Αριστερά και Δεξιά συμφωνούν: ο "γάμος" των ομοφυλόφιλων φέρνει έναν "ασφυκτικό", "αυταρχικό" κοινωνικό "κομφορμισμό"

LifeSiteNews.com / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Ενώ εκείνοι που υπερασπίζονται την οικογένεια τονίζουν τον απίστευτο ρυθμό με τον οποίο το ομοφυλοφιλικό κίνημα έχει καταφέρει να έχει το πάνω χέρι στην πολιτική τα τελευταία πέντε χρόνια, άλλοι εκφράζουν την ανησυχία τους σχετικά με τον συρρικνωμένο "κοινωνικό χώρο" στο δημόσιο διάλογο για εκείνους που εξακολουθούν να αντιτάσσονται στον "gay γάμο."

Ορισμένοι ειδήμονες από την αριστερά και την κέντρο-δεξιά προειδοποιούν ότι καθώς το ομοφυλόφιλο κίνημα κερδίζει έδαφος σε νομοθετικό επίπεδο, η ελευθερία να έχει κάποιος ένσταση συρρικνώνεται και όσοι είναι ακόμα αντίθετοι απειλούνται όλο και περισσότερο. Η εκπληκτική πρόοδος που έχει σημειωθεί από το "gay κίνημα" λένε μερικοί, δεν είναι κάποιος θρίαμβος κοινωνικής ελευθερίας, αλλά μια ολοένα και πιο βίαιη επιβολή κοινωνικού κομφορμισμού*.

*Κοινωνικός κομφορμισμός είναι η τάση συμμόρφωσης του ατόμου με τις κυρίαρχες αντιλήψεις και τα πρότυπα ζωής και συμπεριφοράς της κοινωνικής ομάδας.

 Ο αριστερο-φιλελεύθερος Βρετανός δημοσιογράφος Brendan O'Neill προειδοποίησε σε ένα άρθρο στο Spiked, ότι στα 20 χρόνια που αρθρογραφεί για πολιτικά ζητήματα, "δεν έχει συναντήσει ποτέ ένα ζήτημα σαν τον ‘γάμο’ των ομοφυλοφίλων, ένα ζήτημα στο οποίο ο χώρος για διαφωνία έχει συρρικνωθεί τόσο γρήγορα, και στο οποίο η συναίνεση δεν είναι μόνο ασφυκτική, αλλά καταπνίγεται».

Η αλλαγή στην κοινή γνώμη, πρόσθεσε ο O'Neill, μπορεί καλύτερα να περιγραφεί ως ένας «κομφορμισμός, η αργή αλλά σίγουρη θυσία της κριτικής σκέψης και της άποψης των διαφωνούντων υπό πίεση να αποδεχθούν αυτό που έχει οριστεί ως ‘καλό’ από τα ανώτερα κλιμάκια της κοινωνίας: ο ‘γάμος’ των ομοφυλοφίλων".

"Στην πραγματικότητα, η τρομερή άνοδος του ‘γάμου’ των ομοφυλοφίλων δεν σημαίνει ένα νέο πνεύμα ελευθερίας και ισότητας στο ίδιο επίπεδο με το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα της δεκαετίας του 1960, αλλά ένα πολιτικό και ηθικό κομφορμισμό της εποχής μας. Μια αλλόκοτη επικριτική μη-κριτική της πολιτικά ορθής εποχής μας. Ένα τρόπο με τον οποίο, σε μια εποχή που «δεν πρέπει να κρίνουμε» όπως η δική μας, οι ιδέες μπορεί να γίνουν δόγμα με ανησυχητική ευκολία και ταχύτητα. Μια εποχή που η αμφιβολία και η διαφωνία θεωρούνται παθολογικές καταστάσεις".

Αλλού, ο O'Neill χαρακτηρίζει το κίνημα ως «σιδερένια γροθιά σε βελούδινο γάντι», και κατήγγειλε το «αυταρχικό ένστικτο» της Συντηρητικής βρετανικής κυβέρνησης που αναγκάζει τους αντιρρησίες να συμμορφωθούν. Είπε ότι είναι το μόνο ζήτημα για το οποίο, αφού διαφώνησε μαζί του από μια «φιλελεύθερη» προοπτική, έχει λάβει απειλές για τη ζωή του.

Ο Christopher Caldwell, συγγραφέας της Weekly Standard, έγραψε στην ιστοσελίδα Ινστιτούτου Claremont τον περασμένο μήνα, "Η πιο ανησυχητική πτυχή του κινήματος για το ‘γκέι γάμο’ είναι ότι, περισσότερο από κάθε άλλο κοινωνικό κίνημα στην πρόσφατη ιστορία, περισσότερο από το φεμινισμό και την καύση των σουτιέν στη δεκαετία του 1970, έχει ως στόχο να μην υπάρχει έντονος διάλογος, αλλά να τον κλείσει. "

Το διαδίκτυο έχει κάνει πολύ πιο εύκολο το κλείσιμο αυτής της συζήτησης, πρόσθεσε ο Caldwell. "Όποιος εκφράζει την παραμικρή αμφιβολία για τον ‘γάμο’ των ομοφυλοφίλων μπορεί να γίνει αντικείμενο μποϊκοτάζ, να μπει στην μαύρη λίστα, και να επιχειρηθεί να απολυθεί".

«Αξίζει σίγουρα να αναρωτηθούμε γιατί, αν αυτό είναι ένα κίνημα ‘απελευθέρωσης’, θα πρέπει να συμβαίνει αυτό τώρα, σε μια εποχή που κερδίζει τη φήμη ως αποκορύφωμα την ελευθερίας".

"Η μισή χώρα δεν μπορεί να καταλάβει καν τη λογική αυτού», είπε ο Κάλντγουελ. "Μέχρι περίπου πριν από μια δεκαετία, το κοινό ήταν σχεδόν ομόφωνο ότι (ο ‘γάμος’ των ομοφυλόφιλων) είναι ένα αστείο."

"Σε μια δεκαετία, ο ‘gay γάμος’ έχει περάσει από το αστείο στο δόγμα", και τώρα οι ακτιβιστές του ομοφυλοφιλικού κινήματος και οι υποστηρικτές τους σε κυβερνήσεις και media θεωρούν τον "gay γάμο" σα​​ν ένα τετελεσμένο γεγονός και μόνο θέμα χρόνου είναι προτού νομιμοποιηθεί καθολικά σε ολόκληρη τη Δύση.

Ο O'Neill σημειώνει ότι δημοσκοπήσεις στις ΗΠΑ, έδειξαν ότι το 58 τοις εκατό των Αμερικανών υποστηρίζει το «γάμο των ομοφυλοφίλων», σε σύγκριση με το μόλις 37% που τον υποστήριζε πριν από μια δεκαετία. Και μια βρετανική δημοσκόπηση δείχνει ένα 62% να υποστηρίζει σε σύγκριση με το 31% πριν από 10 χρόνια!

Ο O'Neill προσθέτει ότι σε αυτό το διάστημα, έχει γίνει όλο και πιο επικίνδυνο κάποιος στην πολιτική ή αλλού να αντιδρά. "Όσοι αντιδρούν στον ‘γάμο’ των ομοφυλοφίλων αντιμετωπίζονται τώρα από τον Τύπο με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζονταν όσους υποστήριζαν τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων στο παρελθόν: σαν παράξενα, διεφθαρμένα πλάσματα, των οποίων την μετάνοια και την  παράδοσή τους στις κατεστημένες αξίες περιμένουμε με κομμένη την ανάσα".

Στην κριτική του βιβλίου “From the Closet to the Altar: Courts, Backlash, and the Struggle for Same-Sex Marriage”, του Michael J. Klarman, ο Caldwell σημειώνει την επίδραση της προώθησης από τα media και των αλλαγών στο νόμο που είχαν στην κοινή γνώμη .

"Η δικαστική νομιμοποίηση έβαλε ένα φωτοστέφανο νομιμότητας στο ‘γάμο’ των ομοφυλοφίλων που δεν υπήρχε πριν ... Όταν οι ελίτ φωνάζουν ομόφωνα για ένα σκοπό, μπορεί να γίνει ένα είδος κοινής λογικής.« Κανείς, είπε, θέλει να φανεί ότι είναι πιο συντηρητικός από γείτονές του, και «η άποψη της ελίτ γίνεται έτσι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία».

Ο O'Neill γράφει ότι, ενώ το κίνημα φαίνεται ως η συνέχεια του αμερικανικού  κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα της δεκαετίας του 1950 και του '60, "είναι μάλλον η συνέχεια, και η εντατικοποίηση, της επιθυμίας του σύγχρονου κράτους για να εισχωρήσει στην ιδιωτική μας ζωή και να αναλάβει την κυριαρχία στις σχέσεις μας.

Όπου ο «γάμος των ομοφυλοφίλων» θεσπίστηκε, ήταν το αποτέλεσμα σε μεγάλο βαθμό της σκόπιμης καταστολής της δημοκρατικής διαδικασίας και του έργου της δικαστικής εξουσίας, δηλ. της «νομικής ελίτ».

Ο Caldwell γράφει, "Ποτέ δεν υπήρξε ένα κοινωνικό κίνημα που να οδηγείται από την ελίτ όπως αυτό για τον ‘γάμο’ των ομοφυλοφίλων. Κανένα άλλο ζήτημα δεν χωρίζει τη χώρα (ΗΠΑ) ξεκάθαρα ταξικά. Αρκεί να δει κάποιος τους αντιπάλους της ‘Proposition 8’ της Καλιφόρνια (του νόμου κατά του ‘γάμου’ των ομοφυλόφιλων) : το σύνολο σχεδόν του Χόλιγουντ, η Apple, η Google, η Amazon, και ο Λευκός Οίκος".

Ο O'Neill συμφωνεί, λέγοντας, «οι απλοί άνθρωποι που θα διαμαρτύρονταν δημόσια για το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων να ‘παντρεύονται’ έλαμψαν δια της απουσίας τους. Αντ’ αυτού, αυτό ήταν ένα κίνημα με επικεφαλής δικηγόρους και επαγγελματίες ακτιβιστές, υποστηριζόμενο από CEOs των hedge-fund εταιρειών και μεγάλες εφημερίδες, όπως οι The Times».

Ο Caldwell βρήκε ότι η υποστήριξη του κοινού για το ‘γάμο’ των ομοφυλοφίλων αυξάνεται κατά τέσσερις μονάδες το χρόνο από το 2009. «Η κοινή γνώμη δεν αλλάζει τόσο γρήγορα στις ελεύθερες κοινωνίες. Ή η γνώμη δεν αλλάζει τόσο γρήγορα όσο φαίνεται να είναι, ή η κοινωνία δεν είναι τόσο ελεύθερη», καταλήγει.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή