Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Πρώην αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι : «Πως ο Βουδισμός με βοηθά να προσεύχομαι»



Όπως διαβάζουμε στην Telegraph : Ο πρώην Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι Λόρδος Williams (Ρόουαν Ουίλιαμς) αποκάλυψε ότι ξοδεύει έως 40 λεπτά την ημέρα επαναλαμβάνοντας μια Ανατολική Ορθόδοξη προσευχή ενώ εκτελεί ασκήσεις αναπνοής, ως μέρος μιας ρουτίνας επηρεασμένης από τον Βουδισμό.

Ξοδεύει επίσης χρόνο νωρίς το πρωί σε μια έντονη τελετουργία σιωπηλού διαλογισμού και προσευχής.

Ο πρώην Αρχιεπίσκοπος έδωσε μια γεύση από την προσωπική του αφοσίωση σε ένα άρθρο για το New Statesman εξηγώντας τη δύναμη της θρησκευτικής τελετουργίας σε έναν όλο και πιο ‘κοσμικό’ κόσμο.

Ο Williams έχει μιλήσει στο παρελθόν για το πώς στα νιάτα του σκεφτόταν να γίνει μοναχός, καθώς και να ενταχθεί στην ορθόδοξη εκκλησία.

Εξήγησε ότι αντλεί καθημερινή έμπνευση από την πρακτική, που είναι κοινή τόσο στην ελληνική όσο και στην ρωσική ορθόδοξη εκκλησία, του διαλογισμού, ενώ επανειλημμένα απαγγέλει την «Προσευχή του Ιησού» που λέει: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με, τον αμαρτωλό».

«Καθώς με τα χρόνια εμπλεκόμουν περισσότερο με τον βουδιστικό κόσμο, ειδικότερα, είχα συνειδητοποιήσει ότι υπήρχαν πρακτικές που δεν ήταν σε αντίθεση με την «Προσευχή του Ιησού» και με εισήγαγαν σε περαιτέρω ακινησία και φυσική εστίαση που συνεπάγεται η προσευχή», εξήγησε.

«Ο Περιπατητικός Διαλογισμός, με πολύ αργό βηματισμό και συντονισμό σε κάθε βήμα με μια εκπνοή, είναι κάτι που βρήκα ότι έχει όλο και μεγαλύτερη σημασία ως προετοιμασία για ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σιωπής.
«Έτσι το τακτικό τελετουργικό για να ξεκινήσει η μέρα όταν είμαι στο σπίτι είναι μια πρωινή έγερση και ένας σύντομος περιπατητικός διαλογισμός ή μερικές φορές μερικές αργές μετάνοιες, πριν κάτσω οκλαδόν για 30 ή 40 λεπτά (ένα χαμηλό σκαμνί για την υποστήριξη των μηρών και την μείωση του βάρους στο κάτω μέρος των ποδιών) με την «Προσευχή του Ιησού»: επανάληψη (συνήθως σιωπηλά) των λέξεων ενώ αναπνέω, αφήνοντας ένα διάστημα ανάμεσα στις επαναλήψεις για να παρατηρήσω τους κτύπους της καρδιάς, οι οποίοι επιβραδύνονται σταθερά κατά τη διάρκεια της περιόδου». 


Ενώ δεν την θεωρεί κάτι σαν "μαγική επίκληση," εξήγησε ότι η ρουτίνα αυτή τον βοηθά να αποσπά τον εαυτό του από "αποσπάσεις του νου, εικόνες και σκέψεις", απεικονίζοντας το ανθρώπινο σώμα σαν μια «σπηλιά» μέσα από την οποία περνά η αναπνοή.

«Αν θέλουμε να μιλήσουμε θεολογικά γι’ αυτό, είναι μια στιγμή που γνωρίζεις το σώμα σου ως απλά ένα μέρος όπου συμβαίνει η ζωή και πού, ως εκ τούτου, ο Θεός «συμβαίνει»: μια ζωή που ζει μέσα σας», πρόσθεσε.

Ο Williams εξήγησε ότι αυτοί που εκτελούν τακτικά τέτοια τελετουργικά μπορούν να φτάσουν σε «προηγμένες καταστάσεις» και να συνειδητοποιήσουν το «αδιάσπαστο εσωτερικό φως».

ΚΟ: Περί «ομοιότητας» βουδιστικού διαλογισμού και νοεράς προσευχής, όπως αναφέρει ο μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης πτυχιούχος Θεολογίας και Φιλοσοφίας, στο άρθρο «Η γιόγκα και ο διαλογισμός»: Η άσκηση στην ορθόδοξη παράδοση θεραπείας δεν είναι μια τεχνική. Δεν είναι ένα σύνολο από πρακτικές…. Υπάρχουν κάποιες ομοιότητες ανάμεσα στην άσκηση την ορθόδοξη και την άσκηση στον εξωορθόδοξο χώρο, οι οποίες μάλιστα μπορεί να εντυπωσιάσουν κάποιον ο οποίος μένει στη φαινομενική ομοιότητα των δένδρων όσον αφορά στα φύλλα, και δεν βλέπει τις διαφορές στον κορμό, στις ρίζες και κυρίως στον καρπό…. Οι εξωτερικές ομοιότητες της λεγομένης ψυχοσωματικής μεθόδου της νοεράς προσευχής με τις τεχνικές του διαλογισμού στάθηκαν αφορμή για να γραφούν πολλά, τα τελευταία κυρίως χρόνια. Στην περίπτωση αυτή του συσχετισμού νοεράς προσευχής και διαλογισμού γίνεται μια ανέντιμη προσπάθεια. Είναι η προσπάθεια να φανεί ότι δήθεν έχουμε δύο διαφορετικούς μεν, αλλά συγγενικούς κατά βάθος δρόμους, που οδηγούν στον ίδιο σκοπό. Ότι έχουμε δύο διαφορετικές παραδόσεις που περιγράφουν όμως την ίδια ουσιαστικά εμπειρία. Δυστυχώς ακόμη και καθηγητές Ορθοδόξων Θεολογικών Σχολών, όπως π.χ. ο καθηγητής Σάββας Αγουρίδης, υποστηρίζουν αυτή την άποψη (βλ. άρθρο του με τίτλο «Η εμπειρία του θείου φωτός στους Ορθοδόξους Ησυχαστές και ο φωτισμός στον Βουδισμό Ζεν»….Αυτή η προσπάθεια βέβαια της συγχύσεως εντάσσεται μέσα στο συγκρητιστικό πλαίσιο που βλέπει τα πράγματα η λεγομένη «Νέα Εποχή του Υδροχόου». Περισσότερα εδώ.

Επίσης, περί «κοινής θρησκευτικής εμπειρίας», χρήσιμο είναι το βιβλίο του πρωτ. Ιωάννη Φωτόπουλου "Θεανθρώπινη Καθολικότητα ή Πανθρησκειακή Παγκοσμιότητα - Κριτικές τοποθετήσεις στο βιβλίο «Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία» του Αρχιεπ. Αλβανίας Αναστασίου" - δες εδώ.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια για το άρθρο!!
Διαβαζοντας τα αρχικά περί ομοιότητας προσευχής και διαλογισμού ήμουν έτοιμος να γραψω δυο λόγια για την αποκατασταση της αληθειας. Ότι ο διαλογισμός προωθεί το κλείσιμο στον εαυτό, την αναζήτηση ενος Θεού εντός εαυτού αποκομμένου από την κοινωνία, μια εγωκεμτρική εν-τροπία, ενώ η ορθόδοξη προσευχή είναι άνοιγμα προς τον άλλον και προς τον Θεό μέσω του οποίου καλλιεργείται η σχέση η δοτικότητα, η προσδφορά. Με καλύψατε όμως πλήρως με το σχόλιο του Κ.Ο.
Να σας έχει ο Θεός καλά και να σας δίνει δύναμη σε τέτοια θέματα που ίστανται επί ξυρού ακμής.

Ανώνυμος είπε...

Η νοερά προσευχη ειναι και πρέπει να ειναι στην ορθοδοξια μας συνυφασμένη με την Καρδιακή προσευχή. Όλες οι τεχνικές που περιγράφει ο παραπανω κύριος εχουν τοσο εγωισμό μεσα τους που σε κάνουν να φριτεις. Δεν είναι τυχαίο ακομα και αυτο που λενε οι Άγιοι πατέρες οτι πολλοι άνθρωποι δαιμονιστηκαν ή τρελλαθηκαν λέγοντας λάθος την ευχή

Ανώνυμος είπε...

Όλοι οι σοβαροί πνευματικοί και φυσικά και οι φιλοκαλικοί Πατέρες, συμβουλεύουν η ενασχόληση με την Ευχή του Ιησού να γίνεται υπό την καθοδήγηση έμπειρου πνευματικού. Διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος πλάνης. Επιπλέον, η Ευχή δεν είναι ασύνδετη με τη συμμετοχή στην ευχαριστιακή λατρεία και φυσικά με την ομολογία του Ορθόδοξου χριστιανικού δόγματος. Αν διαβάσει κανείς τη βιογραφία του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ από τον π. Λάζαρο Μουρ (κυκλοφορεί στα ελληνικά) και τις Περιπέτειες ενός Προσκυνητή, θα καταλάβει τα παραπάνω. Καμία από τις τρεις προϋποθέσεις δεν πληροί ο πρώην αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ. Αυτός τοποθετεί την Ευχή σε ένα πλαίσιο νεοεποχίτικης "πνευματικότητας". Είναι λυπηρό που ο Οικουμενικός Πατριάρχης στις συναντήσεις τους, αντί να τον ενημερώσει για τα παραπάνω βασικά προαπαιτούμενα, αναλίσκεται σε ανούσιες συζητήσεις περί "ενότητας" και "διαλόγου". Ενότητα άραγε με τι;
Γιάννης

Ιωάννης είπε...

23. Πλην έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν.

Κατά Ιωάννην Κεφ. 4