Η πολιτική των "δύο άκρων" ανθίζει: Ξεκίνησε η επίθεση του Συνταγματικού Τόξου

Άρθρο του Δ. Παπαγεωργίου

Ήταν αναμενόμενο. Όλα έδειχναν προς τα εκεί. Ένα έγκλημα χρησιμοποιείται σε αγαστή συνεργασία από τα μήντια, τους αντιεξουσιαστές, την αριστερά και φυσικά την κυβέρνηση και την αστυνομία, ως μοναδική ευκαιρία ποινικοποίησης του εθνικισμού. Στο στόχαστρο της αστυνομίας μπαίνει η Χρυσή Αυγή με ταυτόχρονες εφόδους στα γραφεία της. Στην πραγματικότητα όμως η επίθεση γίνεται σε όλους τους εθνικιστές. Μια ποινικοποίηση δίχως προηγούμενο, με ταυτόχρονες απειλές από παντού κατά όποιου δηλώνει εθνικιστής. Δεν είναι πρωτοφανές. Είναι ένα ακόμη κυνήγι μαγισσών που ξεκινά.

Ο τρόπος απλός. Τα πάθη διεγείρονται, προκειμένου να επιτευχθεί ένας πολιτικός στόχος. Δακρύβρεχτες εκφράσεις στα μήντια, δίπλα σε γενικούς αφορισμούς, περί χρυσαυγιτών. Επικέντρωση σε μια ιδιότητα του δράστη, αυτή του φίλου ή οπαδού της Χρυσής Αυγής. Λές και όλοι οι χρυσαυγίτες μαζί κρατούσαν το μαχαίρι, ή λές και υπάρχει περίπτωση ο Ν. Μιχαλολιάκος να πήρε τηλέφωνο τον δράστη και να του είπε "πήγαινε να κάνεις αυτό". Τρόποι που δεν αντέχουν στην εξέταση της κοινής λογικής, αλλά πετυχαίνουν στην υπερφόρτωση ενός συναισθηματισμού. Ο οποίος συναισθηματισμός είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει σε περαιτέρω εμφυλιακό κλίμα, σε περαιτέρω βία. Έτσι παίρνουμε κάτι το οποίο ξεκίνησε από το ποδόσφαιρο, χύθηκε στα πολιτικά και το κάνουμε ένα κατ' εξοχήν πολιτικό ζήτημα.

Ανθίζει η πολιτική των δύο άκρων

Όλα αυτά δεν είναι μόνον αποδεκτά αλλά και τα ζητούμενα γι' αυτούς που καλλιεργούν αυτό το κλίμα. Πρόκειται για μία μοναδική ευκαιρία για το σύστημα να σπιλώσει/απαγορεύσει/γκρεμίσει/καταστήσει ταμπού όχι μόνον την Χρυσή Αυγή, αλλά και κάθε έναν που επιζητά να αμφισβητήσει τις δομές της μεταπολίτευσης, είτε αυτές εκφράζονται από τα αριστερά, είτε από τα δεξιά. Η πολιτική των "δύο άκρων" ανθίζει. Η επίθεση του "συνταγματικού τόξου" ξεκινά. Μετά από ένα έγκλημα. Για να προχωρήσει σε ένα άλλο έγκλημα. Οι αριστεροί που θεωρούν τον "αντιφασιστικό αγώνα" ως δίκαιο μέρος του αγώνα τους χαίρονται. Χαίρονται όμως και στα κυβερνητικά έδρανα. Γιατί έχουν την ευκαιρία να αποδείξουν ότι αυτοί είναι οι μόνοι που μπορούν να εγγυηθούν την ομαλότητα. Και όταν σε λίγο μανιασμένοι αντιφασίστες, συναισθηματικά ντοπαρισμένοι από πρωτοσέλιδα και δακρύβρεχτες δηλώσεις λυντσάρουν έναν χρυσαυγίτη, αυτοί θα κρυφοχαίρονται. Γιατί θα εξασφαλίζουν την πολιτική τους επιβίωση. Εδώ και καιρό το έγραφα. Το σύστημα περιμένει κάποιον νεκρό, από την μία ή την άλλη πλευρά για να ξεκινήσει τις διαδικασίες του.

Είναι δραματική η μέρα που ξημερώνει στην χώρα μας. Είναι δραματικό όταν ένα έγκλημα χρησιμοποιείται για να εξυπηρετηθούν πολιτικές σκοπιμότητες. Η ανάδειξη κάποιου είδους συλλογικής ευθύνης για τις πράξεις ενός ατόμου κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες θα γίνει πραγματικότητα. Όσοι συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο, όσοι υιοθετούν τις άναρθρες κραυγές κάποιων για εκδίκηση και αίμα, όσοι δεν διστάζουν για χάρη της τηλεθέασης ή της επισκεψιμότητας να κάνουν αυτού του είδους τους παράλογους συνειρμούς θα έχουν στα χέρια τους το όποιο αίμα χυθει.

Πηγή