Εάν όμως η ελευθερία σημαίνει κάτι, αυτό είναι το δικαίωμα να λες στους ανθρώπους αυτό που δεν θέλουν να ακούσουν (Οργουελ)

Άλλο ένα ωραίο άρθρο από το Μπλε Μήλο (Τηλέμαχος Χορμοβίτης):

Μήπως αυτό είναι το τέλος για την ελευθερία του λόγου στη χώρα μας;

Ήταν στις αρχές Νοεμβρίου, όταν ο πρωθυπουργός δήλωνε αντίθετος με την ποινικοποίηση της λεγόμενης "ρητορικής μίσους". Τότε είχαμε εκφράσει τις επιφυλάξεις μας για την ειλικρίνεια αυτών των δηλώσεων και δυστυχώς φαίνεται να δικαιωνόμαστε. Σήμερα, μόλις δυόμιση μήνες μετά, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή, με πρόσχημα την προστασία των μειονοτήτων, ένα νομοσχέδιο, που αν ψηφισθεί, θα αποτελέσει το σημαντικότερο πλήγμα για την ελευθερία του λόγου στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες.

Δείτε το αποκαλυπτικό βίντεο με την απάντηση που δίνει ο «είπα-ξείπα-λεφτά υπάρχουν-δεν υπάρχουν» ΓΑΠ σε ερώτηση κοπέλας που ‘καίγεται’ για τον χωρισμό Εκκλησίας - κράτους και για την επιβολή – αλά Ομπάμα- νομοθεσίας κατά της «ρητορικής μίσους», "προστατεύοντας" τους ομοφυλόφιλους (ΛΟΑΤ κοινότητα, όρο που δεν ήξερε ο ΓΑΠ – Άρθρο και βίντεο από Pistos)

Όπως διαβάζω στην «Καθημερινή» , το υπουργείο Δικαιοσύνης έθεσε σε δημόσια διαβούλευση από χθες μέχρι και τις 3 Μαρτίου, τις ρυθμίσεις που θα αυστηροποιούν την αντιρατσιστική νομοθεσία της χώρας. Μέχρι τώρα είχαμε τον προβληματικό "αντιρατσιστικό" Ν. 927/1979, που τιμωρούσε όποιον εξέφραζε προσβλητικές ιδέες κατά προσώπων λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής τους ή όποιον προέτρεπε σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπων εκ μόνου του λόγου της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής τους. Αυτός ο νόμος εφαρμόστηκε ελάχιστες φορές , με πιο γνωστή περίπτωση , την υπόθεση Πλεύρη. Με τον καινούργιο πιο αυστηρό νόμο, η κυβέρνηση συμμορφώνεται απόλυτα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που, ως γνωστόν είναι πρωτοπόρος στην "πολιτικά ορθή" λογοκρισία. Έτσι, στις προτάσεις που κατέθεσε η κυβέρνηση περιλαμβάνονται : Ποινικοποίηση της δημόσιας υπεράσπισης, άρνησης ή της χονδροειδούς υποτίμηση της σοβαρότητας εγκλημάτων γενοκτονίας. Θεσπίζεται η διοικητική ευθύνη των νομικών προσώπων που εμπλέκονται με οποιοδήποτε τρόπο σε εκδηλώσεις ρατσισμού. Επεκτείνεται η προστασία και σε ομάδες ή πρόσωπα που δεν προσδιορίζονται μόνο με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή τους αλλά και τον γενετήσιο-σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Επίσης, εκτός από τις προσβολές εναντίον ομάδων ή προσώπων, αξιόποινες θεωρούνται και οι ρατσιστικές και ξενοφοβικές εκδηλώσεις που στρέφονται κατά πραγμάτων (κινητών ή ακινήτων), τα οποία χρησιμοποιούνται κυρίως ή κατ’ αποκλειστικότητα από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα (όπως π.χ. θρησκευτικά αντικείμενα, εθνικά σύμβολα, οίκοι λατρείας, χώροι διαμονής, εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας κ.λπ.). Επίσης, προβλέπονται πρόστιμα που κυμαίνονται από 15.000 έως 150.000 ευρώ, και αναλογικές ποινές, που ξεκινούν από ένα και φθάνουν τα τρία έτη φυλάκισης. Η διερεύνηση και ποινική δίωξη των εγκλημάτων ρατσισμού και ξενοφοβίας θα γίνεται πια αυτεπάγγελτα.

Όπως καταλαβαίνετε, έχουμε να κάνουμε με μια λογοκρισία νέου τύπου , με προοδευτικό μανδύα αυτή τη φορά, που με πρόσχημα την προστασία των μειονοτήτων, απειλεί όποιες κατακτήσεις έχουμε πετύχει μετά την μεταπολίτευση στο μέτωπο της ελευθερίας του λόγου. «Εάν όμως η ελευθερία σημαίνει κάτι, αυτό είναι το δικαίωμα να λες στους ανθρώπους αυτό που δεν θέλουν να ακούσουν», έλεγε ο Τζόρτζ Όργουελ. Και πράγματι, σε μια ελεύθερη κοινωνία, ένας ομοφοβικός, ένας ρατσιστής, ένας ακροδεξιός έχει και αυτός το δικαίωμα να εκφράσει ελεύθερα τις απόψεις του ή, αν θέλετε, τις προκαταλήψεις του. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να τον αντικρούσει με επιχειρήματα, όχι όμως να τον κάνει να σωπάσει, όπως επιχειρεί ο νέος νόμος. Επίσης, σε μια ελεύθερη κοινωνία τιμωρούνται οι πράξεις και όχι το φρόνημα. Με τις προτάσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου, μια ολόκληρη κατηγορία απόψεων ποινικοποιείται και ο οργουελικός όρος "έγκλημα σκέψης" αποκτά ένα νέο και , δυστυχώς, επίκαιρο νόημα !

Το κράτος αποκτά δικαίωμα ελέγχου στο τι θα λέμε και τί θα γράφουμε. Έτσι οδηγούμαστε σε μια κοινωνία που δεν επιτρέπει το διάλογο, την αντίθετη γνώμη, και την ανταλλαγή απόψεων, μια κοινωνία καταπιεστική και αποστειρωμένη, όπου όλοι φοβούνται μήπως με το λόγο τους προσβάλουν μια θρησκευτική ή εθνική ομάδα.(Για το τί συμβαίνει στον "πολιτικά ορθό" "παράδεισο" της Μ. Βρετανίας, όπου ισχύουν παρόμοιοι νόμοι, διαβάστε το εξαιρετικό αφιέρωμα του περιοδικού "Spectator")

Επίσης, αυτές οι προτάσεις καταπατούν την ισότητα απέναντι στο νόμο, αφού συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού αποκτούν από το κράτος τον τίτλο του επίσημου θύματος και απολαμβάνουν ειδικά δικαιώματα και ειδικής προστασίας που οι υπόλοιποι πολίτες δε δικαιούνται . Κάτι τέτοιο, αντί να ενισχύσει τη θέση των μειονοτήτων, θα μεγαλώσει την αντιπάθεια της πλειοψηφίας απέναντι σε αυτές και θα ηρωοποιήσει επικίνδυνους εξτρεμιστές, που κάτω από ενα καθεστώς ελευθερίας θα έμεναν περιθωριακοί . Και βέβαια, η νέα αντιρατσιστική νομοθεσία είναι προσβλητική και για τις ίδιες τις μειονότητες, αφού τις αντιμετωπίζει σαν ένα προστατεύομενο είδος, που έχει ανάγκη ειδικής φροντίδας από το κράτος-πατερούλη.

Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι πως , απ'ότι φαίνεται, ο νόμος θα περάσει χωρίς να ανοίξει μύτη. Ήδη η είδηση δεν αναφέρεται πουθενά παρά στα ψιλά των εφημερίδων. Η Αριστερά, που σε άλλες, πολύ μακρινές, εποχές, θα έβγαινε στους δρόμους για να υπερασπίσει την ελευθερία του λόγου, τώρα υποστηρίζει με πάθος τέτοιου είδους μέτρα, αφού η λογοκρισία γίνεται για τον "ευγενή" και "προοδευτικό" σκοπό της προστασίας των μειονοτήτων. Η κοινοβουλευτική Δεξιά εκτός του ότι είναι ανίκανη να αρθρώσει ένα σοβαρό ιδεολογικοποιημένο λόγο υπέρ της ελευθερίας, έχει αποδεχτεί πλήρως τα θέσφατα της σοσιαλδημοκρατικής "πολιτικής ορθότητας". Θα μείνουν μόνο κάποιες ακροδεξιές ομάδες που θα φωνάζουν ,αλλά δε θα τους δίνει σημασία κανένας . Και όμως, το διακύβευμα από την ψήφιση ενός τέτοιου νόμου είναι τεράστιο αφού κρίνεται το μέλλον της σημαντικότερης, ίσως, κατάκτησης του πολιτισμού μας , της ελευθερίας του λόγου. Θα υπερασπίσουμε αυτό το δικαίωμα μας ή θα γυρίσουμε πίσω στις εποχές που ο λογοκριτής και ο χωροφύλακας αποφάσιζαν τί μπορούμε να πούμε και να γράψουμε;

[Διαβάστε (από: e-rooster) επίσης : "Το δικαίωμα του Κ.Πλεύρη να εκφράζει ελεύθερα τις (απαράδεκτες) απόψεις του"]

Μπλε Μήλο