Ο Aleister Crowley ήταν πράκτορας των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών, λέει βιβλίο

Ο Aleister Crowley (Άλιστερ Κρόουλι) είναι σήμερα γνωστός ως ο «πατέρας» του σύγχρονου αποκρυφισμού. Τα μεγάλα, υπνωτικά μάτια του φιγουράρουν στο εξώφυλλο του δίσκου ‘Sergeant Pepper's Lonely Hearts Club Band’ των Beatles, και η επιρροή του μπορεί να βρεθεί παντού στη λαϊκή κουλτούρα.

Η φήμη του Crowley (1875-1947), ζει και μεγαλώνει. Το 2002, το BBC διεξήγαγε μια δημοσκόπηση για τους 100 πιο σημαντικούς Βρετανούς όλων των εποχών. Ο Crowley ήρθε στο νούμερο 73.

"Το Μεγάλο Θηρίο" όπως ήταν γνωστός, έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών βιογραφιών, με κάποιους βιογράφους να τον παρουσιάζουν ως μια παρεξηγημένη ιδιοφυΐα, και κάποιους άλλους ως χειραγωγό τσαρλατάνο. Κανένας από αυτούς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με την καριέρα του ως πράκτορας των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών.

"Η έννοια αυτή απορρίφθηκε από τους περισσότερους βιογράφους ως ανούσια καύχηση", λέει ο Richard Spence, ο συγγραφέας του βιβλίου “Secret Agent 666: Aleister Crowley, British Intelligence and the Occult” (2008).

Το βιβλίο ξεκίνησε ως ένα άρθρο που έγραψε ο Spence για το ‘International Journal for Intelligence and Counter Intelligence’ το 2000. Μετά τη δημοσίευση του, λάτρεις της ιστορίας αλλά και του αποκρυφισμού από όλο τον κόσμο άρχισαν να επικοινωνούν με τον Spence δίνοντας μικρές πληροφορίες.

Χρησιμοποιώντας έγγραφα που συγκεντρώθηκαν από βρετανικά, αμερικάνικα, γαλλικά και ιταλικά αρχεία, ο Richard B. Spence, αποκαλύπτει νέες πτυχές της ζωής του Crowley και εγείρει νέα ερωτήματα για τον χαρακτήρα του. Αποκαλύπτει ότι ο Crowley έπαιξε σημαντικό ρόλο στη βύθιση του Lusitania το 1915, σε ένα σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης της Ισπανίας, στη ματαίωση της ιρλανδικής και της ινδικής εθνικιστικής συνωμοσίας, και στην πτήση το 1941 του Ρούντολφ Ες.

Ο συγγραφέας Richard Spence υποστηρίζει ότι ο Crowley-με το δικό του πρωτότυπο τρόπο, ήταν ένας πατριώτης Άγγλος ο οποίος υπέφερε από χρόνιο δημόσιο διασυρμό εν μέρει ως κάλυψη του ρόλου του ως μυστικός πράκτορας.

Η επαλήθευση της συμμετοχής του "Μεγάλου Θηρίου" στα πιο εκπληκτικά κυβερνητικά σχέδια του εικοστού αιώνα πιθανότατα θα ταρακουνήσει τα θεμέλια της ιστορίας, όπως και τους λάτρεις του αποκρυφισμού.

Ο Richard B. Spence, καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Idaho και συγγραφέας, έχει λάβει μέρος σε διάφορα ντοκιμαντέρ για το History Channel και είναι σύμβουλος στο Διεθνές Κατασκοπικό Μουσείο στην Ουάσιγκτον.

Λόγω της μη προσβασιμότητας σε πολλά βασικά αρχεία μυστικών υπηρεσιών, η φήμη του Crowley υπήρξε μια πρόκληση για τον Spence.

«Ήταν τόσο ανυπόληπτος, ακόμη και σατανικός χαρακτήρας στην κοινή γνώμη που αναμφισβήτητα καμία μυστική υπηρεσία δεν θα σκεφτόταν να τον προσλάβει», λέει ο Spence. «Αλλά το γεγονός ότι έμοιαζε εντελώς απίθανος για κατάσκοπος ήταν ίσως η καλύτερη σύσταση για τη χρήση του».

Ο Spence ξεκίνησε τη μελέτη του με την εξασφάλιση εγγράφων από την τώρα ανενεργή Διεύθυνση Πληροφοριών του Στρατού των ΗΠΑ. Το αρχείο αποκάλυψε μια αμερικανική έρευνα σχετικά με τις δραστηριότητες του Κρόουλυ το 1918, η οποία οδήγησε στην ανακάλυψη ότι ο ίδιος ήταν υπάλληλος της βρετανικής κυβέρνησης.

Αργότερα στη ζωή του, ο Crowley ισχυρίστηκε ότι ήρθε στις Η.Π.Α. ως Βρετανός μυστικός πράκτορας με αποστολή να διεισδύσει και να υπονομεύσει την γερμανική προσπάθεια προπαγάνδας. "Πράγματι υπονόμευσε αυτήν την προσπάθεια", δηλώνει ο Spence.

Ενθάρρυνε την γερμανική επιθετικότητα, όπως την επίθεση στο Lusitania, με απώτερο στόχο την είσοδο της Αμερικής στον πόλεμο. Με τον τρόπο αυτό, "ο Crowley ακολούθησε ακριβώς τις επιθυμίες του ναυάρχου Hall, επικεφαλής της υπηρεσίας πληροφοριών του βρετανικού ναυτικού", δηλώνει ο Spence.

«Ο Crowley ήταν ένας έμπειρος ερασιτέχνης ψυχολόγος, είχε μια μυστηριώδη ικανότητα να επηρεάζει τους ανθρώπους και ίσως χρησιμοποιούσε υπνωτική υποβολή στο μυστικό του έργο», προσθέτει ο Spence. «Το άλλο πράγμα που χρησιμοποιούσε καλά ήταν τα ναρκωτικά. Στη Νέα Υόρκη, ο ίδιος πραγματοποιούσε πολύ λεπτομερείς μελέτες σχετικά με τις επιδράσεις της μεσκαλίνης (κάκτος πεγιότ). Προσκαλούσε διάφορους φίλους για δείπνο, και έβαζε στο φαγητό μεσκαλίνη. Στη συνέχεια, τους παρατηρούσε και κρατούσε σημειώσεις σχετικά με τη συμπεριφορά τους».

Η μεσκαλίνη, λέει ο Spence, αργότερα χρησιμοποιήθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες για πειράματα στην τροποποίηση της συμπεριφοράς και ελέγχου του νου.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή