Η Εποχή των Ευρωπαίων Ελόι

Μόρλοκ και Ελόι σε διαπολιτιστική συνύπαρξη

Η σύγχρονη Ευρώπη είναι ένα μέρος όπου ένα ζευγάρι νεαρών Λευκών μπορεί να αποφασίσει να πάει ένα ρομαντικό ταξίδι το Σαββατοκύριακο και ενώ στέκεται στο αεροδρόμιο ή στο σταθμό του τρένου, υπάρχει πιθανότητα, την ώρα που ο νεαρός άνδρας κοιτά τρυφερά στα μάτια την κοπέλα του, να εκραγεί ξαφνικά μια βόμβα με καρφιά ενός ισλαμιστή και να της σχίσει το πρόσωπο. Αν το ζευγάρι καταφέρει παρόλα αυτά, να καταλήξει στον ρομαντικό προορισμό του, υπάρχει μια ακόμη μεγαλύτερη πιθανότητα ο νεαρός να δεχτεί βίαιη επίθεση από Ιρακινούς, Τούρκους, Αλγερινούς, Μαροκινούς, Αφγανούς, Πακιστανούς και Σομαλούς οι οποίοι θα βιάζουν ομαδικά το κορίτσι του.

Τα media κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μπουν καν στον κόπο να αναφέρουν τον βιασμό, προφανώς θα αναφέρουν τις βομβιστικές επιθέσεις, αλλά και αυτό δύσκολα θα έχει κάποια σημασία, αφού η πιο συνηθισμένη ανταπόκριση από τους σύγχρονους Ευρωπαίους θα είναι αυτή της απάθειας. Δεν θα υπάρξει καμία προσπάθεια να σύρουν την επικρατούσα πολιτική τάξη ή τα «προοδευτικά» μέσα ενημέρωσης στους δρόμους και να τους κρεμάσουν ως υπαίτιους, αλλά αντ’ αυτού θα υπάρξουν ψηφιακές μαύρες κορδέλες πένθους, ψηφιακές σημαίες (των χωρών που δέχτηκαν το «τρομοκρατικό» χτύπημα) και ετικέτες hashtag στο Twitter και σίγουρα κάποια στιγμή σύντομα, η Samsung ή η Apple θα αρχίσουν να προσφέρουν στο κοινό ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών οι οποίες θα είναι προσαρμοσμένες στο διαδικτυακό πένθος των θυμάτων «τρομοκρατικών επιθέσεων».

Είναι παράξενο, αλλά πολλές φορές η πραγματικότητα έχει αποτυπωθεί σε βιβλία επιστημονικής φαντασίας (πόση δόση «φαντασίας» υπάρχει και πόσο πρόβλεψης ή ακόμα και σχεδιασμού είναι ένα θέμα συζήτησης) που πρωτο-κυκλοφόρησαν δεκάδες χρόνια πριν ή και ακόμη πιο πίσω.

Έτσι, μια εικόνα που παραπέμπει στους σύγχρονους «προοδευτικούς», «ανεκτικούς», «ειρηνικούς», αλλά και αδιάφορους, απαθείς και μαλθακούς Ευρωπαίους είναι αυτή των «Ελόι», από το περίφημο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας «Η Μηχανή του Χρόνου» (The Time Machine), του 1895, του Χ. Τζ. Γουέλς (H. G. Wells)* το οποίο έχει μεταφερθεί και στις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές οθόνες**. 

Στην «Μηχανή του Χρόνου», ο Άγγλος συγγραφέας απεικονίζει ένα μελλοντικό κόσμο στον οποίον βρέθηκε ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, ένας επιστήμονας που ονομάζεται απλώς "Χρονοταξιδιώτης". Ταξιδεύοντας ο "Χρονοταξιδιώτης" με την "Μηχανή του Χρόνου" που εφηύρε, πολλά, πολλά χρόνια μπροστά στο μέλλον και ενώ έχουν προηγηθεί ολοκληρωτικοί καταστροφικοί πόλεμοι που σχεδόν αφάνισαν την ανθρωπότητα και εξαφάνισαν κάθε ίχνος πολιτισμού, βρίσκεται σε έναν κόσμο όπου ζουν εν τέλει κάποιοι άνθρωποι, αλλά αυτοί είναι διαμορφωμένοι και χωρισμένοι σε δύο αποκλειστικά είδη, εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, τους Eloi και τους Morlock. Εκείνοι που ανήκουν στους «Ελόι» είναι μικροκαμωμένοι, μαλθακοί, θηλυπρεπείς, άβουλοι και περνάνε όλο τους τον καιρό τους μέσα στην αφθονία, παίζοντας, χορεύοντας, τραγουδώντας, φορώντας στεφάνια με λουλούδια στα κεφάλια τους και χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα. Οι Ελόι δεν γνωρίζουν τι πάει να πει θάρρος και δείχνουν να μην έχουν καμία θέληση να επιβιώσουν. Μόλις νυχτώσει οι Ελόι κλειδώνονται μέσα, γιατί φοβούνται τους ανθρώπους από το άλλο είδος, τους "Μόρλοκ" (ή Μούρλοκ). Αυτοί είναι κτηνόμορφοι, πιθηκόμορφοι, μυώδεις, έχουν άγρια αιμοβόρα αισθήματα, είναι ανθρωποφάγοι και περνάνε όλη τους τη ζωή στο σκοτάδι, βαθιά μέσα στη γη, όπου δουλεύουν σε τεράστια εργοστάσια. . Οι Μόρλοκ βλέπουνε μόνο μέσα στο σκοτάδι και φοβούνται το φως, το οποίο τους τυφλώνει. Τα εργοστάσιά τους χαρίζουν την αφθονία στους Ελόι, οι οποίοι δέχονται παθητικά την μοίρα τους, δηλαδή να φαγωθούν από τους Μόρλοκ.  

Το πιο συγκλονιστικό χαρακτηριστικό των Eloi είναι ότι είναι εντελώς αδιάφοροι για την δυστυχία του είδους τους. Στο μυθιστόρημα μια νεαρή γυναίκα πέφτει κατά λάθος σε ένα ορμητικό ποτάμι και ούτε ένας από τους άνδρες που υπάρχουν γύθρω της δεν προσπαθεί να τη σώσει. Την παρατηρούν να πνίγεται με πλήρη απάθεια. Και το ίδιο ακριβώς συμβαίνει, όταν ένας Morlock χτυπάει έναν Eloi στο κεφάλι και φεύγει γνωρίζοντας ότι δεν θα γίνει καμία μάχη, καθώς οι Ελόι δεν πρόκειται να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, και αυτό είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων. Η «φυσική» θέση των Eloi είναι να κάθονται με τα λουλούδια στα μαλλιά τους, να τρώνε τα μούρα, να κάνουν σεξ, και να πεθαίνουν με βίαιο τρόπο.

Από το Νοέμβριο του περασμένου έτους, 161 Ευρωπαίοι έχουν δολοφονηθεί σε «τρομοκρατικές» επιθέσεις, ενώ 668 είναι οι τραυματίες. Μόνο μέσα σε μια νύχτα στην Κολωνία της Γερμανίας, 1200 γερμανίδες κακοποιήθηκαν σεξουαλικά και αυτό συνέβη σε τουλάχιστον 15 γερμανικές πόλεις την ίδια νύχτα! Αν υπολογίσει κανείς σε όλη την Ευρώπη ότι οι ήσσονος σημασίας επιθέσεις είναι καθημερινές είναι λογικό να εκτιμήσει ότι όχι λιγότερες από 100.000 γυναίκες στην Ευρώπη έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά ή βιαστεί από τριτοκοσμικούς Morlocks.

Οι «αντιδράσεις» κρατούν μία εβδομάδα, με το ζόρι δύο και αυτές εξαντλούνται σε κεράκια και λουλουδάκια στο τόπο της σφαγής, αναβίωση του πνεύματος της εποχής των «παιδιών των λουλουδιών» με τραγουδάκια του Λένον και σήματα της ειρήνης, ενώ τα media επαναλαμβάνουν ασταμάτητα ότι «η ζωή συνεχίζεται» και ότι δεν πρέπει να νικήσει το «μίσος» και λοιπά πανομοιότυπα ανούσια λογύδρια.

Το θέμα της ισλαμικής τρομοκρατίας αντιμετωπίζεται με πανομοιότυπες ερμηνείες περί του ότι οι μουσουλμάνοι δεν φταίνε, δεν είναι εισβολείς που μας σφάζουν, η ισλαμική τρομοκρατική είναι κάτι άμορφο και αλλόκοτο, είναι ένα γεωπολιτικό ζήτημα το οποίο η Eloi στην πραγματικότητα δεν κατανοούν και ούτως ή άλλως, αν σκάψουν πολύ βαθιά θα πρέπει να βρουν ότι για όλα αυτά υπαίτιοι είναι οι ίδιοι, καθώς έτσι λέει κάποιος «προοδευτικός» ακαδημαϊκός ή συγγραφέας ή δημοσιογράφος.  Σε κάθε περίπτωση, όταν σκάνε οι βόμβες δεν υπάρχει κάποιος πραγματικός εχθρός να δούμε, εκτός από «τρομοκράτες» και έτσι η έκρηξη βόμβας ερμηνεύεται κάτι σαν «δύναμη της φύσης», κάτι για το οποίο δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Όπως και η κοπέλα που πνιγόταν μέσα στο ποτάμι αβοήθητη, έτσι τα θύματα της ισλαμικής τρομοκρατίας είναι απλά "άτυχα". Οι Eloi πλέον θεωρούν δεδομένο ότι αυτή την εβδομάδα ο Πύργος του Άιφελ θα φωτίζεται με τα χρώματα της βελγικής σημαίας, την επόμενη εβδομάδα ίσως της γερμανικής σημαίας ή της σουηδικής και ούτω καθεξής. Εξαρτάται μόνο ποιανού σειρά θα έρθει.

Η Άνγκελα Μέρκελ αντέδρασε στις βομβιστικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες λέγοντας:

«Η δύναμή μας βρίσκεται στην ενότητά μας, και οι ελεύθερες κοινωνίες μας θα αποδειχθούν ισχυρότερες από την τρομοκρατία».

Και το αφεντικό του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν δήλωσε:

«βέβαιος ότι η δέσμευση του Βελγίου και της Ευρώπης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία και την ειρηνική συνύπαρξη θα συνεχιστεί να είναι η πραγματική και μόνιμη απάντηση στο μίσος και τη βία της οποίας έγινε θύμα σήμερα».

Και έτσι η πιο πιεστική προτεραιότητα είναι η διαιώνιση του συστήματος «αξιών» το οποίο αποδεικνύεται ότι είναι η Γενοκτονία των Ευρωπαίων, αλλά δεν πειράζει πραγματικά, αυτό που έχει σημασία είναι να ενσταλάξουν για άλλη μια φορά στο μυαλό των Eloi μερικές λέξεις εντυπωσιασμού, όπως η "ενότητα" και η "συνύπαρξη" τις οποίες, για άλλη μια φορά οι Eloi θα κάνουν αντιγραφή – επικόλληση στο Twitter και το Facebook, ενώ οι υπόλοιποι Eloi θα θαυμάζουν το «ανοικτό πνεύμα» και την αφοσίωσή τους στην αγάπη και την αρμονία τους.

Η λέξη «Mόρλοκ» προέρχεται από τον φοινικικό θεό "Μολώχ", στον οποίον προσέφεραν τα παιδιά τους θυσία οι ειδωλολάτρες και οι αποστάτες Ισραηλίτες, όπως αναφέρεται στην Αγία Γραφή. Η λέξη "Ελόι" βρίσκεται επίσης στη Αγία Γραφή, στο Ευαγγέλιο του Μάρκου (15:34), όπου ο Ιησούς Χριστός φωνάζει πάνω στον σταυρό "Ελωί, Ελωί, λαμά, σαβαχθανί" (στα αραμαϊκά), δηλαδή "Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;».

Η μαζική μετανάστευση τριτοκοσμικών είναι ο Μολώχ της επικρατούσας ευρωπαϊκής πολιτικής τάξης, τον οποίον λατρεύουν, χάριν του οποίου παραφρονούν και προσφέρουν θυσία σε αυτόν τους δικούς τους ανθρώπους.

Θα ξυπνήσουν ποτέ από τον λήθαργο οι Eloi ώστε να καταλάβουν που τους οδηγεί η θανατηφόρος θρησκεία του προοδευτισμού; Θα λάμψει επιτέλους φως μέσα στο μυαλό τους, ενώ η φρίκη της πραγματικότητας τους χτυπά αλύπητα; Και θα ρωτήσουν ποτέ «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;»

* Αξίζει να πούμε ότι ο Χ. Τζ. Γουέλς (άλλα γνωστά του βιβλία: «Πόλεμος των Κόσμων», «Αόρατος Άνθρωπος») ανήκε στους Φαμπιανιστές (Fabian Society - διάβασε άρθρο εδώ), διακατείχετο από σοσιαλιστικές και «αντιρατσιστικές» ιδέες και - το κυριότερο - ήταν θερμός υποστηριχτής μίας Παγκόσμιας Κυβέρνησης, μάλιστα δημοσίευσε βιβλίο με τον εύγλωττο τίτλο “The New World Order”, όπου παρουσίαζε το σχέδιό του για το πως θα μπορούσε να εφαρμοστεί μία Παγκόσμια Κυβέρνηση. Από άποψη θρησκευτικών πεποιθήσεων ήταν πανθεϊστής. Αξίζει επίσης να πούμε ότι άλλα διάσημα μέλη της Fabian Society, ήταν η Annie Besant, συν-ιδρύτρια της «Θεοσοφικής Εταιρείας», αλλά και ο George Orwell που έγραψε το περίφημο «1984». 

** Αξίζει περαιτέρω να πούμε ότι στην ταινία του 1960 (με πρωταγωνιστή τον John Beck) οι Ελόι είναι όλοι λευκοί και ξανθοί, θυμίζοντας Σουηδούς ή κάτι τέτοιο. Το ίδιο και σε μία μεταφορά για την τηλεόραση το 1978. Στο κινηματογραφικό remake του 2002 (με πρωταγωνιστή τον Guy Pearce), οι Ελόι έχουν γίνει μαύροι και μιγάδες! Η απίστευτη πολιτική ορθότητα παρούσα κι εδώ! Ο δε αρχηγός των αιμοβόρων Μόρλοκ είναι κατάλευκος! Πάντως ανεξαρτήτως αυτού, η ταινία του 1960 είναι απείρως ανώτερη, παρά την αδυναμία των εφέ. Επίσης διαβάστε, αν το βρείτε, το τεύχος των Κλασσικών Εικονογραφημένων που είχε βγει με τον τίτλο «Η Μηχανή που Τρέχει Μέσα στα Χρόνια». Έργο τέχνης!   

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / επηρεασμένο από άρθρο που είδα εδώ