Δολοφονία Κένεντι: Ήταν ο Όσβαλντ κατασκευασμένος "δολοφόνος μιας χρήσης";

«Είμαι ένα κοροΐδο, είμαι ένα κοροΐδο!» φώναζε κλαίγοντας ο Λι Χάρβει Όσβαλντ κατά την κράτησή του στις φυλακές του Ντάλας.

Πέρασαν 46 χρόνια, όταν (σαν σήμερα), στις 22 Νοεμβρίου 1963, δολοφονήθηκε στο Ντάλας του Τέξας, ο Τζον Φιτζέραλντ «Τζακ» Κένεντι (John Fitzgerald "Jack" Kennedy ή J.F.K.), ο 35ος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Σύμφωνα με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, αποκλειστικός υπεύθυνος για τη δολοφονία του ήταν ο Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ, (Lee Harvey Oswald, 1939 – 1963) άποψη η οποία έχει αμφισβητηθεί.

Η κοινή γνώμη εξακολουθεί να είναι διχασμένη σχετικά με την ευθύνη του Όσβαλντ, με 7 στους 10 Αμερικανούς να δηλώνουν το 2003 σε δημοσκόπηση του ABC News ότι πιστεύουν πως η δολοφονία ήταν αποτέλεσμα συνωμοσίας και όχι η πράξη ενός ανθρώπου.

* Αν από όλες τις θεωρίες συνομωσίας για την δολοφονία του Κέννεντι δεχθούμε τελικά την πιο πρόσφατη, δηλαδή εκείνη που εμπλέκει τον Όσβαλντ, τότε υπάρχει πιθανότητα ο «ιδανικός ύποπτος» να αποτελεί και την πιο γνωστή περίπτωση χρησιμοποίησης «δολοφόνου μιας χρήσης», κατασκευασμένου κατά πάσα πιθανότητα μέσα από το πρόγραμμα ΜΚ-ULTRA.

Ο βασικός ύποπτος για τη δολοφονία του προέδρου Κένεντι αποδείχτηκε πως δεν είχε συνείδηση της εγκληματικής του πράξης.

Τα στοιχεία που κατατέληξαν στο δικαστήριο απέδειξαν ότι ο Όσβαλντ, ναι μεν είχε τραβήξει τη σκανδάλη, αλλά δεν το θυμόταν! Όταν φυσικά άρχισε να θυμάται και κινδύνευε έτσι να αποκαλυφθεί η ανάμειξη της CIA στην υπόθεση, έξω από το αστυνομικό τμήμα όπου κρατούνταν, τον περίμενε ο Τζακ Ρούμπι (Jack Ruby, πραγματικό όνομα Jacob Rubenstein, 1911 – 1967), ο οποίος και τον σκότωσε εν ψυχρώ.

Ενδιαφέρον είναι ότι και ο Τζακ Ρούμπι δεν μπόρεσε να εξηγήσει τους λόγους της πράξης του. Στο τέλος ωστόσο ισχυρίστηκε ότι το έκανε, για να εκδικηθεί τον θάνατο του προέδρου. Ο ερευνητής της υπόθεσης, που μίλησε μαζί του, είχε την εντύπωση ότι ο Ρούμπι είχε πολλά διανοητικά κενά, συχνό φαινόμενο σε θύματα που έχουν υποστεί «πλύση εγκεφάλου»...

Το 1967 ένα underground συνωμοσιολογικό βιβλίο με τίτλο “Were we Controlled?”, γραμμένο από έναν συγγραφέα που χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Λίνκολ Λούορενς (Lincoln Lawrence), υποστήριζε πως τόσο ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, όσο και ο δολοφόνος του Τζακ Ρούμπι υπήρξαν κατά κάποιον τρόπο θύματα Mind Control. Το συμπέρασμα ήταν ότι και οι δυο τους ήταν υπνωτικο-προγραμματισμένοι δολοφόνοι

«μιας χρήσεως».

Ο συγγραφέας άντλησε σημαντικές πληροφορίες από τη μητέρα του Λι Χάρβεϊ, τη Μαργαρίτα Όσβαλντ. Είναι γεγονός ότι τον Ιούνιο του 1960 η Μαργαρίτα Όσβαλντ εμφανίστηκε στην Ουάσιγκτον στα γραφεία του FBI υποστηρίζοντας πως η συμπεριφορά του γιου της είχε γίνει αλλοπρόσαλλη και πως η ίδια υποψιαζόταν ότι ο Λι είχε απαχθεί στον δρόμο για την Ευρώπη και πως κάποιος απατεώνας χρησιμοποιούσε τα στοιχεία του. Μάλιστα ο ίδιος ο Έντγκαρ Χούβερ ενδιαφέρθηκε για την περίπτωσή του σε ένα μνημόνιο που κατέθεσε ρωτώντας για τα έγγραφα του Όσβαλντ: «Υπάρχει μια πιθανότητα ένας απατεώνας να χρησιμοποίησε τη ληξιαρχική πράξη γέννησης του Όσβαλντ».

Ο Λίνκολ Λούορενς έγραψε στο βιβλίο “Were we Controlled?”, πως ο Όσβαλντ είχε προγραμματιστεί για να δολοφονήσει τον πρόεδρο των ΗΠΑ, επειδή αποτελούσε τμήμα ενός πειράματος μιας μυστικής ομάδας που χρησιμοποιούσε έναν συνδυασμό Ραδιο-Υπνωτικού Ενδοεγκεφαλικού Ελέγχου και Ηλεκτρονικής Διάλυσης της Μνήμης (RHIC – EDOM). Η μυστηριώδης ζωή και η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του Όσβαλντ συγκλίνουν προς αυτή τη θεωρία.

Ο Λούορενς υποστήριξε πως όταν ο Οσβαλντ βρισκόταν σε καταστολή στο νοσοκομείο του Μινσκ στη Σοβιετική Ένωση, του εμφυτεύτηκε ένας μικροπομπός που μπορούσε να του δημιουργεί υπνωτικές καταστάσεις.

Η αλήθεια είναι πως ο Όσβαλντ όντως νοσηλεύτηκε για μια περίοδο σε ένα σοβιετικό νοσοκομείο για να θεραπευτεί από μια λοίμωξη του ακουστικού συστήματος. Και είναι γεγονός πως ο αδελφός και η μητέρα του παρατήρησαν σε αυτόν μεγάλες αλλαγές στη συμπεριφορά του, μόλις επέστρεψε από τη Ρωσία.

Ο διευθυντής της CIA ΜακΚόνε (McCone) έγραψε ένα μνημόνιο το 1964 στο οποίο ανέφερε πως ο Όσβαλντ ήταν πιθανότατα «χημικά ή ηλεκτρονικά ελεγχόμενος...

ένας εν υπνώσει πράκτορας. Ξόδεψε 11 ημέρες νοσηλευόμενος για μια απλή αδιαθεσία για την οποία, στην καλύτερη περίπτωση, δεν θα χρειαζόταν περισσότερο από τρεις ημέρες νοσηλείας».

Ενδιαφέρον έχει επίσης πως ο τότε διευθυντής της CIA, ο διαβόητος Ρίτσαρντ Χελμς, είχε αναφέρει στην Επιτροπή Γουόρεν τα εξής σχετικά με τη χρήση της Κυβερνητικής στους ανθρώπους: «Η Κυβερνητική μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη διαμόρφωση του παιδικού χαρακτήρα και στην έγχυση πληροφοριών στο ανθρώπινο μυαλό. Πρόκειται για μια απίστευτα αποτελεσματική μέθοδο για την κατασκευή κοινωνικών προτύπων συμπεριφοράς. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε όλες τις λειτουργίες, τις οποίες αποκαλούμε “διαδικασίες ελέγχου της ανάπτυξης κι εξέλιξης” του ατόμου».

Τελικά ποιος σκότωσε τον πρόεδρο Κένεντι;

Ένας «δολοφόνος μιας χρήσης» που κατασκεύασε το πρόγραμμα MK-ULTRA της CIA; Οι φανατικοί αντι-καστρικοί; Η Μαφία; Η KGB; Ο στρατός; Μία μυστική ομάδα πλουσίων δεξιών εξτρεμιστών; Ή μια διαπλοκή όλων αυτών; Υπάρχουν άλλωστε στοιχεία που ενοχοποιούν κάθε μία από τις προηγούμενες ομάδες.

* Πηγή:

Περιοδικό ΣΥΝΟΜΩΣΙΕΣ, τεύχος 1, «Η δολοφονία του JFK», άρθρο του Γιώργου Στάμκου.

(* Για τον φίλο George)