Δρούτσας: Ο πιο καλός ο μαθητής (της παγκόσμιας δια-κυβέρνησης)

Ομιλία του Υπουργού Εξωτερικών, κ. Δ. Δρούτσα, στη Γενική Συνέλευση Η.Ε με αναφορά στην παγκόσμια διακυβέρνηση

K. Πρόεδρε ,

Κ. Γενικέ Γραμματέα,

Κυρίες και κύριοι,

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον απερχόμενο Λίβυο Πρόεδρο της 64ης Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης, κ. Ali Abdussalam Treki, για τις άοκνες προσπάθειές του ως προς την προώθηση του έργου της Γενικής Συνέλευσης. Θα ήθελα επίσης να συγχαρώ τον Ελβετό κ. Mr. Joseph Deiss για την εκλογή του ως Προέδρου της 65ης Συνόδου.

Είμαι πεπεισμένος, κ. Πρόεδρε, ότι από τη θέση σας θα μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω για την αταλάντευτη στήριξη της Ελλάδας στις προσπάθειές σας. Θα ήθελα επίσης στο σημείο αυτό να τονίσω την πλήρη ταύτιση της χώρα μου με την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κυρίες και κύριοι,

Δεδομένης της φύσης των σημερινών παγκόσμιων προκλήσεων, νομίζω ότι μπορούμε να φτάσουμε στο συμπέρασμα ότι από τη συμπεριφορά κάθε κράτους ξεχωριστά εξαρτάται η τύχη των άλλων. Το συμπέρασμα αυτό, κ. Πρόεδρε, έχει άμεση σχέση με το κεντρικό θέμα που προτείνατε για την εφετινή συζήτηση: τον κεντρικό ρόλο των Ηνωμένων Εθνών με έμφαση στην έννοια της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Σήμερα το πραγματικό ζήτημα έγκειται στην ανάγκη να επιβεβαιώσουμε τη σημασία της παγκόσμιας διακυβέρνησης, ώστε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η παγκόσμια κοινότητα. Εάν καθένας από εμάς μπορέσει να αντιληφθεί πλήρως και να δεχθεί αυτόν τον φαινομενικά αυταπόδεικτο ισχυρισμό, τότε δεν θα υπάρξει καμία αμφιβολία για τον κεντρικό ρόλο των Ηνωμένων Εθνών στη διαδικασία αυτή.

Εν προκειμένω, θεωρώ ότι όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι τα Ηνωμένα Έθνη είναι ο μόνος παγκόσμιος φορέας που φέρει καθολική νομιμοποίηση. Είναι ο Οργανισμός τον οποίο πρέπει όλοι ενεργά να στηρίζουμε ώστε να επιτύχουμε συλλογικές και επομένως βέλτιστες λύσεις στο διαρκώς αυξανόμενο αριθμό πολύπλευρων ζητημάτων που αντιμετωπίζουμε.

Η ιδέα της παγκόσμιας διακυβέρνησης, ωστόσο, είναι πολύ πιο ευρεία από αυτό. Παρόλο που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η έννοια αυτή συνεπάγεται τη δημιουργία του Λεβιάθαν του Hobbes σε παγκόσμια κλίμακα, παραμένει ωστόσο σε κάθε περίπτωση γεγονός ότι η προσπάθειά μας να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας είναι πέρα από τις μεμονωμένες δυνατότητες των κρατών.

Σε αυτό το σημείο αναδεικνύεται ο ρόλος των Ηνωμένων Εθνών και γι’ αυτό και η συζήτησή μας για τη μεταρρύθμιση και την αναζωογόνηση του Οργανισμού είναι πρωταρχικής σημασίας.

Την ίδια στιγμή, εμείς, τα κράτη-μέλη των Ηνωμένων Εθνών, πρέπει να συγκεντρώσουμε το δυναμικό μας, τις εμπειρίες και την τεχνογνωσία μας και να ενεργήσουμε ως συνεκτικό σύνολο, αυτό που είναι και η έννοια της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Πρέπει εν προκειμένω να επικεντρωθούμε σε δύο θεμελιώδεις πυλώνες:

(α) να αυξήσουμε τόσο τα μόνιμα όσο και τα μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, ώστε να αντικατοπτρίζεται καλύτερα η σημερινή παγκόσμια κοινωνική, οικονομική και πολιτική πραγματικότητα αλλά και να ενδυναμώσουμε το ρόλο της Γενικής Συνέλευσης και τη διάδραση των δύο αυτών σωμάτων.

και

(β) να ενδυναμώσουμε και να βελτιώσουμε τη συνεργασία και το συντονισμό των Ηνωμένων Εθνών με τους μεγάλους διεθνείς και περιφερειακούς Οργανισμούς με σκοπό την αποτελεσματική λειτουργία της πολυμερούς συνεργασίας προς όφελος των λαών μας.

Ολόκληρη η ομιλία ΕΔΩ (το είδα ΕΔΩ)