«Οι ομοφυλόφιλοι ψηφίζουν όλο και περισσότερο αντι-LGBTQ δεξιά κόμματα», λέει ομοφυλόφιλος ιστορικός

Το άρθρο δημοσιεύθηκε σε αμερικάνικη φιλο-ομοφυλοφιλική ιστοσελίδα  / ΚΟ

Στις αμερικανικές ενδιάμεσες εκλογές του 2018, το 82% των LGBTQ ψηφοφόρων ψήφισε υπέρ των Δημοκρατικών, του πολιτικού κόμματος των ΗΠΑ που είναι το πιο “pro-LGBTQ”. Αλλά σε πολλές άλλες δυτικές χώρες "τα δεξιά και τα πιο φανατικά ομοφοβικά κόμματα (“right-wing and virulently homophobic”) απολαμβάνουν σημαντική υποστήριξη μεταξύ των ομοφυλόφιλων ψηφοφόρων" λέει ο Samuel Huneke, ένας ομοφυλόφιλος ιστορικός στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ που μελετά τον σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Ο Huneke εξέτασε τα στοιχεία ψηφοφορίας από 14 εκλογές σε πέντε δυτικές χώρες - τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, τη Γερμανία και τη Βραζιλία - και στη συνέχεια δημοσίευσε ένα πρόσφατο άρθρο σχετικά με το ανησυχητικό φαινόμενο. Ο Huneke παρατήρησε ότι:

«Οι ψηφοφόροι των ΛΟΑΤ σε άλλες [εκτός ΗΠΑ] χώρες ήταν λιγότερο πιθανό να υποστηρίξουν το συντηρητικό (ή σε ορισμένες περιπτώσεις το ακροδεξιό) κόμμα κατά μέσο όρο μόνο επτά τοις εκατό. Και όταν κοιτάζετε μόνο τους ομοφυλόφιλους άνδρες, τα αποτελέσματα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακά. Σε άλλες χώρες, οι ομοφυλόφιλοι ήταν κατά μέσο όρο πιο πιθανό από το γενικό εκλογικό σώμα να υποστηρίξουν το συντηρητικό ή το ακροδεξιό κόμμα.

Για παράδειγμα, μια γαλλική δημοσκόπηση του 2015 έδειξε ότι το 26% των ομοφυλοφίλων και αμφιφυλόφιλων ανδρών ψηφοφόρων υποστηρίζει την Marine Le Pen, την αντι-ομοφυλόφιλη πολιτικό με το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο – την στιγμή που μόνο το 16% των straight ψηφοφόρων υποστήριξε την Le Pen. Την ίδια χρονιά, το 38% των ομοφυλοφίλων αρσενικών ζευγαριών ψήφισε για το κόμμα της Le Pen, ενώ μόνο το 29% των straight ζευγαριών έκανε το ίδιο.

Ο Huneke σημειώνει ότι στη Γαλλία και στις προεδρικές εκλογές της Βραζιλίας, οι ακροδεξιοί πολιτικοί έλαβαν ο καθένας τους ένα σημαντικό μέρος της ψήφου των ομοφυλοφίλων. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το 26% των ψηφοφόρων LGBTQ υποστήριξε το Συντηρητικό Κόμμα.

Σε αυτό το διάγραμμα που δημοσιεύτηκε από τον Huneke, η δεύτερη στήλη δείχνει το ποσοστό της υποστήριξης ομοφυλοφίλων ή LGBTQ σε διάφορα δεξιά κόμματα. Η δεξιά στήλη δείχνει εάν οι ομοφυλόφιλοι και οι LGBTQ υποστηρίζουν αυτούς τους υποψηφίους πιο συχνά (πράσινο) ή λιγότερο (κόκκινο) από τους straight ψηφοφόρους.

Αυτή δεν είναι μια επίσημη μελέτη και ο Huneke δηλώνει ότι η ψήφος για αυτό το ζήτημα είναι λεπτή, οπότε δεν μπορούμε να συναγάγουμε γενικά συμπεράσματα. Για παράδειγμα, στη Γερμανία, ο Huneke παραδέχεται ότι η εικόνα είναι πιο ομιχλώδης: Μόνο το 2,7% των ψηφοφόρων LGBTQ υποστήριξε το ακροδεξιό, ομοφοβικό κόμμα (με ηγέτιδα ομοφυλόφιλη!) Alternative for Germany (AfD).

Ακόμη όμως, ο Huneke πιστεύει ότι όταν οι ομοφυλόφιλοι μελετηθούν ως ομάδα, σημαντικός αριθμός από αυτούς ψηφίζει δεξιά. Λέει ότι αυτό δεν ισχύει στην Αμερική, όπου η μακρόχρονη αντίθεση των Ρεπουμπλικάνων στην υγειονομική περίθαλψη που συνδέεται με το HIV, στην ισότητα του γάμου και σε άλλα πολιτικά δικαιώματα των LGBTQ οδήγησε την πλειοψηφία των ομοφυλόφιλων ψηφοφόρων στους Δημοκρατικούς.

Αλλά σε άλλες δυτικές χώρες που δεν έχουν το ίδιο διπολικό σύστημα με τους κακούς και τους ήρωες, η ψήφος των ομοφυλόφιλων δεν κλίνει πάντα προς την liberal πλευρά.

"Οι πολιτικές για τους ομοφυλόφιλους σε άλλες χώρες αποδεικνύει ότι οι ΛΟΑΤ - ειδικά οι άνδρες ομοφυλόφιλοι - δεν είναι εγγενώς προοδευτικοί ψηφοφόροι. Δώστε τους την ευκαιρία και θα ψηφίσουν υπέρ της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και του μισογυνισμού. Οι Δημοκρατικοί (και τα προοδευτικά κόμματα σε άλλες χώρες, για το θέμα αυτό) δεν μπορούν και δεν πρέπει να θεωρούν την ψήφο των ομοφυλόφιλων δεδομένη ", καταλήγει ο Huneke.

ΚΟ: Προσωπικά πιστεύω, ότι οι άνθρωποι αυτοί (ή πολλοί από αυτούς) δεν στρέφονται προς την «ακροδεξιά», απλά ολοένα και περισσότερο αποστρέφονται την liberal/αριστερά, η οποία μοιάζει να έχει πάρει οριστικό διαζύγιο από την πραγματικότητα και την κοινή λογική και το μόνο που της έχει απομείνει είναι τα «προοδευτικά» τσιτάτα και οι εύκολες δαιμονοποιήσεις. Λογικό λοιπόν, για λόγους καθαρά ψηφοθηρικούς, η αριστερά να επενδύει πλέον, στους μετανάστες και τους «πρόσφυγες» στους οποίους «καίγεται» να δώσει δικαίωμα ψήφου. Αλλά ούτε αυτούς, εδικά εκείνους της «πρώτης γενιάς», πρέπει να τους θεωρεί δεδομένους.

ΚΟ / από εδώ