στην πολιτική. Δεν νοιάζονται για τα πραγματικά προβλήματα που είναι σε εξέλιξη και για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

CP: Στο βιβλίο σου, λες ότι η ομιλία του Προέδρου Ομπάμα στο Κάιρο ήταν σαν ένα χαστούκι στο πρόσωπο των διωκόμενων χριστιανών. Πιστεύεις ότι πολλοί Χριστιανοί αισθάνονται τον ίδιο τρόπο όπως εσύ;

James: Ω, σίγουρα γιατί είμαι ένας από αυτούς. Είμαι ένας από αυτούς που άλλαξαν θρησκεία. Εγώ η ίδια ζω υπό αστυνομική προστασία. Και ήμουν στην Αμερική, γιατί έφυγα από τη Γερμανία για λίγο, για λόγους ασφαλείας. Ζούσα με μία πακιστανική χριστιανική οικογένεια. Σαφώς δεν είχα δικό μου σπίτι. Πήγαινα από το ένα διαμέρισμα στο άλλο και σκεφτόμουν γιατί κανείς δεν μιλάει γι’ αυτό. Έχω πολλές επαφές με ανθρώπους που έγιναν χριστιανοί, άτομα που έχουν εγκαταλείψει το Ισλάμ και ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό, και όλοι λένε, "Ξέρεις, κανείς δεν μιλάει για εμάς."

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαι τόσο ευτυχισμένη που αυτό το βιβλίο μου έχει μια τέτοια τεράστια επιτυχία στην Ευρώπη. Οι άνθρωποι πρέπει να το διαβάσουν και οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίσουν τι συμβαίνει στον ισλαμικό κόσμο και γιατί αδελφοί σκοτώνουν τις αδελφές τους, λόγω θεμάτων «τιμής». Γιατί σκοτώνει ο ένας τον άλλον.

CP: Οπότε λες ότι κατά τη γνώμη σου ο Πρόεδρος Ομπάμα θα έπρεπε να έχει μιλήσει με διαφορετικό τρόπο στον ισλαμικό κόσμο;

James: Σίγουρα. Ένας άνθρωπος με τέτοια επιρροή θα έπρεπε σίγουρα να μιλήσει διαφορετικά. Θα έπρεπε να πει ότι νιώθει τους ανθρώπους που βρίσκονται στις φυλακές και ίσως κάπως ακούνε την ομιλία του. Ακόμη και να έλεγε κάτι τέτοιο θα ήταν καλό. Αλλά δεν είπε τίποτα.

CP: Υπό την προεδρία του Πρόεδρου Μπους υπήρξε μεγάλη ένταση μεταξύ του μουσουλμανικού κόσμου και των Ηνωμένων Πολιτειών. Καταλαβαίνω ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα προσπαθεί να μετριάσει την ένταση και να εργαστούμε όλοι μαζί. Αλλά νομίζεις ότι πρόκειται να βοηθήσει για να φέρει την ειρήνη;

James: Ω όχι, σίγουρα όχι. Εγώ σίγουρα πιστεύω ότι ο διάλογος μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν τα δύο μέρη συμφωνούν μεταξύ τους ότι είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον και να ακούσουμε ο ένας τον άλλον. Αλλά το θέμα είναι οι δυτικοί κάνουν διάλογο, αλλά στην ουσία, είναι ένας μονόλογος. Κτίζουν τζαμιά και επιτρέπουν στους μουσουλμάνους να κάνουν ό, τι θέλουν στην Ευρώπη. Αλλά τι γίνεται με τους χριστιανούς; Οι μουσουλμανικές χώρες δεν κάνουν τίποτα για να βοηθήσουν το χριστιανικό λαό εκεί. Έτσι, αυτό δεν είναι διάλογος και δεν βοηθά κανέναν.

CP: Πώς μπορεί οι χριστιανοί της Δύσης να βοηθήσουν τις γυναίκες που βρίσκονται σε παρόμοιες καταστάσεις, όπως ήσουν πριν;

James: Ναι. Αυτό που οι Χριστιανοί μπορούν να κάνουν σε αυτές τις γυναίκες που έχουν φύγει από το σπίτι τους και δεν έχουν τίποτα, δεν έχουν οικογένεια, δεν έχουν οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια, δεν έχουν τίποτα και αυτό που πραγματικά χρειάζονται, είναι άνθρωποι που να λένε ότι είστε ευπρόσδεκτοι στην οικογένειά μας.

Δεν θέλουν πάντα να πηγαίνουν σε ένα καταφύγιο - ξενώνα, επειδή πιστεύουν ότι μόνο οι κακές γυναίκες πηγαίνουν σε ξενώνες. Έτσι, αυτό που χρειάζονται είναι μια οικογένεια.

Για παράδειγμα, τώρα, δεν ζω στο δικό μου διαμέρισμα. Ζω με μερικούς φίλους μου στη Γερμανία επειδή μετακινούμαι από το ένα διαμέρισμα στο άλλο, καθώς υπάρχει ακόμη η ποινή του θανάτου από τον πατέρα μου. Δεκαέξι φορές έχω μετακινηθεί από το 2001, και τώρα πάλι ζω με τους φίλους. Δεν έχω δικό μου διαμέρισμα και σκέφτομαι και ρωτάω το Θεό, που θέλει να πάω στη συνέχεια.

Σήμερα διάβαζα τον Απ. Παύλο. Νομίζω ότι μπορώ με κάποιο τρόπο να καταλάβω πώς ζούσε. Μου έδωσε τόσες ελπίδες, επειδή οι απόστολοι ζούσαν κάπως έτσι και συνεπώς δεν είμαι η μόνη. Και ο Απόστολος Παύλος διώχθηκε πολλές φορές και εγώ δεν είμαι στη φυλακή και έχω επιρροή στη Γερμανία και άνθρωποι διαβάζουν το βιβλίο μου.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι οι Χριστιανοί, να μιλήσουν ότι υπάρχουν γι’ αυτούς και να τους κάνουν γνωστό ότι αν φύγεις από το σπίτι σου, υπάρχει ελπίδα για σένα και κάποιος μπορεί να γίνει η οικογένειά σου.

Ξέρετε ότι είναι πολύ δύσκολο να είσαι χωρίς τον πατέρα σου, τη μητέρα σου και να έχεις αφήσει τα πάντα πίσω σου. Έκλαψα πολλές, πολλές νύχτες και αισθάνθηκα μόνη και μόλις πριν από λίγες ημέρες σκεφτόμουν, "Θεέ μου, δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που μπορεί να καταλάβει τι περνάω, επειδή κανείς εδώ στην Δύση δεν περνάει κάτι τέτοιο. "Ότι εάν αποφασίσουν να ακολουθήσουν τον Ιησού, η οικογένειά τους θα τους διώξει.

Όταν ίδρυσα την οργάνωσή μου μας ασκήθηκε πίεση από τους Μουσουλμάνους, αλλά προχωράω μπροστά. Είπα ότι ο Θεός χρειάζεται γυναίκες που πηγαίνουν προς τα εμπρός και έχουν θάρρος να κάνουν το έργο Του. Γι’ αυτό λέω, "Εντάξει Θεέ μου, θα το κάνω σαν την βασίλισσα Εσθήρ, «Αν είναι να πεθάνω, ας πεθάνω. "Αλλά θέλω να ολοκληρώσω αυτό που είπες σε μένα και θέλω να βοηθήσω τις μουσουλμάνες γυναίκες."

CP: Μίλησες για την αντίθεση που είδες μεταξύ του τρόπου που το Ισλάμ αντιμετωπίζει τις γυναίκες και του τρόπου που τις αντιμετωπίζει ο χριστιανισμός, ιδιαίτερα το πώς αντιμετωπίζει ο Ιησούς τις γυναίκες. Μπορείς να μας μιλήσεις γι’ αυτήν την αντίθεση και μερικά από τα άλλα θέματα που σε έκαναν να θέλεις να ακολουθήσεις τον Χριστό;

James: Ξέρεις για μένα, ήμουν πραγματικά μία οπαδός του Ισλάμ, γιατί ο Θεός ήταν πολύ σημαντικός για μένα. Αλλά έκανα ότι μπορούσα για να ευχαριστήσω τον Αλλάχ, αλλά κατά κάποιον τρόπο ένιωθα ότι ο Αλλάχ δεν απάντησε σε καμία από τις ερωτήσεις μου, ακόμη και αν έκανα το καλύτερό για να τον ευχαριστήσω.

Μια μέρα είπα σε ένα συμμαθητή μου, "Έχω τόσα πολλά προβλήματα στο σπίτι και δεν ξέρω τι να κάνω." Μου είπε, "Θα πρέπει να προσευχηθούμε." Του είπα, "εγώ προσεύχομαι πέντε φορές την ημέρα και εσείς οι Χριστιανοί προσευχόσαστε μόνο την Κυριακή. "Και είπε," Ναι, ίσως προσεύχεστε σε λάθος Θεό. "

Τα Χριστούγεννα μου έδωσε μια Βίβλο και καθόμουν στο κρεβάτι μου τη νύχτα και ενώ οι γονείς μου κοιμόντουσαν. Προσευχήθηκα στον Αλλάχ και είπα, "Ποιος είσαι εσύ Αλλάχ; Είσαι ο Ιησούς; Είσαι ο Μωάμεθ; "Ήμουν τόσο σε σύγχυση, επειδή υπάρχουν τόσες πολλές θρησκείες. Κατά κάποιο τρόπο ένιωθα ότι θα πρέπει να ανοίξω την Αγία Γραφή. Όταν ήμουν παιδί είχα ακούσει ότι αν ανοίξεις την Αγία Γραφή ή αν διαβάσεις την Αγία Γραφή θα πάθεις καρκίνο και ήμουν φοβισμένη. Αλλά ακόμα δεν ξέρω τι έγινε, αλλά ένα συναίσθημα μου έλεγε να ανοίξω την Αγία Γραφή.

Όταν την άνοιξα, διάβασα μια φράση όπου έλεγε ότι «όποιος ψάχνει για Μένα με μια καθαρή καρδιά, θα με βρει." Και για μένα ήταν σαν μια απάντηση. Ρωτάω ποιος είσαι και μου έδωσε μια απάντηση.

Μετά από αυτό ρώτησα γιατί δεν έγινε αυτό με το Κοράνιο, ακόμη κι αν διαβάζω το Κοράνι κάθε μέρα, και όταν ανοίγω τη Βίβλο για πρώτη φορά, η απάντηση είναι ακριβώς εκεί. Μετά από λίγο καιρό άρχισα να διαβάζω την Καινή Διαθήκη και υπήρχε ένας πρόσωπο στη Βίβλο που άγγιξε την καρδιά μου και αυτό ήταν ο Ιησούς Χριστός.

Για παράδειγμα, όταν διάβασα για την γυναίκα έπρεπε να λιθοβολήσουν, αλλά αυτός ήταν εκεί να την προστατεύσει. Ένιωσα τόσο καλά, όταν διάβασα ότι ο Ιησούς μιλούσε με τις γυναίκες, ότι δεν χρειαζόταν να τις σκοτώσουν επειδή τον πλησίασαν, ή δεν τις ξυλοκόπησαν ή κάτι τέτοιο. Ο Προφήτης Μωάμεθ ήταν 50 χρονών όταν παντρεύτηκε ένα 9 χρονο κορίτσι, την Aisha. Αυτό είναι το παράδειγμα που οι γονείς μου ακολουθούν, αλλά ο Ιησούς δεν έκανε τίποτα τέτοιο.

CP: Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για τους Χριστιανούς να μιλήσουν για την πίστη τους με τους μουσουλμάνους; Είπες για σένα ήταν η Αγία Γραφή και ένας χριστιανός φίλος;

James: Νομίζω ότι κάθε άτομο είναι διαφορετικό. Δεν μπορείς να πεις ότι υπάρχει μια συνταγή. Αλλά νομίζω ότι μεγάλο αντίκτυπο στους Μουσουλμάνους έχουν χριστιανοί οι οποίοι γνωρίζουν τι πιστεύουν και είναι θαρραλέοι, γενναίοι και προστατεύουν τα δικαιώματά τους. Γιατί αν οι χριστιανοί αφήσουν τους μουσουλμάνους να κάνουν ό,τι θέλουν και δεν μιλούν για την διωκόμενη εκκλησία, για παράδειγμα, τότε νομίζουν ότι είναι αδύναμοι. Νομίζουν ότι ο Χριστιανισμός είναι αδύνατος και εκείνοι δυνατοί. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θέλουν να μετατρέψουν κάθε κράτος σε ισλαμικό κράτος. Οι χριστιανοί θα πρέπει να είναι θαρραλέοι και να μιλήσουν και να πουν: «Κοιτάξτε, σας αγαπάμε, είστε ευπρόσδεκτοι στη χώρα μας, αλλά έχουμε κανόνες σε αυτή τη χώρα και αν δεν ακολουθείτε αυτούς τους κανόνες θα πρέπει να πάτε πίσω».

CP: Υπάρχει κάτι άλλο που θέλεις να προσθέσεις;

James: Οι ζωές μας έχουν μεγάλη επίδραση στους μουσουλμάνους, το πώς ζούμε. Για παράδειγμα, με τον χριστιανικό συμμαθητή μου, αυτός ήταν ο μόνος που σε εκείνο το σχολείο, κατά τη γνώμη μου, ήξερε την Αγία Γραφή. Όλοι οι άλλοι ήταν σαν να πηγαίνουν στην εκκλησία μόνο για τα Χριστούγεννα. Σκεφτόμουν, "Εντάξει, είμαστε μουσουλμάνοι και πρέπει να τους δώσουμε θρησκεία, επειδή δεν έχουν καμία."

Έχουμε ένα μήνυμα ελπίδας και πρέπει να το φέρουμε αυτό το μήνυμα στον μουσουλμανικό κόσμο. Υπάρχουν πολλοί μουσουλμάνοι που ζουν μέσα σε προβλήματα, για παράδειγμα, σε σπίτια ασύλου. Ο Ιησούς βοηθούσε πάντα τους ανθρώπους και στη συνέχεια οι άνθρωποι έλεγαν πόσο ξεχωριστός ήταν αυτός ο άνθρωπος. Να μην μιλάς μόνο για το έλεος και τη χάρη, αλλά να κάνεις αυτό που λες.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή