Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2016

Οι ξένοι που γεννιούνται στην Ιαπωνία δεν αναγνωρίζονται ως Ιάπωνες πολίτες


Από: VDARE

Οι Πολιτιστικοί Μαρξιστές συνεχίζουν να στοχοποιούν την Ιαπωνία για το ότι είναι Ιαπωνική. Μια από τις μεθόδους τους είναι τα μωρά που τα έχουν κάνει σημαία. Δακρύβρεχτες ιστορίες σχεδιασμένες να προκαλέσουν συμπάθεια για τους κακόμοιρους τους αιτούντες άσυλο, αλλά το ενδιαφέρον τους δεν είναι τόσο για τον πρόσφυγα ή την οικογένειά του αλλά για να κάνουν την Ιαπωνία λιγότερο Ιαπωνική. Ο δε αγγλόγλωσσος τύπος στην Ιαπωνία είναι ανηλεής και η σημερινή τρέλα στον τύπο του Πολιτιστικού Μαρξισμού είναι τα παιδιά των προσφύγων των οποίων απορρίφθηκαν οι αιτήσεις.

Η τελευταία περίπτωση είναι ο Γκουρσεβάκ Σινγκ. Νομίζει ότι είναι Ιάπωνας. Δεν είναι Ιάπωνας. Το ότι γεννήθηκε στην Ιαπωνία ήταν ζήτημα τύχης, ή ακριβέστερα, σκόπιμη πράξη των λαθρομεταναστών γονιών του. 

Όπως η Ινδία είναι έκφραση των λαών της και των θρησκειών της, έτσι και η Ιαπωνία είναι αντικατοπτρισμός του μοναδικού της λαού και του μοναδικού της πολιτισμού. Η Ιαπωνία είναι έθνος κράτος. Είναι ένα έθνος, ένας λαός, ένα πολίτευμα, ένας πολιτισμός. Η Ιαπωνία θέλει να παραμείνει Ιαπωνική, αλλά ο Γκουρσεβάκ Σίνγκ θέλει να το αλλάξει αυτό. Είναι Ινδός, Σιχ και Νοτιοασιάτης. Δεν μοιάζει με Ιάπωνα, δεν συμμετέχει στην ιαπωνική κουλτούρα, δεν ντύνεται ιαπωνικά, δεν ασκεί τα καθήκοντα της ιαπωνικής θρησκείας και παρά το γεγονός ότι μιλά ιαπωνικά, δεν είναι Ιάπωνας.

Η Ιαπωνία αντιμετωπίζει τη μετανάστευση με γνώμονα το συμφέρον του Ιαπωνικού λαού, της κουλτούρας και του έθνους. Αλλά πολλοί θέλουν να επιβάλουν τον πολυπολιτισμό και την αναρχία στην Ιαπωνία και στου Ιάπωνες, ακριβώς όπως οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι θέλουν να καταστρέψουν τη Λευκή Δύση και τον Χριστιανισμό με τη μετανάστευση, την πολυπολιτισμικότητα και την ποικιλομορφία:

Ο Γκουρσεβάκ Σίνγκ έγραψε την πρώτη του επιστολή στον υπουργό δικαιοσύνης της Ιαπωνίας όταν ήταν 10 ετών. Σχεδόν επτά χρόνια μετά, ακόμη γράφει. Συνολικά έχει γράψει πάνω από 50 επιστολές…

Οι γονείς του Γκουρσεβάκ που είναι Σιχ, έφυγαν για την Ιαπωνία από την Ινδία τη δεκαετία του 1990. Για πολλά χρόνια, ζούσαν χωρίς βίζα, λαθραία, μέχρι που τέθηκαν σε ένα καθεστώς που είναι γνωστό ως «προσωρινή άδεια» το 2001. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να μένουν στην Ιαπωνία για όσο χρόνο εξετάζεται η αίτησή τους για άσυλο.

Ο Γκουρσεβάκ που δεν έχει φύγει ποτέ από την Ιαπωνία, έχει κληρονομήσει το καθεστώς της προσωρινής άδειας και όλους τους περιορισμούς που συνδέονται με αυτήν. Η μοίρα αυτή τον έχει εκθέσει μαζί με άλλα 500 παιδιά που βρίσκονται στη δύσκολη κατάσταση να ζουν σε διαρκή αβεβαιότητα. [βλ. άρθρο. Η Ιαπωνία αφήνει τους αιτούντες άσυλο που απορρίφθηκαν και τα παιδιά τους που γεννήθηκαν στη χώρα με δύσκολες επιλογές, The Japan Times/Reuters, 24 Νοεμβρίου, 2016.]

Οι αρθρογράφοι θρηνούν ότι οι Ιάπωνες φαίνεται ότι κρατούν σκληρή στάση εναντίον της ποικιλομορφίας:

Σε όλο το ιαπωνικό πολιτικό φάσμα, υπάρχει ευρεία υποστήριξη για να διατηρηθούν τα φράγματα της μετανάστευσης ψηλά. Πέρυσι, ο Πρωθυπουργός Σίνζο Άμπε είπε ότι η λύση στα δημογραφικά προβλήματα της Ιαπωνίας είναι να εντάξουν περισσότερες γυναίκες και ηλικιωμένους στο εργατικό δυναμικό και όχι να χαλαρώσουν τους νόμους της χώρας για τη μετανάστευση.

Υπάρχουν σοβαροί λόγοι για αυτό. Η οικογένεια Σίνγκ βρίσκεται στην Ιαπωνία εδώ και 20 χρόνια και ούτε ο πατέρας Σινκγ ούτε η μητέρα Σινκ νοιάστηκαν να μάθουν Ιαπωνικά, αλλά απαιτούν οι Ιάπωνες να παραδώσουν την κυριαρχία τους και την κουλτούρα τους σ’ αυτούς τους απρόσκλητους εισβολείς:

Το πρώτο μέρος της συνάντησης ακολούθησε το πρότυπο των προηγούμενων συναντήσεων, είπε ο Μπάρπουρ. Μιλώντας μέσω ενός διερμηνέα Πουντζάμπι, ένας αξιωματούχος για τη μετανάστευση ρωτούσε τους Σίνγκ για τη ζωή τους και ιδιαίτερα για το πώς βιοπορίζονταν.

Οι Σινγκ νοιάζονται περισσότερο να παραμείνουν Ινδοί στην Ιαπωνία παρά να ενσωματωθούν στην κουλτούρα της χώρας:

«Είπα ότι δεν  μπορούσαμε να αφήσουμε τα παιδιά μας, γιατί είναι ακόμη μικρά» θυμήθηκε ο Μπάρπουρ. «Και έχουν θρησκευτικές ανάγκες όπως μια δίαιτα για χορτοφάγους και να φοράνε τουρμπάνια…

Μια τηλεόραση εκπέμπει προσευχές Σιχ ζωντανά από τον Χρυσό Ναό στο Αμριτσάρ, προπύργιο της θρησκείας των Σιχ στη Βόρεια Ινδία…

Πρόσφατα μια Κυριακή του Σεπτεμβρίου, ο Μπαρπούρ, θρησκευτικός αρχηγός στην τοπική κοινωνία Σιχ, ήταν επικεφαλής στις προσευχές σε έναν ναό στο Τόκυο. Ο Γκουρσεβάκ έπαιζε την τάμπλα (τα παραδοσιακά τύμπανα που χρησιμοποιούνται στις τελετές),  καθώς η μητέρα του και οι αδελφές του έψελναν προσευχές. Αργότερα, σέρβιραν πιάτα με αχνιστές “ντάαλ” (φακές) και “τσαπάτις” (ψωμί πίττα) στο εκκλησίασμα των 60 ανθρώπων.

Οι Σίνγκ είναι πολύ απαιτητικοί από την Ιαπωνία και τους Ιάπωνες, αλλά θέλουν να δημιουργήσουν μια μικρή Ινδία μέσα στην Ιαπωνία και όχι να προσπαθήσουν να γίνουν Ιάπωνες. Και αυτό δεν είναι αποδεκτό από τους Ιάπωνες.

Σοφά ο ιαπωνικός νόμος περί εθνικότητας δεν προβλέπει υπηκοότητα λόγω γέννησης – η απλή γέννηση δεν κάνει Ιάπωνα πολίτη ένα άτομο που γεννιέται στην Ιαπωνία εκτός αν οι γονείς του είναι Ιάπωνες. Αυτό είναι ιδιαίτερα σοφό διότι απαγορεύει τους λαθρομετανάστες να αγκιστρώνονται στην Ιαπωνία γεννώντας παιδιά.

Και σοφό διότι ακόμη και ο Γκουρσεβάκ που μιλά Ιαπωνικά δεν θέλει να γίνει Ιάπωνας, θέλει να παραμείνει Ινδός.

Φωτό: Ο Γκουρσεβάκ Σίνκγ, δεν είναι Ιάπωνας με καμία έννοια
Και αυτό εφαρμόζεται σε όλους τους λαθρομετανάστες, όχι μόνο αυτούς που είναι φυλετικά και από εξωτερική εμφάνιση μη Ιάπωνες:

Ένας Ταϊλανδός έφηβος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ιαπωνία έχασε σε μια έφεση εναντίον της απόφασης ενός κατώτερου δικαστηρίου που διατήρησε την εντολή απέλασής του, τονίζοντας την βαθιά απροθυμία της χώρας να αποδεχθεί μη Ιάπωνες, ενώ ο πληθυσμός της γηράσκει και μειώνεται.

Το Ανώτερο Δικαστήριο του Τόκιο αποφάσισε ότι ο Ουτινάν Γουόν, ένας 16χρονος μαθητής Λυκείου χωρίς βίζα, πρέπει να εγκαταλείψει την Ιαπωνία. Η μητέρα του Γουόν είχε ήδη φύγει από την Ιαπωνία αφού οι δικαστές του κατώτερου δικαστηρίου είπαν ότι ο γιος της θα μπορούσε να κερδίσει την υπηκοότητα αν αυτή επέστρεφε στην Ταϊλάνδη. [Βλ. άρθρο Δικαστήριο στο Τόκιο διατηρεί την εντολή απέλασης για Ταϊλανδό έφηβο που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ιαπωνία,The Japan Times/Reuters, 6-12-2016]

Αντίθετα με τον Γκουρσεβάκ Σινγκ, ο Ουτινάν Γουόν μπορεί να περάσει από πλευράς εξωτερικής εμφάνισης ως Ιάπωνας, όπως πολλοί Κορεάτες μετανάστες μετά από πολλές γενιές, αλλά παραμένουν στα μάτια των Ιαπώνων Κορεάτες. Και ο Γουόν είναι Ταϊλανδός όπως δείχνει το όνομά του, όχι Ιάπωνας. Δεν μπορεί να γίνει Ιάπωνας στα μάτια των Ιαπώνων.

Φωτό : Ουτινάν Γουόν, Σε έναν ξένο δείχνει Ιάπωνας, αλλά οι Ιάπωνες ξέρουν καλύτερα
Και τόσο προβληματισμένοι είναι οι Ιάπωνες για το έθνος τους που ακόμη και τα δικαστήρια της Ιαπωνίας υποστηρίζουν τη συνεχή ύπαρξη της Ιαπωνίας και των Ιαπώνων:

Οι δικαστές του Ανωτέρου Δικαστηρίου είπαν σε γραπτή απόφασή τους: «Πρέπει να πούμε ότι η απόφαση (του κατώτερου δικαστηρίου) και εντολή απέλασης είναι νομικά ορθές.»

Αν και ο Γουόν δεν διαβάζει και δεν γράφει Ταϊλανδέζικα, μπορεί να μιλήσει τη γλώσσα και είναι αρκετά νέος για να προσαρμοστεί στη ζωή πίσω στην Ταϊλάνδη, είπαν οι δικαστές.

Η Ιαπωνία είναι υπερήφανη που είναι μια κοινωνία συναίνεσης. Όλη η συμπεριφορά και οι πράξεις τους από την παιδική ηλικία και μετά κρίνονται από άλλους όσον αφορά πόσο η συμπεριφορά αυτή συμβάλλει στα επικρατούντα ήθη και τις κοινές αξίες. Η πολυπολιτισμικότητα δεν συμβάλλει σε μια ειρηνική, ασφαλή και αρμονική Ιαπωνία. Στην Ιαπωνία, οι δικαστές δεν είναι εχθροί του έθνους και υποστηρίζουν την πολιτική και κοινωνική αρμονία που υπάρχει τόσο στην παραδοσιακή όσο και στη σύγχρονη Ιαπωνία, αντίθετα με τη δική μας χώρα.

Επειδή η Ιαπωνία δεν διοικείται από δικαστές που αναμιγνύονται στους μεταναστευτικούς νόμους, διαταράσσουν τη φυλετική αρμονία στην Ιαπωνία και καταστρέφουν το έθνος εκ των έσω. Βέβαια, υπάρχουν ελάχιστοι ακτιβιστές του Πολιτιστικού Μαρξισμού στην Ιαπωνία που υποστηρίζουν τους λαθρομετανάστες.

Αυτό είναι το μάθημα για τον εκλεγέντα Πρόεδρο Ντόναλτ Τραμπ και τον Γενικό Εισαγγελέα Jefferson Sessions. Το Δικαστικό Σώμα πρέπει να ευθυγραμμιστεί με τους ορθά απονεμόμενους μεταναστευτικούς νόμους και να προστατέψει το έθνος. Και η ιθαγένεια με βάση το δίκαιο του εδάφους και η μετανάστευση πρέπει να σταματήσουν καθώς είναι το μέτωπο από το οποίο αναδύεται η σύγκρουση σε οποιαδήποτε κοινωνία. Η κοινωνική και πολιτική αρμονία της Ιαπωνίας είναι μαθήματα που πρέπει να πάρουμε, ότι η πολυπολιτισμικότητα σκοτώνει όχι μόνο τα άτομα αλλά ολόκληρες κοινωνίες. Και αν δείξετε αυτοσυγκράτηση με τα μωρά που τα κάνουν σημαία, μπορείτε να κερδίσετε τη μάχη για μια ασφαλή Αμερική. Αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχει μουσουλμανική τρομοκρατία ή εκτεταμένη εγκληματικότητα στην Ιαπωνία. Υπάρχει κοινωνική αρμονία μέσω της συναίνεσης και της φυλετικής ενότητας.


10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτό που προωθούν μέσω της παγκοσμιοποίησης δεν είναι πολυπολιτισμός ΑΛΛΑ διεθνισμός!

Οσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο καλλίτερα για όλους μας και είναι ο πιο εύκολος ίσως και μοναδικός τρόπος για να ξεχωρίσουμε τους αντισυστημικούς από τους συστημικούς ,τους αντιμνημονιακούς από τους μνημονιακούς!

“διεθνισμός
θεωρία που υποστηρίζει την προώθηση της διεθνούς συνεργασίας και συνεννόησης, πνευματικά και πολιτικοκοινωνικά φέρει την πεποίθηση ότι τα έθνη είναι τεχνητοί και ανεπιθύμητοι σχηματισμοί”

Μπράβο στους Ιάπωνες. Αντιδρούν πριν γίνουν Ευρώπη, ως των φρονίμων τα παιδιά. Πριν να μεταφέρουν μέσα στο έθνος-κράτος τους, τον πόλεμο που τους ετοιμάζουν οι …μαχητές των ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Στα της Ευρώπης…
Είδατε καμία Χριστουγεννιάτικη φάτνη στην Αθήνα. Η εξαφάνιση των συμβόλων του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού μας πώς θα βοηθήσει τους μετανάστες να καταλάβουν τον δικό μας πολιτισμό., την δική μας θρησκεία τα ήθη και έθιμα μας; Αποκρύπτοντας και τέλος καταργώντας τον, όπως έχει ήδη αρχίσει να γίνεται εδώ και σαράντα τουλάχιστον χρόνια με την Ελληνική γλώσσα μας;

Άντε ημέρες που είναι να ξυπνήσουν οι πολλοί εν Ελλάδι Σκρουτζ , γατί και η υπομονή μας έχει και όρια. Πάνε γυρεύοντας , είναι ολοφάνερο , το θέμα είναι να μην τους κάνουμε αυτή τη φορα την χάρη …
Την πορεία προς την φτωχοποίηση μας μας την ανεχτήκαμε και κακώς ,αλλά την γενοκτονία μας ΔΕΝ υπάρχει κανείς λόγος να την ανεχθούμε υπό τον φόβο να μην μας πουν φασίστες και ναζιστές οι δολοφόνοι όλων των εθνών!

Καλά Χριστούγεννα!
Τα “ποικιλόμορφα σταλινούγεννα” όσο και εάν προσπάθησαν και προσπαθούν να μας τα περάσουν έντεχνα και υπογείως έχουν γίνει ολοφάνερα . Τα δε αποτελέσματα τους είναι γνωστά τοις πάσι, οφθαλμοφανέστατα πλέον και στην δική μας σοβιετία !

ΞΥΠΝΕΙΣΤΑΙ ΣΚΡΟΥΤΖ …ξυπνήστε πριν …σας αναγκάσει το πνεύμα!

Σὲ κάποιο θρανίο, ἕνα μοναχικὸ ἀγόρι, καθόταν καὶ διάβαζε. Κατὰ τρόπο μαγικό, οἱ ἥρωες τοῦ βιβλίου πρόβαλαν ἐμπρὸς στὸ παιδὶ - ὁ Ἀλῆ Μπαμπᾶ μὲ τὴν ἀνατολίτικη φορεσιά του, ὁ Ροβινσῶν Κροῦσος μὲ τὸν παπαγάλο του στὸν ὦμο, κι ἄλλοι πολλοί. Στὴν ἀρχὴ ὁ Σκροῦτζ ἐνθουσιάστηκε βλέποντας τοὺς ἥρωες τῶν σχολικῶν του χρόνων. Ἔπειτα, ὅμως, κατάλαβε. Τὸ μοναχικὸ ἀγόρι, μὲ μοναδικὴ παρέα τὰ βιβλία, ἦταν ὁ ἑαυτός του. Κάθησε, τότε, σ᾿ ἕνα θρανίο καὶ ἔκλαψε πικρά.
«Πᾶμε τώρα νὰ ἐπισκεφτοῦμε κάποια ἄλλα Χριστούγεννα», τοῦ πρότεινε τὸ Πνεῦμα.

«Κάποτε ἤμασταν φτωχοὶ ἀλλὰ εὐτυχισμένοι. Τώρα σὲ κυβερνᾶ τὸ πάθος σου γιὰ τὸ χρῆμα!».
«Μά, μεταξύ μας, τίποτα δὲν ἄλλαξε», διαμαρτυρήθηκε ὁ Σκροῦτζ.
«Ἐγὼ ἔμεινα ἡ ἴδια. Ἐσὺ ὅμως ἄλλαξες. Δὲν μπορῶ νὰ σὲ παντρευτῶ. Σοῦ εὔχομαι κάθε εὐτυχία στὴ σταδιοδρομία ποὺ διάλεξες».
Καὶ μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ἡ γυναίκα βγῆκε στὸ δρόμο, ἐνῶ ὁ ἄντρας δὲ δοκίμασε νὰ τὴ σταματήσει….

Ὁ Σκροῦτζ κράτησε τὸ λόγο του. Καὶ σύντομα ὁ μικρὸς Τὶμ ξεπέρασε τὴν ἀρρώστια, ἀπέκτησε δυνάμεις κι ἔγινε ἕνα γελαστὸ καὶ ὄμορφο ἀγόρι, ποὺ ὁ Σκροῦτζ τὸ φρόντισε σὰν νὰ ἦταν δικό του παιδί. Ὁ πρώην τσιγκούνης ἔγινε πολὺ γενναιόδωρος κι ἦταν πάντα εὐγενικός με ὅλους.

Μερικοὶ βέβαια τὸν κορόιδεψαν γιὰ τὴ μεταβολὴ τοῦ χαρακτήρα του. Ἀλλὰ ὁ Σκροῦτζ δὲν ἐνοχλήθηκε γιατί, ὅπως εἶπε πολὺ σοφά:
«Καλύτερα νὰ σὲ περιγελοῦν παρὰ νὰ σὲ περιφρονοῦν!».

Ὁ Σκροῦτζ δὲν ξαναεῖδε τὰ πνεύματα. Ἀλλὰ ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα, ὅπως λένε, δὲν ὑπῆρχε ἄνθρωπος ποὺ νὰ γιορτάζει καλύτερα τὰ Χριστούγεννα ἀπὸ τὸν Ἐμπενέζερ Σκροῦτζ.
http://users.uoa.gr/~nektar/arts/prose/charles_dickens_christmas_tales.htm

Polyc Mike καλωσήρθες…

Stelios Hoshizora είπε...

Θα ήθελα να συμπληρώσω πως ένας από τους πιο σημαντικούς Ιάπωνες λογοτέχνες είναι στην πραγματικότητα Ελληνοιρλανδος (γεννήθηκε στην Λευκάδα και μεγάλωσε στην Ιρλανδία). Ήρθε στην Ιαπωνία και πολιτογραφηθηκε ως Ιάπωνας, αλλάζοντας το όνομά του. Σχεδόν το σύνολο των Ιαπώνων τον γνωρίζουν με το Ιαπωνικό του όνομα και θεωρούν πως είναι Ιάπωνας,αφου κανείς δεν τον αναφέρει με το Ευρωπαϊκό του όνομα, δηλ. Λευκάδιος Χέρν.

Είμαι περήφανος για την Ιαπωνία, όπου η λέξη "σοσιαλισμός" είναι βρισιά. Είμαι περήφανος για την Ιαπωνική εκπαίδευση (από τις κορυφαίες παγκοσμίως) γιατί οι μαθητές δεν μαθαίνουν ανόητες ιστορίες για στρουμφάκια και πριγκίπισσες, αλλά τους μύθους του Αισώπου και τους αθλους του Ηρακλή.

Ζω στην Ιαπωνία πολλά χρόνια και η ποιότητα του πολιτισμού τους ακόμα με εκπλήσσει. Αυτό όμως που θαυμάζω είναι πως θέλουν να διατηρήσουν τον πολιτισμό τους αυτούσιο. Όταν κάποιος σχολιάσει κάποιο κακό σημείο του πολιτισμού τους (κανένας πολιτισμός δεν είναι τέλειος) οι Ιάπωνες του δείχνουν ευγενικά αλλά παγερά την πόρτα:"αν δεν σας αρέσει φύγετε, κύριε".

ikonsgr είπε...

Το εκπληκτικό είναι ότι η Ιαπωνία μετά την ατιμωτική ήττα το 1945, είναι ΕΝΤΕΛΩΣ παραδομένη στις ορέξεις της σατανο συμορίας των "ροτσιλντ και σια". Παρόλ'αυτά, δείχνουν ως κοινωνία, μία αξιοθαύμαστη αντοχή απέναντι στην προσπάθεια "εμπλουτισμού" τους (=αφανισμού, στην ΜΗ πολιτικά ορθή διάλεκτο...) ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με 3κοσμικούς ισλαμο-υπανθρώπους!
Παράδειγμα προς μίμηση, και απόδειξη ότι ακόμα και σ'ένα υπόδουλο έθνος υπάρχει δυνατότητα αντίστασης απέναντι στην "προοδευτική" αποσύνθεση και παρακμή, όταν ο λάος ΕΧΕΙ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΊΔΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ! ;-)

Ανώνυμος είπε...

Τα ιαπωνικά δικαστήρια ξεκινούν με το σωστό ερώτημα: Για ποιόν είναι η Ιαπωνία; (Απάντηση: Για τους Ιάπωνες).
Τα ευρωπαϊκά δικαστήρια ξεκινούν με το λανθασμένο ερώτημα: Τι πρόβλημα έχει ο οιοσδήποτε έρχεται στην Ευρώπη; (Απάντηση: Δεν έχει σημασία, θα κάνουμε τα πάντα να του το λύσουμε.)

Ανώνυμος είπε...

Σωστός ο Stelios Hoshizora.
Πολλοί Ευρωπαίοι Εθνικιστές έχουν σε εκτίμηση την Ιαπωνία,η οποία είναι μία χώρα με μακρά εθνικιστική-πατριωτική παράδοση.
Υ.Γ.Polyc Mike,αδερφέ μου έχουν λέιψει οι συζητήσεις μας :).Με το καλό να ξεκινήσεις πάλι να σχολιάζεις!
Γιώργος ο Νότιος

Γιάννης είπε...

Ξέρει τι κάνει η Ιαπωνία. Είναι πολύ λογικό να διατηρείς τους μετανάστες (που προφανώς ζουν έτσι επί δεκαετίες) σε καθεστώς ημι-παρανομίας και αβεβαιότητας. Έτσι η εκμετάλλευσή τους ως φτηνή εργατική δύναμη είναι πολύ ευκολότερη.

Ανώνυμος είπε...

Στην Ιαπωνία υπήρχαν 2.512 μασώνοι που οι περισσότεροι είναι ξένοι και λιγότεροι από χίλιοι εβραίοι.
http://antipliroforisi.blogspot.gr/2009/02/blog-post_23.html

Vivine είπε...

Στέλιο ενδιαφέροντα τα γραφόμενα σου. Πως κατάφερες να είσαι εκεί χρόνια; Είναι δύσκολα για έναν ξένο εκεί απ' όσο ξέρω, πόσο μάλλον να παραμείνει. Μένουν νομίζω όσο το επιτρέπει η εργασία τους.

Stelios Hoshizora είπε...

Η λέξη κλειδί είναι "ξένος": ένας Νιγηριανός έχει διαφορετική αντιμετώπιση από έναν Έλληνα, όπως και ένας λευκός από έναν μαύρο (τουλάχιστον αυτό έχω διαπιστώσει). Η ζωή στην Ιαπωνία δεν είναι δύσκολη, απλώς θέλει πειθαρχία. Δεν θα μπεις σπρώχνοντας σαν το ζώο στο λεωφορείο, θα περιμένεις στην ουρά. Δεν θα περάσεις με κόκκινο, δεν θα κάνεις κοπάνα, δεν θα βρωμίσεις τον χώρο. Οι περισσότεροι ξένοι δεν είναι πρόθυμοι να προσαρμοστουν και μετά από λίγο καιρό βγάζουν τον χειρότερο εαυτό τους. Εκεί έρχεται η αστυνομία κ τους πετάει έξω και όλα όμορφα.

Ένας ξένος μπορεί να παραμείνει στην Ιαπωνία αν μπορεί να αποδείξει πως μπορεί να κάνει κάτι που ένας Ιάπωνας δεν μπορεί (ή μπορούν να το κάνουν λίγοι) όπως π.χ. μεταφραστές, μάγειρες, καθηγητές. Αν βέβαια η εταιρεία σε απολύσει, πρέπει να φύγεις από την χώρα. Αν είσαι καλός στην δουλειά σου, πληρώνεις τους φόρους σου και δεν κάνεις μαλακιες, δεν έχεις πρόβλημα.

Vivine είπε...

Ευχαριστώ αγαπητέ Στέλιο. Εύχομαι καλή χρονιά.