«Η δολοφονία στο κέντρο της Αθήνας ενός νέου οίκογενειάρχη μας συγκλόνισε όλους. Η έρευνα συνεχίζεται για να βρεθούν οι υπεύθυνοι».
Γ. Παπανδρέου, πρωθυπουργός
«Ενώνω τη φωνή μου για την αποτρόπαιη δολοφονία στο κέντρο των Αθηνών. Η αλήθεια είναι ότι οι αστυνομικές δυνάμεις στο πλαίσιο των δημοσιονομικών δυσχερειών καταβάλουν κάθε ανθρωπίνως δυνατή προσπάθεια για την προστασία των πολιτών. Απαιτείται συνεργασία του συνόλου της πολιτείας και της Τοπικής αυτοδιοίκησης αναφορικά με πρωτοβουλίες που πρέπει να ληφθούν για την προστασία και ασφάλεια στο κέντρο της Αθήνας. Η εγκληματικότητα στο κέντρο μειώνεται, αυξάνεται όμως στην υπόλοιπη χώρα κυρίως πάντως στην μικροεγκληματικότητα, που σε κάθε περίπτωση δημιουργεί ανασφάλεια στους πολίτες. Είμαστε αποφασισμένοι να ενθαρρύνουμε τον Δήμαρχο Αθηναίων και τους συναρμόδιους φορείς για την εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής ασφάλειας των Αθηναίων πολιτών».
Χρ. Παπουτσής, Υπουργός Προστασίας του Πολίτη
Αυτά ειπώθηκαν, μεταξύ άλλων, για την δολοφονία, από τρεις λαθρομετανάστες, στις 11 Μαΐου, του 44χρονου πατέρα που περίμενε σε λίγες ώρες την γέννηση του παιδιού του. Το λάφυρο; Μία βιντεοκάμερα με την οποία θα αποθανάτιζε την καινούρια ζωή. Τα κτήνη δεν τού άφησαν περιθώριο. Μια ζωή αφανίσθηκε για ένα ευτελές αντικείμενο αξίας μικρότερης των 150 ευρώ. Διά του τρία, ένα μεροκάματο και ούτε, για τον καθένα.
Φυσικά δεν ήταν το μόνο γεγονός του είδους. Χρόνια τώρα, η εισαχθείσα εγκληματικότητα από τους απρόσκλητους «συμπολίτες» μας, μαστίζει την επικράτεια από άκρη σε άκρη. Χρόνια επίσης, κάποιοι είχαν προδεί τα γεγονότα και προειδοποιούσαν για το επερχόμενα χάος. Ωστόσο, τα προοδευτικά μυαλά που κυριαρχούν στα ΜΜΕ και διαπερνούν οριζοντίως όλα τα κόμματα, του κοινοβουλίου τουλάχιστον, απέρριπταν με βδελυγμία κάθε σχετική επισήμανση. Η ιδεολογική αγκύλωση ορισμένων χαμένων στην ομίχλη των αριστερών φληναφημάτων και η εργολαβική ανάληψη του έργου της απεθνικοποίησης της Ελλάδας κάποιων άλλων για λογαριασμό τρίτων, κράτησαν επί μακρόν την κοινωνία σε ύπνωση.
Κάθε είδους δικαιολογημένη αντίδραση των Ελλήνων απέναντι στους εγκληματίες λαθρομετανάστες καταδικαζόταν ως απαράδεκτη κι υπερβολική επιβάλλοντας κατ’ ουσίαν την ανοχή σε κάθε παραβατική συμπεριφορά των απροσκλήτων. Αντικειμενικός σκοπός η ψυχολογική παράλυση των γηγενών, με αποτέλεσμα την υλοποίηση, χωρίς καμμιά αντίδραση, της εγκατάστασης του πλήθους των αλλοφύλων και αλλοθρήσκων στην χώρα και την αλλοτρίωση αμαχητί της ταυτότητας του λαού. Με άλλα λόγια, το ιστορικό τέλος του ελληνικού έθνους.
Φυσικά, ο λαός, για κάποιο όχι ευκαταφρόνητο διάστημα, ευθυγραμμίσθηκε. Όπως είχε γράψει και ο φιλόσοφος Παναγιώτης Κονδύλης, για τα ελληνοτουρκικά αλλά με άμεση σύζευξη και με την αναίμακτη εισβολή που μάς έχουν επιβάλλει, κάθε φυσιολογική αντίδραση σε απαράδεκτες προκλήσεις θεωρείται ως ‘μη πολιτισμένη’. Αντ’ αυτής, η ανοχή είναι προϊόν ανώτερου πολιτιστικού επιπέδου. Και βεβαίως, ‘πολιτικά ορθή’. Το ίδιο βεβαίως, μπορεί να πει κανείς ότι οι ξυλιές σε ξένο π... δεν πονούν. Μέχρι του σημείου να γυρίσει η μπίλια της ρουλέτας και να κάτσει στον δικό σου αριθμό. Είναι ο νόμος των πιθανοτήτων. Δεν θα σπάνε πάντα το τζάμι του αυτοκινήτου του γείτονα. Δεν θα μπουκάρουν τα άγρια μεσάνυχτα πάντα στο σπίτι του γείτονα. Δεν θα κακοποιείται πάντα η γυναίκα, το κορίτσι ή η φιλενάδα του γείτονα. Τέλος, δεν θα σκοτώνεται πάντα για πενταροδεκάρες από τον μελαμψό Χασάν, ο γείτονας. Κάποτε θα έρθει και η δική σου σειρά να κλάψεις, να πονέσεις ή απλώς να πάψεις οριστικά να αισθάνεσαι ο,τιδήποτε.
Ο γνωστός σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος είναι αντιπροσωπευτική περίπτωση. Αριστερών καταβολών, αντιμετώπιζε πάντα με συμπάθεια τους απρόσκλητους, καταδικάζοντας a priori κάθε αντίθετη φωνή διαμαρτυρίας. Αυτό έως ότου πολύ πρόσφατα έπεσε κι ο ίδιος θύμα ληστρικής επιθέσεως. Τότε βίωσε όχι μόνο την ταπείνωση και την εξαθλίωση που τού επέβαλαν τέσσερις μελαμψοί κακοποιοί αλλά όπως και ο ίδιος δήλωσε, ένοιωσε την περιφρόνηση και το μίσος που έτρεφαν για την ταυτότητό του οι εισβολείς, διαφεύγοντας παρά τρίχα ταν θάνατο. Έκτοτε, επίσης φυσιολογικά, άλλαξε άρδην απόψεις. Αποδεκτό αλλά χρειάζεται κανείς να φθάσει στα έσχατα για να αντιληφθεί αυτονόητα πράγματα;
Η πραγματική κοινωνική συνείδηση, αυτή για την οποία τάχα κόπτονται τα κομμουνιστοειδή και κάθε λογής αριστεροειδή, είναι να συναισθάνεσαι πραγματικά, σα να συμβαίνει σε εσένα τον ίδιο και όχι σε κάποιον τρίτο οποιαδήποτε παραβατική ενέργεια που προσβάλλει την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια του διπλανού σου. Αυτή η απλή έννοια παλιότερα ήταν ξεκαθαρισμένη κι αυτονόητη. Στις μικρές κοινωνίες του χωριού, της κωμοπόλεως της επαρχίας, αλλά και στα παλαιότερα αστικά κέντρα, η μηδενική ανοχή στην παραβατικότητα ήταν συστατικό στοιχείο της κοσμοαντιλήψεως. Ψευτοανθρωπισμός, ψευτοκατανόηση και ψευτοέλεος δεν υπήρχαν. Νόμοι απλοί, ξεκάθαροι, κρυστάλλινοι, παγιωμένοι από την εμπειρία αιώνων. Το κύτταρο μιας κοινωνίας, που είναι το άτομο και η οικογένεια, έπρεπε να ζουν σε καθεστώς ασφάλειας για να μπορέσουν να προσφέρουν κατόπιν στην ανάπτυξη και την πρόοδο του ευρύτερου συνόλου, της κοινωνίας, του ζώντος δηλαδή οργανισμού της πατρίδας. Χωρίς την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια του ατόμου, δεν μπορεί να περιμένει μια κοινωνία προκοπή.
Βεβαίως, για να έχουμε φθάσει στο σημερινό χάος, όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας αλλά και σε κάθε γωνιά της χώρας, κάποιοι είναι υπεύθυνοι. Τους επιστρέφουμε την κασσέτα περί μισαλλοδοξίας, ξενοφοβίας και ρατσισμού που μηρυκάζουν ασταμάτητα και τούς στηλιτεύουμε για αρνησιπατρία, εθνοφοβία και ισοπεδωτισμό. Τα υποκριτικό τους σχόλιο δεν μπορούν να κρύψουν την ουσιαστική αδιαφορία τους για όλους αυτούς, από τους οποίους εκλέγονται και τους οποίους υποτίθεται ότι πρέπει να υπηρετούν.
«μας συγκλόνισε όλους...». Ποιος το δηλώνει άραγε; Ο κ. πρωθυπουργός, αφοσιωμένος πρεσβευτής της πολυπολιτισμικότητας και της παγκοσμιοποίησης. Ο κ. πρωθυπουργός που ως υπουργός Εξωτερικών το 2003 δέχθηκε το Δουβλίνο ΙΙ (Κανονισμός 343/2003), που υποχρεώνει την Ελλάδα να κρατά στο έδαφός της τους λαθρομετανάστες, χωρίς να μπορεί να τους προωθήσει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που αποτελούν και την επιδίωξή τους. Ο κ. πρωθυπουργός που ήδη από υπουργός Εξωτερικών ενίσχυε αφειδώς οικονομικά τις ΜΚΟ που πρωτοστατούσαν υπέρ της πολυπολιτισμικότητας. Ο κ. πρωθυπουργός, που μεσούσης της οικονομικής κρίσεως, καθιέρωσε τον Ν. 3838/2010, που παρέχει με γελοία κριτήρια την ελληνική ιθαγένεια σε κάθε απρόσκλητο, με την ελπίδα δημιουργίας ενός νέου αφοσιωμένου εκλογικού σώματος.
«. . .μας συγκλόνισε. . . ». Ρήμα βαρύγδουπο και θλιβερά επαναλαμβανόμενο από τα ίδια χείλη. Μόλις πριν λίγες ημέρες, το ίδιο πρόσωπο ήταν πάλι «συγκλονισμένο» για την επίθεση που πραγματοποιήθηκε από αντάρτες του ΡΚΚ εναντίον της αυτοκινητοπομττής των σωματοφυλάκων του Ταγίπ Ερντογάν, με συνέπεια τον θάνατο ενός εξ αυτών. Εκεί ίσως ήταν πιο ειλικρινής αφού επί ημερών του η χώρα έχει μεταβληθεί σε δορυφόρο της Τουρκίας εξ ου και ο οφειλόμενος σεβασμός στον σουλτάνο.
«μας συγκλόνισε... η έρευνα συνεχίζεται...», και ολοκλήρωσε στο άψε σβήσε και με αυτήν την υποχρέωση ως πρωθυπουργός.
Ο έτερος, υπουργός «Προστασίας του Πολίτη», προερχόμενος από την ανεκδιήγητη πια «γενιά του Πολυτεχνείου», ήταν λαλίστερος και άριστα εξοικειωμένος με την αγγλοσαξονική πολιτική ρητορεία του Τίποτα. Πρώτα το ποιητικό - συγκινησιακό στοιχείο: «...ενώνω την φωνή μσν...». Συμμετείχε λοιπόν κι αυτός στον πόνο που διαπέρασε ολόκληρη την κοινωνία. Όχι όμως με πηγαίο αγανάκτηση κι αργή, γατί έτσι εξάπτονται τα πάθη και αυτό δεν είναι πολιτικά ορθό. Απλώς... ένωσε... κι’ αυτός... την φωνή του... απαλά κι ανώδυνα. Και αφού παρέκαμψε το πρώτο εμπόδιο, συνέχισε με νουθεσίες και σχεδιασμό: «.. απαιτείται συνεργασία της Πολιτείας και της τοπικής αυτοδιοίκησης». Μισό λεπτό. Αν δεν κάνουμε λάθος η Πολιτεία έχει τους νόμους, την ισχύ (σώματα ασφαλείας) και τα δικαστήρια για την τήρηση της τάξης και την απονομή της δικαιοσύνης. Ένα σοβαρό κράτος αναλαμβάνει αυτό την αυτονόητη υποχρέωση τήρησης της τάξης και της ασφάλειας και δεν αναζητά ούτε δεκανίκια σε άσχετους φορείς ούτε υποκατάστατα. Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει εντελώς άλλο έργο από την επιβολή της τάξης και εξάλλου εκτός από μια ψευτοαστυνομία για τήρηση της κυκλοφορίας κι επιβολή κάποιων προστίμων, τι μπορεί να κάνει απέναντι στο οργανωμένο έγκλημα; Προφάσεις εν αμαρτίαις και το μπαλάκι πετά από τον ένα στον άλλο για αποφυγή ευθυνών και σύγχυση της κοινής γνώμης, τουτέστιν εξαπάτηση. Ωστόσο, στο ίδιο μοτίβο συνέχισε απτόητος:
«…είμαστε αποφασισμένοι (!)», - η πολιτεία με τον καθ’ ύλην εντεταλμένο εκπρόσωπό της επανακάμπτει τάχα δυναμικά - «...να ενθαρρύνουμε τον Δήμαρχο Αθηναίων και τους συναρμοδίους φορείς (πόσοι και ποιοι είναι επιτέλους οι υπεύθυνοι;) για την μεγαλύτερη ασφάλεια των Αθηναίων πολιτών». Κι έτσι ολοκλήρωσε κι αυτός το καθήκον του.
Αθάνατη γενιά του Πολυτεχνείου! Πόσο εντρύφησες όλα αυτά τα 38 χρόνια, στον αγγλοσαξωνικό τρόπο διοίκησης και χειραγώγησης των μαζών, απολαμβάνοντας τα προνόμια της εξουσίας... Εκεί που κάποτε έφτυνες, τώρα γλύφεις. Επίμονα και λαίμαργα. Το αρμόδιο υπουργείο, με χιλιάδες αστυνομικούς, χιλιάδες όπλα κάθε είδους, οχήματα, συσκευές και πάσης φύσεως μέσο παρακολούθησης, θα ενθαρρύνει ως ίδρυμα διανοουμένων τον δήμαρχο της πρωτεύουσας και τους κρατικοδίαιτους φορείς - βλέπε παχυλά αμειβόμενες ΜΚΟ - για δράσεις που θα εξασφαλίζουν την ασφάλεια των πολιτών. Η λοιδορία και ανατροπή της λογικής, στην χώρα που γέννησε την λογική; Το έργο δεν έχει τελειώσει και επιφυλάσσει πολλά επεισόδια ακόμη.
Η ανυπαρξία της πολιτείας γέννησε και την αυθόρμητη αντίδραση των πολιτών και την δικαιολογημένη αυτοάμυνα. Πανικός βέβαια στα ανώτερα κλιμάκια γιατί οι χλωροφορμισμένοι ψηφοφόροι άρχισαν να δείχνουν σημεία αποναρκώσεως. Μπροστά στο δυσάρεστο αυτό αναδυόμενο φαινόμενο, επιστρατεύθηκε η συνήθης προπαγάνδα και λάσπη των εγκαθέτων ΜΜΕ. Έτι περαιτέρω, για να καθησυχασθούν οι ταραγμένοι αφυπνιζόμενοι, για μια ακόμη φορά πραγματοποιήθηκε σύσκεψη υπό την αιγίδα του πρωθυπουργού για την αντιμετώπιση, δήθεν, της κατάστασης. Θα περίττευε κάθε σχόλιο, γιατί απλώς δεν προέκυψε τίποτε, ως συνήθως. Κάποιος φαιδρός συνέταξε ένα ευχολόγιο 7-8 σημείων για αναμόρφωση του ιστορικού κέντρου της πόλης μία αντιγραφή φτηνού κι ανέξοδου προεκλογικού προγράμματος που το έχουμε εξάλλου ξανακούσει τουλάχιστον δις στο παρελθόν κι η υπόθεση έληξε χαχόλοι ψηφοφόροι. Όπως και το φράγμα στον Έβρο που ανακοινώθηκε, ίσα-ίσα για να πείσει η παρούσα κυβέρνηση για την αποφασιστικότητά της και μετά φυσικά θάφτηκε. Η συνεχής εξαπάτηση με λογοδιάρροια κι εκθέσεις ιδεών με δήθεν τεχνοκρατικό ύφος, καλά κρατεί. Η ηθοποιία και το δήθεν ύφος περισυλλογής μπροστά στον φακό, έχει γίνει δευτέρα τους φύση.
Όμως, όσο τα αδικοχαμένα πτώματα θα συσσωρεύονται από τους λαθρομετανάστες, το φτηνιάρικο σκηνικό των κυβερνώντων δεν έχει ελπίδα επιβίωσης. Εξαπάτησαν και περιγέλασαν τον πολίτη. Τον έσπρωξαν στην γωνία και τον εξαθλίωσαν προσπαθώντας να τον ευνουχίσουν, καθιστώντας τον άβουλο ανθρωπάριο. Ξέχασαν όμως κάτι, που ούτε και στα ιδρύματα που εντρύφησαν τούς το δίδαξαν. Αιώνες αγώνων, ατέλειωτες γενιές πολεμιστών και ποταμοί αίματος για την εθνική επιβίωση, δεν θα απαλειφθούν από κάποιους ιδεοληπτικούς και αντιδραστικούς. Θα ήταν αντιιστορικό και συνάμα αντιφυσικό. Κάποιοι νόμοι της φύσης ενεργοποιούνται από μόνοι τους. Η διάδοσή τους μεταδίδεται από χέρι σε χέρι μέχρις ότου όλοι να αφυπνισθούν από τον προσωρινό λήθαργο. Κι αυτό, βεβαίως, είναι υποχρέωση εκάστου εξ ημών και όλων μαζί. Όπως πάντοτε στο παρελθόν.
Αριστείδης Στρατηγάκης από το περιοδικό ‘Δούρειος Ίππος’, τεύχος 7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου