Η ελληνική σημαία ανάποδα…

Άρθρο του Παναγιώτη Λιάκου από την εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 22/9/2015

Στη φωτογραφία βλέπετε το εκλογικό περίπτερο της Νέας Δημοκρατίας στο Μαρούσι. Και αυτό προσαρμοσμένο στην αισθητική του τσαντιριού, την έως τώρα πολυτιμότερη σύμμαχο του μεταπολιτευτικού χαλιφάτου. Δίχως το συγκεκριμένο στιλ δεν θα ήταν εφικτό το κατόρθωμα της δανειακής υποδούλωσης της χώρας. Ούτε θα μπορούσε να δημιουργηθεί εκλογικό σώμα που θα καταπίνει αμάσητες υπουργοποιήσεις τύπου...Τασίας Χριστοδουλοπούλου.

Μόνο έτσι γίνονται τα «θαύματα». Να τα τα νοβοπάνια, να τες κι οι πλαστικές καρέκλες, τσάκω' και τα φυλλάδια. Πάρε καφεδάκι, άραξε και περίμενε τον πρώτο κοκοβιό να περάσει. Αν τσιμπήσει, έχει καλώς. Αν όχι, δεν πειράζει, θα περάσει άλλος. Α, πού 'σαι; Βάλε και καμιά σημαία. Ξέρεις, μωρέ, γαλανόλευκη. Αυτή του κράτους του ελληνικού. Μη διαλέξεις τίποτα ακριβές. Δεν έχει λεφτά η τοπική. Να πάρεις ακρυλικές, τέτοιες, μέηντ ιν Τσάινα. Πώς μπαίνει; Τι θα πει πώς μπαίνει; Βάλ' την όπως να 'ναι. Αρκεί να φαίνεται.

Πανί

Κάπως έτσι τοποθετούνται ανάποδα οι σημαίες. Όπως τα λόγια, οι δεσμεύσεις και οι ιδέες των κομμάτων. Μπαίνουν τσάτρα-πάτρα για να βγουν άρον άρον, όποτε παραστεί η κατεπείγουσα «πατριωτική» ανάγκη, δηλαδή οι εκλογές. Υπό κανονικές συνθήκες η σημαία που τοποθετήθηκε ανάποδα θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα πρόσεχαν οι υπεύθυνοι της τοπικής του κόμματος, οι πολιτευτές που πέρασαν από εκεί αλλά και το κοινό, οι διαβάτες. Μπα, ούτε κατά διάνοια. Ένας το πρόσεξε. Νόμισε ότι αυτό το χυδαίο σφάλμα θα διορθωνόταν άμεσα. Έσφαλε. Η σημαία έμεινε έτσι ακόμα 48 ώρες, ώσπου η απορία έγινε οργή και η οργή κράξιμο στους προσωρινούς ενοίκους του κομματικού κιοσκιού. Μετά την κραυγή, κάτι διορθώθηκε.

Το συμπέρασμα, ωστόσο, προκύπτει αβίαστα. Η αμεριμνησία περί της σημαίας είναι το ευστοχότερο σχόλιο για την αποϊδεολογικοποίηση της Ν.Δ. αλλά και σχεδόν του συνόλου του πολιτικού κόσμου. Το γεγονός ότι δεν έγινε άμεσα αντιληπτό ότι η σημαία ήταν κρεμασμένη ανάποδα σαν σφαχτάρι σημαίνει ότι γίνεται σιγά σιγά το χατίρι της Αριστεράς, που την αποκαλούσε «κομμάτι πανί».

ΥΓ: Να μην ξεχάσουμε τις απόψεις "διάσημου" νεοδημοκράτη για το κάψιμο της ελληνικής σημαίας. «Αναφαίρετο δικαίωμα» είχε πει.