Η αφέλεια, η αφασία και η μυωπία ως 'χριστιανικές αρετές' (2)

Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που κανείς πλέον, δεν ακούει τον άλλον, οπότε η ταμπελοποίηση έχει αντικαταστήσει την συζήτηση και η εκτόξευση εύκολων χαρακτηρισμών έχει ‘σκοτώσει’ την σκέψη και την λογική.

Όχι φίλε μου, σου λέει ο άλλος ο ‘σπλαχνικός’. Την στιγμή που δεν προσαρμόζεσαι στη νέα πολυφυλετική παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας, δεν αγαλλιάζεσαι με την ιδέα της πολυπολιτισμικότητας, δεν την ‘καταβρίσκεις’ με την ισλαμοποίηση της Ελλάδας αλλά και όλης της Ευρώπης, δεν είσαι ‘χαζό παιδί χαρά γεμάτο’ όταν περνάς τα σοκάκια του ‘ιστορικού κέντρου’, δεν πηδάς από την χαρά σου όταν δεν μπορείς να περάσεις από τους λαθρομετανάστες και δεν εκστασιάζεσαι με την ιδέα ότι έχουν φτάσει να είναι 2.000.000 και βαίνουν αυξανόμενοι, μην την ψάχνεις. Τελείωσε. Είσαι ‘ρατσιστής’, ‘ξενοφοβικός’, ‘ελληναράς’, ‘ακροδεξιός’, ‘φασίστας’ και πιθανόν , υποψήφιος ιππότης της Κου Κλουξ Κλαν.

Κατά δε μία άλλη, πιο soft ‘χριστιανική’ ορολογία, έχεις ‘κλειστή καρδιά’...

Στο σημείο αυτό έχω διαπιστώσει ότι η ‘χριστιανική επιχειρηματολογία’ τις περισσότερες φορές, ξεκινά και τελειώνει σε ορισμένα ‘στάνταρ’ εδάφια της Καινής Διαθήκης όπως το «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι βάρβαρος, Σκύθης... πάντες γάρ ημείς είς εστε εν Χριστώ», ενώ υπερτονίζεται η ‘ανθρωπιστική’ πλευρά του ζητήματος με ιδιαίτερα ‘φορτισμένο’ ύφος, ώστε να είναι αδύνατον να μην δημιουργηθούν ενοχές.

Δεν μου αρέσει να ‘θεολογώ’. Άλλωστε δε νομίζω ότι είμαι και κατάλληλος. Δυο λόγια μόνο.

Βεβαίως και ο κάθε άνθρωπος ως ‘εικόνα του Θεού’ είναι άξιος τιμής και σεβασμού. Το ίδιο και η διαφορετική χώρα καταγωγής του, η γλώσσα, η θρησκεία ή η κουλτούρα του. Ο Θεός αγαπάει όλους τους ανθρώπους και για να μην επεκτείνομαι θεωρώ νομίζω, περιττό να πω ότι η Εκκλησία και γενικότερα ο χριστιανισμός δεν διδάσκει τον ρατσισμό, την μισαλλοδοξία, την ανωτερότητα μίας φυλής έναντι της άλλης κλπ

Από πού ως που όμως η άποψη ότι «όλοι είμαστε αδέλφια» στηρίζεται στο παραπάνω χωρίο, το οποίο είναι ξεκάθαρο ότι δεν αναφέρεται γενικά σε όλους τους ανθρώπους, αλλά στους «εν Χριστώ» (οικουμενικότητα της Εκκλησίας);

Ο απ. Παύλος θεωρούσε τους Ιουδαίους ‘κατά σάρκα αδελφούς’ του και ‘συγγενείς’ του (και όχι όοοοοολο τον κόσμο) και έτσι όταν απευθυνόταν σε αυτούς έλεγε «Άνδρες αδελφοί!», ενώ σαφώς θεωρούσε ότι είχε έθνος! (π.χ. «…ηναγκάσθην να επικαλεσθώ τον Καίσαρα, ουχί ως έχων να κατηγορήσω κατά τι το έθνος μου» - Πράξεις 28:19, «…Μετά πολλά δε έτη ήλθον διά να κάμω εις το έθνος μου ελεημοσύνας και προσφοράς.» - Πράξεις 24:17, «Διότι ηυχόμην αυτός εγώ να ήμαι ανάθεμα από του Χριστού υπέρ των αδελφών μου, των κατά σάρκα συγγενών μου..» - Ρωμαίους 9:3 κλπ.

Αυτά γιατί κάποιοι ακόμα και στο άκουσμα της λέξης ‘έθνος’ και ‘πατρίδα’ είναι έτοιμοι να κολλήσουν ‘τεμπέλες’ και να ξεστομίσουν κατηγορίες περί ‘ρατσισμού’!

Άκουσα να το λένε και αυτό. Ότι εμείς οι χριστιανοί, (δηλαδή εμείς οι ‘καλοί χριστιανοί’, όχι οι άλλοι οι ‘μη καλοί’) είμαστε «υπεράνω πατρίδων» γιατί πατρίδα μας είναι ο Ουρανός. Σώπα! Με την ίδια λογική και Πατέρα μας έχουμε τον Θεό, αλλά τι πρέπει να κάνουμε; Να αδιαφορήσουμε για τους επίγειους πατεράδες μας! «Άστον γέρο μωρέ, εγώ είμαι χριστιανός!».

Ή μήπως για το σπιτάκι μας δεν νοιαζόμαστε; Αυτοί που με τόση ευκολία, εκτός των ‘ανοιχτών καρδιών’ μιλάνε και για «ανοιχτά σύνορα», παρακαλώ πρώτα ας δοκιμάσουν το «ανοιχτές πόρτες»! Έτσι για ψυχολογική προετοιμασία και σαν δείγμα «διαφορετικής νοοτροπίας». Γιατί αυτά μου θυμίζουν ένα γείτονα Μάρτυρα του Ιεχωβά, που είχε σαν επιχείρημα ‘αγάπης’ ότι δεν πήγαινε στρατό, αλλά τα βράδια κλειδαμπαρωνόντουσαν οι πόρτες, άνοιγαν οι συναγερμοί, ξαμολιόντουσαν τα σκυλιά και όταν άρχισαν οι ληστείες στην περιοχή είχε δείξει ‘αποφασιστικότητα’ λέγοντας «ας έρθει κανένας και θα του δείξω εγώ!».

Και για εκείνο το ευφυολόγημα «κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος», μήπως θα έπρεπε την άλλη φορά που θα ταξιδεύσουμε με ΚΤΕΛ ή με τραίνο, να το πούμε στον εισπράκτορα. Δεν υπάρχουν «λαθραίοι» και συνεπώς δεν «υπάρχουν λαθρεπιβάτες». Κι όποιος μου ζητήσει εισιτήριο είναι ρατσιστής! Τέρμα! Ή αφού είναι έτσι, γιατί δεν τους βάζεις σπίτι σου όλους; ΓΙΑΤΙ;

Επίσης όσοι είναι τόσο «αφιερωμένοι» και «πιστοί» χριστιανοί, ώστε μιλάνε ότι ήρθε η ώρα να γίνουμε όλοι «μάρτυρες» εξ αιτίας όλων αυτών που θα υποστούμε από τους μη ενσωματωμένους φανατικούς μουσουλμάνους που σφάζουν στο όνομα του Αλλάχ τους απίστους ‘καφίρ’, μπορούν να επισκεφτούν την Σαουδική Αραβία, το Ιράν, το Ιράκ, το Πακιστάν και την Σομαλία και εκεί να εκδηλώσουν ελεύθερα και με παρρησία την χριστιανική τους πίστη, ώστε να μην χρονοτριβούμε κιόλας. Ιδού η Ρόδος. Ή ιδού η Σομαλία, καλύτερα..

Επειδή το θέμα είναι ατελείωτο και θα πρέπει να γράφω για μήνες, καταλήγω:

Δεν πιστεύω κανένα παραμύθι περί ‘ενσωμάτωσης’. Ιδιαίτερα έτσι όπως αυτή πάει να γίνει. Ή μάλλον να επιβληθεί. Εκτός εάν επιχειρείται η ‘ενσωμάτωση’ των Ελλήνων στη νέα παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα. Καλύτερα να το πουν έτσι, για να είναι κάπως ειλικρινείς.

Για ποια ενσωμάτωση μιλάνε για ανθρώπους που δεν θέλουν με τίποτα να ενσωματωθούν! Και αναφέρομαι κυρίως στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς που έχουν κατακλύσει όλα τα ευρωπαϊκά κράτη. Τα παραδείγματα των Ευρωπαϊκών χωρών είναι πάρα πολλά. Η ενσωμάτωση απέτυχε και μαζί κατέρρευσε και το άλλο μεγάλο παραμύθι των ‘πολυπολιτισμικών κοινωνιών’. Τα γκέτο φυτρώνουν παντού και αποτελούν άβατο για τους μη μουσουλμάνους. Αυτό όμως δεν είναι ‘ρατσισμός’ για τους αφιονισμένους αρλεκίνους του ‘πολυπολιτισμικού ιδεώδους’. Όχι είναι διαφύλαξη της ‘κουλτούρας’. Είναι σεβασμός της ‘διαφορετικότητας’.

Κάνουμε τους έξυπνους, τους ‘ανοιχτόμυαλους’ και τους ‘ανοιχτόκαρδους’ και κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. Δεν θέλουμε να δούμε και να ακούσουμε τι γίνεται σήμερα στην Ευρώπη που η πολυπολιτισμικότητα αποδείχτηκε μια χίμαιρα, μία καλοστημένη απάτη και οι πολυπολιτισμικές κοινωνίες’ κατέρρευσαν μέσα σε συνεχόμενα κρούσματα βίας, μισαλλοδοξίας και ρατσισμού από τους δήθεν ‘ενσωματωμένους’.

Φωνάζει ο (πακιστανικής καταγωγής παρακαλώ) Αγγλικανός Επίσκοπος του Rochester, Michael Nazir-Ali: «Σε λιγότερο από 50 χρόνια, η Βρετανία έχει μεταβληθεί από μία κοινωνία με αναγνωρισμένη Χριστιανική βάση σε μία κοινωνία που περιγράφεται όλο και συχνότερα από πολιτικούς και δημοσιογράφους ως «πολυθρησκευτική». Ένας λόγος γι’ αυτό είναι η άφιξη μεγάλου αριθμού ατόμων άλλων θρησκειών στις ακτές αυτές. [Ταυτοχρόνως] από την μία οι Βρετανοί έχαναν την πίστη τους στο Χριστιανικό όραμα το οποίο αποτελεί το υπόστρωμα των περισσότερων επιτευγμάτων και των αξιών του πολιτισμού και, από την άλλη, προσπάθησαν να εξυπηρετήσουν τους νεοαφιχθέντες στην βάση μία νέας φιλοσοφίας της «πολυπολιτισμικότητας». Είναι πλέον λιγότερο εφικτό για τον Χριστιανισμό να είναι η δημόσια θρησκεία στην Βρετανία. Η ύπαρξη παρεκκλησιών και ιερέων σε μέρη όπως νοσοκομεία, φυλακές και εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι υπό αίρεση είτε λόγω οικονομικών περικοπών, είτε γιατί οι αρχές επιθυμούν μία «πολυθρησκευτική» παροχή αδιαφορώντας για τον διακριτά Χριστιανικό χαρακτήρα των νόμων, των αξιών και του πολιτισμού του έθνους». Υπογραμμίζει επίσης, ο Επίσκοπος του Rochester τον ρόλο του ισλαμικού φονταμενταλισμού επισημαίνοντας ότι, εξ’ αιτίας του, περιοχές έχουν μεταβληθεί σε «άβατο» όπου άτομα άλλης θρησκείας ή φυλής δυσκολεύονται να ζήσουν ή να εργασθούν λόγω της εχθρότητας που αντιμετωπίζουν, ενώ στις ίδιες αυτές περιοχές γίνονται προσπάθειες επιβολής ενός «Ισλαμικού» χαρακτήρα (Άρθρο ΕΔΩ).

‘Ενσωματωμένοι’ και μάλιστα ‘υπέρανω πάσης υποψίας’ δεν ήταν οι 4 Βρετανοί φανατικοί Ισλαμιστές που έβαλαν βόμβες στο Μετρό του Λονδίνου το 2005, αφήνοντας 52 νεκρούς και 770 τραυματίες;

Τι νομίζετε ότι ήταν; Νεοεισερχόμενοι, μη ενσωματωμένοι και φτωχούληδες; Ήταν Βρετανοί πολίτες, που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, σπούδασαν (γιατρός ο ένας) και εργάζονταν στην Βρετανία, ενσωματωμένοι - υποτίθεται - σε μία χώρα, η οποία όχι μόνο «σέβεται» τα ατομικά δικαιώματα των μειονοτήτων της, αλλά στο όνομα του «πολιτικώς ορθού» έχει συνθλίψει την εθνική και χριστιανική ταυτότητα του Βρετανικού λαού, χάριν της ‘πολυπολιτισμικής’ ουτοπίας.

‘Ενσωματωμένοι’ δεν ήταν οι 5 Αυστραλοί μουσουλμάνοι που συνελλήφθησαν πρόσφατα και έκαναν τον πρωθυπουργό της χώρας να κρούσει το κώδωνα του κινδύνου; Και πόσα έχουμε να πούμε.

Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ έχει δημοσιεύσει και θα συνεχίσει να δημοσιεύει τέτοια περιστατικά ρατσισμού, μίσους, βίας, και τρομοκρατίας κατά των γηγενών πολιτών και κυρίως χριστιανών, από ανθρώπους που εγκαταστάθηκαν σε ευρωπαϊκό έδαφος, απόλαυσαν αυτά που στην δικιά τους χώρα ήταν ‘όνειρα θερινής νυκτός’, αλλά όσο και να μην μας αρέσει, η κουλτούρα τους και η θρησκεία τους όχι απλώς έχει παραμείνει ‘διαφορετική’ (μέχρι εκεί καλά), αλλά πολλές φορές είναι συνυφασμένη με τον απομονωτισμό, το μίσος και την βία. Αλλά ‘στου κουφού την πόρτα’ λέει ο λαός μας…

Που είναι οι ‘υπερευαίσθητοι’ που έτρεξαν τόσο πρόθυμα να ‘συμπαρασταθούν’ στους μουσουλμάνους για το ‘σκισμένο κοράνι’ – που δεν ήταν κοράνι - και που ο ‘πιστός’ που το κρατούσε αποδείχθηκε σεσημασμένος κακοποιός και μέλος συμμορίας διαρρηκτών -, όταν κατακρεουργούνται συστηματικά χριστιανοί στην Αίγυπτο, στο Ιράκ και αλλού; Εκεί δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα; Και μήπως οι συγκινητικοί ‘συμπαραστάτες’ των ισλαμιστών έχουν να μας πουν την γνώμη τους για το νόμο της Σαρία; Για την καταπίεση και τον βασανισμό των γυναικών; Για την πολυγαμία; Για την παιδεραστία; Για την κλειτοριδεκτομή; Δεν θα έπρεπε να παραδώσουν κάποια μαθήματα δημοκρατίας, πολιτισμού και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε αυτούς τους ανθρώπους που τους υποστηρίζουν αποκαλώντας όλους τους άλλους ‘μισαλλόδοξους’ και ‘ρατσιστές’;

Δεν τους ενδιαφέρει που η ζωή πολλών Ελλήνων μετατράπηκε σε κόλαση μέσα σε λίγα χρόνια; Που είδαν να χάνουν μια για πάντα τις γειτονιές τους; Που βρέθηκαν να είναι μετανάστες στο τόπο τους; Που κατάντησε το κέντρο της Αθήνας και άλλες περιοχές να είναι ‘απαγορευμένες ζώνες’; Ο παράδεισος του κάθε σωματέμπορα και πρεζέμπορα; Το άβατο το κάθε δολοφόνου, του κάθε ληστή και του εκμεταλλευτή μικρών παιδιών; Αυτή την πολιπολιτισμική κοινωνία θέλουν; Και παριστάνουν τους ανθρωπιστές και τους εχθρούς του συστήματος;

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...