Luisa Ferida: "Η Ιταλίδα Ελένη Παπαδάκη"

H Luisa Ferida, (κανονικό όνομα: Luigia Manfrini Frané), μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές ηθοποιούς του ιταλικού κινηματογράφου στη δεκαετία 1935-1945 γεννήθηκε στο Castel San Pietro Terme, στις 18 Μαρτίου 1914 και δολοφονήθηκε από κομμουνιστές παρτιζάνους, ενώ ήταν έγκυος, στο Μιλάνο, στις 30 Απριλίου 1945.

  

Έχοντας έμφυτο ένα ασυνήθιστο δραματικό ταμπεραμέντο, μετά από κάποιες εμπειρίες με θιάσους, έκανε το ντεμπούτο της στη μεγάλη οθόνη με την ταινία “Freccia d'oro” (1935) του Corrado D'Errico, αλλά το αστέρι της έλαμψε στην ταινία του Alessandro Blasetti, “Un'avventura di Salvator Rosa” (1939), στην οποία έπαιξε το ρόλο της χωριατοπούλας Lucrezia, κερδίζοντας τους επαίνους από τους κριτικούς και την αποθέωση από τους θεατές.

Η συνάντησή της με τον ηθοποιό Osvaldo Valenti (17 Φεβουαρίου 1906 – 30 Απριλίου 1945 - φώτο) στην διάρκεια αυτής της ταινίας, που οδήγησε σε ρομαντικό δεσμό, συνέπεσε με την πιο επιτυχημένη περίοδο της σύντομης καριέρας της.

Το 1944 πήγε στη Βενετία για να συνεργαστεί με το Cinevillaggio, το Κέντρο Κινηματογράφου της Ιταλικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας. [Η Ιταλική Σοσιαλιστική ή Κοινωνική Δημοκρατία (Repubblica Sociale Italiana) γνωστή και ως Ιταλική Δημοκρατία του Σαλό ήταν ένα φασιστικό ιταλικό καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1943 στην κωμόπολη Σαλό της Βόρειας Ιταλίας από τον - απελευθερωμένο από τον Γερμανό καταδρομέα των Otto Skorzeny - Μουσολίνι].

Ο Valenti και η Ferida ήταν από τους λίγους αστέρες του κινηματογράφου που συμφώνησαν να εγκαταλείψουν τη Ρώμη (και την Cinecittà) για τη Βενετία. Αν και πολλοί συνάδελφοί τους και παραγωγοί είχαν επωφεληθεί από την προστασία των ανώτατων αξιωματούχων του φασισμού, οι περισσότεροι, «λόγω της πίεσης των γεγονότων, και φοβούμενοι για την ασφάλειά τους», παρέμειναν στην Ρώμη.

Σε ηλικία μόλις 31 ετών και έγκυος με ένα παιδί, η Ferida σκοτώθηκε από κομουνιστές αντάρτες στο Μιλάνου μαζί με τον Valenti στις 30 Απριλίου 1945, με την κατηγορία της συνεργασίας και ειδικά για την φυλάκιση και τον βασανισμό κάποιων παρτιζάνων στη ‘Villa Triste’, στο Μιλάνο, όπου υπήρχε η φασιστική ομάδα του Pietro Koch. Χωρίς να γίνει καμία απολύτως δίκη, καταδικάστηκαν και οι δύο να εκτελεστούν και τους πυροβόλησαν αμέσως στο δρόμο.

Οι κατηγορίες αποδείχθηκαν αβάσιμες ύστερα από τον έλεγχο των «αποδεικτικών στοιχείων» και των «μαρτύρων».

Ο "Vero" Marozin (φώτο), ο επικεφαλής της ταξιαρχίας των παρτιζάνων και υπεύθυνος για το θάνατό της, δήλωσε, κατά τη διάρκεια της ποινικής διαδικασίας εναντίον του για εκείνο το επεισόδιο, «Η Ferida δεν είχε κάνει τίποτα, πραγματικά τίποτα». Οι δύο ηθοποιοί, στην πραγματικότητα, πλήρωσαν με τη ζωή τους την κακή φήμη τους ότι συνδέονταν με το φασιστικό καθεστώς, αλλά δεν είχαν καμία ποινική ευθύνη που θα μπορούσε να δικαιολογήσει την εκτέλεσή τους.

Ο Marozin, δήλωσε χρόνια αργότερα ότι ένας από τους παρτιζάνους ηγέτες που διέταξε την εκτέλεση των δύο ηθοποιών ήταν ο Sandro Pertini (φωτο), ο οποίος αργότερα έγινε πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας. «Εκείνη την ημέρα - 30 του Απριλίου του 1945», λέει ο Marozin, «ο Pertini τρεις φορές με κάλεσε και μου είπε, "ας μην χάνουμε χρόνο!"».

Το 2008, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, παίχτηκε η ιταλική ταινία “Sanguepazzo”, η οποία μιλά για την Luisa Ferida και την σχέση της με τον Osvaldo Valenti. Στον ρόλο της Ferida, η Monica Belucci.  

  

Κλιπ από ταινία "Animali Pazzi" (1939) με την Luisa Ferida και τον Osvaldo Valenti:



Τραγούδι προς τιμήν της, από το ιταλικό neofolk συγκρότημα "Ianva":

Διάβασε: 21 Δεκεμβρίου 1944: Η ηθοποιός Ελένη Παπαδάκη δολοφονείται από την «λαϊκή αστυνομία» του ΚΚΕ

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή