Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

Τα Γκουλάγκ του Στάλιν και οι αριστεροί απολογητές τους στη Βρετανία



ΚΟ: Διαβάστε με προσοχή το άρθρο. Η απίστευτη υποκρισία των αριστερών σε μια ακόμη πανηγυρική εμφάνιση. Αυτοί που οδύρονται νύχτα μέρα για τις θηριωδίες των Ναζί, επικροτούν την φυλάκιση όσων αρνούνται τα εγκλήματα του Ναζισμού - Φασισμού και ζητούν την καταδίκη της «φασιστικής βίας», όταν στέκονται μπροστά στις σταλινικές κομμουνιστικές θηριωδίες, είτε σιωπούν εκκωφαντικά, είτε (συνήθως) ξεδιάντροπα τις επικροτούν. Και φυσικά όλοι αυτοί ούτε δαιμονοποιούνται από media και «συνταγματικά τόξα», ούτε αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο φυλάκισης για την υποστήριξή τους σε εγκληματικά και τυραννικά καθεστώτα. Για μια ακόμη φορά οι αριστεροί «ευαίσθητοι» «δημοκράτες» είναι πρόθυμοι να καταδικάσουν τη βία και το έγκλημα, μόνο όμως εάν αυτά δεν προέρχονται από τους κομμουνιστές οραματιστές ενός «καλύτερου κόσμου», για την επίτευξη του οποίου εκατομμύρια άνθρωποι βρήκαν τραγικό θάνατο. Λεπτομέρεια: Οι δύο γνωστοί Βρετανοί Αριστεροί τους οποίους μέμφεται το άρθρο, ότι δεν ενοχλήθηκαν από τα γκουλάγκ και τις δολοφονίες εκατομμυρίων ανθρώπων που βρέθηκαν κάτω από τον κομμουνισμό, είναι εβραϊκής καταγωγής. 

Michael Buurleigh (Daily Mail) / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Το «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ», του Ρώσου συγγραφέα Αλεξάντερ Σολζενίτσιν, είναι ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του 20ου αιώνα.

Ξεκινά από την περιγραφή των διαβόητων στρατοπέδων φυλακών Kolyma στην έσχατη βόρειο - ανατολική γωνιά της Σιβηρίας.

Τα στρατόπεδα ήταν τα χειρότερα σοβιετικά γκουλάγκ, όπου οι θερμοκρασίες πέφτουν στο - 50 – πιο ψυχρή και από το Βόρειο Πόλο!

Η περιοχή Kolyma είχε επιλεγεί λόγω των ορυχείων χρυσού της και οι κομμουνιστές ηγέτες ανάγκασαν τους σκελετωμένους και ρακένδυτους κρατούμενους να παράγουν 80.000 κιλά καθαρό χρυσάφι.

Αυτό ήταν ο στυλοβάτης της οικονομίας του Στάλιν. Σχεδόν κάθε κιλό κοστίζει μια ανθρώπινη ζωή.

Τα στρατόπεδα, που χτίστηκαν στα τέλη του 1940 από τους τροφίμους τους, συχνά στη μέση του πουθενά, ήταν περιτριγυρισμένα με συρματοπλέγματα και σκοπιές.

Με το δεδομένο ότι τους κρατούμενους τους πυροβολούσαν προσέχοντας τα πόδια τους να είναι στραμμένα προς την περίφραξη, οι φύλακες μπορούσαν να ισχυριστούν ότι ο θάνατός τους οφειλόταν σε μια προσπάθεια διαφυγής.
Αυτά τα γκουλάγκ αντιπροσώπευαν όλο το σοβιετικό σύστημα καταναγκαστικής εργασίας - ένα καθεστώς που έφτασε στη θανατηφόρα αιχμή του κάτω από τη δεσποτική εξουσία του Στάλιν με εκατομμύρια ανδρών και γυναικών να μεταφέρονται στη Σιβηρία και σε άλλα φυλάκια της Ερυθρής αυτοκρατορίας.

Αυτά τα φρικιαστικά στρατόπεδα - υπήρχαν πάνω από 2.000 συνολικά - είχαν έναν κοινό οικονομικό και ηθικό σκοπό, του οποίου η επικρατούσα φιλοσοφία ήταν : «Πρέπει να συνθλίψουμε ένα κρατούμενο εντός των τριών πρώτων μηνών. Μετά από αυτό, δεν τον χρειαζόμαστε πια».

Αυτή η σκοτεινή αυτοκρατορία υπήρχε από το 1929 έως το 1960, περίοδος κατά την οποία φυλακίστηκαν 14 εκατομμύρια άνθρωποι.

Εκεί οδηγούνταν πολιτικοί κρατούμενοι (όπως ο ίδιος ο Σολζενίτσιν -φώτο-, ο οποίος φυλακίστηκε για υποτιθέμενη «αντι - σοβιετική προπαγάνδα»), εγκληματίες, και διάφοροι παραβατικοί που παραβίαζαν τους νόμους του σοβιετικού αστυνομικού κράτους.

Η βραβευμένη Αμερικάνα ιστορικός Anne Applebaum εκτιμά ότι τουλάχιστον 2.750.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στα γκουλάγκ.

Τα στρατόπεδα ήταν μόνο μια πτυχή ενός τυραννικού σοσιαλιστικού συστήματος που, από την αρχή της Ρωσικής Επανάστασης του 1917, υπό τον Λένιν, στηρίχθηκε στην ακραία βία για να «καθαριστεί» η σοβιετική κοινωνία από τους «ταξικούς εχθρούς» της.

Περίπου 14 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε την επανάσταση, πέντε εκατομμύρια από αυτούς σε ένα λιμό που προκλήθηκε από την παράφρονα οικονομική πολιτική της κυβέρνηση των Μπολσεβίκων.

Μια σκόπιμη πείνα, που είχε σκοπό να εξαναγκάσει τους αγρότες στα κολχόζ, οδήγησε σε επτά εκατομμύρια θανάτους μεταξύ του 1928 και του 1932.

Οι ιστορικοί έχουν συγκρίνει τις συνθήκες σε ορισμένα στρατόπεδα με εκείνες που συνάντησαν τα συμμαχικά στρατεύματα στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέλσεν με τους πεινασμένους ανθρώπους που ήταν ξαπλωμένοι  στο έδαφος περιμένοντας να πεθάνουν. Πολλοί από τους επιζώντες κατέφυγαν στον κανιβαλισμό.

Κι όμως ένα τέτοιο σύστημα - του οποίου στόχος ήταν η «κοινωνική δικαιοσύνη» - βρήκε απολογητές σε έναν αριθμό ‘δυτικών’ που αρνιόντουσαν εκείνο που τόσοι άλλοι είχαν δει από πρώτο χέρι.

Πολλοί από αυτούς ήταν Βρετανοί ακαδημαϊκοί, διανοούμενοι και δημοσιογράφοι. Μεταξύ αυτών ήταν οι ιδρυτές του London School of Economics, Sidney και Beatrice Webb.

Αυτοί δήλωσαν για την πείνα τρομοκρατίας του Στάλιν : «Ισχυρή πρέπει να ήταν η πίστη και αποφασιστική η βούληση των ανδρών οι οποίοι, προς το συμφέρον αυτού που σε αυτούς φαινόταν το δημόσιο συμφέρον, θα μπορούσαν να πάρουν μια τόσο βαρυσήμαντη απόφαση».

Όταν ο Στάλιν αποφάσισε να «καθαρίσει» ολόκληρη μερίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος στα μέσα της δεκαετίας του 1930 - με αποτέλεσμα 600.000 περίπου άνθρωποι να βασανιστούν και να εκτελεστούν – οι δυτικοί απολογητές του παρουσίασαν ως άλλοθι για τις ενέργειες του ότι αυτές είχαν ως κίνητρο την ζήλια του, την παράνοια, το μίσος και την έχθρα.

Το γεγονός ότι η εκδίκηση επεκτάθηκε και στις οικογένειες και τα παιδιά των θυμάτων της Σοβιετικών σφαγέων και ότι καταστράφηκαν οι ζωές άλλων, από γενιά σε γενιά, δεν ήταν εμπόδιο στο να στρώσουν ένα ρόδινο επικάλυμμα στις μαζικές δολοφονίες.

Το μοντέλο φυλακών του Στάλιν δεν ενόχλησε μερικούς δυτικούς, όπως τον καθηγητή Harold Laski, τον μέντορα του Ralph Miliband (πατέρα του ηγέτη των Εργατικών Εντ Μίλιμπαντ) στο London School of Economics (LSE) και πρόεδρο του Εργατικού Κόμματος .

Ο Laski (φώτο), ο οποίος δεν φαίνεται να συγκλονίστηκε από κρατούμενους που τους έσπαζαν τα δόντια με σιδερένιες ράβδους, ανέφερε : «Βασικά, δεν είχα παρατηρήσει μεγάλη διαφορά μεταξύ του γενικού χαρακτήρα μιας δίκης στη Ρωσία με αυτή σε αυτή τη χώρα».

Αυτό το πρότυπο της απενοχοποίησης της ακραίας βαρβαρότητας - με την δικαιολογία ότι πραγματοποιήθηκε στο όνομα της «κοινωνικής δικαιοσύνης» - επεκτάθηκε στο να  δικαιολογηθεί το διαβόητο ναζιστικό - Σοβιετικό Σύμφωνο το 1939, το οποίο οδήγησε στην κοινή εισβολή (Γερμανών – Σοβιετικών) στην Πολωνία, την κατοχή των χωρών της Βαλτικής από τη Ρωσία και την σοβιετική εισβολή στη Φινλανδία.

Μεταξύ των δυτικών σοσιαλιστών που συμπαθούσαν τους Σοβιετικούς ήταν ο φίλος Ralph Miliband, ο μαρξιστής ιστορικός Eric Hobsbawm (φώτο), ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ο πραγματικός εχθρός ήταν ο καπιταλισμός και όχι οι δύο εγκληματίες στο Βερολίνο και τη Μόσχα.

Φυσικά, κάθε επαναστατική οργάνωση χρειάζεται το φύλλο συκής της με καλοπροαίρετους ακαδημαϊκούς - και έτσι ούτε και εδώ έλειψαν τέτοιοι απολογητές. Αυτοί ήταν το είδος των ανθρώπων, τους οποίους ο Λένιν είχε νωρίτερα ονομάσει «χρήσιμοι ηλίθιοι».

Η ειρωνεία είναι ότι αυτές οι δυτικοί διανοούμενοι της Αριστεράς ήταν οι ίδιοι οι άνθρωποι που θα έπρεπε να είναι πιο καχύποπτοι της στυγνής εξουσίας .

Αλλά, στην πραγματικότητα, τις περισσότερες φορές όταν δεν λάτρευαν τον Στάλιν – αποδείκνυαν μια συγκλονιστική αφέλεια, ή, ακόμη χειρότερα, έναν τρομακτικό αμοραλισμό*  ίδιο με αυτόν του Στάλιν .

Πράγματι, ο Hobsbawm παρέμεινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, και όταν τα σοβιετικά τανκς έσπερναν τον θάνατο στην Ουγγαρία το 1956.

Έδινε ακόμα διαλέξεις για τα μαρξιστικά πιστεύω του στους φοιτητές και έγραφε βιβλία σε μια εποχή που τα σοβιετικά τανκς εισέβαλαν στην Τσεχοσλοβακία το 1968, και κατά τη διάρκεια της περιόδου κατά την οποία χιλιάδες αντιφρονούντες φυλακίστηκαν ή εκτελέστηκαν από εκτελεστικά αποσπάσματα .

Άλλοι φυλακίστηκαν σε ψυχιατρεία για πολιτικούς λόγους - αν και ήταν απολύτως υγιείς.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, οι άνθρωποι που ζούσαν κάτω από τα κομμουνιστικά καθεστώτα προσπαθούσαν σκληρά για να βρουν τροφή, ενώ η ελίτ των μελών του κόμματος είχε την αποκλειστική χρήση πολυτελών καταστημάτων.

Ένστολοι Σοβιετικοί πήγαιναν στο μπροστινό μέρος κάθε ουράς - όπως εγώ ο ίδιος έγινα μάρτυρας στις ανατολικογερμανικές τράπεζες στα τέλη της δεκαετίας του 1970.

Παντού, επίσης, η ελευθερία του Τύπου είχε εξαλειφθεί υπέρ των κρατικών εφημερίδων, του κρατικού ραδιοφώνου και της κρατικής τηλεόρασης, τα οποία έπλεκαν το εγκώμιο της κομμουνιστικής ηγεσίας και των «ηρωικών» οδηγών τρακτέρ.

Η θρησκεία αφανίστηκε με λύσσα, ιερείς και μοναχές δολοφονήθηκαν, για να ανοίξει ο δρόμος για τη νέα σοσιαλιστική θρησκεία.

Οι πολίτες ήταν τόσο φοβισμένοι μήπως τους ακούσει η μυστική αστυνομία και έλεγαν ότι δεν μπορούσαν να εμπιστευτούν ακόμα και τους στενούς τους φίλους στα διαμερίσματά τους.

Εν τω μεταξύ, για τα μυαλά της κουλτουριάρικης συνοικίας του Hampstead, τέτοιες τραγωδίες που επηρέαζαν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων δεν ήταν τίποτα περισσότερο από απλές αφορμές συζητήσεων, όπου μπορούσαν άνετα να κοροϊδεύουν, σαν μερικοί αυτούς να ανέβηκαν στα ρουριτανικά** ύψη του βρετανικού κατεστημένου.

Την ώρα που οι αριστεροί όπως ο Laski, ο Hobsbawm και ο Miliband ειδικεύονταν στο να βαττολογούν, άνθρωποι στα στρατόπεδα της Σιβηρίας αναγκάζονταν να δουλέψουν εξοντωτικά υπό την απειλή ενός όπλου και προσπαθούσαν να αποφύγουν να πεθάνουν από την πείνα. (Αν και πρέπει να τονιστεί ότι ο Ralph Miliband δεν συμφώνησε ποτέ με τον Hobsbawm με την άρνηση του τελευταίου να καταδικάσει τους 30 εκατομμύρια νεκρούς του σταλινισμού, ή τη σοβιετική εισβολή στην Ουγγαρία).
Από την πλευρά του, ο Hobsbawm παρέμεινε ένας εντελώς απολογητικός υποστηρικτής του σταλινισμού μέχρι την ημέρα που πέθανε.

Υποστήριξε ότι, παρά τα εκατομμύρια των δολοφονιών τις οποίες έφερε, η Ρωσική Επανάσταση του 1917 ήταν μια μεγάλη υπόθεση στην οποία είχε δίκιο να μένει πιστός.

Το 1994, όταν ρωτήθηκε αν το «ακτινοβόλο αύριο» είχε πράγματι δημιουργηθεί στη Σοβιετική Ένωση, οι θάνατοι των 15 ή 20 εκατομμυρίων ανθρώπων θα ήταν δικαιολογημένοι, ο Hobsbawm απάντησε : «Ναι».

Κι όμως αυτός ο άνθρωπος εξακολουθεί να εξυμνείται στους κύκλους των Νέων Εργατικών.

Μάλιστα, είχε μπει πρώτος στη λίστα των τιμωμένων προσώπων του Τόνι Μπλερ την Πρωτοχρονιά του 1998.

Και όταν πέθανε το περασμένο έτος, ο Εντ Μίλιμπαντ προέβη σε μια δήλωση πένθους λέγοντας για τον Hobsbawm ότι ήταν «ένας άνθρωπος παθιασμένος με την πολιτική του και ένας μεγάλος φίλος της οικογένειάς μου».

Ενώ ο Εντ Μίλιμπαντ θεωρεί ότι η εφημερίδα Mail έθιξε τοπροφίλ του πατέρα του, θα πρέπει σίγουρα να συνειδητοποιήσει ότι πολλοί άνθρωποι στη Βρετανία δεν θεωρούν ότι αυτό που συνέβη σε εκατομμύρια ανθρώπους που βρέθηκαν κάτω από την μπότα του κομμουνισμού ήταν ένα παιχνίδι σε κάποια αίθουσα του Hampstead - και ότι αισθάνονται τόσο έντονα γι’ αυτό, όπως ορθώς κάνει για το Ολοκαύτωμα η οικογένεια του Μίλιμπαντ.

Σχ. ΚΟ:
Ο Έρικ Τζον Έρνεστ Χομπσμπάουμ, (1917 - 2012) ήταν Βρετανός Μαρξιστής ιστορικός, διανοούμενος, συγγραφέας και επίτιμος διδάκτωρ πολλών πανεπιστημίων σε αρκετές χώρες. Ο Χομπσμπάουμ ήταν εβραϊκής καταγωγής. Πατέρας του ήταν ο Leopold Percy Hobsbaum Εβραιοπολωνικής καταγωγής και η μητέρα του η Nelly Hobsbaum (Grün), Εβραιοαυστριακής καταγωγής.

Ο Harold Joseph Laski (1893 - 1950) ήταν Βρετανός πολιτικός θεωρητικός, οικονομολόγος, συγγραφέας και ομιλητής. Ήταν ενεργός στην πολιτική και υπηρέτησε ως πρόεδρος του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας κατά τη διάρκεια του 1945-1946, και ήταν καθηγητής στο London School of Economics 1926-1950. Ο Laski ήταν εβραϊκής καταγωγής.

* Αμοραλιστής είναι ο ανήθικος, αυτός δηλαδή που απορρίπτει και δεν αναγνωρίζει τις ηθικές αξίες, ενώ επίσης μετά από μία παράνομη πράξη, δεν αισθάνεται τύψεις.

** Η Ρουριτανία είναι μια φανταστική χώρα, κάπου στη νοτιο-ανατολική Ευρώπη, για την οποία έγραφε στα βιβλία του (γνωστά ως "The Ruritanian novels") ο Άγγλος συγγραφέας Sir Anthony Hope Hawkins (1863 - 1933), που υπέγραφε με το ψευδώνυμο Anthony Hope. Γνωστότερο και πιο πετυχημένο βιβλίο του ήταν το "Ο αιχμάλωτος της Ζέντα" (1894).

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο Ερικ Χοτζμπαουμ γεννήθηκε στην Αίγυπτο, όπου είχαν καταφύγει οι γονείς του. Μετά την δολοφονία του τσάρου Αλεξάνδρου Β΄ από μέλη του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος η ζωή για τους Εβραίους έγινε δύσκολη , ακολούθησε ένα κύμα φυγής προς τη Δύση.Ένα μεγάλο ρεύμα φυγάδων κατευθύνθηκε προς Ν.Αφρική. Μερικές οικογένεις τροχοπέδησαν στην Β.Αφρική εντασσόμενες στις ισραηλιτικές παροικίες της περιοχής, οι οποίες αποτελούνταν από σεφαραδίτες αλλά και μιζραχί Εβραίους, όπως οι εξιουδαϊσμένοι Βέρβεροι της Τυνησίας και Λιβύης.
Ο Χότζμπαουμ επέστρεψε στην Αυστρία και στην κεντρική Ευρώπη , όπου ήδη τα εβραιογενή μερξιστικά κινήματα ήσαν πολύ δυνατά και επιχειρούσαν να καταλάβουν ακόμη και δια της βίας την εξουσία.
Κατέφυγε στην Αγγλία, η οποία λογω της επιρροής των Ρόθσιλντ και άλλων Εβραίων κεφαλαιούχων είχε καταστεί ασφαλής τόπος για εγκασταση και υπονομευτική πολιτική δράση των μαρξιστών Εβραίων.
Ο Χότζομπάουμ έγινε μέλος του ΚΚ Αγγλίας από το οποίο απεχώρησε κατά την δεκαετία του ΄80 διαμαρτυρόμενος για την παρεμπόδιση της μεταναστεύσεως των Εβραίων της Σοβιετικής Ενώσεως προς τα δυτικά κράτη.

konion είπε...

Ἐδῶ βλέπουμε ὅτι θυσιάζεται μερίδα τοῦ κοπαδιοῦ γιὰ νὰ σωθῆ τὸ κοπάδι, ἐνδεχομένως χωρὶς νὰ εἶναι ἀπαραίτητο. Τί ἐννοῶ:
Εἴτε τὸ θέλουμε εἴτε ὄχι, ἡ Ρωσσία ἐνίκησε τὰ στρατεύματα τῶν γερμανῶν στὸν Β' Π.Π., φαντασθεῖτε νὰ εἶχε χάσει τὸν πόλεμο. Οἱ κομμουνισταὶ παρ' ὅλα τὰ ἐγκλήματα ποὺ ἔκαναν ἐκβιομηχάνισαν τὴν Ρωσσία καὶ τὴν ἔσωσαν τελικῶς ἀπὸ τὴν γερμανικὴ λαίλαπα.
Αὐτὰ ποὺ λέγω ἴσως δὲν ἀρέσουν σὲ μερικούς, διότι δὲν βασίζομαι στὶς συνήθεις «ἠθικὲς ἀξίες», ἀλλὰ βάζω μέσα καὶ τὴν ἰσχὺ ὁποιασδήποτε μορφῆς, διότι ἔγινε καὶ μία βίαιη ἐκβιομηχάνισις, ἐχρειάζονταν χρήματα καὶ κάποιοι μὲ διάφορα προσχήματα ἐπλήρωσαν τὴν νύφη.
Ἐὰν παρατηρήσουμε προσεκτικῶς καὶ μετὰ τὸ τέλος τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου, δὲν σταμάτησαν οἱ φόνοι καὶ διώξεις προσώπων στὴν Ρωσσία.
Δεῖτε τί ἔχουν κάνει καὶ μηχανευθῆ οἱ διάφορες ὑπερδυνάμεις στὴν ἱστορία, προκειμένου νὰ διατηροῦνται ὡς ὑπερδυνάμεις. Γιὰ νὰ γίνη μία χώρα μεγάλη δύναμις πολὺ φοβᾶμαι ὅτι τὸ αἷμα θὰ ρεύση σὰν νερό. Γιὰ ἐμένα τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι σὲ κάποιες ἄλλες ὑπερδυνάμεις τὸ τίμημα τὸ πλήρωσαν ὄχι οἱ πολίτες των ἀλλὰ οἱ πολίτες τῶν γύρω κρατῶν των καὶ αὐτὸ κάνει τὴν διαφορά.
Τώρα τὸ πῶς θὰ κρίνουμε τὴν κομμουνιστικὴ ἰδεολογία, σίγουρα θὰ τὴν κρίνουμε σαφῶς ἀπὸ τὸ ἐὰν εἶναι ἐφαρμόσιμη, καθῶς καὶ ἐκ τοῦ πόσο ἀποτελεσματικὴ εἶναι σὲ σχέσι μὲ ἀλλες θεωρίες γιὰ τὴν ἐπίτευξι συγκεκριμένου ἀποτελέσματος. Δηλαδή, π.χ. χωρὶς κομμουνισμὸ θὰ ἐπετύγχανε ἡ Ρωσσία αὐτὴν τὴν μεγάλη νίκη στὸν Β΄Π.Π. ἢ θὰ ἔπαυαν νὰ ὑπάρχουν ὡς ἔθνος;

Ανώνυμος είπε...

Πρωτόγονη δικτατορία!

Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι στις σύγχρονες, θριαμβεύσασες επί του κομμουνισμού,"δημοκρατίες" η ανθρώπινη ζωή είναι σεβαστή γιατί όλα τα προβατάκια είναι χρήσιμα και υποτάσσονται με την θέλησή τους. Δεν χρειάζονται μαζικές σφαγές, ούτε γκούλαγκ. Τότε ένοιωθες στο πετσί σου τον εχθρό και ήξερες ποιός ήταν. Σήμερα εντελώς...δημοκρατικά ψηφίζεις τον βιαστή σου ως σωτήρα σου. Γκρινιάζεις αλλά δεν σηκώνεις το κεφάλι γιατί είσαι...πολιτισμένος και νομοταγής καταναλωτής μέσα σε μια...ευνομούμενη κοινωνία.

Στην ΕΣΣΔ είχες τουλάχιστον σπίτι, δουλειά, φαϊ και μόρφωση. Χαμστεράκι φυλακισμένο αλλά αραχτό. Εδώ νομίζεις ότι είσαι ελεύθερο χαμστεράκι επειδή τρέχεις ατέρμονα στο χαζό βαρελάκι του καταναλωτισμού.

Στην δημοκρατική Ελλάδα πληρώνεις ενοίκιο στο κράτος για το δικό σου σπίτι κι ας είσαι άνεργος κι άμα λάχει και δεν μπορείς να πληρώνεις τους...δίκαιους φόρους σου το κράτος μεριμνά νομοθετικώς ώστε να μπορείς να ανταλλάσεις το σπίτι σου στην πλήρη αξία του για ότι ψίχουλα -μπροστά στην αξία του-χρωστάς στην εφορία.
Εξελιγμένα πράματα.

Πως έλεγε η Νέα Δημοκρατία όταν "ερχόταν" ο Ανδρέας..."οι κομμουνιστές θα σας πάρουν τα σπίτια". Να γελάς ή να κλαις;

Στις σύγχρονες "δημοκρατίες" δεν καις εκκλησίες ούτε σκοτώνεις παπάδες. Υπάρχουν "πολιτισμένοι" τρόποι να τις απαξιώσεις ώστε να μην έχουν κύρος στο λαό και το ποιμνίο τους να λιγοστεύει.

Αναδεικνύεις τα "θετικά" του εφηρμοσμένου κομμουνισμού και καλά κάνεις. Όμως πρόκειται περί απολιθωμένου πτώματος. Ούτε καν κλωνοποίηση δεν επιδέχεται.

Τι μανία σε έχει πιάσει και "σκάβεις τάφους" συστηματικά;
Καλή η ιστορία και η γνώση της αλλά τόσο κόλλημα πια;!

Τάσος

SkyWatcher είπε...

Χαμστεράκια φυλακισμένα αλλά αραχτά υπήρχαν και επί δικτατορίας, αλλά σήμερα είσαι "τέρας" αν δεν την καταριέσαι. Την ίδια ώρα μπορεί ένα "νόμιμο", "σεβαστό", "καθωσπρέπει" και σίγουρα "δημοκρατικό" κόμμα όπως το κουκουέ να υπερασπίζεται τον σταλινσιμό! Ή μήπως δεν είδες την τηλεφωνική "παρέμβαση" του Γκιόκα που πετάχτηκε σαν να τον τσίμπησε σερσέγκι όταν του έθιξαν τον σταλινισμό;* (δες και πως βιάστηκε να το κλείσει το θέμα η δημοσιογράφος).
Εν τέλει καλά το ξεκίνησες Τάσο, αλλά αν μιλάς για "τάφους" (που δεν ωφελεί να αναφέρουμε) μάθε ότι ορισμένοι που μας έχουν ζαλίσει ότι "σκοτώνονται" για το "τσάκισμα" και την "συντριβή" του "ναζισμού"**, κοιμούνται αγκαλιά με την εικόνα του "πατερούλη".

*http://www.youtube.com/watch?v=_xcL8yaPS7I
** Ίσως έρθει η στιγμή να καταθέσει ο ΚΟ τις απόψεις του για τα τελευταία γεγονότα. Ίδωμεν.

Ανώνυμος είπε...

Αν εννοείς τον Τσίπρα αυτός φωνάζει "κωλοτούμπας" από μακριά...
Αυτός είναι άλλα στα λόγια, άλλα στα ιδεώδη κι αλοίμονό μας, άλλα στις πράξεις.

Αφού ξέρεις ότι ψηφοφόροι του ΚΚ είναι οι τελευταίοι παππούδες και οι νέοι που περνούν την επαναστατική τους φάση προτού γίνουν οι χείριστοι καπιταλιστές.

Οι τελευταίοι από τους οποίους κινδυνεύουμε είναι οι του ΚΚ. Με όλα όσα έχουν γίνει και συνεχίζουν να είναι πάτος και να μην σταυρώνουν ψήφο. Ο κόσμος δεν τους θεωρεί ούτε καν αξιόμαχο αριστερό αντίβαρο.
Ο ξύλινος λόγος τους είναι η μεγαλύτερη εγγύηση ότι θα συνεχίσουν να μην δελεάζουν τους φηφοφόρους.
Τάσος

Unknown είπε...

Η ΛΑΣΠΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΗΓΕΤΗ
Ο ΣΤΑΛΙΝ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΗΓΕΤΗΣ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΕ ΠΟΛΛΑ
Ηγήθηκε της Οκτωβριανής Επανάστασης μαζί με το Τρότσκι σε αντίθεση με το Λένιν που το είχε σκάσει από την Πετρούπολη από τον Ιούλιο του 1917 διότι είχε εναντιωθεί την μεγάλη λαϊκή εξέγερση του Ιουλίου, όπου ο λαός είχε απαιτήσει να περάσει όλη η εξουσία στα Σοβιέτ, Ο Λένιν πήγε ενάντια σε αυτήν την εξέγερση με αποτέλεσμα να αποδοκιμαστεί από τον λαό και να διαφύγει στην Φιλανδία .
Από τον Ιούλιο του 1917 έως τον Οκτώβριο του 17 ο πραγματικός ηγέτης του Μπολσεβίκικου κόμματος ήταν ο Στάλιν, συνεπικουρούμενος από τον Τρότσκι .
Από το 1905 ο Στάλιν ήταν υπέρ της ΝΕΠ (Νέας οικονομικής πολιτικής) που προέβλεπε ότι οι αγρότες θα μοιράζονταν τα τσιφλίκια στους; αγρότες σε αντίθεση με τον Λένιν που ήταν υπέρ της κρατικοποίησης της γης(κρατικός σοσιαλισμός)
Αυτή την πολιτική την καρπώθηκε ιστορικά ο Λένιν παρότι ήταν η πολιτική του Στάλιν, σε αυτό φταίει και η υπερβολική μετριοφροσύνη του Στάλιν, όπου έδωσε στον εαυτό του δεύτερο ρόλο σε αντίθεση με τον Λένιν που τον Θεοποίησε και με αυτόν τον τρόπο καλλιέργησε την προσωπολατρία και την θεοποίηση του Λένιν. .
ΣΤΑΘΗΚΕ ΗΓΕΤΗΣ ΣΤΟΝ ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ του 41-45 κατά του Ναζισμού και ΕΔΡΑΙΩΣΕ ΤΗΝ ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
ΕΔΡΑΙΩΣΕ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ πρωτύτερα .
ΠΕΤΥΧΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΕ 10 ΧΡΟΝΙΑ την στιγμή που άλλες χώρες χρειάστηκαν εκατονταετίες .
, Όσο για τις διώξεις του 1936-1939 θα πρέπει να δούμε το θέμα γενικότερα μια χώρα με ραγδαία ανάπτυξη όπως η Σοβιετική Ένωση την δεκαετία του 1930, με 16% ετησίως να είναι οι ρυθμοί αύξησης του Ακαθάριστου Εθνικού προϊόντος της σε αντίθεση, με την Δύση που βίωσε την παγκόσμια οικονομική κρίση το 1929-1931 και τις μετέπειτα συνέπειες της , είναι γελοίο να επιζητούσε η ηγεσία της Σοβιετικής Ένωση διώξεις την στιγμή που είχε εδραίωση τον Σοσιαλισμό σε μια χώρα, κάτι άλλο απλώς συνέβαινα που οι «ιστορικοί» δεν μπήκαν στον κόπο ποτέ ή δεν θέλησαν να το ψάξουν &., την πρώτη ευθύνη οπωσδήποτε την έχει ο Επίτροπος Εσωτερικών υποθέσεων της Σοβιετικής Ένωσης Γιόζεφ που καθοδηγούσε τις διώξεις που περιέργως με την εκτέλεση του το 1939 έπαψαν και οι διώξεις να γίνονται , και την δεύτερη ευθύνη έχει η Μυστική αστυνομία η Γκε Πε ΟΥ , και σε αυτά δεν πρέπει να παραβλέψουμε τον ρόλο των ξένων μυστικών υπηρεσιών που έντεχνα με τους ανθρώπους της διοχέτευσαν πλαστά στοιχεία στην ανερχόμενη Σοβιετική Ένωση -Δεν πρέπει να είμαστε και αφελείς¨-
παρέκβαση . Στην Ελλάδα στην εκτέλεση του Μπελογιάννη και των άλλων χιλιάδων κομμουνιστών και αριστερών κανένας ιστορικός του κατεστημένου δεν ρίχνει την ευθύνη στον Πλαστήρα και στους άλλους Πρωθυπουργούς αλλά σε μηχανισμούς που υπέκυψαν η παγίδεψαν τους πολιτικούς όχι όμως δύο μέτρα και δύο σταθμά εκεί φταίει σε όλα ο Ηγέτης της χώρας που λέγεται Στάλιν!!!!! Ενώ εδώ δεν φταίνε οι Πρωθυπουργοί σε τίποτε σχεδόν αλλά κάποιοι άλλοι.
Εάν μελετήσει κανείς την ιστορία του ΚΚΣΕ θα ιδεί ότι οι αντίπαλοι των φραξιών ζητούσαν τα κεφάλια των άλλων Π.Χ Μπουχάριν για Ζήνοβεφ, και Καμενεφ, η καμενεφ για Τρότσκι κ.λπ. όμως ο Στάλιν ποτέ δεν εφάρμοσε αυτά
Αν οι ηγέτες της Αποσταλινοποίησης 1956-1999 φάνηκαν ανάξιοι των περιστάσεων δεν τους φταίει ο Στάλιν
αλλά η ανικανότητα τους να μεταρρυθμίσουν τον υπαρκτό σοσιαλισμό σε ένα σύστημα με πραγματική Δημοκρατία και Ελευθερία και σήμερα ό κόσμος πληρώνει αυτήν τους την ανικανότητα

Unknown είπε...

Όλοι οι πραγματικοί ιδεολόγοι ξέρουν ότι ο κομμουνισμός είναι η νιότη και το μέλλον της ανθρωπότητας, διότι αγωνίζεται για μια κοινωνία χωρίς άγχος για το αύριο, χωρίς ανέργους και εξαθλιωμένους , και έχει σκοπό την αξιοπρέπεια την δημοκρατία και ευτυχία για όλους.
Γιαυτό αγωνίζεται το ΚΚΕ , αν όμως δεις τους περισσότερους οπαδούς και των άλλων κομμάτων ακόμα και του Σύριζα, ΕΠΑΜ, Ανταρσύα κ.λ.π θα δεις ότι δεν θέλουν τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, γιατί έχουν την αυταπάτη ότι είναι πιο έξυπνοι από τους άλλους ανθρώπους και ότι μια μέρα θα ξεγελάσουν το σύστημα και θα γίνουν πολύ πιο πλούσιοι, ή θεωρούν ότι δεν τους ταιριάζει ένα καθεστώς ισότητας διότι σε αυτό θα καταπιέζεται η «ανεβασμένη» προσωπικότητα !!!.
Αυτό συμβαίνει γιατί, οι ψεύτικες μικροαστικές ελπίδες του λαού , και αυταπάτες και η λαιμαργία του πλούτου τρέφουν τον καπιταλισμό καθώς και το γεγονός ότι το σύστημα και οι αβανταδόροι του αντιμετωπίζουν τους κομμουνιστές σαν οπισθοδρομικούς επειδή προτείνουν ένα σύστημα με δικαιοσύνη και ανθρωπιά.
Σε όλα αυτά συνέβαλαν και οι Αντισταλινικοί ηγέτες που κυβέρνησαν τις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού από το 1956-1980, και που όλο αυτό το διάστημα υ αντί να εκσυγχρονίσουν τον σοσιαλισμό βαθμιαία τον εκφύλισαν διότι κυβέρνησαν σαν μια κάστα πανω από την κοινωνία, κα έτσι ι συνέβαλαν στην καπιταλιστική παλινόρθωση.
Και εμφανίζονται σήμερα όλοι αυτοί σαν «αντισταλινική» κουλτουριάρικη αριστερά , που στην πραγματικότητα μόνο αριστερά δε είναι γιατί γοητεύεται από τον καπιταλισμό και μισεί τον υπαρκτό σοσιαλισμό
Αντίθετα για όλους αυτούς η πραγματικότητα είναι οικτρή διότι το 1% του Ελληνικού πληθυσμού ( η πλουτοκρατία δηλαδή) κατέχει ι το 56,1% του πλούτου της Ελλάδας και μάλιστα με αυξητικές τάσεις
. Κάνουμε μια παρένθεση (1)
. Στοιχεία για την αυτοσυγκέντρωση του πλούτου στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον πλανήτη παρουσιάζει η τελευταία έκθεση της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse. Σύμφωνα με τα στοιχεία το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 48% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ στην Ελλάδα το 1% συγκεντρώνει το 56,1% του εγχώριου πλούτου. Η τράπεζα προειδοποιεί πως η αύξηση της ανισότητας μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα ύφεση.
Τα στοιχεία για την Ελλάδα καταδεικνύουν πως το 1% ενισχύθηκε την περίοδο της κρίσης. Ειδικότερα το πλουσιότερο 1% των Ελλήνων κατείχε το 2000 το 54,1% του πλούτου, το 2007 το 48,6%, ενώ το 2014 το 56,1%.
Βιβλιογραφία-πηγή (1)_ http://atexei-56-toy-ploytoy-tis-xoras/

Unknown είπε...

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΤΑΛΙΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΕΝΤΙΜΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟΝ ΑΓΟΡΑΙΟ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Όσοι πιστεύουν στον σοσιαλισμό σαν κοινωνικοοικονομικό σύστημα, θα πρέπει να εντοπίσουν τις ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ευθύνες των κλασσικών του Μαρξισμού που θεωρούσαν κάθε αντίθετη άποψη οπορτουνιστική είναι καλό να διαβάσουμε το βιβλίο του Ένγκελς ‘Αντί ΝΤΥΡΙΓΚ για να δούμε με την σκαιότητα αντιμετωπίστηκε ο Σοσιαλιστής Ντύριγκ επειδή είχε μια άλλη διαφορετική άποψη , ή το βιβλίο του ΛΕΝΙΝ η «’Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΑΠΟΣΤΑΤΗΣ ΚΑΟΥΣΚΥ» .
Επίσης η δικτατορία του Προλεταριάτου που εφήρμοσε
το ΚΚΣΕ επί εποχής του ΣΤΑΛΙΝ ήταν η πρακτική εφαρμογή της θεωρεία των
κλασσικών οι οποίοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί για τυχόν λάθη του εφαρμοσμένου
σοσιαλισμού.
Επιπλέον πρέπει όλα αυτά να τα δούμε και σε σχέση με την εποχή και την σκληρότητα του καπιταλισμού που αντιμετώπιζε κάθε εξέγερση σε ποταμού αίματος πχ ΓΑΛΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ 1871 κ.λπ., εισβολή στην νεαρά Σοβιετική
Ένωση το 1918-1920 από 14 καπιταλιστικά κράτη με σκοπό την ανατροπή του Κράτους των Σοβιέτ , αιματηρή καταστολή όλων των
Επαναστάσεων στην Ευρώπη το 1918-1919 (Γερμανία χιλιάδες δολοφονίες των Γερμανών επαναστατών , Ουγγαρία ανατροπή της επαναστατικής κυβέρνησης του Μπελά Κουν κ.λ.π)
Έτσι η κριτική σε ένα Πετυχημένο ηγέτη όπως ο ΣΤΑΛΙΝ πρέπει να είναι έντιμη και μετρημένη , και όχι με υστερία και ανακρίβειες, και προπάντων όχι κατευθυνόμενη
Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το παγκόσμιο σύστημα μισεί τους πετυχημένους επαναστάτες όπως τον ΣΤΑΛΙΝ που έδωσαν ελπίδες στην ανθρωπότητα.
Και αυτό συμβαίνει διότι θέλουν κάποιοι να αγιοποιήσουν την μαρξιστική θεωρεία ευνουχίζοντας την, και συγχρόνως να επωφελούνται από
αυτό ( τροτσκιστές, αναθεωρητές, σοσιαλιστές ) αλλά όλα τα στραβά να τα φορτώσουν στην πετυχημένη διακυβέρνηση της Ε.Σ.Σ.Δ από το Στάλιν(1923-1953) λασπολογώντας εναντίο αυτή της ένδοξης περιόδου ασύστολα.
Και ό λόγος είναι ευνόητος:
Αυτή η πρακτική εξυπηρετεί τον καπιταλισμό και τα φερέφωνα του ( με όποια α μάσκα και αν εμφανίζονται), διότι θέλουν να στιγματιστεί ο σοσιαλισμός, και ο μεγάλος αυτός
ηγέτης στο διηνεκές.
Υ.Γ όσο για την ηθική του Στάλιν που δεν μιλά κανένας ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ. Διότι όταν οι Γερμανοί του
πρότειναν να ανταλλάξει τον υιό του που ήταν στρατιώτης και είχε αιχμαλωτιστεί
από τους Γερμανούς με έναν Γερμανό Στρατηγό το 1943 αρνήθηκε, απαντώντας:
«Ότι εγώ ανταλλάζω στρατιώτη με στρατιώτη και όλοι οι ρώσοι στρατιώτες είναι παιδιά μου και δεν μπορώ να κάνω εξαιρέσεις»
Επίσης πρέπει να σταθούμε στον ηθικό χαρακτήρα του Στάλιν που έζησε φτωχικά και δεν επωφελήθηκε σε τίποτε από την εξουσία αντίθετα έχασε και τον γιό του στον πόλεμο , σε αντίθεση με τους αντισταλινικούς που αρκετοί από αυτούς καλλιέργησαν την διαφθορά και έζησαν στην χλιδή στις Ντάτσες(Βίλες) τους, και που ψώνιζαν σε ιδιετερα μαγαζιά που ψώνιζαν για τα στελέχη της νομεκλατούρας του ΚΚΣΕ το .1956-1990.
Όλοι αυτοί οι κύριοι που ευτέλισαν τον σοσιαλισμό και που επέβαλαν από τα πάνω την παλινόρθωση του καπιταλισμού το 1990 επωφελούμενοι άμεσα οι ίδιοι( γινόμενοι οικονομικοί κροίσοι) , έχουν και το θράσος να κατηγορούν το Στάλιν και να ζητούν και τα ρέστα.

konion είπε...

Στέφανε Φωτεινέ 13 Ιουνίου 2015 - 10:32 μ.μ.

Τὸ πρόβλημα μὲ τὸν κομμουνισμὸ εἶναι ὅτι εἶναι μία θεωρία ποὺ διχάζει μὲ τὰ λεγόμενά της τὴν κοινωνία, ἄσε ποῦ ἡ ταξικὴ συνείδησις, ὅπως ἔδειξαν οἱ δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, δὲν ὑφίσταται, παρὰ μόνο φυλετική.
Ὁ Στάλιν θὰ κριθῇ λοιπὸν ὡς πρὸς δύο συνιστῶσες τὴν κομμουνιστικὴ καὶ τὴν διατήρησι τῆς Ρωσσικῆς Αὐτοκρατορίας. Ὡς πρὸς τὸ δεύτερο καλὰ τὰ πῆγε, ἡ κομμουνιστικὴ παράμετρος ὅμως αὔξησε ὑπερμέτρως τὰ ἐσωτερικὰ θύματα ποὺ χρειάζονταν γιὰ τὴν διατήρησι τῆς Ρωσσικῆς Αὐτοκρατορίας καὶ γι' αὐτὸ κατακρίνεται.

Unknown είπε...

Αντισταλινισμός μια βλακοτροφή για τα πρόβατα που τα αρμέγει και τα «σφάζε»ι ο καλός ποιμένας( σύστημα). προσοχή δεν πρέπει ποτέ να φύγουν από το μαντρί ούτε να μοιάσουν με τις ατίθασες κατσίκες , αλλά θα πρέπει να παραμένουν σταθερά στο μαντρί και να τα βάλουν με τον κάθε «κακό» Στάλιν που πριν 98 χρόνια κατάφερε να τα βγάλει από το μαντρί των τσάρων και κατήργησε τους τσοπάνους και τα μαντρόσκυλα και έβαλε τα πρόβατα να αυτοδιοικηθούν , αλλά φαίνεται ότι είναι θέμα παιδείας και σε κάποιους το τραβάει ο οργανισμός τους να θέλουν να είναι πάντα πρόβατα και να αναζητούν τον τσοπάνο που τα αρμέγει και θα τα εξουσιάζει και αυτά του υποκλίνονται αντίθετα τα βάζουν με όσους έχουν πετύχει να πάψουν να είναι πρόβατα. Διάβασε τον Μύθο του Πλάτωνα για το Σπήλαιο( στο έβδομο βιβλίο της πολιτείας) εκεί θα καταλάβεις τα πάντα ..........

Ανώνυμος είπε...

ο κομμουνισμος δεν εχει ιστορια μονο ποινικο μητρωο.

Unknown είπε...

Μπραβο σου! Χαιρομαι π υπάρχουν άνθρωποι π δεν τρωνε κουτοχορτο. Ετσι ειναι. Αν δεν ηταν οι Ρωσοι τωρα η δομη ολου του κοσμιυ θα ηταν διαφορετικη... Θα υπηρχαν παντου ναζι και θα εξοντωναν ακομη και σημερα.....Και για να μην ξεχνιομαστε. Οι Ελληνες δεν ξερουν απο κομμουνισμο τίποτα. Κανένας δεν ειναι κομμουνιστης στην Ελλάδα. Αλλα η προπαγάνδα ειναι προπαγανδα οπως και ν το κανουμε!

Ανώνυμος είπε...

Όλοι οι υποστηρικτές των Γκουλάγκ Εβραίοι... Τυχαίο γεγονός!