«Έχουμε την ίδια ιστορία με τους Εβραίους. Πιστεύουμε στον ίδιο Θεό..», δήλωσε ο Tove Tveit, ένας χριστιανός που ταξίδεψε από την Νορβηγία στην Ιερουσαλήμ, για να συμμετάσχει κι αυτός, μαζί με το πολυεθνικό χριστιανικό καραβάνι, στην Ιουδαϊκή εορτή της Σκηνοπηγίας (“Succot”),σύμφωνα με το προηγούμενο άρθρο.
Θα μείνω λίγο στο θέμα αυτό, παραθέτοντας το παρακάτω κείμενο*.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ως Πρεσβύτερος ακόμη, είχε εκφωνήσει 8 ειδικές ομιλίες προς το ποίμνιο της Αντιόχειας με αποκλειστικό σκοπό να το προστατεύσει από τον Ιουδαϊσμό.
Οι Ιουδαίοι στην κοσμοπολίτικη Αντιόχεια είχαν πολύ έντονη παρουσία, έχοντας δύο εντυπωσιακές Συναγωγές.
Το πρόβλημα ήταν ότι μία μερίδα πολλών χριστιανών, από κακή συνήθεια, λάμβανε μέρος στις εκδηλώσεις μερικών από τις εορτές των Ιουδαίων: στην εορτή των Σαλπίγγων, (ή του Νέου Έτους), την εορτή των Νηστειών και της Σκηνοπηγίας.
Μία άλλη μερίδα, όχι μόνο παρακολουθούσε από επιπολαιότητα τα θεάματα κατά τις εορτές αυτές, αλλά προχωρούσε περισσότερο: δεν γιόρταζε το Άγιο Πάσχα όπως είχε καθορισθεί από την Αγία Α’ Οικουμενική Σύνοδο, αλλά γιόρταζε και νήστευε κατά παλαιάν συνήθειαν μαζί με τους Ιουδαίους σταθερά την 14η του μηνός Νισάν, δηλαδή την ημέρα της εαρινής Πανσέληνου.
Επίσης, αυτοί οι Χριστιανοί «ζητούσαν [ιαματικές] θαυματουργίες από τους ραβίνους με τα φυλακτά και τις τελετές πού αυτοί ενεργούσαν», τιμούσαν την Συναγωγή και προσέφευγαν εις αυτήν, άλλοτε για να δώσουν όρκους και άλλοτε για δικαστικές υποθέσεις, προτιμώντας τους Ιουδαίους δικαστές, παρά τούς εθνικούς.
Είχε λοιπόν δημιουργηθεί στην Αντιόχεια ένα τέτοιο συγκρητιστικό κλίμα, ώστε πολλοί χριστιανοί, κατά τον ένα ή άλλο τρόπο, έρρεπαν προς τον Ιουδαισμό, έφ’ όσον αδυνατούσαν να διακρίνουν την ριζική διαφορά μεταξύ Χριστιανισμού καί Ιουδαϊσμού , Εκκλησίας και Συναγωγής.
Για τον Ιερό Χρυσόστομο, το γεγονός αυτό είχε τεράστια σωτηριολογική και θεολογική σημασία και γι’ αυτό έκανε μεγάλο αγώνα για να θεραπεύσει, όπως έλεγε, το «χαλεπώτατον νόσημα» και να καταργήσει το «πονηρόν έθος».
«Έτερον νόσημα χαλεπώτατον την ημετέραν γλώσσαν προς ιατρείαν καλεί, νόσημα εν τω σώματι της Εκκλησίας πεφυτευμένον»• «τι δε έστι το νόσημα;»• «πολλοί των μεθ’ήμών τεταγμένων, και τα ημέτερα λεγόντων φρονεϊν, οι μεν επί την θέαν απαντώσι των Ιουδαϊκών εορτών, οι δε και συνεορτάζουσι και των νηστειών κοινωνούσι• και τούτο το πονηρόν έθος βούλομαι της Εκκλησίας απελάσαι νυν».
Είναι αναγκαίο εδώ να διευκρινισθεί, ότι οι ομιλίες αυτές του Ιερού Πατρός δεν έχουν βεβαίως χαρακτήρα αντισημιτικό-φυλετικό,αλλά καθαρά ποιμαντικό -θεολογικό, εφ’ όσον απέβλεπαν αποκλειστικά και μόνο στην προστασία των Χριστιανών από τις Ιουδαϊκές ετεροδιδασκαλίες.
Και περαιτέρω, επεδίωκαν την θεραπεία εκείνων των πιστών, τους οποίους ο Άγιος χαρακτήριζε ως
«οικεία μέλη νενοσηκότα» ως «αρρωστούντας των αδελφών των ημετέρων και τα Ιουδαικά νοσούντας».
Η ισχυρή και επίμονος κριτική που ασκεί ο Ιερός Χρυσόστομος στους Ιουδαίους δεν συνιστά ιδεολογική αντιπαράθεση και επομένως δεν είναι δυνατόν να αποτελεί αντισημιτισμό, διότι δεν κρίνει τους Ιουδαίους από την οικονομική τους ευμάρεια ή την προσήλωσή τους στα έθιμα της φυλής, ούτε από την νομιμότητα ή την παιδεία και την κοινωνικότητά τους, όπως π.χ. έκανε ο διάσημος της εποχής ρήτορας και σοφιστής Λιβάνιος.
Ούτε ποτέ συνέστησε στους χριστιανούς να μη συναλλάσσονται ή να μη χαιρετούν τους Ιουδαίους, πολύ δε περισσότερο δεν συνέστησε να τους μισούν ή να τους καταδιώκουν, δεν συνιστούσε το μίσος και την προσωπική αποστροφή. Αντιθέτως μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές που εκφράζει για τους Ιουδαίους και συμπόνοια και θετικό ενδιαφέρον.
Απόλυτος είναι ο Ιερός Χρυσόστομος στην απαίτησή του να μην συμμερίζωνται οι πιστοί την θρησκευτική ζωή των Ιουδαίων, να μη συμμετέχουν στις εορτές και τις νηστείες τους, δηλαδή να μην έχουν καμμία «κοινωνία» μαζί τους.
Προς τους Χριστιανούς, οι οποίοι υποστήριζαν, ότι δήθεν οι Ιουδαίοι «και αυτοί τον Θεόν προσκυνούσιν», ο Άγιος απαντούσε ως εξής:
«Αλλά μη γένοιτο τούτο ειπείν! Ουδείς Ιουδαίος προσκυνεί τον Θεόν. Τις ταυτά φησιν; Ο Υιός του Θεού: ‘Ει τον Πατέρα γάρ μου ήδειτε, φησί καμέ ήδειτε αν• ούτε δε εμέ οίδατε, ούτε τον Πατέρα μου οίδατε’. Ποίαν ταύτης αξιοπιστοτέραν μαρτυρίαν παραγάγω;» .
Για εκείνους πάλι, οι οποίοι νήστευαν μαζί με τους Ιουδαίους, έλεγε ο Άγιος:
«Εννοήσατε τοίνυν τίσι κοινωνούσιν οι νηστεύοντες νυν [οι νοσούντες]• τοις βοώσι: ‘Σταύρωσον, σταύρωσον’• τοις λέγουσι: ‘Το αίμα αυτού εφ’ημάς και επί τα τέκνα ημών’».
*Το παραπάνω κείμενο είναι από την πολύ καλή σειρά βιβλίων «Συμβολή στην Αντι-Οικουμενιστική Θεολογία», της Ιεράς Συνόδου των Ενισταμένων, Σειρά Β΄, τόμος 9, Ιερά Μονή Αγίου Κυπριανού, 2004. Το τμήμα που παρέθεσα είναι από την εργασία / ομιλία του Μητροπολίτη Ωροπού και Φυλής Κυπριανού με τίτλο «Η Πατερική Στάσις έναντι του Διαθρησκειακού Συγκρητισμού – Ιερός Χρυσόστομος και Ιουδαίοι».
4 σχόλια:
Πολύ ενημερωτικό το τελευταίο κείμενο για τον Ιερό Χρυσόστομο. Την φωτογραφία με τον Πάπα στο τείχος των δακρύων δεν την έχω ξαναδεί ποτέ!
Ευχαριστώ.
Πνέει....πνέει η αύρα της ψυχής σου, και ξεφυλλίζει το βιβλίο, που άρχισε να γράφεται χιλιάδες χρόνια πρίν, φτάνοντας στο σημερινό οριακό σημείο του τέλους.....
Ολες οι αναγνώσεις από σένα αυτού του βιβλίου που ως φαίνεται διακριτικά γνωρίζεις να τις αποκωδικοποιείς, μεταφέρονται με παρρησία στους επισκέπτες αυτής της διαδικτυακής γωνιάς, που ξέρει να αφυπνίζει.
Η ανάρτηση αυτού του θέματος που επέλεξα να σχολιάσω, είναι συνδεδεμένη με την κοινή "προσευχή" των χιλιάδων "χριστιανών" στην Αμερική.
Και ο χρυσορρήμων Αγιος Ιωάννης συμβουλεύει το ποίμνιο, ανησυχεί για την συμμετοχή τους σε αλλότριες του Χριστιανισμού ιεροπραξίες, ακόμη και για την απλή θέασή τους από πιστούς.
Και....όπως ο άνθρωπος το υπέρτατο δημιούργημα του αισθητού κόσμου, ατενιζει ένα ολοπόρφυρο ηλιοβασίλεμα και θαυμάζει αινώντας τον Δημιουργό πάσης ορατής και αοράτου φύσεως, αισθάνεται την ανυπέρβλητη ανάγκη να δακρύσει επειδή αυτός ο Τριαδικός Θεός ευδόκησε να του αποκαλυφθεί με την Σάρκωση του Υιού του Ενός από τα τρία Πρόσωπα.
Εχουμε την κατάθεση της πάσας αληθείας,και η Εκκλησία μας κατέχει την καθολική Αλήθεια.
Κάθε προσπάθεια συμβιβασμού, αλλοίωσης, μεταστροφής, συγχνωτισμού με άλλες αιρέσεις,θρησκείες και φιλοσοφικά ρεύματα συνιστούν πτώση και αίρεση και οι ασπαζόμενοι αυτά είναι εκτός εκκλησίας.
Η Εκκλησία είναι εκεί που οι πιστοί όσο λίγοι και νάναι είναι συναγμένοι στο όνομα τής κεφαλής μας που είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, και κοινωνώντας μυστικά επικοινωνούν με το Πανάγιο Σώμα και Αίμα Του.
Ο,τι κι αν βρίσκεται έξω από αυτή την σωτηριολογική εκδοχή είναι εμποτισμένο με το σατανοκινούμενο εωσφορικό θεσοφικό κίνημα,που απλώθηκε σαν ιστός πάνω από τη γή, μή πολεμώντας ανοιχτά αλλά διαβρώνοντας ύπουλα τα Οσια και τα Ιερά.
Αγαπητε κοκκινε ουρανε,αλιμονο αν πιστευουμε σε εναν Θεο που "εκδικειται" τους εβραιους 2000 χρονια για εκεινα τα αστοχα λογια που ειπαν(το αιμα Του ας πεσει σε μας και στα παιδια μας). Ο Ιησους το ξεκαθαρισε πανω στο σταυρο(Πατερα,συγχωρησε τους,δεν ξερουν τι κανουν), επομενως οτι συνεβη μεχρι τις μερες μας δεν ειναι η κριση του Θεου(αυτη θα ερθει αργοτερα), αλλα η κριση και η κακια τνω ανθρωπων.
Αθήνα, 18 Αυγούστου 2011
Κύριοι,
Οι φερόμενες ως "ιουδαϊκές" εορτές είναι αγροτικές πανμεσογειακές εορτές, η θρησκευτική τους επανερμηνεία είναι όπως το παλιόκρασί σε νέα εμφιάλωση.
Η σκηνοπηγία, σκηνοπαγάν στα δωρικά,
είναι εορτή των νέων - πρώτων καρπών του φθινοπώρου, που εορτάζεται με την έναρξη του τρύγου, των αμπελιών, στην Χαναάν εορτάζετο με στησίμο σκηνών στους αμπελώνες και με γλέντι.
Οι κάτοικοι της περιοχής το εορτάζουν μέχρι σήμερα, η λέξη σούκκα = σκηνή, και η εορτή σουκκότ έχει την αρχαία χαναανίτικη έννοια της, μη λησμονούμε ότι η συγχρονη εβραική γλώσσα είναι διάλεκτος της χναανίτικης.
Όσο για τα όποια "ιερά" κείμενα
γράφτηκαν αποσπασματικά και κάθε κεφάλαιο τους σε διαφορετική χρονολογία και κάτω από διαφορετικές κοινωνικο-πολιτικές εξελίξεις, υπάρχουν 4 (τέσσερεις) εκδοχές της "παλαιάς διαθήκης", E,J,D,P, και πάμπολα προγενέστερα κείμενα, (Ρας Σάμρα κλπ) με παρεμφερές περιεχόμενο, των λαών που συγκρότησαν τον πληθυσμό του Ισραήλ και της Ιουδαίας.
Οι λόγιοι της όποιας θρησκείας κινούνται με τη λογική και της μεθόδους των πολυεθνικών, προσφέρουν προϊόν όχι τελείως άγνωστο στον πελάτη, αλλά σε νέα συσκευασία,προσπαθόντας να τον πείσουν ότι αυτό. το νέο. δικό τους προϊόν είναι ανώτερο κάθε προγενέστερου κια πλέον κατάλληλο για την κάλυψη των αναγκών τους.
Με εκτίμηση,
Ιωάννης Στασινός
Δημοσίευση σχολίου