CNN: Καταπιέζονται φυλετικά οι λευκοί;

Λευκοί διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στο συλλαλητήριο του δημοσιογράφου Glenn Beck αυτό το καλοκαίρι. Οδηγήθηκαν εκεί από φυλετικούς φόβους ή πατριωτικά αισθήματα;

Έκαναν πορεία στην Ουάσιγκτον για να διεκδικήσουν πολιτικά δικαιώματα.

Κατήγγειλλαν εκφοβισμό των ψηφοφόρων.

Ζήτησαν εθνοτικά προγράμματα σπουδών για την προώθηση της φυλετικής υπερηφάνειας.

Αποτελούν, όπως λένε μερικοί, το νέο πρόσωπο της φυλετικής καταπίεσης σε αυτό το έθνος - και τα πρόσωπά τους είναι λευκά.

"Από μια προνομιακή ομάδα, κατέληξαν οι λευκοί, να γίνουν, τα νέα θύματα», λέει ο Charles Gallagher, κοινωνιολόγος στο πανεπιστήμιο La Salle στην Πενσυλβάνια που ασχολείται με τη λευκή φυλετική νοοτροπία και το πως οι λευκοί βλέπουν τους εαυτούς τους ως μειονότητα.

"Υπάρχει αυτή η αντίληψη ότι οι λευκοί δεν έχουν πλέον τον έλεγχο ή την πλειοψηφία. Οι λευκοί είναι η νέα μειονοτική ομάδα".

Κάποιοι το αποκαλούν ‘φυλετικό Ζίου Ζίτσου’: Ένας διαρκώς αυξανόμενος αριθμός λευκών Αμερικανών που ενεργεί σαν μια φυλετικά καταπιεσμένη πλειοψηφία. Υιοθετούν την τακτική γλώσσας και διαμαρτυρίας μίας κατατροπωμένης μειονοτικής ομάδας, λένε μελετητές και σχολιαστές.

Τονίζουν αυτά τα σημάδια ενός φυλετικού άγχους:

• Μια πρόσφατη δημοσκόπηση του Public Religion Research Institute έδειξε ότι το 44% των Αμερικανών που ρωτήθηκαν καθορίζουν τη διάκριση κατά των λευκών εξίσου μεγάλη όσο και τη μισαλλοδοξία κατά των μαύρων και άλλων μειονοτήτων. Η δημοσκόπηση διαπίστωσε ότι 61% αυτών που είχαν αυτή την άποψη ταυτίζονται με το κίνημα Tea Party, όπως και το 56% των Ρεπουμπλικανών και το 57% των λευκών ευαγγελιστών.

• Περισσότερα κολέγια προσφέρουν μαθήματα «Σπουδών Λευκότητας» καθώς οι λευκοί Αμερικανοί ανταποκρίνονται σαν αυτό που κάποιος σχολιαστής αποκαλεί «στερημένη πλειοψηφική ομάδα».

• Μια ομάδα σχηματίστηκε πρόσφατα στο Τέξας με την ονομασία «Σύλλογος Πρώην Πλειοψηφίας για την Ισότητα» για να προσφέρει υποτροφίες κολλεγίων σε άπορους λευκούς άνδρες. Ο Colby Bohannan, ο πρόεδρος της ομάδας, λέει ότι οι λευκοί άνδρες δεν έχουν επιλογές υποτροφίας που προσφέρονται στις μειονότητες. "Οι λευκοί άντρες σίγουρα δεν είναι η πλειοψηφία πια», λέει.

• Οι προβλέψεις του U.S. Census Bureau, όσον αφορά την απογραφής στις ΗΠΑ, ότι οι λευκοί θα αποτελούν μειοψηφία έως το 2050, τροφοδοτεί τους φόβους ότι ο λευκός δεν αντιπροσωπεύει πλέον τον κανόνα. Ο φόβος αυτός έχει επιδεινωθεί από την πρόσφατη ύφεση, που έπληξε σκληρά τους λευκούς.

• Ο συντηρητικός παρουσιαστής talk-show, Rush Limbaugh, υποστήριξε σε ραδιοφωνική εκπομπή ότι οι Ρεπουμπλικάνοι αποτελούν «καταπιεσμένη μειονότητα» που έχει ανάγκη από ένα «κίνημα για τα αστικά δικαιώματα» (“civil rights movement”, η φράση παραπέμπει στους αγώνες των μαύρων για τα δικαιώματά τους, την δεκαετία ‘50 – ‘60), επειδή εκείνοι είναι πλέον που κάθονται στο «πίσω μέρος του λεωφορείου» και «φοβούνται τις μάνικες της αστυνομίας και τα σκυλιά» (με τα οποία αντιμετώπιζε η ‘λευκή’ αστυνομία τους μαύρους). "

• Ο γνωστός δημοσιογράφος - παρουσιαστής talk-show του καναλιού Fox, Glenn Beck διοργάνωσε μια πορεία στην Ουάσιγκτον (στην οποία συμμετείχαν κυρίως λευκοί) για να "αποκαταστήσουν την τιμή," και μια φορά αποκάλεσε τον Πρόεδρο Ομπάμα ‘ρατσιστή’ με ένα «βαθύ μίσος για τους λευκούς ανθρώπους και το λευκό πολιτισμό». Αργότερα είπε ότι λυπήθηκε για το εν λόγω σχόλιο.

• Συντηρητικά έντυπα δημοσίευσαν μια σειρά από ιστορίες το περασμένο καλοκαίρι, στις οποίες παρουσιάζεται ένα περιστατικό από τις εκλογές του 2008, κατά το οποίο ακτιβιστές από το Νέο Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων (‘New Black Panther Party’) φαίνεται να εκφόβισε ψηφοφόρους σε εκλογικό κέντρο. Αυτοί οι ισχυρισμοί δεν αποδείχθηκαν ποτέ.

Μαζικές διαδηλώσεις στην Ουάσιγκτον, εκφοβισμός των ψηφοφόρων στις κάλπες, δημιουργία εθνοτικών προγράμματα σπουδών στα κολέγια για την προώθηση της φυλετικής αυτογνωσίας - ακούγεται σαν ένα σενάριο από ντοκιμαντέρ για τα αστικά δικαιώματα.

Αλλά δεν δέχεται ο καθένας αυτό το σενάριο. Η Mona Charen, συντηρητική αρθρογράφος του ‘National Review’, εξετάζει αυτή την άποψη με αυτό το ερώτημα: Εάν οι περισσότεροι λευκοί Αμερικανοί αισθάνονται σαν μία κατατροπωμένη μειονότητα, γιατί εξέλεξαν για πρόεδρο τον Μπαράκ Ομπάμα;

"Μήπως έγιναν ρατσιστές μετά την εκλογή του πρώτου μαύρου προέδρου;» ρωτάει.

Η Charen λέει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα είναι "εξαιρετικά ανεκτικές και ανοιχτές”

Σίγουρα, λέει, υπάρχουν άτομα που καλλιεργούν τη φυλετική εχθρότητα, αλλά οι περισσότεροι Αμερικανοί αξίζουν τον έπαινο γιατί βλέπουν πέρα από την φυλή.

Η απόδειξη, όπως λέει, δεν είναι μόνο το γεγονός ότι το έθνος εξέλεξε τον πρώτο μαύρο πρόεδρό της. Αναφέρει την αύξηση που υπάρχει στα διαφυλετικά ζευγάρια.

«Όταν ήμουν μικρή, ήταν απίστευτα σπάνιο να δεις διαφυλετικό ζευγάρι», λέει. "Οι άνθρωποι έστριβαν τα κεφάλια τους στους δρόμους. Τώρα είναι τόσο συχνά που κανείς δεν το προσέχει αυτό πια. "

Όταν το λευκό δεν είναι πλέον ο κανόνας

Η ιδέα ότι πολλοί λευκοί Αμερικανοί αισθάνονται ανήσυχοι για τη φυλή τους δεν είναι νέα. Σήμερα, ωστόσο, οι οικονομικές ανησυχίες τροφοδοτούν αυτούς τους φυλετικούς τους φόβους, λέει ο Tim Wise, συγγραφέας του "White Like Me" (‘Λευκός Όπως Εγώ’).

Ο Wise λέει η ύφεση έπληξε τους λευκούς Αμερικάνους σκληρά, οικονομικά και ψυχολογικά.

Πολλοί λευκοί Αμερικανοί ζούσαν κάτω από την παραδοχή ότι αν δούλευαν σκληρά, θα ανταμείβονταν. Τώρα, περισσότεροι λευκοί Αμερικανοί μοιράζονται τις ουρές των ανέργων με «αυτούς τους ανθρώπους» - μαύρους και καφέ, λέει ο Wise.

"Για πρώτη φορά μετά τη Μεγάλη Ύφεση, οι λευκοί Αμερικανοί είναι αντιμέτωποι με ένα επίπεδο οικονομικής ανασφάλειας που δεν είχαν συνηθίσει", λέει. «Δεν είναι τόσο νέα για τους μαύρους και καφέ ανθρώπους, αλλά και για τους λευκούς, αυτό είναι κάτι που δεν έχουν δει από την Ύφεση."

Η οικονομική ανασφάλεια είναι αυτό που λέει ο Colby Bohannan ότι τον έπεισε να σχηματίσουν την ότι αποτελούν την “Former Majority Association for Equality.” Ο σύλλογος απονέμει υποτροφίες $ 500 σε πέντε άξιους λευκούς άνδρες, επειδή δεν είναι επιλέξιμοι για υποτροφίες οι οποίες προορίζονται για τις γυναίκες και τις μειονότητες, λέει.

"Όταν ζεις στην Αμερική, ακούς συνέχεια για αυτήν την μειονότητα ή την άλλη μειονότητα, αλλά ποτέ δεν ακούς κατά την ίδια έννοια, για τους Καυκάσιους Αμερικάνους," λέει ο Bohannan. "Δεν υπήρχε κανείς να μιλήσει για τους λευκούς άνδρες μέχρι που ήρθαμε εμείς."

Ο Bohannan λέει ο σχηματισμός της ομάδας του δεν είχε κίνητρο το ρατσισμό, ούτε θα δεχτεί δωρεές από ομάδες που κηρύττουν το μίσος.

«Δεν προσπαθούμε να προωθήσουμε την φυλετική μισαλλοδοξία», λέει ο Bohannan. "Αυτό που κάνουμε είναι να βοηθάμε φοιτητές που προσπαθούν να βελτιώσουν τη ζωή τους, που τυχαίνει να είναι λευκοί."

Μερικοί λευκοί Αμερικανοί αισθάνονται ότι όχι μόνο αγνοούνται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά αισθάνονται και αποκλεισμένοι από την λαϊκή κουλτούρα.

Το πρόσωπο της Αμερικής αλλάζει, λέει ο Wise, συγγραφέας του "White Like Me". Η αμερικανική κουλτούρα έχει γίνει τόσο πολυπολιτισμική ώστε πολλά από τα ‘είδωλα’ του έθνους - συμπεριλαμβανομένων των διασημοτήτων, αθλητών και άλλων ηγετών - είναι οι άνθρωποι έγχρωμοι (μη λευκοί).

«Ο ίδιος ο ορισμός του να είσαι Αμερικανός διέρχεται μια βαθιά αλλαγή", λέει ο Wise. «Δεν μπορούμε πλέον να το θεωρούμε δεδομένο ότι εμείς (οι λευκοί) είμαστε ο ορισμός που δίνει ένα λεξικό για τους Αμερικάνους."

Αυτή η φυλετική δυσαρέσκεια είναι πιο έντονη μεταξύ των ηλικιωμένων λευκών Αμερικανών, που μεγάλωσαν σε μια εποχή όπου τα ‘είδωλα’ της Αμερικής ήταν σχεδόν όλα λευκά, λέει ο Wise.

«Η ιδέα ότι χάνουμε τη χώρα μας είναι κάτι που δεν πρόκειται να έχει πολλή απήχηση για κάποιον κάτω των 30 ετών», λέει ο Wise. "Αυτά είναι λευκοί που δεν θυμούνται τη χώρα για την οποία οι γονείς τους μιλούν".

Με τον λευκό να μην είναι πλέον ο κανόνας, οι περισσότεροί λευκοί Αμερικανοί ψάχνουν στα βιβλία για να θέσουν ένα ερώτημα που λίγοι αισθάνθηκαν την ανάγκη να θέσουν πριν: Τι σημαίνει να είσαι λευκός;

Οι «Σπουδές Λευκότητας» ξεκίνησαν σε κάποια μεμονωμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα στη δεκαετία του 1990. Τώρα, τέτοια προγράμματα μπορούν να βρεθούν σε χώρους όπως το Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν και το Πανεπιστήμιο της Γιούτα. Τα μαθήματα αυτά εξετάζουν τι σήμαινε η λευκότητα κατά τη διάρκεια διαφορετικών περιόδων της αμερικανικής ιστορίας.

Για πολλές δεκαετίες, οι λευκοί άνθρωποι έβλεπαν τους εαυτούς τους ως άτομα, όχι ως μέλη μιας φυλής, λέει ο Matt Wray, κοινωνιολόγος στο Πανεπιστήμιο Temple στην Πενσυλβάνια, που γράφει βιβλία για τις λευκές μελέτες.

"Συχνά προσβαλλόμαστε αν κάποιος σταθεί στη φυλή μας σα να διαμορφώνουμε το πώς βλέπουμε τον κόσμο», λέει ο Wray, συγγραφέας του “Not Quite White” ("Όχι Αρκετά Λευκό(ς)." "Οι μη-λευκοί Αμερικανοί απολαμβάνουν σπάνια αυτό την πολυτέλεια να βλέπουν τους εαυτούς τους ως άτομα, αποσυνδεδεμένα από οποιαδήποτε φυλή".

Παρόλα αυτά, λέει ο Wray, η ανησυχία μεταξύ των λευκών για τη θέση τους στην Αμερική δεν είναι κάτι νέο. Μερικοί λευκοί του 19^ου αιώνα ανησυχούσαν για τις εξεγέρσεις των σκλάβων. Κατά τη διάρκεια του διαχωρισμού (μεταξύ μαύρων – λευκών, σε καταστήματα, σχολεία, λεωφορεία, παγκάκια κλπ), κάποιοι ανησυχούσαν για τους μαύρους που έφεραν την ένδειξη "νέγρος αλαζών."

«Οι λευκοί στην πραγματικότητα, ποτέ δεν αισθάνθηκαν απόλυτα ασφαλείς ως κατέχοντες την πλειοψηφία," λέει. «Λέγεται συχνά ότι η κορυφή έχει μοναξιά, αλλά έχει επίσης και ανησυχία, γιατί ζεις με τον διαρκή φόβο της πτώσης."

«Η Διαφορετικότητα δεν είναι δύναμη»

Ορισμένοι λευκοί σχολιαστές δεν απολογούνται για αυτό το φυλετικό άγχος.

Ο Peter Brimelow, συγγραφέας του “Alien Nation: Common Sense About America’s Immigration Disaster,” («Alien Nation: Κοινός Νους για την Μεταναστευτική Καταστροφή της Αμερικής»), ισχυρίζεται ότι ένα μεγάλο μέρος του άγχους των λευκών προέρχεται από το ότι ζει κάτω από ένα μαύρο πρόεδρο και εξ αιτίας των ραγδαίων δημογραφικών εξελίξεων.

Η Διαφορετικότητα, λέει, "δεν είναι δύναμη."

Η ιστοσελίδα Brimelow, η VDARE.COM, έχει χαρακτηριστεί ως ‘ιστοσελίδα μίσους’ από το Southern Poverty Law Center, μια ομάδα που παρακολουθεί τις ‘εξτρεμιστικές’ οργανώσεις στις ΗΠΑ

Ορισμένοι μπορεί να τον βλέπουν ως ακραίο, αλλά ο Brimelow υποστηρίζει στα άρθρα του ότι οι περισσότεροι λευκοί Αμερικανοί αποδέχονται τη στάση του σχετικά με τη μετανάστευση και άλλα θέματα.

Αναφέρει ως απόδειξη την άνοδο του κινήματος Tea Party και την φυλετική σύνθεση της διαδήλωσης του Beck στην Ουάσιγκτον. Λέει όλο και πιο πολλοί λευκοί αναγνωρίζουν, ακόμα κι αν είναι μόνο σε επίπεδο υποσυνείδητου, ότι έχουν κοινά συμφέροντα να υπερασπιστούν.

«Φυσικά, θα το αρνιόντουσαν αυτό, ειλικρινά, αν τους ρωτούσατε, διότι η ιδέα των λευκών να προασπίζονται τα συμφέροντά τους, ως λευκοί, είναι πολύ νέα», λέει. «Οι Αμερικανοί είναι εκπαιδευμένοι να πιστεύουν ότι οποιαδήποτε ρητή υπεράσπιση των λευκών συμφερόντων είναι ‘ρατσιστική’».

Ο James Edwards, παρουσιαστής της ραδιοφωνικής εκπομπής “Political Cesspool” (‘Πολιτικός Βόθρος’), δεν ντρέπεται να ονομάσει τα συμφέροντα αυτά. Λέει ότι οι λευκοί Αμερικανοί έχουν γίνει η «αποβεβλημένη πλειοψηφία» και ότι οι επερχόμενες δημογραφικές αλλαγές μπορεί να μετατρέψουν τις Ηνωμένες Πολιτείες σε ένα σπίτι για «τους εξαθλιωμένους του Τρίτου Κόσμου» (“Third-World flop-house”).

Ο Edwards, τον οποίον το ‘Southern Poverty Law Center’ χαρακτηρίζει ένα ‘λευκό εθνικιστή’, αναφέρει ότι οι λευκοί πρέπει να οργανωθούν όπως και οι άλλες ομάδες.

"Δεν βλέπουν να υπάρχει τίποτα κακό για τις εβραϊκές οργανώσεις που προωθούν τα συμφέροντα των Εβραίων ή τις οργανώσεις των μαύρων που προωθούν τα συμφέροντα των μαύρων», λέει. "Δεν υπάρχει καμία οργάνωση να σηκωθεί για να προωθήσει τα συμφέροντα της στερημένης πλειοψηφίας."

Αυτά τα συμφέροντα των λευκών αμφισβητούνται από αυτό που βλέπει ως «προνομιακή μεταχείριση» που έχουν οι μαύροι στην αγορά εργασίας ως ‘αντιστάθμισμα’ της δουλείας, λέει ο Edwards.

"Ό, τι λάθη μπορεί να έγιναν στο παρελθόν της ιστορίας μας, δεν διορθώθηκαν απλά, αλλά ξεπέρασαν την αντιστάθμιση», λέει.

Τώρα οι λευκοί είναι θύματα ενός διάχυτου ρατσισμού, λέει ο Edwards.

"Είναι τα θύματα αυτού του ρατσισμού κάθε μέρα. Οτιδήποτε κάνει ένας λευκός συντηρητικός που δεν αρέσει σε ένα φιλελεύθερο, λέγεται ‘ρατσισμός’. "

Τόσο ο Brimelow όσο και ο Edwards απορρίπτουν ξεκάθαρα την περιγραφή που τους δίνει για τις οργανώσει στους το Southern Poverty Law Center, ως ‘εξτρεμιστικές’

«Δεν είναι ένα θέμα φυλής, είναι μια αρχή».

Η Ginger Howard, είναι μια λευκή νότια που δεν αισθάνεται στερημένη. Παρευρέθηκε στο ράλι διαμαρτυρίας του Beck το περασμένο καλοκαίρι και το περιέγραψε ως μια θρησκευτική εκδήλωση, και όχι πολιτική.

«Ήταν ένα τόσο εκπληκτικό γεγονός να είσαι με τόσους ομοϊδεάτες ανθρώπους», λέει.

Ο Beck λέει ότι πραγματοποίησε το ράλι για να διεκδικήσει εκ νέου το κίνημα για τα αστικά δικαιώματα" από την πολιτική." Διοργάνωσε το συλλαλητήριο στην επέτειο της Πορείας για την Ουάσιγκτον του 1963, όπου ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έκανε την περίφημη "Έχω ένα Όνειρο" ομιλία του (“I Have Dream Speech”).

Η Χάουαρντ λέει ότι παρευρέθηκε, γιατί ήθελε να συγκεντρωθούν χρήματα για τα στρατεύματα των ΗΠΑ και να διαμαρτυρηθεί κατά της εξάρτησης από την κυβέρνηση.

«Δεν είναι θέμα φυλής, είναι ένα θέμα αρχής», λέει η Χάουαρντ, ιδιοκτήτρια του καταστήματος ενδυμάτων Ginger Howard Selections στην Ατλάντα της Γεωργίας.

Ο Chris Plante, ένας συντηρητικός παρουσιαστής talk show, λέει ότι το λευκό φυλετικό άγχος δεν είναι ζήτημα φυλής, αλλά ένα προπέτασμα καπνού από τους αριστερούς. Ο Plante λέει ότι φωνάζουν για ‘ρατσισμό’ για να αποφύγουν να μιλήσουν για την "αντιλαϊκή, φιλελεύθερη, επεκτατική πολιτική" της κυβέρνησης του Ομπάμα.

Ο Plante, ο οποίος λέει ότι μεγάλωσε σε ένα σπίτι στο Σικάγο (πατρίδα του Ομπάμα) με μια εικόνα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στον τοίχο, παρακολούθησε και το ράλι του Beck και στη συνέχεια το ράλι του Jon Stewart, παρουσιαστή του Daily Show.

Ο Stewart και ο συνάδελφός του, παρουσιαστής του Comedy Central, Stephen Colbert, διοργάνωσαν το “March to Keep Fear Alive” ("Πορεία για να κρατηθεί Ζωντανός ο Φόβος" στο National Mall, δύο μήνες μετά το ράλι του Beck. Ο Stewart είπε ότι πραγματοποιήθηκε το συλλαλητήριο για τους ανθρώπους που είναι κουρασμένοι από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που απεικονίζουν την Αμερική ως μια διαιρεμένη χώρα.

"Ο κόσμος του Beck δεν ήταν περισσότερος λευκός από το ράλι του Jon Stewart, αλλά κανείς δεν από τα με τα media δεν περιέγραψε το πλήθος του Stewart ως ‘συντριπτικά λευκό’», λέει ο Plante.

Ένας προεξέχων παρατηρητής της αμερικανικής κουλτούρας προτείνει όλοι οι Αμερικανοί - λευκοί, μαύροι και κάθε άλλη μειονότητα – ότι θα πρέπει να ανησυχούν για το μέλλον.

Ο Robert Putnam, συγγραφέας του περίφημου βιβλίου «Bowling Alone», λέει ότι οι μελέτες που έκανε στις πολυφυλετικές γειτονιές της Αμερικής δείχνουν ότι περισσότερη πολυμορφία δεν δημιουργεί αρχικά μεγαλύτερη ανοχή. Μπορεί να διαβρώσει τις κοινότητες.

Στο βιβλίο του (του 2007), "E Pluribus Unum: Ποικιλομορφία και Κοινότητα στον Εικοστό Πρώτο Αιώνα», (το λατινικό ‘E Pluribus Unum’ που σημαίνει ‘Ενότητα στην Ποικιλομορφία’ αποτελεί επίσημο σήμα των ΗΠΑ, μαζί με το γνωστό ‘Annuit cœptis and Novus ordo seclorum’): ο Putnam λέει ότι η μελέτη των διαφορετικών κοινοτήτων δείχνει ότι βραχυπρόθεσμα, τα μέλη τους έχουν την τάση να περιμένουν τα χειρότερα, δυσπιστούν για τους γείτονες και να παραιτούνται (από διεκδικήσεις και αγώνες).

«Οι άνθρωποι όλων των φυλών έχουν την τάση να «στρογγυλοκάθονται», γράφει ο Putnam. "Η εμπιστοσύνη (ακόμα και σε άτομο της ίδιας φυλής) είναι χαμηλότερη, ο αλτρουισμός και η συνεργασία με την κοινότητα σπανιότερες και οι φίλοι λιγότεροι."

Είναι αυτό το μέλλον της Αμερικής;

Μάχες με μαζικές κινητοποιήσεις στην Ουάσιγκτον; Μάχες με καταγγελίες για φυλετικές διώξεις; Μάχες για εκδόσεις της εθνικής ιστορίας;

Δεν χρειάζεται να είναι έτσι, λέει ο Gallagher, κοινωνιολόγος από το La Salle University.

Ο Gallagher, επισημαίνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ζήσει μαζικές αλλαγές πριν. Οι γυναίκες κάποτε θεωρούνταν πολύ συναισθηματικές για να ψηφίσουν, τα διαφυλετικά ζευγάρια ήταν εκτός νόμου, οι μαύροι ήταν σκλάβοι.

Λέει ότι τα παιδιά του δεν βλέπουν το θέμα φυλή με τον ίδιο τρόπο που αυτός ή άλλες γενιές έκαναν. Δεν θα δουν την πολυμορφία ως αδυναμία.

Είναι απλώς ένας τρόπος ζωής.

"Είτε μας αρέσει είτε όχι, η χώρα πρόκειται να μοιάσει περισσότερο από ότι θα έπρεπε – σε χώρα με περισσότερους καφέ ανθρώπους, περισσότερους κίτρινους ανθρώπους, περισσότερους gay ανθρώπους, περισσότερο μικτούς ανθρώπους», λέει.

Είναι εύκολο να είναι κανείς απαισιόδοξος, λέει, αλλά το επάγγελμα του τον διδάσκει να κοιτάξουμε τα πρωτοσέλιδα του παρελθόντος.

"Όταν ρίχνεις μια μεγάλη ματιά στην ανθρώπινη ιστορία, η αλλαγή είναι αργή, αλλά η αλλαγή θα συμβεί."

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Δείτε: Πρόσφατο Βίντεο με τον Alex Jones να μιλάει για το πως διασπείρεται μια νοοτροπία και συμεπροφορά κατά των λευκών.