Στις 14 Απριλίου 1865, δύο μόλις ημέρες μετά το τέλος του ‘εμφυλίου πολέμου’, ο Αβραάμ Λίνκολν, ενώ βρισκόταν σε θεωρείο στο Θέατρο Φορντ της Ουάσιγκτον, πυροβολήθηκε στο κεφάλι από τον Τζον Γουίλκς Μπουθ, ηθοποιό και φανατικό υποστηρικτή των Νοτίων, ο οποίος αμέσως μετά φώναξε στα λατινικά «Sic semper tyrannis!», δηλαδή «Έτσι πάντα στους τυράννους!».
Ο Λίνκολν μεταφέρθηκε σε γειτονικό σπίτι σε κωματώδη κατάσταση, όπου και εξέπνευσε νωρίς το πρωί της 15ης Απριλίου. Ο δολοφόνος του κυνηγήθηκε από τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες και πολιορκήθηκε σε έναν αχυρώνα στη Βιρτζίνια μετά από 12 μέρες, όπου και τραυματίστηκε από πυροβολισμό των διωκτών του, πεθαίνοντας λίγο αργότερα.
Αυτή είναι η ‘επίσημη’ άποψη για την δολοφονία του 16ου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Υπάρχει όμως και η ‘ανεπίσημη’, η σκοτεινή πλευρά με γεγονότα και πρόσωπα πίσω από την κουρτίνα.
Παρακάτω είναι απόσπασμα από το εξαιρετικό άρθρο «Αμερικάνικος Εμφύλιος: Πόλεμος Συμφερόντων με Φόντο τη Δουλεία» του, Άγγελου Δαλασσηνού, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ‘Παγκόσμια Πολεμική Ιστορία’, τεύχος 10, Νοέμβριος 2006. Επίσης μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ.
Στις 9 Απριλίου 1865, ψυχικά συντετριμμένος, αλλά πάντοτε υπερήφανος, ο θρυλικός στρατηγός Λη, υπέγραψε την συνθηκολόγηση των στρατευμάτων της Συνομοσπονδίας. Ο αμερικάνικος ‘εμφύλιος πόλεμος’ είχε πλέον τελειώσει -τουλάχιστον σε στρατιωτικό επίπεδο, γιατί σε οικονομικό, μόλις τώρα άρχιζε.
Στις 12 Απριλίου 1865 οι ηττημένοι στρατιώτες της Συνομοσπονδίας παρέδωσαν τα όπλα και τα λάβαρά τους σε μία επίσημη τελετή. Η παράταξη των εξαντλημένων, αλλά πάντα υπερήφανων Νοτίων, αγκάλιασαν και φίλησαν τα τιμημένα λάβαρά τους για ύστατη φορά, ανίκανοι να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους, σαν να αποχωρίζονταν για πάντα την λατρεμένη σύντροφο μίας ολόκληρης ζωής. Ήταν η μαχητικότητα, το σθένος και η αυτοθυσία εκείνων των ξυπόλητων, ρακένδυτων αγροτών που οδήγησαν τον στρατό των Νοτίων στο απαράμιλλο κλέος.
Το έργο του στρατηγού Σέρμαν είχε εξυπηρετήσει κάποιους επιχειρηματίες του Βορρά οι οποίοι πλούτιζαν πάνω στο κουφάρι του ηττημένου Νότου, κατάσχοντας γεωργικές εκτάσεις προς όφελος τους ή αγοράζοντας αυτές σε εξευτελιστικές τιμές, αφού η καμμένη γη ήταν…φθηνότερη γη. Ο Νότος δεν θεωρείτο πλέον ισότιμο έδαφος των ΗΠΑ, αλλά έδαφος υπό κατοχή!
Ο Λίνκολν είχε φυσικά καταλάβει ότι ο Στάντον, (φωτο), ο υπουργός πολέμου κι η ‘παρέα’ του κρατούσαν την ισχύ στα χέρια τους και πως σε μια νέα προεδρική θητεία που δεν θα υπήρχε πια πόλεμος η ‘παρέα’ εκείνη του ήταν άχρηστη και κυρίως προσωπικά επικίνδυνη. Ετσι αποφάσισε να σταματήσει την ύπαρξή της αντιτιθέμενος κατ αρχήν στα σχέδια πλουτισμού τους σε βάρος του Νότου. Εξ άλλου ο εννοείται πρόεδρος ‘όλων των Αμερικανών’ μετά την πτώση του Νότου χρειάζονταν ένα άλλο προσωπείο για να επιζήσει κι οι πολύ στενοί του συνεργάτες ζητούσαν ήδη την παραίτηση του απαράδεκτου Στάντον. Ο πανίσχυρος Έντουιν Στάντον με τη σειρά του , άμεσα αναμεμιγμένος σε εκείνο τον κύκλο της διαφθοράς, ωρυόταν ότι στους «…προδότες των ΗΠΑ» άξιζε «…μόνο η παραδειγματική τιμωρία και η κατάσχεση των περιουσιών τους». Παρά τις αντιδράσεις, στις 12 Απριλίου του 1865, ο Λίνκολν υπογράφει την ισότιμη επανένταξη του Νότου στις ΗΠΑ και το βράδυ της 14ης ....δολοφονείται…
Αμέσως άρχισε μία σειρά συλλήψεων Νοτίων πολιτικών προκειμένου η δολοφονία να αποδοθεί σε συνωμοσία τους, αλλά οι έρευνες δεν οδήγησαν πουθενά. Αντιθέτως, τα στοιχεία φαίνονταν να οδηγούν προς την κατεύθυνση από όπου ξεκίνησαν! Ο δολοφόνος του προέδρου, Τζων Γουίλξ Μπουθ, (φωτο), ένας φανατικός Νότιος κατάσκοπος, φονεύθηκε κατά τη διάρκεια της καταδίωξής του και αυτό φαινόταν να δίνει οριστικό τέλος στις έρευνες. Στην πραγματικότητα όμως, ήταν απλώς η αρχή του νήματος μίας συνωμοσίας, στην οποία ο Μπουθ φαινόταν να είναι μόνο ο φυσικός αυτουργός!
Ο Στάντον απέστειλε επί τόπου έναν έμπιστο κατάσκοπό του, τον Λέηφ Μπαίηκερ (Lafayette Curry Baker - φώτο), με αυστηρές διαταγές να αφαιρέσει από το πτώμα του Μπουθ το προσωπικό του ημερολόγιο και να το παραδώσει επειγόντως στον ίδιο. Δύο χρόνια αργότερα, το 1867, τα γεγονότα της μυστικής εκείνης αποστολής, ήλθαν στο φως μετά από αποκαλύψεις του ίδιου του Μπαίηκερ. Η απόκρυψη ενός τόσο σημαντικού τεκμηρίου από έναν υπουργό της κυβέρνησης πυροδότησε τεράστιο σκάνδαλο και την έναρξη μίας νέας έρευνας, κατά την οποία το ημερολόγιο του Μπουθ βρέθηκε φυλαγμένο στα αρχεία του Στάντον!
Όταν το ημερολόγιο προσήχθη ενώπιον της αρμόδιας επιτροπής, διαπιστώθηκε ότι απουσίαζαν 18 σκισμένες σελίδες, οι οποίες αναφέρονταν στις ημέρες που προηγήθηκαν της δολοφονία του Λίνκολν! Ο Μπαίηκερ δήλωσε ότι το είχε παραδώσει ακέραιο στον Στάντον, ενώ ο δεύτερος ισχυρίστηκε ότι είχε πλήρη άγνοια του θέματος! Εδώ δημιουργείται το τεράστιο ερωτηματικό, πως ο Στάντον γνώριζε εξ αρχής ότι ο δολοφόνος κρατούσε επάνω του ένα προσωπικό ημερολόγιο, στο οποίο αναγράφονταν πράγματα υψίστης σημασίας, και μάλιστα, τη στιγμή κατά την οποία, υποτίθεται, ότι όλοι αγνοούσαν ακόμα την ταυτότητά του…
Έναν χρόνο αργότερα, ο Μπαίηκερ βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Εκεί όμως βρέθηκε και το προσωπικό ημερολόγιο του ιδίου, στο οποίο απεκάλυπτε τον ρόλο του σε μία συνωμοσία κατά της ζωής του προέδρου. Σύμφωνα με τα γραφόμενα, στην συνωμοσία ήταν αναμεμιγμένοι 11 Γερουσιαστές, 11 μεγαλοβιομήχανοι, 5 τραπεζίτες και ένας κυβερνήτης πολιτείας της Ένωσης! Τον Δεκέμβριο του 1869, με τον θάνατο και του τελευταίου πρωταγωνιστή του μυστηρίου, του Έντουιν Στάντον, το θέμα εγκαταλείφθηκε, αφού η δολοφονία του Λίνκολν από έναν φανατικό Νότιο βόλευε την νέα τάξη πραγμάτων. Ωστόσο, οι νεότεροι ερευνητές διατηρούν ελάχιστες αμφιβολίες για την συνωμοσία που είχε εξυφανθή...
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ:
Έντουιν Στάντον (Edwin Stanton)
O Έντουιν Στάντον: ο υπουργός πολέμου, με την απεριόριστη εξουσία. Μισάνθρωπος, πανούργος και δολοπλόκος, αντιπαθούσε ανέκαθεν τον Λίνκολν, ενώ ο δεύτερος γνώριζε ορισμένες από τις παράνομες δραστηριότητές του. Αρχικά ήταν οπαδός του Δημοκρατικού κόμματος κι έμπιστος του αντίπαλου στρατοπέδου αλλά στη συνέχεια εξελίχθηκε σε μυστικό πληροφοριοδότη των Ρεπουμπλικάνων. Κράτος εν κράτει σε όλη την διάρκεια του πολέμου , διέθετε σχέσεις με μεγαλοεπιχειρηματίες που κέρδιζαν από τον πόλεμο. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του πολέμου συνεργάστηκε στενά με τον Λίνκολν, αν και ο πρόεδρος γνώριζε πολύ καλά τον αδίστακτο χαρακτήρα του. Εκτός των άλλων, του είχε αναθέσει και την σύλληψη όλων των αντιφρονούντων πολιτών της Ένωσης. Μεταπολεμικά τα σχέδιά τους για την ανασυγκρότηση του Νότου διέφεραν ριζικά, ο Λίνκολν μάλιστα είχε την πρόθεση να τον παραμερίσει εντελώς κατά την δεύτερη θητεία του πράγμα που ο Στάντον έμαθε μόλις 2 μέρες πριν την δολοφονία του Λίνκολν.
Πολλοί ιστορικοί απέδωσαν σε αυτόν την δολοφονία του Λίνκολν. Είναι βέβαιο ότι είχε και το κίνητρο, αλλά και τα μέσα για να το πράξει. Νεώτερες αποκαλύψεις σχετίζουν τον Στάντον με τον προστατευόμενό του Λέηφ Μπέηκερ που τον είχε διορίσει αρχηγό των Μυστικών Υπηρεσιών , ο οποίος με την σειρά του εξεβίαζε με σημαντικά ποσά έναντι απειλής σύλληψης ανθρώπους του πολιτικού χώρου. Ο Μπέηκερ σε μυστικά του απομνημονεύματα δήλωσε ότι ο Στάντον σκόπευε να τον ενοχοποιήσει για την δολοφονία του Λίνκολν επειδή γνώριζε καλά τους αληθινούς δολοφόνους του προέδρου. Πέθαναν και οι δύο το ίδιο έτος μόλις ο πρόεδρος Γκράντ αναλάμβανε την εξουσία.
"Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕ ΠΟΛΛΑ"
Λαφαγιέτ, Λέηφ, Μπαίηκερ (Lafayette, Lafe , Curry Baker)
Κατάσκοπος των Βορείων υπόπτου προέλευσης που εξελίχθηκε σε όργανο του Στάντον. Αφησε μυστικά απομνημονεύματα που αποκρύπτουν την δολοπλοκία πίσω απ την δολοφονία του Λίνκολν περιγράφοντας τον Στάντον σαν το κύριο εκτελεστικό όργανο της συνομωσίας που υποστήριζαν άτομα της κυβέρνησης του Λίνκολν , στρατιωτικοί και ορισμένοι κυβερνήτες πολιτειών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου