Leonidas Polk : Η ηρωικός Λεωνίδας του Νότου ήταν επίσκοπος

Ο Leonidas Polk (Λεωνίδας Πολκ) είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά πρόσωπα του Αμερικάνικου «Εμφυλίου Πολέμου». Επίσκοπος της Επισκοπικής Εκκλησίας και στρατηγός του στρατού της Συνομοσπονδίας, η ζωή του Polk μοιράστηκε ανάμεσα σε αυτά τα δύο με μία μοναδική ιστορική σύνθεση. 

Ο Polk ήταν ένας άνθρωπος με βαθιές θρησκευτικές πεποιθήσεις αλλά ήταν εξίσου αφιερωμένος στον ιερό σκοπό (‘cause’) της Συνομοσπονδίας. Βάφτιζε στρατιώτες την παραμονή των αιματηρών μαχών, τελούσε τελετές, ακόμη και γάμους αξιωματικών, και την ίδια ώρα οδηγούσε τους στρατιώτες του στη μάχη.

Απόγονος Σκωτσέζων και Ιρλανδέζων πιονέρων και γιος αξιωματικού του Πολέμου Ανεξαρτησίας της Αμερικής, ο Λεωνίδας Polk γεννήθηκε στο Raleigh της Βόρειας Καρολίνας το 1806. Ο παππούς του είχε ιδρύσει το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας και ο ξάδερφός του, James, έμελλε να γίνει πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών (James K. Polk, πρόεδρος των ΗΠΑ από 14 Οκτωβρίου 1839 έως 15 Οκτωβρίου 1841). Στην εφηβεία του, ο Λεωνίδας γράφτηκε στην φημισμένη Στρατιωτική Ακαδημία του West Point και αποφοίτησε (8^ος από τους 38) ως ανθυπολοχαγός ιππικού το 1827.

Ως δόκιμος, ο Polk σε μεγάλο βαθμό επηρεάστηκε από τον Επισκοπιανό ιερέα που τον βάφτισε και στη συνέχεια, τον έπεισε να γίνει ιερέας. Ο νεαρός υπολοχαγός παραιτήθηκε από τον στρατό και γράφτηκε στο Θεολογική Σχολή της Βιρτζίνια και χειροτονήθηκε το 1831. Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1830, είχε παντρευτεί την Frances Devereux από τη Βόρεια Καρολίνα.

Ο Αιδεσιμότατος κ. Polk υπηρέτησε εκκλησίες στη Βιρτζίνια και το Τενεσί, πριν διοριστεί Ιεραπόστολος Επίσκοπος της Νοτιοανατολικής Αμερικής το 1838. Τρία χρόνια αργότερα, έγινε ο πρώτος Επισκοπικός επίσκοπος της Λουιζιάνα. Κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο δεκαετιών, ο Polk ίδρυσε εκκλησίες στο Thibodaux, το Napoleonville, το Plaquemine, το Donaldsonville, την Opelousas, και αλλού σε όλη την πολιτεία. Κατά τη διάρκεια της επισκοπής του στη Νέα Ορλεάνη ο ίδιος χειροτόνησε δεκαέξι διακόνους και δεκαεννέα ιερείς. Και ο αριθμός των εκκλησιών αυξήθηκε από 3 σε 33.

Ο επίσκοπος Polk οδήγησε την προσπάθεια για τη δημιουργία του Πανεπιστημίου του Νότου στο Sewanee του Τενεσί και έβαλε το θεμέλιο λίθο εκεί το 1860. Έβλεπε την επισκοπική σχολή σαν "ένα σπίτι για όλες τις τέχνες και τις επιστήμες και την κουλτούρα της λογοτεχνίας στις νότιες πολιτείες."

Ο Πολκ όπως και οι περισσότεροι νότιοι, φοβόταν ότι η εκλογή του Αβραάμ Λίνκολν στην προεδρία το 1860 αντιπροσώπευε μια νέα εποχή επιθέσεων των Ομοσπονδιακών στα δικαιώματα των πολιτειών του Νότου. Όταν η Λουιζιάνα αποσχίστηκε από την Ένωση τον Ιανουάριο του 1861, ο Polk έβαλε στην άκρη τα ράσα του και πήρε το σπαθί για να υπερασπιστεί την πολιτεία του.  

Το 1862 ο Πρόεδρος των Συνομόσπονδων Πολιτειών Αμερικής, Jefferson Davis, τον διόρισε ως στρατηγό στο νέο στρατό των Νοτίων και έγινε ο δεύτερος αρχαιότερος στρατηγός από εκείνη την τάξη κατά τη διάρκεια του πολέμου, πίσω από τον James Longstreet. 

Λίγο αργότερα, ο Polk νίκησε τα στρατεύματα των Βορείων υπό την αρχηγία του στρατηγού Grant στο Belmont του Μιζούρι. Σύντομα έγινε διοικητής σώματος στη θρυλική Στρατιά του Τενεσί (μια από τις μεγαλύτερες στρατιές των νοτίων, η άλλη ήταν η στρατιά της Βόρειας Βιρτζίνιας υπό την διοίκηση του στρατηγού Robert E. Lee) και πολέμησε σε δεκάδες μεγάλες και μικρές μάχες.

Χωρίς ποτέ να ξεχάσει τα χριστιανικά του καθήκοντά και τις απαιτήσεις της πίστης του, (η σημαία του στρατού του Πολκ είχε τον σταυρό) ο «Μαχόμενος Επίσκοπος» ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για την μεγάλη πνευματική αναγέννηση που σάρωσε τις στρατιωτικές δυνάμεις του Νότου.

Την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1864, ο στρατηγός Polk βοήθησε στην άμυνα της Ατλάντα από τις βάρβαρες επιδρομές των Γιάνκηδων υπό τον William T. Sherman. Σκοτώθηκε στις 14 Ιουνίου, στο Mountain Pine, από πυρά πυροβολικού της Ένωσης, σύμφωνα με την μαρτυρία του στρατιώτη Sam Watkins από το 1^ο Σύνταγμα Πεζικού του Tennessee.

Ο χαμός του επηρέασε το ηθικό των στρατιωτών, καθώς ο Πολκ ήταν από τους πιο αγαπητούς στρατηγούς του Νότου και αντιπροσώπευε το άυλο, πνευματικό στοιχείο του συνομοσπονδιακού στρατού. «Εκατοντάδες στρατιώτες της Συνομοσπονδίας έκλαιγαν όταν άκουσαν για το θάνατο του επισκόπου» αναφέρει ο Watkins.

«Η πένα μου δεν μπορεί να περιγράψει το πόσο τον αγαπούσε ο κάθε στρατιώτης. Η απώλειά του μόνο με αυτή του Stonewall Jackson, μπορεί να συγκριθεί. Όταν τον είδα νεκρό, ένιωσα ότι είχα χάσει ένα φίλο που αγαπούσα και σεβόμουν και ότι ο Νότος είχε χάσει έναν από τους καλύτερους και μεγαλύτερους στρατηγούς του» - Sam Watkins, “Co. Aytch: A Confederate Memoir of the Civil War”.

Ο στρατηγός Sherman, που αντιπαθούσε τους Νότιους και δεν είχε σε καμία εκτίμηση τους κληρικούς, έγραψε στον στρατηγό Henry Wager Halleck : "σκοτώσαμε τον επίσκοπο Polk χθες και είχαμε μεγάλη πρόοδο σήμερα..."

Υπήρχε η φήμη ότι ο στρατιώτης των Βορείων που σκότωσε τον Πολκ αμέσως μετά αυτοκτόνησε.

Ο Λεωνίδας Πολκ της Λουιζιάνα θα μείνει στην ιστορία ως ένας άνθρωπος που «στον άμβωνα και στο πεδίο μάχης, έζησε με την παράδοση μιας οικογένειας που προσφέρθηκε ξανά και ξανά πάνω στο θυσιαστήριο της ελευθερίας. Η ιδεολογία του έλεγε ότι ένας άνθρωπος θα πρέπει να αγωνιστεί για αυτό που πίστευε ... ήταν μια πίστη μάχης».

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ