ΗΠΑ: Ο «μάρτυρας» της ομοφυλοφιλικής κοινότητας δεν δολοφονήθηκε λόγω ‘ομοφοβίας’, αλλά λόγω διαφωνίας για τα ναρκωτικά, λέει σε νέο αποκαλυπτικό βιβλίο του ομοφυλόφιλος συγγραφέας. Τα media όμως και πάλι σίγησαν

ΚΟ: Κάθε φορά που οι κυβερνήσεις ψηφίζουν δρακόντειους νόμους σχετικά με «εγκλήματα μίσους» (εκεί εντάσσονται και οι διάφοροι «αντιρατσιστικοί» νόμοι), έχει προηγηθεί ένα θύμα. Ένα θύμα του οποίου η δολοφονία έχει «συγκλονίσει» την κοινωνία, έχει «αφυπνίσει» τον πολιτικό κόσμο και έχει «ξεσηκώσει» τα media. Το δε θύμα απεικονίζεται ως ο «μάρτυρας» της κοινότητας στην οποία ανήκε (μετανάστης, ομοφυλόφιλος, μουσουλμάνος, Εβραίος, ‘αντιρατσιστής’) η «θυσία» του οποίου «άνοιξε τον δρόμο» για νομοσχέδια που θεσπίζουν «ιδιώνυμα» εγκλήματα και «τιμωρούν αυστηρά», όχι μόνο όσους προβαίνουν σε πράξεις βίας, αλλά και όσους καλλιεργούν «ρητορική μίσους». Αυτό το τελευταίο, στην ουσία, αποτελεί «έγκλημα γνώμης», έννοια απαράδεκτη για δημοκρατικές κοινωνίες, οι οποίες όμως, ενώ κανονικά θα έπρεπε να αντιδράσουν, τώρα «συναινούν», καθώς πολιτικοί και media έχουν υπερτονίσει την τραγωδία του «μάρτυρα - θύματος» και την ανάγκη να παταχθεί το «μίσος». 

Και τι γίνεται άραγε, αν μετά από χρόνια εφαρμογής τέτοιων σκληρών νόμων και καταδίκης δεκάδων ή εκατοντάδων ανθρώπων, αποδειχτεί ότι το θύμα δεν «θυσιάστηκε» τελικά, λόγω «μίσους», αλλά εξ αιτίας πιο «ταπεινών αιτίων»;   

Η δολοφονία του Matthew Shepard το 1998, θεωρείται ένα από τα πλέον διαβόητα «εγκλήματα μίσους» στις Ηνωμένες Πολιτείες και ιστορικά ήταν το πιο συχνά αναφερόμενο περιστατικό στην πίεση που ασκήθηκε από το ομοφυλοφιλικό λόμπι για τη νομοθεσία υπέρ των «δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων». Ο νεαρός Shepard θεωρήθηκε το πιο γνωστό θύμα της ‘ομοφοβικής’ βίας και παρουσιάστηκε ως ο ιδανικός «μάρτυρας» του αμερικάνικου αλλά και του διεθνούς ομοφυλοφιλικού κινήματος, που έκτοτε έκανε «σημαία» την δολοφονία του νεαρού Αμερικάνου, πιέζοντας για νόμους που θα ποινικοποιούν την «ομοφοβία», ως διεύρυνση της νομοθεσίας για τα «εγκλήματα μίσους».

Τον Οκτώβριο του 2009, το αμερικάνικο Κογκρέσο πέρασε το νόμο "Matthew Shepard Act" (όπως έμεινε γνωστός, βλ. κι εδώ) όπου θεωρείται πλέον έγκλημα η προσβολή ανθρώπων λόγω του «σεξουαλικού προσανατολισμού τους», διευρύνοντας τις δυνατότητες της νομοθεσίας περί «εγκλημάτων μίσους». Ένθερμος υποστηρικτής του νομοσχεδίου ήταν ο πρόεδρος Barack Obama, ο οποίος και το υπέγραψε. Πολλοί Ρεπουμπλικάνοι ψήφισαν εναντίον του νόμου, καθώς θεωρούν ότι ο νόμος αυτός δεν είναι τίποτα άλλο παρά θεσμοθέτηση των «εγκλημάτων σκέψης».

Οι γονείς του Matthew Shepard έγιναν κορυφαίοι εκπρόσωποι για τα «δικαιώματα των ομοφυλόφιλων» σε όλο τον κόσμο και εμφανίστηκαν στον ΟΗΕ και σε άλλους ξένους φορείς χάραξης πολιτικής, έκαναν περιοδεία στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, οι οποίες έχουν κάνει τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων (ΛΟΑΤ) μια κύρια εστίαση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Το 2009, η μητέρα του Shepard (στην φώτο με τον Ομπάμα) έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Η Σημασία του Matthew: Η Δολοφονία του Γιου μου, το Laramie και ένας Κόσμος που Μεταμορφώθηκε». Το 2002 βγήκε ταινία με θέμα "την αληθινή ιστορία για τον Σέπαρντ" (The Matthew Shepard Story), η οποία (φυσικά) κέρδισε αρκετά βραβεία, ενώ δεκάδες μιούζικαλ είχαν ως θέμα τον Σέπαρντ και συγκροτήματα έγραψαν τραγούδια για αυτόν.

Ωστόσο, τα δεδομένα ανέτρεψε ένα νέο βιβλίο, γραμμένο μάλιστα από ομοφυλόφιλο συγγραφέα, ο οποίος υποστηρίζει ότι ο Shepard δεν σκοτώθηκε λόγω του «σεξουαλικού του προσανατολισμού», όπως τα media της Αμερικής παρουσιάζουν, αλλά για άλλους λόγους.

Το βιβλίο έχει τίτλο "The Book of Matt: Hidden Truths About the Murder of Matthew Shepard" ("Το βιβλίο του Matt : κρυμμένες αλήθειες για τη δολοφονία του Μάθιου Σέπαρντ") και συγγραφέας του είναι ο Steve Jimenez.

 

Ο Μάθιου Σέπαρντ ήταν ένας νεαρός ο οποίος δολοφονήθηκε άγρια ​​τον Οκτώβριο του 1998. Σχεδόν αμέσως η παγκόσμια προσοχή στράφηκε στην υπόθεση ότι δολοφόνοι του Shepard τον βασάνισαν και δολοφόνησαν επειδή ήταν ομοφυλόφιλος. Οι δολοφόνοι του τον έδεσαν σε ένα φράχτη έξω από τη μικρή πόλη Laramie του Wyoming και ο θάνατός του παρομοιάστηκε με τη σταύρωση του Ιησού Χριστού! 

Μέσα σε λίγες μέρες από το θάνατό του, ο Shepard έγινε το πρόσωπο του κινήματος υπέρ των «δικαιωμάτων» των ομοφυλοφίλων στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο. Η New York Times έγραψε ότι ο Shepard ήταν ο εκπρόσωπος που το κίνημα των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων είχε ανάγκη σε όλο το κόσμο. Ήταν νέος, όμορφος και αθώος.

Ωστόσο, ένα νέο βιβλίο από τον βραβευμένο ομοφυλόφιλο δημοσιογράφο Steven Jiminez εξιχνιάζει σε βάθος την ιστορία του Shepard. Ο Jiminez πήγε στο Laramie πριν από πολλά χρόνια για να πάρει συνεντεύξεις για ένα σενάριο ταινίας για τη ζωή και το θάνατο του Shepard. Σχεδόν αμέσως άρχισε να ακούει ιστορίες για τον Shepard που ποτέ δεν είχε ακούσει και που έρχονταν σε αντίθεση κατηγορηματικά με την ιδέα ότι σκοτώθηκε επειδή ήταν ομοφυλόφιλος.

Το βιβλίο αποκαλύπτει αυτό που οι ντόπιοι ήξεραν καλά, ότι ο Shepard εμπλέκονταν στο κόσμο των ναρκωτικών του Laramie, μπορεί να ήταν και περιστασιακός έμπορος ναρκωτικών ο ίδιος και ακόμη το πιο σημαντικό, γνώριζε τους δολοφόνους του. Και περισσότερο από αυτό, ο ίδιος και οι δολοφόνοι του είχαν σεξουαλικές σχέσεις.

Μέχρι τώρα, ο κόσμος είχε μάθει ότι ο Shepard δεν ήξερε τους δολοφόνους του, ότι οι δολοφόνοι του, μπήκαν μέσα στο μπαρ Fireside εκείνο το βράδυ στις 11:45 και με κάποιο τρόπο έπεισαν έναν εντελώς ξένο, τον Shepard, να φύγει μαζί τους 15 λεπτά αργότερα. Σύμφωνα με το βιβλίο του Jiminez, ο Shepard γνώριζε τους δολοφόνους του καλά. Το βιβλίο εικάζει ότι ο Shepard δολοφονήθηκε επειδή είχε μια νέα ποσότητα μεθαμφεταμίνης που οι δολοφόνοι ήθελαν. Το βιβλίο αναφέρει επίσης ότι ο κύριος δολοφόνος του, ο Aaron McKinney, ήταν σε μια πενθήμερη διαταραχή meth, μια κατάσταση που οδηγεί σε μανιακή βία.

Ο συγγραφέας του βιβλίου Steve Jimenez, κάθισε με τον Steve Malzberg του καναλιού Newsmax για να συζητήσουν το βιβλίο του και τις αποκαλύψεις του.

Κατά τη διάρκεια της δωδεκάλεπτης συζήτησης, ο Malzberg έδειξε πως αυτή η δολοφονία ήταν καθοριστική για την πυροδότηση του κινήματος για τα «δικαιώματα των ομοφυλόφιλων», με την ομοφυλόφιλη κωμικό Ellen DeGeneres να είναι επικεφαλής.

Ωστόσο, παρά τις αποκαλύψεις από το βιβλίο που διέρρευσαν πριν από λίγες εβδομάδες, φαίνεται ότι τα mainstream media στις ΗΠΑ που ξελαρυγγιάζονται για τα «δικαιώματα» των ομοφυλόφιλων και για την ανάγκη πάταξης του «μίσους» και της «ομοφοβίας» σνομπάρισαν τελείως το βιβλίο.

Κανάλι ό πως το ABC, το CBS, το CNN, το MSNBC, ή το NBC δεν έκαναν καμία  αναφορά στο βιβλίο του Jimenez και τις νέες αποκαλύψεις.

Ούτε μια λέξη.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ο Malzberg ρώτησε τον Jimenez αν έχει κληθεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε από τις πρωινές τηλεοπτικές εκπομπές που αγαπούν συνήθως να έχουν συνεντεύξεις με συγγραφείς που βγάζουν νέα βιβλία (η επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας του βιβλίου είναι η 24η Σεπτεμβρίου).

Ο Jimenez είπε στον Malzberg ότι δεν έχει κληθεί ακόμη σε καμία από αυτές τις εκπομπές.

Όσον αφορά τον τύπο, θα υπήρχε κανένα νέο για το βιβλίο ή τις νέες αποκαλύψεις στο Associated Press, στους New York Times, στη USA Today, ή την Washington Post.

Η σιωπή δεν είναι επειδή δεν είναι αυτές οι εφημερίδες δεν ενδιαφέρονται για την υπόθεση Shepard. Το αντίθετο.

Μέσα στον Σεπτέμβριο, η εφημερίδα Washington Post είχε τέσσερα διαφορετικά  άρθρα που αναφέρονταν ένα νέο θεατρικό έργο για το θάνατο του Shepard στο Θέατρο Ford που άρχιζε στις 27 Σεπτεμβρίου. Η Post έγραψε ένα μεγάλο άρθρο για το έργο:

Η δολοφονία του Μάθιου Σέπαρντ ήταν μια κρίσιμη στιγμή. Η φράση «αντι - gay εγκλήματα μίσους» που είναι πλέον, μέρος της καθομιλουμένης γλώσσας οφείλεται, εν μέρει, στο θάνατό του. Το 1998, το Wyoming δεν είχε ποινικό νόμο σχετικά με τα «εγκλήματα μίσους», και έτσι οι McKinney και Russell (δολοφόνοι) δεν καταδικάστηκαν με βάση κάποιον τέτοιο νόμο (που θεωρεί επιβαρυντική περίπτωση αν ο φόνος διαπράττεται για «λόγους μίσους»).

Τώρα, παρά τα 15 χρόνια προόδου και την αύξηση της κατανόησης, είναι ασαφές πόσο ασφαλές είναι να είσαι γκέι στις Ηνωμένες Πολιτείες από ό, τι ήταν όταν ο Shepard ήταν ζωντανός. Τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία του FBI για τα «εγκλήματα μίσους» δείχνουν ότι το 2011, τα ποσοστά της αντι - gay βίας αυξήθηκαν κατά περίπου 2,6 τοις εκατό σε εθνικό επίπεδο, από 1.470 σε 1.508 περιστατικά, ακόμη και όταν ο συνολικός αριθμός των «εγκλημάτων μίσους» μειώθηκε.

Ωστόσο, πουθενά στο σχεδόν 1500 – λέξεων άρθρο δεν υπήρχε κάποια αναφορά για το βιβλίο του Jimenez ή τον ισχυρισμό του ότι ο Shepard σκοτώθηκε λόγω των ναρκωτικών και όχι επειδή ήταν ομοφυλόφιλος.

Προφανώς τέτοιες ειδήσεις δεν ταιριάζουν στην φιλο-ομοφυλοφιλική ατζέντα τους.

Το περίεργο είναι ότι το γνωστό ομοφυλοφιλικό περιοδικό ‘Advocate’, δημοσίευσε ένα πολύ θετικό άρθρο για το βιβλίο του Jimenez με τίτλο «Τα ξέρουμε όλα λάθος για τον Μάθιου Σέπαρντ;» :

Τι θα γινόταν αν σχεδόν όλα όσα νομίζατε ότι ξέρατε για τη δολοφονία του Μάθιου Σέπαρντ ήταν λάθος; Τι θα συνέβαινε αν οι πιο έντονα ριζωμένες αντιλήψεις μας σχετικά με τις συνθήκες της εν λόγω μοιραίας νύχτας της 6 Οκτωβρίου 1998,  επισκιάζονταν από άλλες, πιο κρίσιμες, πτυχές της υπόθεσης; Πώς θα αντιδρούσαν οι άνθρωποι που είναι πεπεισμένοι με αυτή την εκδοχή της ιστορίας αν άκουγαν ότι η δολοφονία του Shepard ως έγκλημα μίσους δεν σημαίνει ότι ήταν και έγκλημα μίσους; Και πώς θα βλέπαμε τα πράγματα, αν ο δράστης και το θύμα, όχι μόνο γνώριζαν ο ένας τον άλλο, αλλά είχαν κάνει σεξ μαζί , αγόραζαν ναρκωτικά ο ένας από τον άλλο, και έκαναν πάρτυ μαζί;

Τίποτα από αυτά δεν είναι βασίζονται σε κερδοσκοπία. Είναι ο καρπός της μακροχρόνιας έρευνας του δημοσιογράφου Stephen Jimenez, που είναι και ο ίδιος ομοφυλόφιλος. Ο Jimenez πήρε συνέντευξη σε πάνω από 100 άτομα, συμπεριλαμβανομένων των φίλων του Shepard και των φίλων των καταδικασμένων δολοφόνων του, Aaron McKinney και Russell Henderson, καθώς και από τους ίδιους τους δολοφόνους.

Έτσι, ενώ μία από τις κύριες πηγές ειδήσεων για την LGBT κοινότητα παρουσίασε την ιστορία και έκανε στους αναγνώστες της γνωστές τις νέες αποκαλύψεις, έτσι ώστε να μπορούν εκείνοι να αποφασίσουν ποια είναι η αλήθεια, αλλά όλα τα υπόλοιπα media της Αμερικής μέχρι τώρα, με λίγες εξαιρέσεις, έχουν αγνοήσει εντελώς το βιβλίο.

Άλλος ένας θρίαμβος λοιπόν, της "πολυφωνίας" η οποία ως γνωστόν αποτελεί πυλώνα της "δημοκρατίας".

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγές: εδώ και εδώ