“The Jesus Seminar”. Ένα «νέο ευαγγέλιο» για έναν «νέο Χριστό»

Εκατοντάδες εκατομμύρια Χριστιανοί θα γιορτάσουν την Ανάσταση του Ιησού Χριστού την Κυριακή του Πάσχα. Και μετά από έναν αιώνα και ένα μισό προσπαθειών από φιλελεύθερους Προτεστάντες να επαναπροσδιορίσουν την Ανάσταση σε κάτι απλώς «μεταφορικό», η συντριπτική πλειοψηφία των Χριστιανών εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το σώμα του Χριστού αναστήθηκε πραγματικά.

Βέβαια, ρεβιζιονιστές θεολόγοι εξακολουθούν να προβάλλονται από το History Channel κα άλλα κανάλια, αλλά το έργο τους ποτέ δεν κέρδισε σημαντικούς οπαδούς. Όποια και αν είναι τα δικά τους πιστεύω, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι και ειδήμονες διαισθάνονται ότι η ορθολογιστική φιλελεύθερη θεολογία δεν έχει απήχηση σε πολλούς.

Ίσως καμία ομάδα κριτικών δεν προσπάθησε περισσότερο να δυσφημήσει τον Ιησού Χριστό της Καινής Διαθήκης από ό,τι «Το Σεμινάριο για τον Ιησού» (“The Jesus Seminar”), που συνέρχεται κανονικά στην Καλιφόρνια, για να ψηφίζει πάνω σε τι αυτοί οι ίδιοι πιστεύουν ότι ο Χριστός έκανε ή τι δεν είπε και δεν έκανε. Τα μέλη του Σεμιναρίου δημιούργησαν ένα σχέδιο για το πώς να ρίχνουν την ψήφο τους. Κάθε πρόσωπο ρίχνει μια πλαστική χάντρα στο καλάθι. Το χρώμα τής χάντρας δείχνει τη γνώμη τού κριτικού. Το κόκκινο σημαίνει: «Αυτός είναι ο Ιησούς!». Το ρόζ σημαίνει: «Σίγουρα ακούγεται σαν τον Ιησού». Το γκρι σημαίνει: «Λοιπόν, ενδέχεται». Το μαύρο: «Υπήρξε κάποιο λάθος».

Η Κυριακή Προσευχή (Πάτερ Ημών): κόκκινο: Αυτός είναι ο Ιησούς! ροζ: Σίγουρα ακούγεται σαν Ιησού. γκρι: Καλά, ίσως. μαύρο: Υπήρξε κάποια

λάθος

Τα συμπεράσματά τους είναι ότι, περίπου 18% των λόγων που αποδόθηκαν στον Ιησού των Ευαγγελίων, μπορεί να ειπώθηκαν πραγματικά από Αυτόν, ενώ τα υπόλοιπα λεγάμενα φαίνεται ότι κατασκευάστηκαν από την πρώτη Εκκλησία και βάλθηκαν στο στόμα τού Ιησού. Φυσικά, η Ανάσταση του Χριστού απορρίφθηκε, μαζί με όλα τα άλλα θαύματα που πραγματοποίησε ο Ιησούς. Δεν πρέπει να μας εκπλήσει το ότι συμπέραναν ότι ο Ιησούς δεν είπε, «Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή• κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου εμού» (Ιωάννης 14/6).  Μόνον «πολιτικώς ορθά» λόγια και πράξεις αποδόθηκαν σ’ Αυτόν. 

Ο διακηρυγμένος σκοπός αυτών των «αριστερών» κριτικών είναι να αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτονται οι άνθρωποι για τον Χριστό. («Το Σώμα του Χριστού πραγματικότητα φαγώθηκε από άγρια ​​σκυλιά!!», ήταν ένας τυπικός τίτλος από μια συγκέντρωση μελών του Σεμιναρίου..) Οι απόψεις τους βγήκαν στη δημοσιότητα, οι δε αμερικάνικες εφημερίδες τακτικά δημοσιοποιούν τα συμπεράσματά τους. Θέλουν «να ελευθερώσουν τη Βίβλο από το θρησκευτικά σωστό», και πιστεύουν ότι η κουλτούρα μας χρειάζεται μία νέα άποψη για τον Ιησού, έναν Ιησού που να μιλάει για σύγχρονα ζητήματα, όπως τον φεμινισμό, την πολύπλευρη κουλτούρα, την οικολογία και την «πολιτική ορθότητα». Αυτός ο Ιησούς είναι ένας απλός άνθρωπος.

Το Jesus Seminar (JS) είναι μια αμφιλεγόμενη ερευνητική ομάδα ακαδημαϊκών μελετητών της Καινής Διαθήκης που ιδρύθηκε το 1985 από τον Robert Funk υπό την αιγίδα του ‘Ινστιτούτου Westar’. Πρόκειται για ένα εγχείρημα που επιχειρεί, με μια διαδικασία συζήτησης και ψηφοφορίας, να καταλήξει σε μια απάντηση σε δύο ερωτήματα: «Τι πραγματικά είπε ο Ιησούς;» και «Τι πραγματικά έκανε ο Ιησούς;»

Οι αρχικοί διακόσιοι μελετητές του Σεμιναρίου έχουν πλέον συρρικνωθεί σε περίπου εβδομήντα τέσσερα ενεργά μέλη που συνεδριάζουν κατά τακτά διαστήματα για να συζητήσουν έγγραφα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα. Ανάμεσα στις πολλές δημοσιεύσεις τους, ξεχωρίζει η «ναυαρχίδα» τους “The Five Gospels” (Τα Πέντε Ευαγγέλια»), που δημοσιεύθηκε στα τέλη του 1993.

Από αυτούς οι 34 είναι σχετικά γνωστοί, ενώ οι υπόλοιποι 40 είναι σχετικά άγνωστοι και οι περισσότεροι έχουν δημοσιεύσει στην καλύτερη περίπτωση δύο ή τρία άρθρα σε περιοδικά.

Συνολικά, το JS αποτελείται από Προτεστάντες, Καθολικούς και άθεους (!) καθηγητές πανεπιστημίων και σεμιναρίων, ένα πάστορα, τρία μέλη του Westar Institute στην Καλιφόρνια που χρηματοδοτεί το έργο, ένα σκηνοθέτη (τον Paul Verhoeven, με «κλασικές» θρησκευτικές ταινίες όπως το ‘Basic Instinct’…) και άλλους τρεις αγνώστου επαγγέλματος. Υπάρχουν τρεις γυναίκες και δύο Εβραίοι. Ελάχιστοι προέρχονται από χώρες εκτός της Βόρειας Αμερικής.

Ο Verhoeven, το 2008, εξέδωσε το βιβλίο «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» (που ήθελε να κάνει και ταινία), όπου, εκεί, εκτός από την άρνηση πολλών θαυμάτων του Χριστού, ισχυρίζεται ότι η εγκυμοσύνη της Παρθένου Μαρίας προέκυψε από «μη συναινετική επαφή με ένα Ρωμαίο εκατόνταρχο», οπότε, ο Ιησούς δεν ήταν Υιός του Θεού, ενώ ισχυρίζεται ότι ο Χριστός ποτέ δεν προδόθηκε από τον Ιούδα τον Ισκαριώτη - βλ. εδώ.

Το JS είναι το πνευματικό τέκνο του γνωστού μελετητή της Καινής Διαθήκης και της ελληνικής γραμματικής, Robert Funk (φώτο) που ήταν για πολλά χρόνια καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μοντάνα.

Ο Robert W. Funk (πέθανε το 2005) ίδρυσε το Westar Ινστιτούτο το 1985. Αυτό το ίδρυμα, αν και φαινομενικά είναι ένα ακαδημαϊκό think-tank, που στην ατζέντα του ήταν η προσπάθεια να υπονομευθεί ο ορθόδοξος χριστιανισμός. Συνιδρυτής ο πρώην ρωμαιοκαθολικός ιερέας John Dominic Crosson (γύρω στα 78 σήμερα).

Ένας άλλος συνιδρυτής είναι ο συνταξιούχος επίσκοπος της Επισκοπικής Εκκλησίας John Shelby Spong, (γύρω στα 80), (φώτο) που στη δεκαετία του 1980 και του 1990, ενώ ήταν επίσκοπος Newark, έγραψε βιβλία στα οποία, μεταξύ άλλων βλασφημιών, έκανε εικασίες ότι η Παναγία ήταν μια "κοινή γυναίκα που έμεινε έγκυος από ένα Ρωμαίο στρατιώτη" και ότι ο Απόστολος Παύλος ήταν "ομοφυλόφιλος που μισούσε τον εαυτό του", ενώ έχει πει ότι δεν πιστεύει ούτε σε προσωπικό Θεό, ούτε στην Ανάσταση του Χριστού (βλ. εδώ). Ο Spong υποστήριζε πάντα ότι οι «φονταμενταλιστικές ιδέες», δηλαδή ο ορθόδοξος χριστιανισμός, πέθαινε, και αυτός θα τον «έσωζε». Η επισκοπή του στο New Jersey έχει χάσει το 40 τοις εκατό των μελών της, ενώ ένας κάποιος που πρόσφατα πήγε να τον ακούσει να μιλά παρατήρησε ότι το ακροατήριο ήταν αποκλειστικά ασπρομάλληδες ηλικιωμένοι. Ο φιλελεύθερος ρεβιζιονισμός ήταν πάντα κατά κύριο λόγο το έργο της ανώτερης μεσαίας τάξης, λευκών προτεσταντών, με βαθιά περιφρόνηση για τις φαινομενικά "δεισιδαίμονες" μάζες που είναι προσκολημμένες στην κατά γράμμα εκδοχή του χριστιανισμού.

Ένας άλλος είναι ο Επισκοπικός Marcus Borg, (γύρω στα 70), που περιγράφει τον εαυτό του ως «πανθεϊστή», αλλά είναι ανοικτός στο «υπερφυσικό». Ο Borg καταλαβαίνει συχνά την Βασιλεία του Θεού ως μια υπεράσπιση των αριστερών  πολιτικών σχεδίων. 

Από την αρχή ήταν φανερό ότι η ατζέντα του Funk για το «Σεμινάριο για τον Ιησού» δεν ήταν σύμφωνη με τον παραδοσιακό ορθόδοξο Χριστιανισμό. Το είπε ο ίδιος στην πρώτη συνεδρίαση του Σεμιναρίου: «…Εν ολίγοις, χρειαζόμαστε μια νέα αφήγηση του Ιησού, ένα νέο ευαγγέλιο, αν θέλετε, που τοποθετεί τον Ιησού με διαφορετικό τρόπο στο μεγάλο σχέδιο, την επική ιστορία».

Λέει πάλι ο Funk για τον Χριστό : «Πρέπει να δώσουμε στον Ιησού έναν υποβιβασμό. Δεν είναι πλέον αξιόπιστο να σκεφτούμε τον Ιησού ως θεϊκό. Η θεότητα του Ιησού πηγαίνει μαζί με τον παλιό θεϊστικό τρόπο σκέψης για το Θεό.

….Το σχέδιο που οι πρώτοι Χριστιανοί εφεύραν (!) για έναν θεϊκό λυτρωτή είναι τόσο αρχαϊκή όπως η μυθολογία στην οποία πλαισιώνεται. Ο Ιησούς που πέφτει από τον Ουρανό, εκτελεί κάποια μαγική πράξη που ελευθερώνει τον άνθρωπο από τη δύναμη της αμαρτίας, ανασταίνεται από τους νεκρούς και επιστρέφει στον Ουρανό απλά δεν είναι πλέον αξιόπιστη. Η ιδέα ότι θα επιστρέψει στις έσχατες ημέρες και θα κρίνει είναι εξίσου απίστευτη. Πρέπει να βρούμε ένα νέο σχέδιο για έναν πιο αξιόπιστο Ιησού».

Αυτές οι οι ριζοσπαστικές ιδέες που είναι δεν τίποτα άλλο παρά υποκειμενικές εικασίες είναι βασισμένες αποκλειστικά στην υποκειμενική υπόνοια του κάθε κριτικού. Πράγματι, κάθε απόφαση λαμβάνεται με μία έντονη προκατάληψη εναντίον των θαυμάτων. Στην εισαγωγή τού βιβλίου: Τα Πέντε Ευαγγέλια (που περιλαμβάνουν και το "Ευαγγέλιο του Θωμά"), του Robert Funk, διαβάζουμε: «Ο Χριστός του Συμβόλου τής Πίστης και του δόγματος, που έζησε σε μέρη της Μέσης Ανατολής, δεν μπορεί πλέον να απαιτήσει τη συναίνεση εκείνων που είδαν τους ουρανούς διαμέσου τού τηλεσκοπίου τού Γαλιλαίου».

Είδαμε τους ουρανούς με το τηλεσκόπιο του Γαλιλαίου, συνεχίζει το επιχείρημα, και έτσι δεν μπορούμε πλέον να πιστεύουμε σε έναν θαυματουργό Χριστό. Δεν καταλήγουν στα συμπεράσματά τους ύστερα από ιστορικές ή αρχαιολογικές ανακαλύψεις, αλλά εξαιτίας προκαταλήψεων και συνειδητά επιλεγμένων φυσιοκρατικών προϋποθέσεων. Ναι, οι κριτικοί μελέτησαν λεπτομερώς τη ζωή και την εποχή τού Ιησού, αλλά μόνον για να προσπαθήσουν να διαμορφώσουν την προσωπική τους άποψη για το ποιος πραγματικά Ιησούς ήταν: Ιησούς, ο άνθρωπος, ο απλός άνθρωπος.

Καμία ιστορική μαρτυρία δεν θα τους προκαλέσει να επανεξετάσουν τα συμπεράσματά τους, επειδή η φυσιοκρατική άποψή τους για τον κόσμο έρχεται πριν από την ιστορική διερεύνηση. Οδηγούμενοι από μία δυνατή αντι-υπερφυσική προκατάληψη, τελειώνουν εκεί όπου αρχίζουν: Στα μυαλά τους - εκεί δεν μπορεί να υπάρξει ο υπερφυσικός Ιησούς.

Άπαξ και ο Ιησούς είναι αποκομμένος από τις αναφορές των αυτοπτών μαρτύρων, καθένας είναι ελεύθερος να τον ερμηνεύσει όπως θέλει, με τόση φαντασία και δημιουργικότητα όση ο καθένας μπορεί να συγκεντρώσει. Ο Ιησούς, έτσι, έγινε όμοιος με εκείνον που θα θέλαμε να είναι. Μιλώντας για «Το Σεμινάριο για τον Ιησού», ο Howard Clark Kee, ένας ομότιμος καθηγητής τής Καινής Διαθήκης, στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, ονόμασε το έργο τού Σεμιναρίου «μία ακαδημαϊκή ατίμωση» και είπε ότι τα μέλη τού Σεμιναρίου «φαίνεται ότι αποφάσισαν να βρουν έναν Ιησού απελευθερωμένο από τα χαρακτηριστικά εκείνα, που ενοχλούν τούς σύγχρονους διανοούμενους, δηλαδή από τα δαιμόνια, τα θαύματα και τις προβλέψεις για το μέλλον».

Πατάμε σε γερό έδαφος όταν πιστεύουμε στους ανθρώπους που ήσαν εκεί, (αυτόπτεις μάρτυρες) παρά στους «αναθεωρητές» που έζησαν 200 χρόνια μετά από εκείνα τα γεγονότα.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγές: εδώ, εδώ, εδώ και εδώ