‘You better think…’

Πρώτα ακούσαμε για παγκοσμιοποίηση. Και αργότερα ήρθε η πολυπολιτισμικότητα.

‘Παιδί’ της πρώτης είναι η δεύτερη.

Πρόσφατα ο Σουηδός Thomas Hammarberg, επίτροπος για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης, έκανε ‘έκκληση’ προς τους Ευρωπαίους ηγέτες «να αγκαλιάσουν την πολυπολιτισμικότητα και να αποφύγουν τους στενούς ορισμούς των εθνικών ταυτοτήτων».

Έχουμε συνεπώς μία νέου είδους ‘ταυτότητα’. Την ‘παγκοσμιοποιημένη’ και ‘πολυπολιτισμική’ του ανθρώπου ο οποίος πρέπει να παραμερίσει την ‘αίσθηση του ανήκειν’ σε ένα συγκεκριμένο έθνος, να ξεπεράσει τις δεσμεύσεις της ιστορίας, ιστορικής συνέχειας του έθνους, της καταγωγής, πιθανόν και της γλώσσας, για να προβάρει το νέο κουστούμι που απαιτεί ο σημερινός «μετα-νεωτερικός κόσμος», ο οποίος θα συγκροτείται από άτομα τα οποία θα έχουν απολέσει κάθε ιδέα συλλογικής ταυτότητος. Σε αυτό τον κόσμο οι ανθρώπινες σχέσεις θα είναι πλήρως εξατομικευμένες, καθώς κάθε δεσμός με εθνικές αναφορές θα θεωρείται όχι μόνο αναχρονιστικός, αλλά και επίφοβος για τον ψευτο- οικουμενισμό της Νέας Τάξης.

Η παγκοσμιοποίηση δημιουργεί ‘ψευδαίσθηση’ οικουμενικότητας. Οι θιασώτες της ισχυρίζονται ότι τα έθνη, τα σύνορα, οι πατρίδες θα πρέπει να καταργηθούν και ότι τα πάντα θα πρέπει να υπακούουν σε υπερεθνικούς οργανισμούς.

Η παγκοσμιοποίηση έχει πολλές πτυχές ή μορφές. Έτσι γίνεται λόγος για οικονομική, πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική ακόμα και θρησκευτική παγκοσμιοποίηση.

Η παγκοσμιοποίηση αποβλέπει στην κατάργηση των συνόρων στο εμπόριο και την οικονομία, και στη σταδιακή κατάργηση των εθνικών συνόρων. Η παγκόσμια αυτή ενοποίηση θα είναι όμως ασταθής, εάν δεν συνοδεύεται και από μία πολιτισμική και θρησκευτική παγκοσμιοποίηση με την έννοια της ομογενοποιήσεως.

Ο Thomas Friedman, διαμορφωτής γνώμης στις Η.Π.Α., δηλώνει κατηγορηματικά ότι «η παγκοσμιοποίηση θα επιφέρει κατάρρευση του περιβάλλοντος και ξερίζωμα κάθε εθνικής κουλτούρας σε βαθμό που δεν έχει δει ποτέ η ιστορία».

Είναι αλήθεια ότι αρκετοί άνθρωποι και κινήματα δεν καλοδέχτηκαν την παγκοσμιοποίηση για διάφορους λόγους (καταστροφή του περιβάλλοντος, αυξανόμενη φτώχεια, ανεργία κλπ) και είναι γνωστές οι διαδηλώσεις εναντίον της σε πολλά μέρη του πλανήτη. Όμως η πολυπολιτισμικότητα ακούγεται ωραία...

Τι κακό έχουν δηλαδή οι πολυπολιτισμικές κοινωνίες;

Η ομογενοποίηση, πολιτισμική και θρησκευτική, που προωθεί η παγκοσμιοποίηση, συμπληρώνεται από την επιδίωξη μετατροπής των κοινωνιών σε πολυφυλετικές, πολυπολιτισμικές και πολυθρησκευτικές, σύμφωνα με τις ορέξεις της Νέας Τάξης Πραγμάτων, μέσω κυρίως της προβολής των δικαιωμάτων ποικίλων πραγματικών ή κατασκευασμένων μειονοτήτων, εθνικών, θρησκευτικών, σεξουαλικών προτιμήσεων κ.λπ.

Η εμπειρία των τελευταίων ετών δείχνει ότι το ενδιαφέρον των Ισχυρών της Γης για τις μειονότητες είναι επιλεκτικό, υποκριτικό και προσχηματικό, προκειμένου να εξυπηρετήσουν αυτοί τα δικά τους συμφέροντα. Το παράδειγμα τού Κοσσυφοπεδίου είναι χαρακτηριστικό.

Η μετατροπή μίας κοινωνίας σε ‘πολυπολιτισμική’ καταλήγει σε γκετοποιήσεις, απομονωτισμό, κλίμα φόβου και ανασφάλειας, αντιπαραθέσεις και κοινωνικές συγκρούσεις, όπως έδειξε και το παράδειγμα της εξέγερσης στα παρισινά προάστια το 2006.

Δεν είναι όμως μόνο η αντιπαράθεση γηγενών – μεταναστών 1^ης, 2^ης ή ακόμα και 3^ης γενιάς. Τέτοιες καταστάσεις συνήθως δημιουργούν αφορμή για ωραιοποιήσεις δικαιολογημένων ‘εξεγέρσεων’ των φτωχών και απόκληρων σύμφωνα με παλαιά στερεότυπα. (Άσχετα αν από τέτοιου είδους ‘εξεγέρσεις’ την πληρώνει ο μεροκαματιάρης που βλέπει το αυτοκίνητό του κάρβουνο, ενώ οι εκπρόσωποι του συστήματος μένουν στο απυρόβλητο παρακολουθώντας τα πάντα από τη τηλεόραση και κάνοντας δηλώσεις από τις πολυτελείς κατοικίες- φρούρια….) Οι συγκρούσεις μεταξύ αλλοδαπών, (τις οποίες έχουμε ζήσει και στην πατρίδα μας) είναι συχνές και πολλές φορές αρκετά βίαιες.

Ο Φινλανδός καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι, Tatu Vanhanen, σε μία σημαντική μελέτη περί των εθνοτικών συγκρούσεων στις σύγχρονες κοινωνίες κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «οι συγκρούσεις συμφερόντων μεταξύ εθνοτικών ομάδων είναι αναπόφευκτες γιατί οι εθνοτικές ομάδες είναι ομάδες γενετικής συγγένειας και γιατί ο αγώνας της ύπαρξης αφορά την επιβίωση των γονιδίων μας μέσω των απογόνων μας και αυτών των συγγενών μας

Ο Vanhanen επισημαίνει «είναι πιο εύκολο να δημιουργηθούν αρμονικές κοινωνικές σχέσεις σε εθνοτικά ομοιογενείς κοινωνίες παρά σε εθνοτικά διαιρεμένες γιατί οι άνθρωποι βοηθούν περισσότερο τους άλλους στις εθνοτικά ομοιογενείς κοινωνίες».

Η γκετοποίηση είναι πραγματικότητα σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Το παράδειγμα ιδιαίτερα των Τούρκων μεταναστών είναι χαρακτηριστικό. Και μάλιστα της 3^ης γενεάς. Το παράδειγμα της 23χρονης Bethuel είναι χαρακτηριστικό. (Θυμηθείτε κάποια παραδείγματα ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ και ΕΔΩ)

Η πολιτισμική παγκοσμιοποίηση, ή - κατά τον David Rothkopf, ο πολιτιστικός Ιμπεριαλισμός, για να δημιουργήσει μία Νέα Τάξη Πραγμάτων, δεν επιθυμεί συνοχή και ομοιογένεια στις κοινωνίες, για να μπορεί ευκολότερα να κατευθύνει το «ζαλισμένο κοπάδι» των χειραγωγούμενων - μέσω κυρίως των ΜΜΕ - υπηκόων. Γι’ αυτό και βάλλει εναντίον του τριπτύχου όμαιμον (κοινή καταγωγή), ομόθρησκον (κοινή θρησκευτική πίστη) και ομόγλωσσσν (κοινή γλώσσα), των στοιχείων δηλαδή, που ήδη κατά τον Ηρόδοτο αποτελούν τα προσδιοριστικά δομικά του έθνους και της εθνικής συνειδήσεως υλικά.

Το ‘καρπό’ της πολυπολιτισμικότητας ανέδειξε με τον πιο σοκαριστικό τρόπο ο καθηγητής πολιτικών επιστημών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Ρόμπερτ Πάτναμ, με μία αποκαλυπτική έρευνα που έκανε.

Ο Πάτναμ είναι γνωστός για τις έρευνες σχετικά με το «κοινωνικό κεφάλαιο»: Ο όρος αυτός αναφέρεται στα κοινωνικά δίκτυα -από δίκτυα φίλων μέχρι ενώσεις γειτόνων- που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην πολιτειακή ευημερία του ατόμου.

Όταν το κοινωνικό κεφάλαιο είναι υψηλό, οι κοινότητες ευημερούν. Οι γειτονιές είναι πιο ασφαλείς, τα άτομα είναι πιο υγιή και υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχή στην πολιτική ζωή της χώρας. Το κοινωνικό κεφάλαιο είναι το εργαλείο που επιτρέπει στα άτομα να βρουν εργασία και στους γείτονες και σε άλλες μικρές ομάδες να ελέγχουν την εγκληματικότητα, να λύνουν διάφορα προβλήματα και να δημιουργούν μια αίσθηση κοινότητας. Επίσης, η παρουσία ισχυρού κοινωνικού κεφαλαίου σε μια κοινότητα συνδέεται με μεγαλύτερη κοινωνική ανοχή προς τις μειονότητες και υψηλό βαθμό υποστήριξης για πολιτικές ελευθερίες.

Στην έρευνά του ο Πάτναμ είχε σκοπό να διερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο η πολιτισμική/εθνοτική ποικιλομορφία επηρεάζει τη ζωή μας στην κοινωνία και κατ' επέκταση το κοινωνικό κεφάλαιο.

Έτσι στο πλαίσιο της έρευνας προσπάθησε να βρει πώς αισθάνονται τα άτομα για τους γείτονές τους, τον βαθμό εμπιστοσύνης τους προς τις τοπικές αρχές, τη διάθεσή τους να συμμετέχουν σε κοινοτικές πρωτοβουλίες και εν γένει τον βαθμό ευτυχίας τους.

Τα αποτελέσματα ήταν συνταρακτικά και εντελώς αντίθετα απ' αυτά που ανέμενε ο Πάτναμ.

Η ποικιλομορφία έχει καταστροφικές συνέπειες στο κοινωνικό κεφάλαιο της κοινότητας.

Όπως γράφει: «στις κοινότητες με τον μεγαλύτερο βαθμό ποικιλομορφίας τα άτομα τείνουν να μην εμπιστεύονται τους γείτονές τους -ανεξάρτητα από την εθνική καταγωγή ή το χρώμα του δέρματός τους-, να μην έχουν επαφή ακόμα και με τους στενούς τους φίλους, να αναμένουν τα χειρότερα από την κοινότητα και τους ηγέτες της, να προσφέρονται λιγότερο για εθελοντική εργασία, να ψηφίζουν σπανιότερα και να κάθονται δυστυχείς μπροστά στην τηλεόρασή τους».

Ιδιαίτερα σημαντικό ήταν το εύρημα ότι στις κοινότητες με μεγάλη ποικιλομορφία υπάρχει μεγαλύτερη έλλειψη εμπιστοσύνης -όχι απλώς μεταξύ ατόμων διαφορετικών εθνοτήτων, αλλά και μεταξύ ατόμων της ίδιας εθνότητας.

Αυτό που συμβαίνει στις πολυεθνικές κοινότητες είναι ότι οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σαν χελώνες -κρύβονται δηλαδή στο καβούκι τους.

Οι έρευνες του Πάτναμ θέτουν σε άμεση αμφισβήτηση δύο από τις κυρίαρχες θεωρίες σχετικά με τη μετανάστευση και τις επιπτώσεις της.

Η πρώτη θεωρία υποστηρίζει ότι η ποικιλομορφία σε μια κοινότητα προκαλεί ένταση και τριβές. Η δεύτερη, αντίθετα υποστηρίζει ότι η ποικιλομορφία, στον βαθμό που επιτρέπει σε άτομα διαφορετικών εθνοτήτων να έχουν επαφή μεταξύ τους, οδηγεί σε αύξηση της κατανόησης και ανοχής του «άλλου».

Όμως, όπως έδειξε η έρευνα του Αμερικανού καθηγητή τίποτα από τα δύο δεν ισχύει. Ούτε μεγαλύτερη ένταση αλλά ούτε και μεγαλύτερη αρμονία παρατηρείται στις πολυπολιτισμικές γειτονιές. Αυτό που παρατηρείται είναι μεγαλύτερη απομόνωση του ατόμου από τον κοινωνικό του περίγυρο και μεγαλύτερη κοινωνική απάθεια -τα άτομα με άλλα λόγια «μπαίνουν στο καβούκι τους».

Αξίζει να σημειωθεί ότι το μεγαλύτερο σοκ από τα ευρήματα το έπαθε ο ίδιος ο Πάτναμ που ήταν θερμός υποστηρικτής του πολυπολιτισμικού μοντέλου. Γι' αυτό δαπάνησε αρκετό χρόνο διασταυρώνοντας και επαληθεύοντας τα αποτελέσματα της έρευνας προτού αποφασίσει να τη δημοσιοποιήσει.

Σε άρθρο του στην έγκριτη γερμανική εφημερίδα «Die Zeit», ο Jurgen Kronig, γράφει : «…σε όλη την Ευρώπη φαίνεται ξεκάθαρα ότι η πολυπολιτισμικότητα όχι μόνο απέτυχε στον εκπεφρασμένο της στόχο να δημιουργήσει μία αρμονική, πιο ενσωματωμένη κοινωνία. Στην πραγματικότητα αποδείχθηκε ότι είχε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Δίνοντας έμφαση, ακόμα και υποστηρίζοντας τις διαφορές μεταξύ των διαφόρων κοινοτήτων, βοήθησε, στο όνομα της διαφορετικότητας, να δημιουργηθεί μία ακόμα βαθύτερα διαιρεμένη κοινωνία..."

Κάπου εδώ λοιπόν τελειώνει το παραμύθι των πολυπολιτισμικών κοινωνιών. Η ιδέα δηλαδή, ενός κράτους, μίας κοινωνίας ή ακόμα και μιας γειτονιάς που ζει αρμονικά σεβασμό στην ‘διαφορετικότητα’ και με αλληλεγγύη, έχοντας κάποια έστω υποτυπώδη ομοιογένεια, παρόλο που απαρτίζεται από δεκάδες διαφορετικούς λαούς και εθνότητες από όλες τις γωνιές της Γης, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και ταιριάζει καλύτερα σε βιντεοκλίπ, αν και εμένα μου θυμίζει εκείνα τα εικονογραφημένα βιβλιαράκια της εταιρίας Σκοπιά.

Όπως είναι φανερό, η απογοήτευση, η εσωστρέφεια και η απάθεια των ανθρώπων είναι ό,τι πρέπει για αυτούς που θέλουν άτομα αδιάφορα και φοβισμένα, ανθρώπους ανήμπορους να συνεννοηθούν, να εμπνεύσουν ο ένας τον άλλον, να συμφωνήσουν, να έχουν ένα κοινό όραμα και αν χρειαστεί να ξεσηκωθούν. Με λίγα λόγια δεν θέλουν λαούς, δεν θέλουν σκεπτόμενους και ενεργούς ανθρώπους. Θέλουν κοινωνίες υποτελών, κοπάδια και μαζάνθρωπους. Σκέφτομαι πολλές φορές όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος με τους Ιταλούς το 1940. Όλοι έχουμε δει τις σκηνές με τα πλήθη λαού με μία πρωτοφανή ομοψυχία, να συρρέουν στους σταθμούς των τραίνων για να μεταβούν γρήγορα στο Μέτωπο ενώ οι συγγενείς και ο λαός τους αποχαιρετούσε. Μπορεί κανείς να φανταστεί μία τέτοια σκηνή σήμερα; Όταν ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι ξένο και δεν μπορεί ποτέ να νιώσει αυτό το αίσθημα του γενικού πανεθνικού ξεσηκωμού μπροστά στον κοινό κίνδυνο; Για να μην σκεφτώ τι μπορεί να γίνει με όλον αυτόν τον μουσουλμανικό πληθυσμό σε μία ενδεχόμενη σύγκρουση με την Τουρκία…

Με την ‘πολτοποίηση’ όμως των λαών οι αντιστάσεις κάμπτονται και τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα. Αφού ο καθένας είναι ‘κλεισμένος στο καβούκι’ του και δεν έχει όρεξη για πολλά πολλά.. Κοίτα να σώσεις το τομάρι σου και άσε τις ιδέες.

Έπειτα η αύξηση της εγκληματικότητας, η ρατσιστική βία, οι γκετοποιημένες και απαγορευμένες περιοχές, οδηγούν σε μεγαλύτερη ‘επέμβαση’ του κρατικού μηχανισμού, επιβολή κατασταλτικών μέσων και εγκαθίδρυση του κράτους του ‘Μεγάλου Αδελφού’. ‘Είμαστε εδώ για να σας προστατεύσουμε’... Βιομετρικές ταυτότητες, σαρωτές σώματος, λήψη DNA, ακόμα και μέσα στη μέση του δρόμου, ακόμα και ‘προληπτικά’ και φυσικά κάμερες. Πολλές κάμερες. Παντού κάμερες. Αυτά ίσως είναι ψιλά γράμματα για τους οπαδούς του πολυπολιτισμού. Οι οποίοι μπορεί και να μουρμουρίζουν καμιά φορά, αλλά μην τους ξυπνήσεις και χάσουν το πολυπολιτισμικό όνειρό τους…

Μα για σταθείτε. Όλα αυτά τελικά, έγιναν τόσο τυχαία; Θα μπορούσε κάποιος να πει: Μα η μετανάστευση οφείλεται στους πολέμους και στην φτώχεια. Κακόμοιροι και φτωχοί άνθρωποι που θέλουν να βρουν ένα καλύτερο τόπο.

Ναι, αλλά οι πόλεμοι και η φτώχεια υπήρχαν πάντοτε! Ποιος θυμάται την δεκαετία του ‘70 του ’80 ή και αρχές του ‘ 90 να υπάρχουν χιλιάδες λαθρομετανάστες που κατακλύζουν τις πόλεις και τα χωριά; Πείνα δεν υπήρχε τότε; Πόλεμοι δεν υπήρχαν τότε; Και αν κάποιος δεν θυμάται, γιατί μετά τον πρώτο ‘πόλεμο του Κόλπου’ δεν εγκατέλειψαν την χώρα χιλιάδες Ιρακινοί; Κάτι το οποίο γίνεται τώρα; Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ως επιχείρημα την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων και την εισβολή μεταναστών από τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Ναι αλλά σήμερα η πατρίδα μας και όλες οι ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα από τα συνεχόμενα κύματα λαθρομεταναστών από την Ασία και την Αφρική. Ανθρώπους από υπανάπτυκτες και τριτοκοσμικές χώρες που είναι εξαιρετικά δύσκολο - αν όχι απίθανο – να μπορέσουν να ‘ενσωματωθούν’ στις ευρωπαϊκές κοινωνίες στις οποίες έρχονται να ζήσουν. Εκείνοι οι ‘πρώτοι’ μετανάστες από τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ σε γενικές γραμμές, αργά ή γρήγορα θα ενσωματωθούν ή και αν όχι, η κουλτούρα τους δεν είναι τελείως αντίθετη από την κουλτούρα των υπόλοιπων ευρωπαϊκών λαών. Και για αυτό το σχέδιο της ‘προβατοποίησης’ των λαών θα μπορούσε να μην εφαρμοστεί με επιτυχία. Οπότε απαιτείται κάτι άλλο. Κάτι που δεν αφήσει τους λαούς ‘να πάρουν ανάσα’. Την ώρα που οι κοινωνίες αρχίζουν να συνηθίζουν εκείνους τους λαούς, που πολλοί από αυτούς έχουν αρχίσει να προκόβουν (και είναι αξιέπαινοι), χρειάζεται να κατακλύσουν την Ευρώπη πλήθη μεταναστών από ασιατικές και αφρικανικές χώρες. Και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ. Ώστε η ‘συγκόλληση’ να καταστεί αδύνατη. Να ενεργοποιηθούν αισθήματα ανασφάλειας. Ή ‘φοβικά’ όπως τα λένε. Ή ακόμα και ‘ρατσιστικά’ για τα οποία δήθεν ανησυχούν αυτοί που στην ουσία, με την συμπεριφορά τους και τη νοοτροπία τους τα εκτρέφουν.

Σε άρθρο του ο πρώην Αρχιεπίσκοπος του Canterbury George Carey, αναφέρει: «Η απάντηση της Εκκλησίας στο θέμα της μετανάστευσης κατά τα τελευταία χρόνια βασίστηκε εν πολλοίς στο καθήκον του καλωσορίσματος και της μεταχείρισης του ξένου ωσάν να έχεις τον Χριστό ανάμεσά σου. Αυτό είναι απολύτως σωστό, αλλά θα πρέπει επίσης να αναρωτηθούμε αν τα πρωτοφανή επίπεδα μετανάστευσης τα οποία βλέπουμε τελευταία μπορούν ειλικρινά να συνεισφέρουν στο «κοινό καλό» - ένα άλλο θέμα στο οποίο δίνουν έμφαση οι ναοί στην διδασκαλία τους για κοινωνική δικαιοσύνη. Οι Βρετανοί δεν είναι ρατσιστές, αλλά βλέπουν την κοινωνία να αλλάζει μπροστά στα μάτια τους, σαν ταινία παιγμένη γρήγορα. Γι’ αυτό δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση το ότι πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι η συγκολλητική ουσία που ενώνει την κοινωνία μας αδυνατίζει. Χρειάζεται χρόνος ώστε οι άνθρωποι από διαφορετικούς πολιτισμούς να προσαρμοσθούν στις συνήθειες των άλλων και, δυστυχώς, δεν είναι όλοι οι νεοεισερχόμενοι δεσμευμένοι στην ενσωμάτωση. Κάποιοι δεν είναι καν σίγουροι περί των δημοκρατικών αξιών που αποτελούν το βασικό θεμέλιο της κοινωνίας μας…».

Η μυστική λέξη μάλιστα που θα καταστήσει αδύνατη οποιαδήποτε προσπάθεια ‘ενσωμάτωσης’ και θα ενεργοποιήσει όλα τα ‘φοβικά’ σύνδρομα λέγεται ‘Ισλάμ’. Οι ισλαμικοί λαοί είναι τρομερά δύσκολο να αποδεχθούν την ‘διεφθαρμένη’ και ‘άπιστη’ δυτική κοινωνία μέσα στην οποία αποφάσισαν να ζήσουν. Εκτός εάν αποφασίσουν να ζήσουν λίγο πιο ‘χαλαρά’ ως ‘χλιαροί’ ή ‘κοσμικοί’ μουσουλμάνοι, οπότε θα έχουν πρόβλημα από τους δικούς τους! Τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα για τους δυτικούς καθώς μέσα στο Ισλάμ πάντα κρύβεται το ριζοσπαστικό Ισλάμ. Η εχθρική στάση κατά του δυτικού πολιτισμού που προέρχεται όχι από κάποια ιδεολογία πολιτική ή κοινωνική, αλλά αποτελεί θρησκευτική θέση, μεταξύ των οπαδών του ισλαμικού φονταμενταλισμού βγαίνει εκτός ορίων και οδηγεί σε βίαιες και τρομοκρατικές ενέργειες μικρής ή μεγάλης κλίμακας.

Τέλος ισχυρότερες μουσουλμανικές κοινότητες σημαίνει περισσότερα ‘δικαιώματα’ στο Ισλάμ εις βάρος του χριστιανισμού. Ότι θυμίζει χριστιανισμό πρέπει να εξοβελισθεί σιγά σιγά και ‘πολιτισμένα’ γιατί ενοχλούνται οι ισχυρές μουσουλμανικές κοινότητες. Γιατί ο χριστιανισμός παρόλα τα λάθη του σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου. Βλέπει τον άνθρωπο ως πρόσωπο. Είναι αντίθετος σε κάθε μορφής βίας. (Πρέπει να είναι σχιζοφρενής ο άλλος για να μπει π.χ. σε ένα λεωφορείο και να θερίζει ‘για το όνομα του Χριστού’!!!). Σήμερα μάλιστα στο εξωτερικό αλλά και στην πατρίδα μας πολλοί χριστιανοί είναι ιδιαίτερα δραστήριοι στον πόλεμο εναντίον της Νέας Τάξης ξεσκεπάζοντας το πρόσωπό της.

Έτσι οι εισροή μεταναστών από υπανάπτυκτες χώρες μουσουλμανικής θρησκείας είναι το τέλειο όπλο της παγκοσμιοποίησης και της επιβολής πολυπολιτισμικών κοινωνιών που οδηγούν στην απομόνωση και στην ανασφάλεια.

Το ‘πόσο τυχαία’ έγιναν όλα αυτά αποκαλύπτονται στο πρόσφατο άρθρο του Andrew Neather, συμβούλου της βρετανικής κυβέρνησης και λογογράφου των ομιλιών του Βρετανού πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ και των υπουργών Εσωτερικών Jack Straw και David Blunkett, ο οποίος μίλησε ξεκάθαρα για την ύπαρξη συγκεκριμένου σχεδίου στο να δεχτεί η Βρετανία μία μαζική μετανάστευση,

Αποκάλυψε ότι υπήρξε βρετανική στρατηγική για «αποδοχή της μάζας των μεταναστών στη χώρα», και μίλησε για «σκόπιμη πολιτική των υπουργών από τα τέλη του 2000 μέχρι τουλάχιστον τον περσινό Φεβρουάριο...να ανοίξει η Βρετανία στην μαζική μετανάστευση».

Μαζί με την κυβέρνηση στον χορό υπέρ των πολυπολιτισμικών κοινωνιών και η λεγόμενη 4^η εξουσία. Όσον αφορά την χώρα μας ο mainstream τύπος, τα λαμπερά ονόματα της δημοσιογραφίας και οι γνωστές τι βι περσόνες έδειξαν ζηλευτή 'ομοψυχία'.

Μάθαμε τελευταία για το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής (Ι.ΜΕ.ΠΟ.) που προσπαθεί να μας μάθει, μέσω ολοσέλιδων καταχωρήσεων σε συστημικές εφημερίδες, αλλά και με πανάκριβα τηλεοπτικά σποτάκια κυρίως στην απογευματινή ζώνη, ότι «για τους Έλληνες δεν υπάρχουν μετανάστες, υπάρχουν άνθρωποι». Με τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου φυσικά. Συγκεκριμένα με ποσό (επιχορήγηση) το οποίο ανήλθε το 2008 σε 1.600.000 ευρώ (εκ των οποίων τα 200.000 ευρώ με επιπλέον κατανομή), το Ινστιτούτο έχει στόχο «την έρευνα και την εκπόνηση μελετών για το σχεδιασμό και την εφαρμογή της μεταναστευτικής πολιτικής της Χώρας». Η διαφημιστική εκστρατεία με τον τίτλο "Εξειδίκευση Επικοινωνιακής Στρατηγικής και Εφαρμογή Επικοινωνιακού Σχεδίου Δράσεων Διαφημιστικής Προβολής για την Ενημέρωση και Ευαισθητοποίηση των Πολιτών σε Θέματα Μετανάστευσης", έχει ανώτατο προϋπολογισμό εξακοσίων πενήντα χιλιάδων (650.000) ευρώ. Αυτά, λίγους μήνες πριν τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης, που απέδειξαν ότι ποσοστό άνω του 75%, επιθυμεί μαζικές απελάσεις λαθρομεταναστών.

Πως γίνεται όλοι μα όλοι οι μεγάλοι παρουσιαστές των τηλεοπτικών καναλιών, όλα ‘τα μεγάλα ονόματα’ αυτοί που χειρίζονται και μπορούν και κατευθύνουν την ‘κοινή γνώμη’ να είναι φανατικοί υπέρμαχοι του εν λόγω νομοσχεδίου και υποστηρικτές των πολυπολιτισμικών κοινωνιών; Αυτό που εμένα μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι το γεγονός ότι όλοι - λες και ήταν συνεννοημένοι –στις εκπομπές τους τις ημέρες που γινόταν συζήτηση για το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια, θέλοντας να έχουν και κάποιον μετανάστη στο ‘πάνελ’, παρουσίασαν αποκλειστικά και μόνο κοπέλες από αφρικανικές χώρες που γεννήθηκαν στην πατρίδα μας. Τίποτα άλλο! Δεν υπάρχουν άλλοι μετανάστες! Αλβανοί; Ανύπαρκτοι! Προσέξτε στο τέλος του άρθρου, το βίντεο 2 χαρακτηριστικό δείγμα ‘διαμόρφωσης κοινής γνώμης’ μέσω συγκινησιακής φόρτισης. Πραγματική επιστήμη….

Γκάλοπ και δημοσκοπήσεις σε ιστοσελίδες εφημερίδων και μεγάλων δημοσιογραφικών συγκροτημάτων, ανέβαιναν και κατέβαιναν σε χρόνο ρεκόρ μόλις άρχιζε να ανοίγει απειλητικά η ψαλίδα κατά του νομοσχεδίου για την παροχή ιθαγένειας και δικαιώματος ψήφου στους μετανάστες.

Την ίδια ώρα κάθε αντίθετη φωνή ‘βαφτίζεται’ αμέσως ‘ακροδεξιά’ και ‘ρατσιστική’.

Οποιαδήποτε συγκέντρωση και διαμαρτυρία κατά του νομοσχεδίου, βαφτίστηκε από τα κανάλια ως ‘ακροδεξιά’ με σκοπό να αποτρέψουν οποιαδήποτε αντίδραση του ελληνικού λαού που στην συντριπτική του πλειοψηφία αντέδρασε στο νομοσχέδιο. Έπρεπε να πέσει ο ‘μπαμπούλας’ του ακροδεξιού για να κλείσουν όσο πιο πολλά

Αλήθεια ‘ακροδεξιοί’ είναι και τα μέλη της Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Α' Θεσσαλονίκης που αντέδρασαν με το νομοσχέδιο και τους οποίους ο Θ. Πάγκαλος χαρακτήρισε «ηλίθιους που δεν πρέπει να κινούνται ελεύθεροι στην κοινωνία» (!!!!).

‘Ακροδεξιός’ και ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και τ. αντιπρόεδρος της Βουλής Παναγιώτης Κρητικός;

‘Ακροδεξιός’ και ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Θεόδωρος Κατσανέβας πρόεδρος του σωματείου «Θησέας», που είναι ο Πολιτιστικός Σύλλογος (των ηρωικών) Κατοίκων της Περιοχής της Ομονοίας;

‘Ακροδεξιοί’ και πρόσωπα όπως ο Θύμιος Παπανικολάου (περιοδικό ΡΕΣΑΛΤΟ), ο Γιώργος Καραμπελιάς (περιοδικό Άρδην), ο καθηγητής Νεοκλής Σαρρής (πρώην πρόεδρος της ΕΔΗΚ),ακόμα ο Λεωνίδας Αποσκίτης (περιοδικό Τρίτο Μάτι, Hellenic Nexus) και τόσοι άλλοι.

Κάπου εδώ τελειώνουμε.

Σκεφτείτε τον κόσμο που μας έφτιαξαν και αυτά που πρόκειται να έρθουν.

Ή όπως το έλεγε και η Aretha Franklin ‘You better think….think about what (they) you're trying to do to me (you)…’

Ακολουθεί συλλογή βίντεο και τέλος.

Βίντεο 1

Ένας πρωθυπουργός που δεν ξέρει (;) τι είναι το «ανθρώπινο δικαίωμα»….

Η απάντηση είναι από τον κ. Γεώργιο Καμίνη, Συνήγορο του Πολίτη και επίκουρο καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Βίντεο 2

Μαθήματα για το πως μπορείτε (όχι εσείς βέβαια) να διαμορφώσετε τη κοινή γνώμη. Πρωινάδικα, τσάι και συμπάθεια> Α, και μία Ιθαγένεια παρακαλώ.

Βίντεο 3

Ερώτηση: Ο ‘Πολυπολιτισμός’ είναι καταρχάς πολιτισμός;

Βίντεο 4

Βόμβα Κολομπανί

Βίντεο 5

Α, ρε ρατσιστές Έλληνες…

Βίντεο 6

Απόσπασμα της ομιλίας του Θ. Κατσανέβα στην Βουλή στην συζήτηση για το νομοσχέδιο. Αξίζει να την δείτε όλη (και την ομιλία και την συζήτηση)

Βίντεο 7

Και σαν ‘κλού’ ένα απόσπασμα από εκπομπή του Κ. Χαρδαβέλλα, του ανθρώπου που τόλμησε να ασχοληθεί με το θέμα, όταν οι άλλοι ‘ποιούσαν την νήσσαν’ (κοινώς ‘έκαναν την πάπια’)