Η Ευρώπη πεθαίνει

Γράφοντας έναν αιώνα και ένα μισό πριν από τη γέννηση του Χριστού, ο Έλληνας ιστορικός Πολύβιος (203 π.Χ. - 120 π.Χ. Γεννήθηκε στην Μεγαλόπολη) παρατήρησε τα εξής: "σήμερα σε όλη την Ελλάδα υπάρχει μια τέτοια μείωση γεννητικότητας και σε γενικές γραμμές, τέτοια μείωση πληθυσμού, που οι πόλεις έχουν ερημώσει και οι αγροί έχουν εγκαταλειφθεί. Παρά το γεγονός ότι αυτή η χώρα δεν έχει καταστραφεί από πολέμους ή επιδημίες, η αιτία της βλάβης είναι προφανής: από πλεονεξία ή δειλία οι άνθρωποι, αν παντρευτούν, δεν φέρνουν στο κόσμο τα παιδιά που θα έπρεπε να φέρουν. Στην καλύτερη περίπτωση κάνουν ένα ή δύο. Είναι με αυτόν τον τρόπο που η μάστιγα πριν γίνει ορατή, έχει ήδη αναπτυχθεί ταχέως. "

Κατέληξε καλώντας τους συμπατριώτες του Έλληνες να επιστρέψουν στην ιστορική αγάπη τους για την οικογένεια και τα παιδιά. «Η λύση είναι στους εαυτούς μας», έγραψε. «Πρέπει να αλλάξουμε τα ήθη μας». Οι συμβουλές του, δυστυχώς, σε μεγάλο βαθμό ήταν ένα νεκρό γράμμα.

Ο δημογραφικός χειμώνας των ελληνικών πόλεων-κρατών οδήγησε σε οικονομική στασιμότητα και στρατιωτική αδυναμία, η οποία με τη σειρά του έφερε αναπόφευκτα την εισβολή και την κατάκτηση. Μετά από έναν αιώνα αυξανόμενη κυριαρχίας στην Ανατολική Μεσόγειο, η Ρώμη κατέκτησε τελικά τις ελληνικές πόλεις-κράτη το 146 π.Χ.

Θα έχει η Ευρώπη, που βρίσκεται ήδη στη δίνη ενός παρόμοιου δημογραφικού χειμώνα, ένα παρόμοιο άσχημο τέλος; Σίγουρα οι Ευρωπαίοι του σήμερα, όπως και οι Έλληνες της αρχαιότητας, μόλις και μετά βίας κάνουν παιδιά. Το ποσοστό γεννήσεων σε όλη την ήπειρο είναι πολύ κατώτερο από το επίπεδο αναπλήρωσης του 2,1 παιδιά ανά ζευγάρι. Η Ιταλία, η Ισπανία, η Αυστρία και η Γερμανία έχουν συνολικά ποσοστά γονιμότητας, (ή TFRs), της τάξης του 1,4 ή κάπου εκεί, ενώ η Πολωνία και η Ρωσία λιώνουν στο 1,32 και 1,2 αντίστοιχα. Τα περισσότερο ή λιγότερο γενναιόδωρα επιδόματα τέκνου που οι χώρες αυτές καταβάλλουν, έχουν μόλις και μετά βίας προκαλέσει κάποια ελάχιστη κίνηση σε αυτούς τους αριθμούς. Η έλλειψη γεννήσεων συνεχίζει να διευρύνεται.

Εν τω μεταξύ, εκείνες οι ομάδες που (αντίθετα από τους σύγχρονους δυτικούς) είναι οπαδοί της οικογένειας, όπως οι πιστοί του Ισλάμ, εισχωρούν κατά μεγάλους αριθμούς, κάνοντας παιδιά, και αντικαθιστούν το πληθυσμό της ιστορικής Χριστιανοσύνης. Θα συνεχιστεί αυτή η διαδικασία; Και για ποιο σκοπό;

Οι περισσότερες μουσουλμανικές χώρες στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή έχουν ποσοστά γονιμότητας δύο ή τρεις φορές υψηλότερα από την Ευρώπη. Στο Αφγανιστάν και τη Σομαλία, τα ποσοστά γονιμότητας των οποίων είναι πάνω από 6 παιδιά (6,62 και 6,4 αντίστοιχα), μπορεί να είναι ακραία νούμερα. Αλλά και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής με τα παραπάνω ποσοστά TFR αντικατάστασης περιλαμβάνουν το Ιράκ στο 4,86, το Πακιστάν σε 3,65 και τη Σαουδική Αραβία στο 3,03. Ακόμα και οι μετανάστες από τις πιο δυτικοποιημένες μουσουλμανικές χώρες, όπως η Τουρκία και η Τυνησία ο μέσος όρος παιδιών είναι σχεδόν διπλάσιος των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών.

Ενώ η πτώση της γονιμότητας μπορεί να είναι η γενική μοίρα της ανθρωπότητας, είναι η διαφορική γονιμότητα που θα καθορίσει τη μοίρα της Ευρώπης. Παρά το γεγονός ότι τα ποσοστά γεννήσεων των μουσουλμάνων μεταναστών στην Ευρώπη είναι πολύ χαμηλότερα από ό, τι ήταν μόλις πριν από μια γενιά, εξακολουθούν να είναι πολύ πιο ανοιχτά στη ζωή από τους πολύ εκκοσμικευμένους Ευρωπαίους. Επιπλέον, αυτοί οι μετανάστες, από την στιγμή που εγκαθίστανται στη Γερμανία, την Ιταλία, την Ισπανία, κλπ., έχουν την τάση να διατηρούν σχετικά υψηλά την γονιμότητά τους για μια γενιά.

Ως αποτέλεσμα αυτού του ισχυρού μίγματος μετανάστευσης και αναπαραγωγής, ο αριθμός των μουσουλμάνων θα συνεχίσει να αυξάνεται. Στην Ευρώπη στο σύνολό της, όπως μερικοί δημογράφοι δείχνουν, θα υπάρχει πλειοψηφία μουσουλμανικού πληθυσμού μέχρι το 2100.

Τι περίεργη τροπή της ιστορίας! Κατά τη διάρκεια των αιώνων, διάφορες μουσουλμανικές στρατιές επανειλημμένα προσπάθησαν να κατακτήσουν την Ευρώπη. Ξανά και ξανά, στο Tours, στη Βιέννη, στο Lepanto, στη Μάλτα, τους πέταξαν πίσω. Ωστόσο, τώρα αυτό που οι πρόγονοί τους δεν ήταν σε θέση να επιτύχουν δια της βίας, οι μακρινοί απόγονοι τους θα το επιτύχουν με ειρηνικά μέσα, κερδίζοντας τη «μάχη της κούνιας».

Το αν θα ριζοσπαστικοποιηθούν ή θα εκκοσμικευτούν οι μουσουλμάνοι είναι το κεντρικό ζήτημα. Αν ριζοσπαστικοποιηθούν, τότε μπορούμε να αναμένουμε προσπάθειες για την επιβολή του νόμου της Σαρία στη μια ευρωπαϊκή χώρα μετά την άλλη, σε συνδυασμό με τις αυξανόμενες διώξεις της χριστιανικής μειονότητας. Οι Καθολικοί στη Γερμανία, για παράδειγμα, μπορεί να αντιμετωπιστούν σε μεγάλο βαθμό με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζονται οι Κόπτες Χριστιανοί στην Αίγυπτο τους τελευταίους αιώνες, δηλαδή, ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, με δυσφημίσεις, φορολογίες και ξυλοδαρμούς.

Αν, από την άλλη πλευρά, η δεύτερη και τρίτη γενιά μουσουλμάνων είναι σε μεγάλο βαθμό εκκοσμικευμένη, τότε η χριστιανική μειονότητα, κατά πάσα πιθανότητα, θα αντιμετωπιστεί κάπως καλύτερα, αν και θα εξακολουθούν να υπόκεινται σε κάποιες διακρίσεις. Όπως όλοι γνωρίζουν, η κοσμική Αριστερά κηρύσσει μια «ανοχή» που γενικά δεν ασκεί.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, οι πιστοί στην πάλαι ποτέ χριστιανική Ευρώπη μάλλον θα βρεθούν να ζουν σε αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί μια προ-Μ. Κωνσταντίνου εποχή. Με άλλα λόγια, θα ζουν κάτω από καθεστώτα που θα τους τιμωρούν, ακόμη και θα τους καταδιώκουν, για τις πεποιθήσεις τους.

Αυτή τη στιγμή, οι Ευρωπαίοι εξακολουθούν να ελέγχουν τη μοίρα τους. Εάν ο Πολύβιος, ήταν ζωντανός σήμερα, θα τους υπενθύμιζε ότι : "Η λύση είναι στους εαυτούς σας. Θα πρέπει όμως να αλλάξετε τα ήθη σας. "

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή