Xριστιανοί και λιοντάρια

Άρθρο του "Εκόνομιστ" (πηγή: ppol.gr)

Ο πληθυσμός των χριστιανών αυξάνει αναλογικά σχεδόν με εκείνον της ανθρωπότητας, αλλά η αριθμητική υπεροχή των 2.2 δισεκατομμυρίων πιστών χριστιανών δεν αρκεί να τους εξασφαλίζεται την ασφάλειά τους. Αυτό εν μέρει συμβαίνει διότι οι κοιτίδες της πολυπληθέστερης θρησκείας μετατοπίζονται προς θερμότερες (υπό τη διπλή έννοια του όρου) περιοχές του κόσμου. Σύμφωνα με μια έκθεση που εξέδωσε η «πιου» (Piew) το Δεκέμβριο, μέσα σε ένα αιώνα το ποσοστό των χριστιανών στην υποσαχάρια Αφρική εκτοξεύθηκε από το 9% στο 63%. Εντωμεταξύ η δεξαμενή σκέψης διαπιστώνει πως το ποσοστό των χριστιανών μειώθηκε στην Ευρώπη και την Αμερική, αντίστοιχα από το 95% στο 76% και από το 96% στο 86%.

Αλλά η μετατόπιση από τον ήρεμο βορρά στον ταραγμένο νότο δεν προμηνύει ασυννέφιαστο μέλλον. Την περίοδο των Χριστουγέννων, στη Νιγηρία, πολυάριθμοι χριστιανοί έπεσαν θύματα βομβιστικών επιθέσεων. Στο Ιράν και το Πακιστάν, χριστιανοί αναμένουν την εκτέλεση της θανατικής του καταδίκης λόγω «αποστασίας» (εγκατάλειψης του Ισλάμ) ή βλασφημίας. Στην Ινδονησία, δεκάδες εκκλησίες δέχτηκαν επιθέσεις ή έκλεισαν. Τα δύο τρίτα των χριστιανών στο προπολεμικό Ιράκ αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Στην Αίγυπτο και τη Συρία, όπου τα κοσμικά δεσποτικά καθεστώτα κατοχύρωναν κάπως τη θέση των χριστιανών, η πολιτική αναταραχή και ο ζήλος των μουσουλμάνων απειλούν ιστορικούς χριστιανικούς πληθυσμούς, που ριζώνουν βαθιά στο χρόνο.

Οι μουσουλμάνοι δεν είναι οι μόνοι διώκτες του χριστιανισμού. Η χριστιανική πίστη καταδιώκεται σε τύποις κομμουνιστικές χώρες σαν την Κίνα ή το Βιετνάμ. Στην Ινδία, ομάδες φανατικών ινδουιστών θέλουν να τιμωρήσουν όσους προσηλυτίζουν τους συμπατριώτες τους στο χριστιανισμό. Στους Αγίους Τόπους, οι χριστιανοί βρίσκονται ανάμεσα στη Σκύλλα του ισραηλινού επεκτατισμού και της Χάρυβδης της προσπάθειας των ισλαμιστών να κυριαρχήσουν στην παλαιστινιακή πλευρά. Οι ακόλουθοι του Ιησού κινδυνεύουν να βρεθούν υπό εξαφάνιση στην ίδια τη γενέτειρά του.

Συγκρινόμενοι με τους θρησκευτικούς πολέμους που άλλοτε αιματοκύλισαν τη χριστιανοσύνη -ή άλλες σύγχρονες θρησκευτικές συγκρούσεις- το αίμα που χύθηκε σε αυτούς τους σύγχρονους διωγμούς δεν είναι πολύ. Αλλά η εκδήλωση βίας έχει πάντοτε τη σημασία της: ακόμα κι αν οι δυτικές χώρες δε θεωρούν πλέον το χριστιανισμό ως όχημα προώθησης των γεωπολιτικών συμφερόντων τους, δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε πως οι Αμερικάνοι ευαγγελικοί θα αδιαφορήσουν για το κλείσιμο των κατ' οίκον εκκλησιών στην Κίνα.

Αλλά οι δυτικοί ψηφοφόροι, ανεξαρτήτως των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, έχουν κι άλλους λόγους να ανησυχούν για τη μοίρα των χριστιανών: τα καθεστώτα και οι κοινωνίες που καταδιώκουν τους χριστιανούς έχουν επίσης την τάση να καταπιέζουν κάθε είδους μειονότητες. Οι σουνίτες μουσουλμάνοι που δαιμονοποιούν τους χριστιανούς, μισούν και τους σιίτες. Από τη στιγμή που σε μια σύγκρουση αναμειχθεί η θρησκεία, το πρόβλημα γίνεται πιο δυσεπίλυτο.

Απλά μην το πείτε σταυροφορία

Η θρησκευτική ελευθερία βρίσκεται στον πυρήνα των φιλελεύθερων αξιών. Ο νόμος επιτάσσει στην αμερικανική κυβέρνηση να προασπίζει την ανεξιθρησκία. Ακολουθώντας τα ιδεώδη της, η Αμερική ορθά ενδιαφέρεται για τους διωγμούς κατά των μουσουλμάνων κάθε μορφής, όπως και για τα δεινά των χριστιανών της Κίνας ή των Εβραίων και των πιστών μπαχάι του Ιράν. Και ορθά διαμαρτύρεται όταν υπάρχουν αλλόδοξοι που υφίστανται διώξεις σε χριστιανικές χώρες, σαν τη Λευκορωσία. Αλλά και τα υπόλοιπα, πιο κοσμικά δυτικά κράτη, πρέπει να κάνουν περισσότερα για να υπερασπιστούν την ανεξιθρησκία.

Ποιοι είναι όμως αυτοί που θεωρούν τη μισαλλοδοξία τμήμα της πίστης τους; Καμία θρησκεία δεν είναι αθώα: από το Δελχί ως την Ιερουσαλήμ, πολλοί από όσους διακινούν το μίσος θεωρούν εαυτόν άνθρωπο του Θεού. Αλλά υπάρχει ένα ειδικό πρόβλημα με το Ισλάμ. Ο ισλαμικός νόμος (αν και όχι το Κοράνιο) συχνά επιβάλλουν το θάνατο σε όσους εγκαταλείπουν το Ισλάμ.

Φυσικά, υπάρχουν αισιόδοξα σημεία αλλαγής. Με την ενθάρρυνση των Αμερικανών, η «ισλαμική διάσκεψη», που έχει 57 κράτη-μέλη, συγκατάνευσε να μετριάσει την προσπάθειά της να συμπεριλαμβάνεται η αποδοκιμασία της «βλασφημίας» σε μια σειρά αποφάσεων του ΟΗΕ. Επίσης κατήγγειλε τις βιαιότητες στη Νιγηρία. Αλλά μένει ακόμα να γίνουν πολλά έως ότου οι μουσουλμάνοι ηγέτες αποδεχθούν αυτές τις αλλαγές ως αναπόσπαστο τμήμα της νομιμότητας και των δικαιωμάτων των πολιτών. Στο σημείο αυτό, η δύση δεν πρέπει να υπαναχωρήσει. Αλλιώς όλοι οι θρησκευόμενοι, χριστιανοί ή μη, θα συνεχίσουν να βρίσκονται σε κίνδυνο.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή