Σολτ Λέικ Σίτι
Ο θάλαμος μάγματος που κρύβεται κάτω από το διάσημο Εθνικό Πάρκο Γέλοουστοουν στις ΗΠΑ ίσως είναι εκατοντάδες χιλιόμετρα πλατύτερος από ό,τι είχε εκτιμηθεί ως σήμερα, υποδεικνύει νέα τεχνική απεικόνισης του υπεδάφους.
Οι θερμοπηγές που προσελκύουν κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες στα παγωμένo υψίπεδο της Μοντάνα (ένθετη αριστερά) είναι σήμερα το μόνο ορατό σημάδι του λεγόμενου «υπερηφαιστείου».
Το γεωλογικό τέρας έχει δώσει όμως τρεις εξαιρετικά ισχυρές εκρήξεις τα τελευταία δύο εκατομμύρια χρόνια -μάλιστα οι δύο από αυτές κάλυψαν με στάχτη τη μισή Βόρεια Αμερική, απελευθερώνοντας έως και 2.500 φορές περισσότερο υλικό από ό,τι η έκρηξη του Όρους της Αγίας Ελένης το 1980.
Το 2009, ο Ρόμπερτ Σμιθ του Πανεπιστημίου της Γιούτα υπολόγισε το μέγεθος του υπερηφαιστείου χρησιμοποιώντας την τεχνική της ανάλυσης σεισμικών κυμάτων. Η μελέτη έδειχνε ότι ο θάλαμος μάγματος έχει μήκος τουλάχιστον 240 χιλιόμετρα και ξεπερνά σε βάθος τα 300 χιλιόμετρα.
Τώρα, η ομάδα του Σμιθ υπολογίζει εκ νέου το μέγεθος του θαλάμου χρησιμοποιώντας μια διαφορετική τεχνική, η οποία βασίζεται σε μετρήσεις της ηλεκτρικής αγωγιμότητας του υπεδάφους. Οι ερευνητές ουσιαστικά μέτρησαν την ένταση του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου της Γης σε 100 σημεία γύρω από το εθνικό πάρκο.
Η ανάλυση των αποτελεσμάτων επιτρέπει την απεικόνιση του υπερηφαιστείου, δεδομένου ότι τα ρευστά πετρώματα είναι καλύτεροι αγωγοί του ηλεκτρικού ρεύματος -σχεδόν εξίσου καλοί με το θαλασσινό νερό.
Σύμφωνα με τις νέες εικόνες, ο θάλαμος μάγματος έχει μήκος πάνω από 600 χιλιόμετρα στον άξονα ανατολής-δύσης και εκτείνεται δυτικά της λεκάνης του Γέλοουστοουν, κάτω από τα σύνορα Μοντάνας-Άινταχο. Όσον αφορά το μέγεθος του θαλάμου, η νέα μέθοδος δεν έδωσε ικανοποιητική απάντηση, καθώς τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που εξετάστηκαν φτάνουν σε βάθος μόνο τα 300 χιλιόμετρα.
Γιατί όμως οι δύο μέθοδοι δίνουν διαφορετικά αποτελέσματα. «Επειδή απεικονίζουμε ελαφρώς διαφορετικά πράγματα» εξηγεί ο Δρ Σμιθ σε ανακοίνωσή του. Οι σεισμικές μελέτες απεικονίζουν πλήρως ή μερικώς λιωμένα πετρώματα, τα οποία επιβραδύνουν τα σεισμικά κύματα, ενώ η γεωηλεκτρική μέθοδος είναι ευαίσθητη σε ρευστά πετρώματα που περιέχουν άλατα και άγουν το ηλεκτρικό ρεύμα.
Από τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στα αποτελέσματα των δύο μεθόδων «μπορούμε να συμπεράνουμε ότι υπάρχουν περισσότερα ρευστά από ό,τι δείχνουν οι σεισμικές εικόνες» αναφέρει ο ερευνητής.
Με άλλα λόγια, κάτω από το Γέλοουστοουν κρύβεται περισσότερο μάγμα.
Πάντως η έρευνα, που έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στο Geophysical Research Letters, δεν λέει τίποτα για το πότε θα συμβεί μια νέα έκρηξη στο Γέλοοουστοουν, η οποία θα εξαφάνιζε το μεγαλύτερο μέρος των ΗΠΑ.
Διάβασε σχετικό άρθρο ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου