Φρανσουά Φιγιόν: αναπάντητα ερωτήματα

ΚΟ: Χωρίς να είμαστε ειδήμονες και να διαθέτουμε κάποια διεισδυτική ματιά στα πολιτικά δρώμενα της Γαλλίας, γεγονός είναι ότι, αν και η Μαρίν Λεπέν έχει ρίξει άφθονο νερό στο κρασί της και δεν αντιπροσωπεύει μια καθαρά εθνικιστική πρόταση, τυχόν εκλογική της νίκη την άνοιξη, θα φέρει τεράστιους κλυδωνισμούς στην «πολιτική σκηνή» της Ευρώπης (βλέπε παγκοσμιοποίηση – διευθυντήριο των Βρυξελλών) και αυτό είναι κάτι το οποίο απεύχονται οι εργάτες της Νέας Τάξης. Κατάφεραν να αποφύγουν το έμφραγμα με τον Αυστριακό, αλλά η Γαλλία αποτελεί μεγαλύτερο κίνδυνο. Μία έξυπνη λύση πάντα είναι μια ελεγχόμενη «συντηρητική» προσωπικότητα που θα ελκύσει την «ψήφο διαμαρτυρίας» και έτσι θα ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα των προαναφερομένων κλυδωνισμών. Κάτι τέτοιο φαίνεται να είναι ο φερόμενος «συντηρητικός» και «βαθιά Καθολικός» François Fillon (διετέλεσε πρωθυπουργός τα έτη 2007 - 2012) που φαίνεται να στοχεύει και εν μέρει να αρπάζει την ψήφο των καθολικών ψηφοφόρων. Πάντως, όπως λέει ο σοφός λαός μας, «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν»... Μαζικό εθνικιστικό (ή πατριωτικό) κίνημα χωρίς ξεκάθαρη (και έμπρακτη) φιλο-χριστιανική στάση δεν έχει τύχη. 

Από: GalliaWatch / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Το παρακάτω βίντεο με ομιλία του Φιγιόν είναι με υπότιτλους στα αγγλικά. Εκείνοι που το σχολίασαν στο YouTube δείχνουν να μην τον λαμβάνουν καθόλου σοβαρά και να τον κατηγορούν έντονα ότι προσπαθεί να κλέψει ψήφους από την Marine Le Pen. Ένας σχολιάζει ότι η χρήση του όρου «ριζοσπαστικό Ισλάμ» αποτελεί σημάδι ότι δεν έχει καταλάβει (ή δεν θέλει να καταλάβει) την αλήθεια για το Ισλάμ (αλλά και η Marine Le Pen, την ίδια φράση χρησιμοποιεί). Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει σκέτο Ισλάμ. Δεν υπάρχει "μετριοπαθές" Ισλάμ και "ριζοσπαστικό" Ισλάμ. Το Ισλάμ, όπως ο Philippe de Villiers και ο Geert Wilders, και τόσοι άλλοι έχουν εξηγήσει, είναι ένα σύστημα, ένα ολοκληρωτικό σύστημα που περιλαμβάνει όχι μόνο το θρησκευτικό στοιχείο, αλλά και νομικά (σαρία), εκπαιδευτικά, πολιτιστικά, διατροφικά (halal) και κοινωνικά στοιχεία, τα οποία είναι όλα μεταξύ τους άρρηκτα συνδεδεμένα. Ως εκ τούτου όσοι οραματίζονται ένα Ισλάμ «αφομοιωμένο» από την Δύση είναι εκτός τόπου και χρόνου.

Σε γενικές γραμμές, κανείς ακόμα δεν ξέρει τι θα κάνει o Φιγιόν, τι ικανότητες έχει πραγματικά, αλλά τα περισσότερα σχόλια που έχω διαβάσει εκφράζουν αμφιβολίες για τον χαρακτήρα του και την ειλικρίνειά του. Αλλά αυτά είναι σχόλια από Γάλλους πατριώτες που δεν πιστεύουν πια τίποτα που λέει η συστημική δεξιά. Στην αριστερά, είναι πολύ πιο πεπεισμένοι ότι ο Φιγιόν είναι ένας αντιδραστικός Καθολικός και σταυροφόρος κατά του ισλάμ που θα οδηγήσει την Γαλλία πίσω στη μοναρχία και την Εκκλησία!

Ένας αναγνώστης έστειλε αυτό το μεγάλο άρθρο από το Foreign Policy σχετικά με τον Φρανσουά Φιγιόν και πώς κέρδισε το «χρίσμα» των «Ρεπουμπλικάνων»:

 Ο τίτλος του άρθρου είναι: "Τα Καθολικά Ζόμπι της Γαλλίας Έχουν Σηκωθεί και Ψηφίζουν"

Ο Φρανσουά Φιγιόν έχει ενεργοποιήσει τους πολλούς φθίνοντες χριστιανούς της χώρας. Θα συνταχθούν μαζί του την άνοιξη;

Έχοντας αποφασιστικά νικήσει αρκετούς αντιπάλους στις εκλογές του κόμματός του το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο Φρανσουά Φιγιόν, θα ηγηθεί των Républicains στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας την ερχόμενη άνοιξη. Αντίπαλοι και σχολιαστές – και αλήθεια πολλοί ψηφοφόροι - εξεπλάγησαν από αυτό το αποτέλεσμα. Εξεπλάγησαν γιατί ο Φιγιόν θεωρείτο ο «αιώνιος Νο 2», εξεπλάγησαν γιατί ο Φιγιόν έχει υποσχεθεί, ότι αν εκλεγεί, θα λιμοκτονήσει το θηρίο που οι Γάλλοι τρυφερά ονομάζουν κράτος πρόνοιας - μια κίνηση που στη Γαλλία δεν έχει συνήθως μια στρατηγική νίκης προεκλογικής εκστρατείας. Αλλά εξεπλάγησαν, επίσης πολύ, γιατί, όπως η υπόλοιπη χώρα τώρα ανακαλύπτουν, ότι ο Fillon είναι καθολικός. Πολύ Καθολικός. Τόσο Καθολικός που, τουλάχιστον στην κοσμική αριστερά, να κάνει την εφημερίδα Libération να ουρλιάζει: "Βοήθεια, ο Ιησούς έχει επιστρέψει!"

Σημείωση: Η Libération είναι φουλ αριστερή. Για τα άτομα αυτά όποιος πιστεύει σε έναν ηθικό (χριστιανικό) κώδικα είναι «φανατικός».

Ο Φιγιόν ποτέ δεν έκρυψε τις πεποιθήσεις του. Κατάγεται από την Βανδέα, μια περιοχή στην δυτική Γαλλία που έχει μείνει στην ιστορία για την μακρά και αιματηρή αντίσταση στις κοσμικές αξίες και, τελικά, στις «δημοκρατικές» ορδές των στρατιωτών του επαναστατικού Παρισιού (στην Βανδέα οι ιακωβίνοι επέδειξαν τρομακτική θηριωδία. Πέραν των μαζικών σφαγών και βιασμών, έριξαν εκατοντάδες γυναικόπαιδα ζωντανά σε φούρνους και πρέσες οινοποιείων, έπνιξαν δημόσια αμάχους στα ποτάμια, οργάνωσαν βυρσοδεψεία ανθρωπίνου δέρματος για βιβλιοδεσία και ιματισμό! Ως το 1796 170.000 άνθρωποι είχαν εξοντωθεί, σε μία σφαγή που έχει πολλάκις ονομαστεί γενοκτονία). Τόπος μαρτυρίου και μνήμης, για τους Γάλλους Καθολικούς, η Βανδέα φημίζεται για τη μονή των Βενεδικτίνων το Saint-Pierre de Solesmes, όπου ο Φιγιόν επισκέπτεται κάθε χρόνο. Στο βιβλίο του “Faire”, ο Φιγιόν, γνωστός για την επιφυλακτικότητα του, θυμάται με βαθιά συγκίνηση την καθολική εκπαίδευση του, εξηγεί πώς έχει διαμορφώσει την κοσμοθεωρία του, και επιβεβαιώνει: «Μεγάλωσα μέσα σε αυτή την παράδοση, και έχω διατηρήσει αυτή την πίστη».

Σημείωση: Ο Φιγιόν δήλωσε στον πατριώτη πολιτικό Philippe de Villiers, ότι έφυγε από την Βανδέα επειδή "ήταν λευκή" και δεν τον εξυπηρετούσε καλά στην πολιτική του καριέρα.

Αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες θεωρούνται, σύμφωνα με τον αμφιλεγόμενο όρο που επινοήθηκε πριν από τρία χρόνια από τους κοινωνιολόγους Emmanuel Todd και Hervé Le Bras, «τα καθολικά ζόμπι» (les zombies catholiques) της Γαλλίας. Στο βιβλίο τους “Le Mystere français”, οι Todd και Le Bras προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί, σε μια χώρα όπου μόλις 5 πολίτες στους 100 πηγαίνουν στην εκκλησία, το βάρος του καθολικισμού είναι ακόμα εμφανές. Από τα εκατομμύρια των γονέων οι οποίοι βγήκαν στους δρόμους, στα μέσα της δεκαετίας του 1980 για να διαμαρτυρηθούν για την προσπάθεια της σοσιαλιστικής κυβέρνησης να συγχωνεύσει τα ιδιωτικά (και συντριπτικά Καθολικά) σχολεία με τα δημόσια σχολεία στα εκατομμύρια που, 30 χρόνια αργότερα, βγήκαν στους ίδιους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την προσπάθεια της νέας (αλλά σχεδόν διαφορετικής) σοσιαλιστικής κυβέρνησης να νομιμοποιήσει τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων, αυτές οι στρατιές των Γάλλων «ζόμπι» θα είχαν κυριεύσει τους ομοίους του Brad Pitt, πόσο μάλλον τους υπουργούς της κυβέρνησης.

Αυτό δεν αποτελεί παρά το τελευταίο κεφάλαιο της μακράς ιστορίας εμφυλίων πολέμων της Γαλλία μεταξύ της κοσμικής αριστεράς και της φιλο-παραδοσιακής  δεξιάς. «Το πιο εκπληκτικό παράδοξο», σημειώνουν οι Todd και Le Bras, «είναι η ανάδυση κοινωνικών κινημάτων που διαμορφώθηκαν από μια θρησκεία που έχει εξαφανιστεί ως μεταφυσική πίστη». Και οι Todd και Le Bras συμπεραίνουν: «τον καθολικισμό φαίνεται να τον ενδιαφέρει να κερδηθεί η ζωή μετά το θάνατο. Όμως, δεδομένου ότι αποτελεί παράγοντα αυτής της ζωής, θα τον ορίσουμε ως «ζόμπι καθολικισμό».

Σημείωση: Θα έλεγα ότι ο Καθολικισμός δεν έχει εξαφανιστεί ως μεταφυσική πίστη. Σίγουρα δεν είναι όπως παλιά: λιγότεροι άνθρωποι πηγαίνουν στην εκκλησία, λιγότεροι φοράνε τον σταυρό, κοινωνούν, αλλά η ηθική δεν εξαφανίζεται, επειδή η ηθική βασίζεται εν μέρει στο θρησκευτικό δόγμα και εν μέρει στην ικανότητα να διακρίνεις το σωστό από το λανθασμένο. Η θρησκεία είναι φυσικά η κύρια πηγή αυτής της διάκρισης, αλλά δεν μπορεί να είναι η μόνη πηγή. Επιπλέον, οι καθολικοί της Γαλλίας εγκαταλείφθηκαν από τους δικούς τους θρησκευτικούς ηγέτες: αφέθηκαν μόνοι τους να καθορίσουν το τι ήταν σωστό και το λάθος. Η παράδοση και το έθιμο παίζουν ρόλους, όπως και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, και μια αίσθηση του ιερού (η οποία προηγήθηκε του Χριστιανισμού). Μια αίσθηση του ιερού ποτέ δεν προβληματίζει τον αριστερό.

Οι ζόμπι Καθολικοί έχουν ορισμένα κοινά συμπτώματα: Όχι μόνο κατάγονται από περιοχές όπου η αντίσταση ήταν μεγαλύτερη στη Γαλλική Επανάσταση, αλλά επίσης έχουν επωφεληθεί από τα πλεονεκτήματα που προήλθαν από αυτό το σεισμικό γεγονός. Άριστα εκπαιδευμένοι και αξιοκρατικοί, έχουν επίσης το προνόμιο της παραδοσιακής διάταξης των επαγγελματικών και οικιακών καθηκόντων μεταξύ των συζύγων. Ισχυρή προσήλωση στην κοινωνία, την κοινότητα, και τις οικογενειακές δραστηριότητες και μια γενική επιφυλακτικότητα σχετικά με το ρόλο του κράτους σε ιδιωτικές και κοινοτικές υποθέσεις, συμπεριλαμβανομένων των «ελεύθερων σχολείων» (Καθολικά ιδιωτικά σχολεία).

Ο Φιγιόν μπορεί να ποντάρει σε όλα αυτά. Ο οικονομικός φιλελευθερισμός του, ειδικότερα, έχει οδηγήσει τους κριτικούς να τον ονομάσουν έναν Γάλλο Μάργκαρετ Θάτσερ. Αλλά η εξυπνάδα του Φιγιόν ήταν στην αναγνώριση ότι ο ζόμπι Καθολικισμός της Γαλλίας δεν είναι απλά μια πολιτιστική ταυτότητα, αλλά και μια λανθάνουσα πολιτική. Πράγματι, τα ζόμπι βγήκαν να τον ψηφίσουν σε μεγαλύτερους αριθμούς από ό, τι ο καθένας είχε προβλέψει: Στο δεύτερο γύρο περισσότερα από 4,3 εκατομμύρια άτομα προσήλθαν στις κάλπες. Για ένα κόμμα που δεν είχε ποτέ πριν επιλέξει ένα προεδρικό υποψήφιο από τον πρώτο γύρο, αυτό αποτελεί μια καταπληκτική επιτυχία. (Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο πρώτος γύρος ήταν εν μέρει ανοιχτός: Όποιος πλήρωνε 2 ευρώ και δήλωνε δεξιός ή κεντρώος μπορούσε να ψηφίσει. Αν και οι εκτιμήσεις ποικίλλουν για το ποσοστό εκείνων που ψήφισαν και που προέρχονταν από την αριστερά και το κέντρο, δημοσκόποι αποδίδουν το δεύτερο κύμα των ψηφοφόρων σε όσους κινητοποιήθηκαν από την υποψηφιότητα του Fillon).

Εξίσου εντυπωσιακό είναι το πώς ο εκλογικός χάρτης συνδυάζεται με τον κοινωνιολογικό χάρτη που σχεδιάστηκε από τους Todd και Le Bras. Για παράδειγμα, η Βανδέα και η Βρετάνη, οι δυτικές περιοχές που σχημάτισαν τον Φιγιόν, είναι όπως λένε οι συγγραφείς «ανθρωπολογικά οι πιο σκληροί» θύλακες των ζόμπι Καθολικών - μέρη όπου η εκκλησία έχει εξαφανιστεί, αλλά οι πρακτικές και οι αξίες της παραμένουν. Οι ψηφοφόροι από αυτά τα μέρη της Γαλλίας στήριξαν μαζικά σε μεγαλύτερους αριθμούς από ό, τι αλλού, τον Φιγιόν, ενώ στις περιοχές εκείνες που κατά τους Todd και Le Bras είναι «ανθρωπολογικά σκληροί θύλακες» των φιλελεύθερων - ειδικά στο νότο, σε ένα μεγάλο μέρος του Παρισιού (και η πρώην "κόκκινη ζώνη" που το περιβάλλει), και σε άλλες μεγάλες πόλεις - η προσέλευση των ψηφοφόρων ήταν σημαντικά μικρότερη. Σύμφωνα με τον Jérôme Fourquet, διευθυντή επιχειρηματικών στρατηγικών για τη γαλλική δημοσκοπική εταιρία IFOP, το πακέτο ήταν σαφής: Οι Καθολικοί ή τουλάχιστον οι ζόμπι Καθολικοί, ψηφοφόροι έπαιξαν ένα «δυσανάλογο» ρόλο στον πρώτο γύρο.

Το πόσο Καθολικός θα παραμείνει ο Φιγιόν κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του μένει να δούμε, αλλά όλα τα σημάδια δείχνουν ότι οι πεποιθήσεις του είναι τόσο ειλικρινείς και βαθιά ριζωμένες. Όταν η γαλλική πολιτική σκηνή συνταράχθηκε το 2012 από την μνημειώδη σύγκρουση πάνω στη νομιμοποίηση του «γάμου» ατόμων του ιδίου φύλου, ο Φιγιόν ποτέ δεν έκρυψε την αντίθεσή του. Μόλις ψηφίστηκε ο νόμος, ο Φιγιόν αναγνώρισε ότι ο νόμος πρέπει να τηρείται, αλλά επίσης επανειλημμένα έκφρασε την αντίθεσή του στις λεγόμενες «υπερβολές» του νόμου, το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, είτε να υιοθετήσουν είτε να χρησιμοποιήσουν μια παρένθετη μητέρα. Η εχθρότητά του προς το νόμο προσέλκυσε την υποστήριξη της ‘Sens Commun’ ("Κοινή Λογική"), μιας βαθιάς συντηρητικής καθολικής οργάνωσης που συνδέεται με το μαχητικό κίνημα ‘La manif Pour Tous’ («Διαμαρτυρία για όλους»), που οδήγησε τις μαζικές διαδηλώσεις κατά του «γάμου» των ομοφυλόφιλων. Η Frigide Barjot, πρώην ηγέτης του La manif Pour Tous και μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, εμφανίστηκε στην έδρα του Φιγιόν την Κυριακή το βράδυ για να γιορτάσει τη νίκη του. Ο Φιγιόν είναι επίσης αντίθετος στις αμβλώσεις - «Λαμβάνοντας υπόψη τη δική μου πίστη, δεν μπορώ να εγκρίνω την άμβλωση», είπε στις αρχές Οκτωβρίου – δημιουργώντας κύματα «ανησυχίας» σε όλο το πολιτικό φάσμα.

Σημείωση: Διάβασα ότι οι Παραδοσιακοί Καθολικοί δεν πιστεύουν ότι η «Κοινή Λογική» είναι «βαθύτατα συντηρητική». Μόνο οι αριστεροί την βλέπουν έτσι. Άλλωστε, η οργάνωση αυτή είναι μια παραφυάδα των ‘Les Républicains’, του κόμματος του Σαρκοζί (και τώρα του Φιγιόν).

Εξίσου ανησυχητικές ήταν οι παρατηρήσεις του Φιγιόν για το Ισλάμ. Αν και δεν είναι τόσο προκλητικές όσο του Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος έπαιξε αδυσώπητα το θέμα "ταυτότητα" (υποκριτικά, βέβαια αφού είναι οπαδός της υποχρεωτικής επιμιξίας) κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Φιγιόν, ωστόσο, έχει υπογραμμίσει την άνευ προηγουμένου, όπως λέει, πρόκληση που είναι το Ισλάμ για τη Γαλλία. Επιμένει στις "χριστιανικές ρίζες" της Γαλλίας μια δήλωση που οι επικριτές του καταγγέλλουν ότι αποτελεί έμμεση προειδοποίηση προς τους Γάλλους μουσουλμάνους ότι δεν είναι ‘chez soi’ (στο σπίτι τους) στη Γαλλία. Ο ίδιος υποστήριξε ότι υπάρχει «συγκεκριμένο πρόβλημα με το ριζοσπαστικό Ισλάμ», προσθέτοντας, ότι «οι Καθολικοί, οι Προτεστάντες, οι Εβραίοι, οι Βουδιστές, και οι Σιχ δεν απειλούν την εθνική μας ενότητα». Αμέσως η ‘Κολεκτίβα κατά της Ισλαμοφοβίας’ στη Γαλλία προειδοποίησε για την υποψηφιότητα του Φιγιόν, δηλώνοντας ότι τα αντι-ισλαμικά σχόλια που έγιναν από την εκπρόσωπο του Φιγιόν, Valerie Boyer – γνωστή για την δήλωση ότι μόνο μουσουλμάνες εξτρεμίστριες φορούν μαντίλες – αντιπροσωπεύουν «μια μικρή γεύση του τι να περιμένουμε» από μία προεδρία Φιγιόν.

Για κέντρο και αριστερά, όλα αυτά σημαίνουν ένα πράγμα: πανικό. Είναι σαν πραγματικά ζόμπι να έχουν εισβάλει στη Γαλλία. Μερικοί από τους τίτλους στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης μετά την αρχική νίκη Φιγιόν ήταν σχεδόν τόσο αποκαλυπτικοί, όπως εκείνοι στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τη νίκη του Donald Trump. Όταν δεν μουρμουράει για τον σταυρό που φορούσε η Boyer κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, ο συν-ιδιοκτήτης της αριστερής εφημερίδας ‘Le Monde’, Pierre Berge, γράφει ότι οι υποστηρικτές του Φιγιόν δεν είναι καλύτεροι από τους Pétainists, τους οπαδούς του Πεταίν της Γαλλίας του Vichy!

Σημείωση: Ο Pierre Berge ήταν συνεργάτης του Yves Saint-Laurent για πολλά χρόνια και μοιραζόταν μαζί του μια πολυτελέστατη ιδιοκτησία στο Μαρόκο. Έχει πει ότι θα εξαλείψει όλες τις χριστιανικές αργίες από το ημερολόγιο, αλλά κανείς δεν νοιάζεται για το τι λέει.

Όσο για την ίδια την Le Monde, ένας σχολιαστής σύνταξης παρατήρησε, απλώς, ότι η νίκη Fillon αποκάλυψε "την εμφάνιση μιας καθολικής και πατριαρχικής δεξιάς".

Και έτσι, με δεδομένη την αξιοθρήνητη κατάσταση των Σοσιαλιστών, με τις εσωτερικές διαμάχες και το πιο αντιδημοφιλή πρόεδρο στην ιστορία της Πέμπτης Δημοκρατίας, ο Φιγιόν φαίνεται να είναι το μόνο πράγμα που στέκεται μεταξύ της Γαλλίας και της προεδρίας του Εθνικού Μετώπου στις εκλογές της επόμενης άνοιξης. Το ερώτημα τώρα είναι αν θα είναι σε θέση να πείσει τους ψηφοφόρους από το κέντρο και την αριστερά να ξεπεράσουν τις ανησυχίες τους σχετικά με τη θρησκεία του και τα αυστηρά οικονομικά του σχέδια.

Είναι επίσης ένα ερώτημα εάν οι Γάλλοι καθολικοί - ζόμπι και μη-ζόμπι - θα διατηρήσουν τη δική τους αντίσταση στην αντι-ΕΕ, αντι-μουσουλμανική και αντι-φιλελεύθερη σειρήνα του Εθνικού Μετώπου. Ο Φιγιόν δεν φαίνεται να έχει  αξιοποιήσει αυτό που ο θρησκειολόγος Henri Tincq αποκαλεί «ταυτοτικό καθολικισμό». Εκείνοι Γάλλοι και οι Γαλλίδες, λέει, «που νιώθουν άβολα με τη νεωτερικότητα η οποία έχει διαγράψει σε μεγάλο βαθμό τις χριστιανικές αξίες από θέματα όπως η εκπαίδευση, η οικογένεια, η εργασία, και η σεξουαλικότητα» και όλο και πιο άβολα με τους διακρατικούς οργανισμούς όπως η ΕΕ και την διακρατική ροή των λαών - ειδικά όταν είναι μουσουλμάνοι και από τη Μέση Ανατολή – νιώθουν όλο και περισσότερη ανασφάλεια με τους παραδοσιακούς θεσμούς, όπως η Καθολική Εκκλησία. Ο Φιγιόν τους προσφέρει τώρα μια συναρπαστική πολιτική εναλλακτική λύση για την αρτηριοσκληρωτική εκκοσμίκευση της αριστεράς και την ανούσια κληρονομιά της άκρας δεξιάς.

Αλλά αν αυτή η ενεργοποίηση της Καθολικής ταυτότητας σηματοδοτεί ήδη μια στροφή στη γαλλική πολιτική, η τελική μορφή της δεν είναι ακόμη σαφής. Πολλά εξαρτώνται από την κατεύθυνση που μακροπρόθεσμα θα πάρουν οι πρόσφατα αφυπνισμένες ορδές των ζόμπι Καθολικών. Μήπως προχωρήσουν ακόμα πιο δεξιά και βρεθούν στην αγκαλιά του Εθνικού Μετώπου; Μια δημοσκόπηση της IFOP μετά τις περιφερειακές εκλογές του περασμένου έτους αποκάλυψε ότι το 32 τοις εκατό των εν ενεργεία Καθολικών ψήφισε Εθνικό Μέτωπο. Δεν ήταν μόνο το υψηλότερο από τον εθνικό μέσο όρο - 28 τοις εκατό – των ψηφοφόρων του Εθνικού Μετώπου, αλλά ήταν επίσης μεγαλύτερο από το διπλάσιο του ποσοστού της Καθολικής ψήφου που είχε το κόμμα το 2014.

Η ίδια δημοσκόπηση έδειξε, ωστόσο, ότι η δυτική Γαλλία, η πατρίδα Φιγιόν, συνέχισε να αντιστέκεται στην άνοδο του Εθνικού Μετώπου. Πολλοί Καθολικοί, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές πρακτικές τους, συνεχίζουν να αισθάνονται απέχθεια για ένα κόμμα του οποίου ο ιδρυτής, ο Jean-Marie Le Pen, ήκμασε επάνω σε αξίες που θεωρούν αντίθετες προς την κοσμοθεωρία τους. Η κόρη του, η Marine Le Pen, θέλησε να επανακαθορίσει το Εθνικό Μέτωπο. Δεν είναι τυχαίο ότι η Le Pen αντικατέστησε πρόσφατα το παραδοσιακό λογότυπο της μπλε-άσπρης-και-κόκκινης φλόγας του Εθνικού Μετώπου με ένα μπλε τριαντάφυλλο, και αφαίρεσε επίσης τα ονόματα «Le Pen» και «Εθνικό Μέτωπο» από τα γραφικά του κόμματος. Τώρα, οι δημόσιες εμφανίσεις της πλαισιώνονται από "Marine" και "Au nom du peuple" ("Στο όνομα του λαού"). Όπως ένας από τους συμβούλους της παρατήρησε, "η Marine Le Pen δεν είναι η υποψήφια του FN, αλλά όλων των Γάλλων και των Γαλλίδων".

Ο Φιγιόν μπορεί να καβάλησε ένα κύμα ζόμπι για τη νίκη του στις εκλογές του κόμματος. Μένει να δούμε, όμως, αν οι καθολικοί - νεκροί και μη νεκροί - θα τον στηρίξουν την άνοιξη.

Έστειλα τα ακόλουθα σχόλια στον αναγνώστη που έστειλε το μήνυμα:

 - Καλό το άρθρο. Δεν είναι τέλειο, αλλά κοντά στην πραγματικότητα της νίκης του Φιγιόν. Δεν ξέρουμε αν θα βάλει την Γαλλία ή τις προσωπικές του φιλοδοξίες πάνω από όλα. Ακούω ότι θέλει να δώσει στους μουσουλμάνους ένα κονσιστόριο (θρησκευτικό συνέδριο), όπως ο Ναπολέων έκανε με τους Εβραίους. Αλλά οι Εβραίοι υπάκουσαν το γαλλικό δίκαιο, όπως ο Ναπολέων τους είχε διατάξει να κάνουν. Όποιος πραγματικά πιστεύει ότι αυτό θα συμβεί με τους μουσουλμάνους δεν είναι ρεαλιστής.

- Η Marion Maréchal Le Pen, λέει ότι ο Φρανσουά Φιγιόν ακόμα δεν της δίνει το χέρι στην Εθνοσυνέλευση.

 - Η γυναίκα του Φιγιόν (είναι Ουαλή) έχει πει ότι δεν της αρέσει η Γαλλία. Τουλάχιστον αυτό είπε το 2007 όταν έγινε πρωθυπουργός ο άντρας της.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή