Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Η επιστολή ενός πρώην σκλάβου στα παλιά αφεντικά του στο Νότο



Σύμφωνα με την μυθολογία των Γιάνκηδων, η οποία πέρασε σε όλον τον κόσμο, οι Νότιοι πριν από τον λεγόμενο «εμφύλιο» πόλεμο, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά σκληροί αφέντες σκλάβων και οι καημένοι οι μαύροι Νότιοι περίμεναν πως και πως την ευκαιρία να ξεσηκωθούν και να καταστρέψουν τόσο το σύστημα της δουλείας, όσο και στους σκληρούς κυρίους τους.

Στο φυλλάδιο Bill Yopp: Narrative of a SlaveBill Yopp: Η Αφήγηση ενός Σκλάβου» - o Yopp υπηρέτησε στον στρατό των Νοτίων ως λοχαγός και πολέμησε στην μάχη του Fredericksburg) ο συγγραφέας λέει για τη σύζυγο ενός ιεροκήρυκα από το Κονέκτικατ (Βορράς) ο οποίος έφτασε στο Νότο πριν από τον πόλεμο. Αυτή η ταλαίπωρη παραπλανημένη κυρία από τον Βορρά φαντάζεται ότι είναι ιεραπόστολος σε μια ξένη χώρα όπου σκλαβωμένοι άνθρωποι καταπιέζονται και υποφέρουν καθημερινά τις ωμότητες των βάρβαρων αφεντάδων τους. Έμεινε έκπληκτη όταν διαπίστωσε ότι, σε γενικές γραμμές, οι Λευκοί Νότιοι ήταν γενναιόδωροι και καλοσυνάτοι και θεωρούσαν τους μαύρους Νότιους όχι ως σκλάβους, αλλά ως υπηρέτες. Η έκπληξή της μεγάλωσε όταν βρήκε ότι οι μαύροι Νότιοι ήταν γενικά ευχαριστημένοι και χαρούμενοι...

Η παρακάτω επιστολή έχει μεταγραφεί από την αρχική. Γράφτηκε στις 17 Νοεμβρίου 1929, από τον Jim Holliman, πρώην σκλάβο. Έγραφε απαντώντας στους “white folks” του (μεταφράζεται και ως "λευκούς συγγενείς" του) για να ανακαλύψει τι τους είχε συμβεί από τότε που μετακόμισε από το Τενεσί στο Τέξας. Ήταν ογδόντα εννέα χρονών όταν έγραψε αυτό το γράμμα. Αυτή η επιστολή λάμπει μέσα στο σκοτάδι του ψεύδους που διαδίδεται από τους Γιάνκηδες μυθοπλάστες και φωτίζει μια εποχή που οι άνθρωποι, ακόμη και αν είχαν διαφορετικό χρώμα δέρματος και κατάσταση ζωής, είχαν μια αίσθηση αμοιβαίου σεβασμού και θαυμασμού που είναι η πεμπτουσία της ανθρώπινης αγάπης.

Χέντερσον, Τέξας 17 του Νοέμβρη του 1929
Κύριες Henry Holleman, Αγαπητέ κύριε,

Έλαβα μια επιστολή από εσάς πριν από λίγους μήνες και ήμουν πολύ περήφανος για αυτό. Αλλά λόγω του ότι είχα πολλές δουλειές δεν κατάφερα να απαντήσω αμέσως, όπως θα έπρεπε να είχα κάνει. Αλλά ελπίζω να μην μου θυμώσετε κλπ Είμαι στην κατάσταση τώρα να απαντήσω στις επιστολές σας. Θέλω ακόμα να ακούσω νέα από την πολιτεία που γεννήθηκα και από τους λευκούς και έγχρωμους φίλους και αν μπορέσετε να μου απαντήσετε θα γράψω μια ιστορία για σας. Ο πατέρας μου γεννήθηκε στην οικογένεια Holleman και ποτέ δεν ανήκε σε καμία άλλη μέχρι που πέθανε ο γέρος Mark Holliman. Ο πατέρας του Mark τον μεγάλωσε και του φέρθηκε σαν ένα από τα λευκά παιδιά και μετά το θάνατο του γέρου έπεσε στον Mark ο οποίος, επίσης, τον αντιμετώπισε σαν έναν λευκό. Του επετράπη να φέρει το όπλο του, κάτι που ήταν αυστηρά ένα΄ντια στη νομοθεσία για τους σκλάβους. Η γιαγιά ήταν η μαγείρισσα για τους λευκούς και για τους μαύρους. Το τραπέζι στρωνόταν 3 φορές την ημέρα για τους μαύρους, όπως το ίδιο και για τους λευκούς.

Δεν μπορώ να σας πω πάρα πολλά τώρα εάν θέλω να αφήσω αρκετά για την ιστορία. Αλλά θα πω ότι οι Hollemans ήταν καλοί λευκοί.

Είμαι ένας ντόπιος του Τενεσί. Η καλύτερη πολιτεία στην Ένωση. Αλλά ήταν στο Τέξας που πέρασα το καλύτερο μέρος της ζωής μου. Θέλω να ακούσω νέα από εσάς και όλους τους υπόλοιπους Hollimans. Ζει κάποιος από την οικογένεια του Joel Hollimans ; Ο Bill τον οποίον λέγανε άχρηστο όταν ήταν αγόρι, είναι τώρα επιχειρηματίας. Παρακαλώ γράψτε μου λίγα λόγια και εγώ μπορεί να έχω κάτι καλό να σας απαντήσω.

Jim Holliman

(ΥΓ) Θέλω να μου δώσετε την ημερομηνία πώλησης του Mark Holliman [της πώλησης της περιουσίας του Mark Holleman] γιατί ήμουν, κατά το χρόνο της πώλησης, ένα αγόρι 10 ή 12 ετών, όλη η περιουσία πωλήθηκε και ο μπαμπάς μου, Abe, και η Sue πωλήθηκαν σε νέο αφεντικό. Ο Δρ Shelby αγόρασε τον μπαμπά. Κάποια άλλη φορά θέλω να πάρετε το άλογό σας ή με κάποιο τρόπο να έρθετε και να πάμε στο νεκροταφείο Smith και να μου δώσετε τις ημερομηνίες θανάτων των παλιών αφεντικών και εγώ θα σας πληρώσω και αν νομίζετε ότι θα είναι πάρα πολύ μεγάλη δουλειά, γράψτε μου πρώτα και επιτρέψτε μου να ξέρω τι θα μου κοστίσει και θα κάνουμε συμφωνία. Επιτρέψτε μου να ακούσω νέα από σας γρήγορα.

Jim Holliman



ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣΑπό το The South Was Right!” (James Ronald Kennedy, Walter Donald Kennedy)

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η καλύβα του μπαρμπα-Θωμά μπορεί να μην ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Δε βλέπεις όμως τίποτα το κακό με αυτήν την πρόταση:
"ο μπαμπάς μου, Abe, και η Sue πωλήθηκαν σε νέο αφεντικό. Ο Δρ Shelby αγόρασε τον μπαμπά" ;
Το γεγονός ότι ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΤΟΥΣ μπορούσαν να ζουν χαρούμενοι και να τυγχάνουν κάποιας φροντίδας δεν αρκεί για να αντισταθμίσει την απώλεια της θεόσδοτης ελευθερίας τους. Αυτό το σημείο το καταπίνεις αμάσητο λες και είναι ασήμαντο από τη στιγμή που οι νότιοι δε σιχαίνονταν τους μαύρους.

Ανώνυμος είπε...

Πες τα, ΚΟ, και αγνόησε τους άσχετους σαν τον ανώνυμο 1 στον οποίον απαντώ: Η "Καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά" δεν ήταν τίποτε άλλο από την προσπάθεια μιας φανατικής ψεύτρας να φανατίσει το Βορρά ενάντια στο Νότο. Η κυρία αυτή δεν πήγε ποτέ κάτω από τη γραμμή Μέισον-Ντίξον να δει πως ήταν όντως τα πράγματα εκεί.
Όσον αφορά το θέμα του αποκόμματος που σε ¨προβλημάτισε, αμφιβάλλω αν αυτή είναι η περίπτωση. Εγώ όμως θα σου απαντήσω: λέει πουθενά ο επιστολογράφος κάτι κακό για τους νέους αφέντες; Όχι. Μην ξεχνάς ότι, στο Συνομοσπονδιακό Σύνταγμα, οι δούλοι αναφέρονταν ως υπηρέτες. Σε αντίθεση με το ενωσιακό, το Συνομοσπονδιακό σύστημα καταργούσε το δουλεμπόριο. Οι δούλοι για τους αφέντες τους ήταν χρήσιμοι βοηθοί στην παραγωγή. Πολύ συχνά οι δούλοι γίνονταν μέλη της οικογένειας. Όπως λέει ο μαύρος σύγχρονος ακτιβιστής H.K. Edgerton, υπήρχε μια αγάπη μεταξύ μαύρου και λευκού στο Νότο που ξεπέρασε τα πλαίσια της δουλείας. Σε αντίθεση με τον ελεύθερο Βόρειο εργάτη, που ζούσε χωρίς ωα έχει στον ήλιο μοίρα, ο νέγρος δούλος ήταν καλά ντυμένος, στεγασμένος και χορτάτος. Ο Νέγρος Booker T. Washington, γεννημένος δούλος στη Βιρτζίνια, είπε ότι ο νέγρος είναι ο κερδισμένος και όχι ο χαμένος στη δουλεία. Ο Πρόεδρος της Συνομοσπονδίας, Τζέφερσον Ντέηβις, είχε για επιστάτη του ένα νέγρο, τον James Pemberton και υιοθέτησε ένα νεγράκι, τον Jim Limber. Τέλος, κατά τον Αμερικανικό "Εμφύλιο" Πόλεμο,δεκάδες χιλιάδες μαύροι πολέμησαν για τη Συνομοσπονδία. Ο Βόρειος ακτιβιστής και αμπολισιονιστής Frederick Douglass έλεγε ότι, η΄δη από την 1η Μάχη του Μανάσσας, τον Ιούλιο του 1861, χιλιάδες νέγροι υπηρετούσαν στο στρατό των Νοτίων.
Για να μην σε κουράσω με συσσώρευση στοιχείων, σταματώ εδώ, τουλάχιστον για την ώρα. Και, μια συμβουλή: Άνοιξε το μυαλό σου και σκέψου.
Ο Θεός να σε φωτίζει,
Confederate soldier.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Confederate soldier,

Ήμουν σαφής, νομίζω, στο ότι θεωρώ την καλύβα του μπραρμπα Θωμά προϊόν φαντασίας. Θεωρώ επίσης την όλη εικόνα που φτιάχτηκε για το νότο επίπλαστη σκοπίμως. Θεωρώ βέβαιο ότι αν ο νότος είχε αφεθεί στην ησυχία του οι μαύροι θα είχαν απελευθερωθεί σταδιακά και ειρηνικά και όλα θα ήταν καλύτερα για τις ΗΠΑ (και για τον υπόλοιπο κόσμο). Πολύ καλά κάνει ο ΚΟ και ανεβάζει το υλικό που ανεβάζει.
Τα πράγματα, όμως, δεν ήταν εξαρχής όσο ωραία τα περιγράφετε, έγιναν έτσι ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ. Με τον καιρό οι δούλοι έγιναν υπηρέτες (εδώ απλώς παίζεις με πολιτικά ορθότερες λέξεις - ο δούλος από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν ένας ιδιόκτητος υπηρέτης), με τον καιρό έκαναν το νότο πατρίδα τους και πολέμησαν για να τον υπερασπιστούν απέναντι σε ανθρώπους με ξένα προς αυτούς ήθη. Και οι περιστάσεις και συμπεριφορές που αναφέρετε μπορεί να μην ήταν μεμονωμένες, δεν ήταν όμως υποχρεωτικές, βασίζονταν στη χριστιανική πίστη του εκάστοτε κυρίου. Αν ο κύριος δεν ήταν καλός με το δούλο, ΜΠΟΡΟΥΣΕ Ο ΔΟΥΛΟΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΑΛΛΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, όπως μπορούσε να κάνει ένας εργάτης; Αυτό ήταν το ερώτημά μου (προς τον οικοδεσπότη, που είναι γενικά λαλίστατος, όχι προς εσένα).

Το γεγονός ότι, αν κρίνω από την υπογραφή σου, έχεις κι εσύ (όπως και ο ΚΟ) δεσμούς με τον αμερικανικό νότο δε σημαίνει ότι ΟΛΑ σ' εκείνη την κοινωνία ήταν αγγελικά πλασμένα, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό είναι αδύνατο σε οποιαδήποτε κοινωνία. Ήταν απλώς πολύ καλύτερα απ' όσο παρουσιάζονται. Το δικό μου το μυαλό είναι αρκετά ανοιχτό για να μπορέσει να χωρέσει και να αποδεχτεί την ατέλεια και την πολυπλοκότητα μιας κοινωνίας κι ενός πολιτισμού μιας άλλης εποχής και τόπου, χωρίς να απολυτοποιεί τα αρνητικά, αλλά και χωρίς να τα εξωραΐζει. Το δικό σου είναι;

God bless you too.

ΥΓ: Λίγη περισσότερη ευγένεια δε θα έβλαπτε. Όχι τίποτ' άλλο, αλλά με την υπογραφή που διάλεξες δεν μπορείς να πείσεις για την ευγένεια και την καλοσύνη των νοτίων, όντας ο ίδιος αγενής.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε,
Πρώτα από όλα, ζητώ συγγνώμη αν σε προσέβαλα. Η απάντησή μου ήταν λίγο απότομη και απολογούμαι.
Περνώντας στα κυρίως θέματα,θέλω να τονίσω ότι από την αρχή οι Νότιοι θεωρούσαν τους δούλους ως υπηρέτες. Όταν, κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης, οι Βρετανοί προσέφεραν ελευθερία σε οποιονδήποτε σκλάβο τους βοηθούσε, ελάχιστον έως κανείς δεν πήγε. Γιατί οι σκλάβοι να μην επαναστατήσουν εναντίον των "στυγνών καταπιεστών" τους; Για τον εξής λόγο, ότι τα πράγματα δεν ήταν όπως κάποιοι λένε ότι είναι. Από ότι είδα στο προηγούμενο σχόλιό σου, είσαι αρκετά διορατικός ώστε να δεις το μέγεθος της προπαγάνδας των Γιάνκηδων.
Όσον αφορά την χριστιανική πίστη των αφεντών, στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν Βαπτιστές, Επισκοπιανοί και Πρεσβυτεριανοί. Και τα τρία δόγματα έθεταν κανόνες στα μέλη τους που ήταν δουλοκτήτες για το πως πρέπει να αντιμετωπίζουν τους δούλους τους. Ο υπασπιστής του στρατηγού Στόουνγουολ Τζάκσον, ο ταγματάρχης Robert Lewis Dabney, έδωσε αρκετές ομιλίες πάνω στον χριστιανό δουλοκτήτη του οποίου καθήκον είναι και ο εκχριστιανισμός των δούλων του, κάτι που οι Νότιοι δουλοκτήτες έκαναν επιμελώς. Η δουλεία στο Νότο εκτεινόταν μόνο στο 7% των νοικοκυριών, και πλείστοι Νότιοι πίστευαν ότι σταδιακά θα καταργούνταν εξελικτικά. Έναν αιώνα πριν τον Πόλεμο της Νότιας Ανεξαρτησίας, ο Άνταμ Σμιθ, Σκωτσέζος οικονομολόγος της Κλασικής Σχολής, υποστηρίζει ότι οι αλλαγές στους κοινωνικούς θεσμούς πρέπει να γίνονται με μικρές και σταδιακές αλλαγές.
Κλείνοντας, σε ευχαριστώ για την απάντησή σου και μακάρι ο Θεός να σε αυξάνει στη Χάρη του.
Confederate soldier.