Ευρώπη: «οικογένεια» ή εταιρία;

Όταν ξεκίνησε η δημιουργία της ευρωπαϊκής ένωσης μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, σκοπό είχε μία πολιτική ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Αυτή θα περιελάμβανε μία ένωση βασισμένη στην κοινή ιστορική κληρονομιά, στον πολιτισμό, στην κληρονομιά της ρωμαϊκής διοίκησης, στον χριστιανισμό και τελευταία στην οικονομία. Θα υπήρχε μία πολιτική ένωση των ευρωπαίων εθνών.

Κάποια στιγμή θεώρησαν ότι εάν τα καταφέρουν στην οικονομική συνεργασία και ένωση τότε τα υπόλοιπα θα έρθουν ως αδήριτη ιστορική νομοτέλεια. Έτσι οι ταγοί των λαών της Ευρώπης έριξαν όλη την προσπάθειά τους προς την οικονομική συνεργασία και ανάπτυξη. Οι λέξεις έθνος, ιστορία, πολιτισμός, δίκαιο, χριστιανισμός, διαφωτισμός, ελληνικό πνεύμα, ρωμαϊκό δίκαιο, κουλτούρα, που είναι οι συνεκτικοί δεσμοί των ευρωπαίων αντικαταστάθηκαν από λέξεις όπως ισολογισμοί, ισοζύγια, ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, προϋπολογισμοί, ισοτιμίες, τραπεζικό σύστημα, πληθωρισμός. Οι οικονομικοί όροι έγιναν συνεκτικοί δεσμοί!

Όλη η προσπάθεια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης εξετράπη προς την οικονομία. Η οικονομία είναι ένας παράγοντας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ο πιο εφήμερος. Τόσους αιώνες την ευρωπαϊκή ταυτότητα δεν την σφυρηλάτησε ποτέ ο παράγων αυτός. Αντίθετα οι παράγοντες της θρησκείας, της ιστορίας και του πολιτισμού είναι αυτοί που διαμόρφωσαν την ευρωπαϊκή ταυτότητα. Η οικονομία είναι ένα εργαλείο, όπως ακριβώς συμβαίνει σε μία οικογένεια. Τα στοιχεία που διαμορφώνουν, καθορίζουν και στοιχειοθετούν μία οικογένεια είναι οι κοινοί πρόγονοι, το κοινό σπίτι, οι κοινές καταβολές, οι κοινές συνήθειες. Και τα οικονομικά πρέπει να είναι σε τάξη αλλά αυτά δεν καθορίζουν το τι είναι οικογένεια. Είναι ένα εργαλείο για την καλή λειτουργία της και για την κάλυψη των αναγκών της. Τα οικονομικά έρχονται σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Αυτό που προέχει είναι οι σχέσεις μεταξύ των μελών, οι οικογενειακοί δεσμοί.

Αντίθετα η ανθρώπινη κοινωνία που πρωταρχικό της στοιχείο είναι η οικονομία και το κέρδος ονομάζεται εταιρεία. Και εκεί υπάρχουν ανθρώπινες σχέσεις και μάλιστα πολύ καλές μεταξύ των εταίρων και αλληλεγγύη και συμπαράσταση αλλά το συνεκτικό στοιχείο είναι το οικονομικό. Καλή και η εταιρεία, καλή και η οικογένεια. Η Ευρώπη όταν ξεκίνησε για μία πολιτική συνεργασία, είχε στο νου της την οικογένεια, όμως στην πορεία έβαλε στο μυαλό της την εταιρεία. Αντιστράφηκαν οι ρόλοι, το μέσον έγινε σκοπός. Σε μία εταιρεία όποιος μπορεί να ανταποκριθεί στις οικονομικές απαιτήσεις μπορεί να γίνει μέλος της, στην οικογένεια όχι. Δεν μπορεί κάποιος να γίνει μέλος μίας οικογένειας όσα χρήματα και εάν διαθέτει. Μόνον μέσω του γάμου μπορεί.

Δυστυχώς βλέποντας κανείς τους θεσμούς της ευρωπαϊκής ένωσης και το τι πρόοδος έγινε μέχρι τώρα θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν κοινοτικές οδηγίες και κανονισμοί που ρυθμίζουν το εμπόριο στις φράουλες (843/2002), τα εξωχρηματιστηριακά παράγωγα (648/2012) και τους κανόνες υγιεινής για τα τρόφιμα ζωϊκής προέλευσης (853/2004). Δεν υπάρχει όμως κάτι σχετικό με τον πολιτισμό, τον χριστιανισμό, την ιστορία, την καταγωγή*. Όσο για την καταγωγή ο κάθε εισβολέας που πήδηξε τα σύνορα και εισήλθε στην Ευρώπη αντιμετωπίζεται σαν γηγενής. Η σημερινή Ευρώπη το μόνο πρόβλημά της είναι να μην εισάγεις μπανάνες και αγελάδες από έξω. Το να έρθουν λαθρομετανάστες δεν αποτελεί ούτε απειλή, ούτε παραβίαση των κανόνων της.

Πριν κάψει ο Θεός τα Σόδομα και τα Γόμορα αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη ότι οι άνθρωποι έγιναν «σάρκα». Απεκδύθηκαν κάθε τι ηθικό που ξεχωρίζει το γένος των ανθρώπων. Έτσι και ο σημερινός Ευρωπαίος έγινε ευρώ. Απεκδύθηκε κάθε τι που τον κάνει ευρωπαίο και στράφηκε σε μία παρά φύση κίνηση προς το χρήμα. Όταν οι άνθρωποι έγιναν σάρκα στην Παλαιά Διαθήκη τους έκαψε ο Θεός, σήμερα που οι ευρωπαίοι έγιναν νόμισμα θα τους «κάψει» το ίδιο το ιστορικό γίγνεσθαι.

Άρθρο του Απόστολου Τζάρου, δικηγόρου – θεολόγου D.E.A., από την εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» (3/7/2015)

* ΚΟ: «Δεν υπάρχει όμως κάτι σχετικό με τον πολιτισμό, τον χριστιανισμό, την ιστορία, την καταγωγή». Μα, ο πολιτισμός της ΕΕ είναι οι Κοντσίτες, η χριστιανοφοβία, η ισλαμολαγνεία τα «ανοιχτά σύνορα» και οι «αντιρατσιστικοί νόμοι».