Μία κριτική για την ταινία Avatar

Με 17.000 εισιτήρια το πρώτο τετραήμερο προβολής του στην Ελλάδα (17 - 20/12/2009) με $73 εκατομμύρια στο box office των ΗΠΑ και $232,2 παγκοσμίως, το «AVATAR», η ταινία επιστημονικής φαντασίας του Τζέιμς Κάμερον μονοπωλεί το ενδιαφέρον.

Σύμφωνα με το σενάριο: Ο Jake (Sam Worthington), ανάπηρος και ύστερα από 5 χρόνια στο ψυγείο, θα κληθεί να αντικαταστήσει τον νεκρό δίδυμο αδερφό του, σε μια επιστημονική αποστολή στον πλανήτη Pandora. Οι άνθρωποι έχουν βάλει στο μάτι τον φυσικό πλούτο του πλανήτη και πρώτα προσπάθησαν να 'εξευγενίσουν' τους ιθαγενείς, μαθαίνοντας τους τη γλώσσα και άλλα 'βάρβαρα' έθιμα. Όταν αποτυγχάνουν στρέφονται στην γνωστή συνταγή του βίαιου πολέμου. Τα ανθρωποειδή του πλανήτη είναι πολύ μεγαλύτερα από τους ανθρώπους, έχουν μπλε δέρμα και είναι εξαιρετικά ευκίνητα. Οι άνθρωποι παίρνουν DNA και μπλέκοντάς το με το δικό τους, δημιουργούν γενετικά υβρίδια που μοιάζουν με τους ιθαγενείς, τα Avatar. Μέσω ενός προγράμματος, η συνειδητή σκέψη τους μεταφέρεται μέσα στο υβρίδιο, που αποκτά ζωή, και έτσι μπορούν να κυκλοφορούν εύκολα στην εχθρική γι' αυτούς ατμόσφαιρα της Pandora. Ο Jake είναι ο πρώτος στρατιώτης που θα μπει σ' αυτό το πρόγραμμα, και οι καλοθελητές θα κοιτάξουν να το εκμεταλλευτούν, στέλνοντας τον κρυφά ως κατάσκοπο του τρόπου ζωής των Omaticaya. Θα καταφέρει να γίνει μέλος της κοινότητάς τους, μιας κοινότητας που θα τον μαγέψει και θα τον γεμίσει διλήμματα...

(Σ.Σ. Αβατάρ (Avatar) ονομάζονται από την Ινδουιστική θρησκεία οι θείες ενσαρκώσεις ανώτερων όντων ή του Υπέρτατου Όντος (Θεού) στη γη. Έτσι ο Βισνού, ο Σίβα, ο Γκανέσα θεωρούνται ότι έρχονται ή έχουν έλθει στη γη ως «αβατάρ». Ακόμα και ο Χριστός και ο Μωάμεθ περιγράφονται από Ινδουιστές ως «αβατάρ»).

Το "Avatar" έχει δεχθεί κριτική από κριτικούς στις ΗΠΑ που θεωρούνται «συντηρητικοί» και οι οποίοι βλέπουν στην ταινία του Κάμερον μία ωμή προπαγανδιστική ταινία που στρέφεται κατά του καπιταλισμού, που προάγει το μίσος για την Αμερική και που εξυμνεί τις νεοεποχίτικες φυσιολατρικές – παγανιστικές, ναζιστικές δοξασίες για την λατρεία της «Μητέρας Γης».

Ιδού μερικές φράσεις που ακούγονται στην ταινία και αφορούν:

* Τον πόλεμο στο Ιράκ: "When people sit on s--- you want, you make them your enemy, then you take it." With "shock and awe," (το περίφημο «σοκ και δέος» του Μπους) no less. Και αλλού: " We will fight terror with terror!"

* Τον καπιταλισμό: "Killing the indigenous population looks bad, but if there's one thing the shareholders hate more than bad press, it's a bad quarterly statement."

* Τον στρατό: "Ήμουνα ένας πολεμιστής που ονειρευόμουν ότι μπορούσα να φέρω την ειρήνη," λέει ο πρωταγωνιστής. "Αργά ή γρήγορα έπρεπε να ξυπνήσω."

* Το περιβάλλον: "Ο πλούτος αυτού του κόσμου δεν βρίσκεται στην Γη, αλλά στον κόσμο (ανθρώπους) που υπάρχουν παντού."

* Για την θρησκεία: "Ένα δίκτυο από «ενέργεια» κυλάει μέσα από όλα τα όντα. Όλη αυτή η «ενέργεια» είναι δανεική και μια μέρα πρέπει να την επιστρέψουμε πίσω".

Οι ζωόμορφοι παγανιστές εξωγήινοι, που είναι οι "καλοί" της ιστορίας, επικοινωνούν με την Μητέρα Φύση, ή "Eywa," όπως την λένε, ανεμίζοντας τα μαλλιά τους στα δέντρα, στα ζώα ή σε άλλες πηγές «ενέργειας».

Δανείζονται στοιχεία από τους ινδιάνους, τους φυσιολάτρες ακόμα και τους Μουσουλμάνους, (υμνείται ένας «μάρτυρας» που προσπαθεί να σταματήσει τους άπληστους ιμπεριαλιστές), τους Αφρικανούς και άλλα θύματα του καπιταλιστικού συστήματος.

Ακολουθεί ένα άρθρο των Ted Baehr και Tom Snyderαπό από το WorldNetDaily

Η οικολογική καταστροφή είναι από παλιά ένα αγαπημένο θέμα σε πολλές ιστορίες και ταινίες επιστημονικής φαντασίας, από το "The Day of the Triffids," (Ταινία του 1962, μεταφορά από το βιβλίο του Τζον Γουΐνταμ, με τα μυστηριώδη φυτά triffids, που περπατάνε (!) συνεννοούνται μεταξύ τους (!) και επιτίθενται στους ανθρώπους) με τα εξωγήινα φυτά να καταλαμβάνουν την Γη μέχρι το "Them,", μία κλασική ταινία επιστημονικής φαντασίας όπου μυρμήγκια μετατρέπονται σε γίγαντια αρθρόποδα εξαιτίας της ατομικής βόμβας.

Στο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας "The Sheep Look Up" του John Brunner, (ίσως το κορυφαίο μυθιστόρημα για την καταστροφή του περιβάλλοντος), η τελική λύση για να σταματήσει η καταστροφή του περιβάλλοντος από τον άνθρωπο, είναι να εξοντωθεί το πιο «σπάταλο» έθνος στη Γη, ο αμερικανικός λαός!

Η νέα ταινία επιστημονικής φαντασίας του Τζέιμς Κάμερον, "Avatar", που ξεκίνησε να προβάλλεται στους κινηματογράφους την Παρασκευή, λέει ουσιαστικά το ίδιο πράγμα, αλλά σε μεγαλύτερη κλίμακα. Το μεγάλο πρόβλημα με το "Avatar" είναι ότι Κάμερον αφηγείται μια ιστορία που δείχνει μίσος για τους ανθρώπους.

Στην ιστορία, μια ομάδα εξωγήινων που λατρεύουν τη φύση θριαμβεύει κατά των άπληστων, σατανικών εταιριών των ανθρώπων που θέλουν να καταστρέψουν τον πλανήτη τους. Οι εξωγήινοι στο τέλος, στέλνουν πίσω τους ανθρώπους σε μια Γη που πεθαίνει. Τι ωραία!

Αν νομίζετε ότι αυτό ακούγεται σαν έγραψε το σενάριο για το "Avatar" ο Αλ Γκορ και όχι ο James Cameron, ίσως να έχετε δίκιο. Το σενάριο του αφανισμού όλων των ανθρώπων, και ιδίως το φιλοαμερικανώνς, καπιταλιστικών ανθρώπων, είναι εδώ και καιρό ένα βασικό μήνυμα των αριστερών περιβαλλοντολόγων, αρχίζοντας από τον υστερικό λόγο της Rachel Carson που ζητούσε την απαγόρευση του DDT, αν και, μέχρι σήμερα, δεν έχει αποδειχθεί ότι το DDT είναι επιβλαβές για τον άνθρωπο ή το περιβάλλον, και παρόλο που η χρήση του DDT μπορεί να σώσει εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές από τη θανατηφόρα ασθένεια της ελονοσίας.

Μετά από πολλά εκατομμύρια θανάτων από ελονοσία, έρχεται τώρα το "Avatar" να, και ενοχοποιήσει πάλι, τους ανθρώπους, ιδίως τους μιλιταριστές καπιταλιστές, ως το μέγιστο κακό και να δημιουργήσει ήρωες από μία παρέα παγανιστών πρωτόγονων που έχουν επιτύχει μια ειδυλλιακή, ουτοπική αρμονία με τη φύση.

Για εκατοντάδες χρόνια, φιλο-παγανιστικές, φιλο-κομμουνιστικές ιδέες που εκφράζονται μέσα από την συγκεκριμένη ταινία κυκλοφορούσαν από αυτό το γκρουπ των «απόβλητων» ανθρώπων με τα βρώμικα νύχια και τα λιπαρά μαλλιά, που μοιράζονταν μεταξύ τους τις αποκρυφιστικές τους ιδέες με μία αλλοπρόσαλλη χαρά. Τώρα, ο James Cameron έχει κάνει αυτές τις αλλόκοτες απόψεις το μεγάλο προπύργιο μιας πολύ εντυπωσιακής ταινίας, αλλά το θέαμα δεν κάνει αυτές τις νεο-μαρξιστικές απόψεις πιο συνεκτικές, ορθολογικές ή παρηγορητικές.

Η μεγάλη διασκέδαση (great entertainment) βάζει πρώτον την υπόθεση, δεύτερον τους χαρακτήρες, τρίτον τους διαλόγους, τέταρτον την ιδέα, πέμπτο την μουσική και τελευταίο το θέαμα, όπως επεσήμανε ο Αριστοτέλης. Ο Cameron αυτή την αρχή την αντιστρέφει στο "Avatar".

Στο "Avatar", οι διάλογοι είναι συχνά αστείοι, οι ιδέες είναι αντιφατικές και παράλογες, οι χαρακτήρες είναι ρηχοί και στερεότυποι και η υπόθεση έχει ξεχαστεί καθώς ο Cameron δείχνει την μία σκηνή μετά την άλλη μέσα στον καταιγισμό των ειδικών εφέ.

Σε τελική ανάλυση, το "Avatar" φέρνει κακά νέα. Εκείνο που χρειάζονται οι άνθρωποι στην ταινία για να ελευθερωθούν από την απληστία τους είναι η σωτηρία που δίνει ο Ιησούς Χριστός.