Οποιαδήποτε συμπεριφορά κατατείνει στην υπονόμευση ή - με υβριστικό τρόπο - διακωμώδηση της πολιτικής ταυτότητας του προσώπου συνιστά ταυτόχρονα και προσβολή της προσωπικότητάς του

Από το βιβλίο «Το Δίκαιο της Προσωπικότητας» του Ιωάννη Καράκωστα,εκδόσεις Νομική Βιβλιοθήκη, (2011)

3. Πολιτική έκφραση

Η ταυτότητα του προσώπου προσδιορίζεται και από τις πολιτικές πεποιθήσεις του. Τέτοιες είναι οι πεποιθήσεις που σχετίζονται με την πολιτική, δηλαδή το σύνολο των θεμάτων που έχουν σχέση με τα κοινά, τη ζωή εντός του κοινωνικού συνόλου, τη διακυβέρνηση ενός κράτους και τον εν γένει τρόπο δράσης στο πλαίσιο του πολιτικού συστήματος. Ήδη στην αρχαία Αθήνα, η ελευθερία του πολιτικού λόγου, ως στάση απέναντι στο πολιτικό γίγνεσθαι, διαμορφώνεται σε ύψιστο κοινωνικό αγαθό, όπως προκύπτει και από την εισαγωγή η φράση κάθε συζήτησης στην Εκκλησία του Δήμου «τις αγορεύειν βούλεται». Σύμφωνα μάλιστα με τη Σ 5 § 1, (άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος) καθένας έχει δικαίωμα να συμμετέχει στην πολιτική ζωή της Xώρας, ενώ ειδικότερη έκφανση της ελευθερίας της γνώμης, όπως κατοχυρώνεται στη Σ 14 § 1, συνιστά και η δυνατότητα έκφρασης της γνώμης σε πολιτικά θέματα, η δυνατότητα και ευχέρεια συμμετοχής στο πολιτικό γίγνεσθαι υπό ευρεία έννοια και η δυνατότητα ελεύθερης εκδήλωσης της λαϊκής θέλησης στην εκλογή του νομοθετικού σώματος. Αντίστοιχα, η Σ 29 § I ορίζει ότι «Έλληνες πολίτες που έχουν το εκλογικό δικαίωμα μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν και να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα, που η οργάνωση και η δράση τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Πολίτες που δεν απέκτησαν ακόμη το δικαίωμα να εκλέγουν μπορούν να συμμετέχουν στα τμήματα νέων των κομμάτων».

Συνεπώς, η πολιτική στάση ενός προσώπου προσδιορίζει το ατομικό του στίγμα σε σχέση με τις διαπροσωπικές του επαφές και το κοινωνικό σύνολο, στο οποίο είναι ενταγμένος. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε συμπεριφορά κατατείνει στην υπονόμευση ή - με υβριστικό τρόπο - διακωμώδηση της πολιτικής ταυτότητας του προσώπου συνιστά ταυτόχρονα και προσβολή της προσωπικότητάς του κατά τις ΑΚ 57 επ.

Ειδικότερα, προσβολή της προσωπικότητας στην ειδικότερη έκφανση του πολιτικού αυτοκαθορισμού συνιστά: i) η παρακώλυση συμμετοχής στην πολιτική ζωή ή ελεύθερης έκφρασης της πολιτικής γνώμης, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο της τελευταίας, αν δηλαδή αυτή είναι ορθή, αληθής, κρατούσα κ.τ.ο. άλλωστε, οι κοινωνία αξίες και το περιεχόμενο του κοινωνικού συμφέροντος ουδέποτε παγιοποιούνιαι σε απόλυτα αξιώματα και σε a priori δεδομένες οντότητες ή δόγματα, αλλά αναζητούνται συνεχώς σε καθεστώς ελευθερίας ιδεών και διαρκούς διαλόγου  ii) η εκβίαση εξωτερίκευσή του πολιτικού φρονήματος, δεδομένου ότι στην ελευθερία της πολιτικής γνώμης εμπεριέχεται και η αρνητική ελευθερία αποσιώπησής της  iii) η με τρόπο υβριστικό προσβολή των συμβόλων και των θεωριών ενός πολιτικού ρεύματος που πρεσβεύει ο θιγόμενος ή η σύνδεση του θιγόμενου με πολιτικές κατευθύνσεις που δεν υιοθετεί  iv) η διάκριση με βάση τις πολιτικές πεποιθήσεις (βλ. και Σ 5 § 2 εδ. α΄).

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ