Hollywood Has Forgiven Mel Gibson, But At
What Cost? by M.T. White (Return of the Kings) / KO
Ωστόσο, τα επιτεύγματα του Mel επισκιάστηκαν από την επιτυχία και την αντιπαράθεση της ταινίας ‘Τα Πάθη του Χριστού’, μιας ταινίας που παρά την ξένη γλώσσα που χρησιμοποίησε (λατινικά και αραμαϊκά!) και την αναστάτωση που προκάλεσε σε εξέχοντες Εβραίοι ηγέτες, κέρδισε πιστούς παντού, δείχνοντας ότι υπήρχε μια αγορά προσανατολισμένη σε ‘αντρικά’ χριστιανικά θέματα.
Απλά ένα από τα παιδιά
Οι καλές χριστιανικές ταινίες είναι ακόμα πιο σπάνιες
Αλλά Τα Πάθη του Χριστού άλλαξαν τα πάντα! Η ταινία ήταν αυτοχρηματοδοτούμενη από τον Mel. Οι ανεξέλεγκτες φήμες που διαδόθηκαν κατά την παραγωγή και πριν από την κυκλοφορία ότι η ταινία ήταν «αντισημιτική» (φαίνεται ότι το σενάριο δανείστηκε σε μεγάλο βαθμό από το βιβλίο του 1862 "The Dolorous Passion of Our Lord Jesus Christ" - "Τα Θλιβερά Πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού", το οποίο δεν αναφέρεται με εκτίμηση για τους Εβραίους κατήγορους του Ιησού). Οι Εβραίοι ηγέτες άρχισαν να καταφέρονται κατά της ταινίας πριν καν δουν έστω μια σκηνή.
Λόγω των κερδών, ο Mel απέκτησε την ανώτατη περιουσία κάθε μεγαλοαστέρα του Χόλιγουντ. Μάλιστα. Ο Mel, ο συντηρητικός καθολικός άλφα αρσενικός τους... πήρε τα λεφτά!
Το διαζύγιο του πήρε όλα τα χρήματα. Και καθώς η προσωπική του ζωή βγήκε "εκτός ελέγχου" με το δράμα της μαμάς του μωρού, η καριέρα του ακολούθησε την ίδια πορεία. Το "Apocalypto", η επόμενη ταινία του, ήταν "απογοητευτική δουλειά", η τελευταία σκηνοθετική του προσπάθεια για 10 χρόνια.
Σε μια βιομηχανία που εξυμνεί όλα τα είδη της σεξουαλικής ανηθικότητας και εκφυλισμένης συμπεριφοράς, μια βιομηχανία που συνηγορεί υπέρ του να επιτραπεί η είσοδος στις Ηνωμένες Πολιτείες ενός σκηνοθέτη, παρά την καταδίκη του για βιασμό ανηλίκου (Ρομάν Πολάνσκι - δες κι εδώ) μια βιομηχανία που έχει κατηγορηθεί ότι είναι κρησφύγετο παιδεραστών (δες εδώ) η βιομηχανία αυτή δεν θα μπορούσε να επιτρέψει σε έναν ετεροφυλόφιλο, λευκό, παραδοσιακό Mel να κατέχει οποιοδήποτε είδος εξουσίας.
Η "επιστροφή"
Αγωνίστηκε, συνέχισε να πρωταγωνιστεί σε ταινίες, οι περισσότερες όχι πολύ καλές, αλλά όταν ο χρόνος ήταν κατάλληλος, το Χόλιγουντ, όπως είναι η ειδικότητά του, ξεκίνησε το σόου: Άναψε το πράσινο φως για μία ένα μεγάλου προϋπολογισμού πολεμική ταινία- ο Gibson ήταν πάντα καλός στο να κινηματογραφεί μακελειά - και άρχισε σιγά-σιγά να διαρρέει ιστορίες ότι ήταν έτοιμο να τον "συγχωρήσει".
Γιατί τώρα; Επειδή αυτοί κάνουν κουμάντο. Αυτή η νέα προσπάθεια δεν θα διαθέτει παραδοσιακούς ήρωες του Μελ. Δεν θα υπάρχουν πολεμιστές που θα οδηγούν το λαό τους σε εξέγερση για ελευθερία, ενώ θα πέφτουν στο κρεβάτι με Γαλλίδες βασίλισσες στην ελεύθερη ώρα τους, ούτε ο Σωτήρας του κόσμου, που θα παθαίνει τόσα πολλά για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Όχι, το "Hacksaw Ridge" ("Αντιρρησίας Συνείδησης") είναι μια πολεμική ταινία για ένα ειρηνιστή.
Ακούτε παιδιά;
Στέλνει ένα μήνυμα σε όλους τους άλλους άλφα αρσενικούς στο Χόλιγουντ, ειδικά εκείνους τους σπάνιους που κρατούν τις παραδοσιακές χριστιανικές πεποιθήσεις, αντί των New Age μιασμάτων που είναι τόσο αχαλίνωτα στη Νότια Καλιφόρνια. Marky Mark (Mark Wahlberg), έλαβες το μήνυμα. Μπορείς να λες στον κόσμο για την καθολική σου πίστη, αλλά να είσαι προσεκτικός. Δεν θέλεις να καταλήξεις σαν τον Μελ.
Το ίδιο ισχύει και για σένα Ροκ (Ντουέιν Τζόνσον). Το ίδιο για σένα Vin Diesel. Ακούτε Jason Statham και Liam Neeson; Σας αρέσει η δουλειά σας; Οι άνδρες του Hollywood ξέρουν ποιος έχει τον έλεγχο. Ξέρουν ποιος κάνει κουμάντο. Το Hollywood έχει συγχωρήσει τον Μελ Γκίμπσον. Και εγώ λέω, και τι έγινε;
Δέκα χρόνια μετά την σύλληψη του εξ αιτίας του ότι οδηγούσε υπό την επήρεια του αλκοόλ και την κυκλοφορία της νέας του ταινίας, το Χόλιγουντ φαίνεται
να έχει συγχωρήσει επίσημα τον Μελ Γκίμπσον. Ο αμερικανο-αυστραλός σταρ, πιο γνωστός για την απεικόνιση ελαφρώς ανισόρροπων χαρακτήρων όπως ο Max Rockatansky στο ‘Mad Max’ και ο Martin Riggs στο ‘Lethal Weapon’, σκηνοθέτησε το βραβευμένο
με Όσκαρ ‘Braveheart’,
μια ταινία που έμεινε κλασική με τις γλαφυρές όσο και βίαιες απεικονίσεις
μεσαιωνικών μαχών.
Ωστόσο, τα επιτεύγματα του Mel επισκιάστηκαν από την επιτυχία και την αντιπαράθεση της ταινίας ‘Τα Πάθη του Χριστού’, μιας ταινίας που παρά την ξένη γλώσσα που χρησιμοποίησε (λατινικά και αραμαϊκά!) και την αναστάτωση που προκάλεσε σε εξέχοντες Εβραίοι ηγέτες, κέρδισε πιστούς παντού, δείχνοντας ότι υπήρχε μια αγορά προσανατολισμένη σε ‘αντρικά’ χριστιανικά θέματα.
Ύστερα, μετά από όλη αυτή την επιτυχία και την προσοχή των
μέσων ενημέρωσης, η γυναίκα του Μελ, και μητέρα των επτά παιδιών του, είπε ότι
ήθελε διαζύγιο. Ο Μέλ μετά οδήγησε προς το Μαλιμπού αφού είχε πιει και συνελήφθη
από την αστυνομία ...
Η σύλληψη
Ήταν αυτή σύλληψη για λόγους οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ
(DUI) τόσο κακή που ο
άνθρωπος χρειάστηκαν 10 χρόνια για να περιμένει μία δικαίωση; Φυσικά και όχι. Το
να συλληφθεί ένας σταρ ή μια σταρ για άτακτη συμπεριφορά είναι κάτι συνηθισμένο
στον χώρο του Hollywood.
Δολοφονήθηκε κάποιος; Βιάστηκε κάποιος; Κακοποιήθηκε κανένα παιδί; Όχι Τότε
γιατί; Γιατί πήρε τόσο χρόνο το σύστημα του χόλυγουντ να αθωώσει δημοσίως αυτόν
τον άνθρωπο, αυτόν τον διάσημο ηθοποιό και βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθέτη με ένα
σταθερό ρεκόρ στο box-office και με τεράστια διεθνή
απήχηση;
Αντισημιτισμός
Τα σχόλιά του στην αστυνομία για τους «γα…..ς Εβραίους» και
πως είναι «υπεύθυνοι για όλους τους πολέμους στον κόσμο» και, στη συνέχεια, οι
ερωτήσεις του προς τους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν αν ήταν Εβραίοι του
στοίχησαν. Τα νέα εξαπλώθηκαν γρήγορα στο μικρό κόσμο του Χόλιγουντ, μια
βιομηχανία με ένα βαρύ εβραϊκό πληθυσμό.
Ο ισχυρός ατζέντης του Hollywood Ari Emmanuel (ατζέντης
του Donald Trump
και αδελφός του πρώην επικεφαλής του προσωπικού του Ομπάμα, και τώρα Δημάρχου του
Σικάγο, Rahm Emmanuel) κάλεσε επισήμως να μπει ο Γκίμπσον στην "μαύρη λίστα" λέγοντας ότι η βιομηχανία δεν θα μπορούσε να "επιτρέψει στον Μελ Γκίμπσον να
ξεφύγει με τέτοιες τραγικά δηλητηριώδεις δηλώσεις".
Μισογυνισμός, ρατσισμός, ομοφοβία
Αν αυτό δεν ήταν αρκετά κακό, τέσσερα χρόνια αργότερα, ήρθαν
στην επιφάνεια οι ηχογραφημένες συνομιλίες του Mel και της πρώην
φιλενάδας του Oksana Grigorieva την οποία ο Μέλ αποκαλούσε «f…ng pig in heat» και λέγοντας «αν σε βιάσει μία παρέα αράπηδων, θα είναι δικό σου
λάθος». Σε έναν άλλο διάλογο της είπε: «Θα έρθω και θα κάψω το γ…ο σπίτι...
αλλά θα μου ……πρώτα», επίσης, καταγράφηκε λέγοντας «θα την καταδώσω (μία υπάλληλό
του) στους γ….ους ανθρώπους που παίρνουν γ….α χρήματα από τους wetbacks" (αργκό για
τους αλλοδαπούς κυρίως μεξικάνους).
Έτσι, σε διάστημα τεσσάρων ετών, σε μια επιχείρηση όπου οι
μνήμες ξεθωριάζουν πολύ σύντομα και η οποία είναι ευαίσθητη στις πιο παιδαριώδεις
μορφές της πολιτικής ορθότητας, ο Μελ Γκίμπσον έκανε «αντισημιτικά», «ρατσιστικά»
και «μισογυνικά» σχόλια.
Προσθέστε σε αυτό και προηγούμενα σχόλια για τους ομοφυλόφιλους
σε ξένα μέσα, όταν γελώντας και... σκύβοντας επιδεικτικά είπε ότι οι γκέι έχουν τον πρωκτό
για… άλλα πράγματα ενώ αυτός προορίζεται μόνο για αφόδευση και έχετε μια
κλασική περίπτωση αυτοκτονίας μιας καριέρας σε μια επιχείρηση που απασχολεί
πολλές ομάδες "που υφίστανται διακρίσεις".
Το αλκοόλ (και το στρες) λένε την αλήθεια ;
Αλλά είναι πραγματικά αυτή η αιτία; Είναι πραγματικά αυτός ο λόγος που θεώρησαν ότι έπρεπε να στείλουν στην εξορία αυτόν τον άνθρωπο από τις οθόνες του κινηματογράφου; Στην πραγματικότητα, οι ενέργειές του διέψευδαν την γλώσσα του. Όσον αφορά τον αντισημιτισμό, η δημοσιογράφος Allison Hope Weiner (που είναι Εβραία), είπε ότι ο Gibson «εργάστηκε στο Χόλιγουντ για 30 χρόνια χωρίς ούτε ένα αντισημιτικό σχόλιο».
Αλλά είναι πραγματικά αυτή η αιτία; Είναι πραγματικά αυτός ο λόγος που θεώρησαν ότι έπρεπε να στείλουν στην εξορία αυτόν τον άνθρωπο από τις οθόνες του κινηματογράφου; Στην πραγματικότητα, οι ενέργειές του διέψευδαν την γλώσσα του. Όσον αφορά τον αντισημιτισμό, η δημοσιογράφος Allison Hope Weiner (που είναι Εβραία), είπε ότι ο Gibson «εργάστηκε στο Χόλιγουντ για 30 χρόνια χωρίς ούτε ένα αντισημιτικό σχόλιο».
Στην πραγματικότητα, ο Gibson προσπάθησε να καταστείλει αυτές τις κατηγορίες αμέσως πλησιάζοντας
Εβραίους ηγέτες και ομάδες εβραϊκών συμφερόντων, ακόμα και ανακοίνωσε ότι θα καθοδηγήσει
μια ταινία βασισμένη στη ζωή του Ιούδα του Μακκαβαίου το λεγόμενο «εβραϊκό Braveheart» (βλ. εδώ). Αλλά όλο αυτό
κατέρρευσε όταν ο σεναριογράφος Joe Eszterhas
(συγγραφέας του του ‘Basic Instinct’
και του ‘Showgirls’ - φώτο),
ένας άλλος άνδρας που η ελίτ του Χόλιγουντ απέφευγε, κυκλοφόρησε άλλη μια ηχογραφημένη
ομιλία του Gibson που παρουσιαζόταν πάλι θυμωμένος και αλαζονικός.
Μερικοί λένε ότι ήταν απλώς ένας τρόπος ο Eszterhas να
στρέψει μακριά την αρνητική προσοχή από το ανιαρό σενάριό του, αλλά ανεξάρτητα
από το ποιο ήταν το κίνητρο, διέλυσε κάθε πιθανότητα επιστροφής του Gibson στο
Χόλιγουντ (λεπτομέρεια: ο Eszterhas κέρδισε μια συμφωνία για ένα e-book από
αυτή την ιστορία).
Οι άλλες δηλώσεις του χρησιμοποιήθηκαν από τον δημοσιογράφο Weiner στο να τον παρουσιάζουν σαν κάποιον που απειλεί σε μία διαμάχη για θέματα επιμέλειας με μια γυναίκα που φέρεται να τον εκβιάζει. Το Γραφείο του Εισαγγελέα του απηύθυνε την κατηγορία για επίθεση, αλλά κατηγόρησε επίσης την Grigorieva για εκβιασμό, σημειώνοντας ότι πιθανότατα προσπάθησε να προκαλέσει τον Gibson, να πει αυτές τις επιθετικές.
Οι άλλες δηλώσεις του χρησιμοποιήθηκαν από τον δημοσιογράφο Weiner στο να τον παρουσιάζουν σαν κάποιον που απειλεί σε μία διαμάχη για θέματα επιμέλειας με μια γυναίκα που φέρεται να τον εκβιάζει. Το Γραφείο του Εισαγγελέα του απηύθυνε την κατηγορία για επίθεση, αλλά κατηγόρησε επίσης την Grigorieva για εκβιασμό, σημειώνοντας ότι πιθανότατα προσπάθησε να προκαλέσει τον Gibson, να πει αυτές τις επιθετικές.
Έτσι, ένας άνδρας, ο Μελ Γκίμπσον, μεγάλο αστέρι του
Χόλιγουντ, μεθάει, και λέει κάποια πράγματα για τους Εβραίους κάτω από την
επιρροή του αλκοόλ. Αν ήταν σε άλλη πόλη και κάποιο άλλο πρόσωπο, η έκθεση της
αστυνομίας θα δεν είχε δει ποτέ το φως της ημέρας. Αυτό το ίδιο άτομο, μετά από
μία από τις μεγαλύτερες υποθέσεις διαζυγίου στην ιστορία, εκβιάζετε για το ποσό
της διατροφής από την μαμά του μωρού του και παρακινείται να πει κακά πράγματα.
Για άλλη μια φορά, αν ήσασταν εσείς ή εγώ, δεν θα υπήρχε καμία δημόσια
διαπόμπευση, αλλά όχι για τον Mel.
Στη συνέχεια, ενώ προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του που
είναι η δημιουργία ταινιών, φωνάζει σε έναν υπάλληλο του (Eszterhas) ότι δεν
κάνει τη δουλειά που του ανατέθηκε. Ως κάποιος που έχει δουλέψει στον τομέα της
διαχείρισης, με βεβαιότητα μπορώ να πω ότι όλοι έχουμε αυτές τις στιγμές. Αλλά
αυτό είναι το πρόβλημα. Ο Μελ ήταν ένας από εμάς. Ήταν ένας άνδρας.
Οι άνδρες είναι σπάνιοι στο Χόλιγουντ. Ο Eszterhas επεσήμανε
στο σατιρικό "Ο Οδηγός του Διαβόλου στο Χόλιγουντ" (The Devil’s Guide
to Hollywood) ότι καθώς οι περισσότεροι κορυφαίοι ηθοποιοί άνδρες ήταν κρυφοί
γκέι (o συγγραφέας Bret Easton Ellis το επιβεβαίωσε αυτό στο podcast του),
εκτός εάν τον πρωταγωνιστικό ρόλο είχε ο Mel (ή ο Ράσελ Κρόου), θα ήταν ανοησία
να γράψει βαρείς ανδρικούς ρόλους. Έτσι, Μελ Γκίμπσον ήταν όπως και οι
περισσότεροι από εμάς. Ήταν άνδρας, αλλά ένας από τους λίγους στο Χόλιγουντ.
Οι Χριστιανοί άνδρες είναι σπανιότεροι
Αλλά ακόμα χειρότερα, ο Mel ήταν χριστιανός. Καθολικός, για να είμαστε ακριβείς. Αλλά κι ο Mark Wahlberg είναι καθολικός
θα μπορούσατε να πείτε. Ναι, αλλά ο Mel
είναι ένας παραδοσιακός καθολικός, ένας πιστός του Βατικανού Ι, ο οποίος συμμετέχει στην καθολική λειτουργία.
Ο Eszterhas, ένας τύπος που προφανώς ζηλεύει τον σταρ,
δήλωσε στο προαναφερόμενο ηλεκτρονικό του έργο (υπό τον τίτλο "Heaven and
Mel") , ότι ο Μελ πίστευε ότι υπήρχε μια ισχυρή κομμουνιστική επιρροή μέσα
στην σύγχρονη (καθολική) εκκλησία για να την αποδυναμώσει. Ακόμα χειρότερα, το
Βατικανό Ι φέρεται ότι ήταν πιο εχθρικό προς τους Εβραίους (η σωτηρία μπορεί να
προέλθει μόνο μέσα από την καθολική εκκλησία) από το Βατικανό ΙΙ (η σωτηρία
μπορεί ενδεχομένως να προέλθει και από αλλού).
Ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν μυστικό. Όταν κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης διευθυντής για το 'Braveheart', ήταν σε όλους γνωστό ότι είχε συντηρητικές χριστιανικές πεποιθήσεις και παραδοσιακές απόψεις για φύλα (σημειώστε τα εφτά παιδιά του).
Ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν μυστικό. Όταν κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης διευθυντής για το 'Braveheart', ήταν σε όλους γνωστό ότι είχε συντηρητικές χριστιανικές πεποιθήσεις και παραδοσιακές απόψεις για φύλα (σημειώστε τα εφτά παιδιά του).
Οι καλές χριστιανικές ταινίες είναι ακόμα πιο σπάνιες
Αλλά Τα Πάθη του Χριστού άλλαξαν τα πάντα! Η ταινία ήταν αυτοχρηματοδοτούμενη από τον Mel. Οι ανεξέλεγκτες φήμες που διαδόθηκαν κατά την παραγωγή και πριν από την κυκλοφορία ότι η ταινία ήταν «αντισημιτική» (φαίνεται ότι το σενάριο δανείστηκε σε μεγάλο βαθμό από το βιβλίο του 1862 "The Dolorous Passion of Our Lord Jesus Christ" - "Τα Θλιβερά Πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού", το οποίο δεν αναφέρεται με εκτίμηση για τους Εβραίους κατήγορους του Ιησού). Οι Εβραίοι ηγέτες άρχισαν να καταφέρονται κατά της ταινίας πριν καν δουν έστω μια σκηνή.
Παρά τη δίνη της αντιπαράθεσης, παρά το γεγονός ότι η ταινία είναι στα Λατινικά και τα Αραμαϊκά μόνο με αγγλικούς υπότιτλους, παρά το R-rating λόγω των βίαιων σκηνών, η ταινία για τη Σταύρωση του Ιησού ήταν ένα κολοσσιαίο box-office, αποφέροντας συνολικά πάνω από 370 εκατομμύρια δολάρια στην μόνο στις ΗΠΑ. Καθολικοί και Προτεστάντες όλων των αποχρώσεων την αγκάλιασαν.
Λόγω των κερδών, ο Mel απέκτησε την ανώτατη περιουσία κάθε μεγαλοαστέρα του Χόλιγουντ. Μάλιστα. Ο Mel, ο συντηρητικός καθολικός άλφα αρσενικός τους... πήρε τα λεφτά!
Το Hollywood (και ο σατανάς) δεν μπρούσαν να το αντέξουν αυτό. Δεν υπήρξε κάποια έκδηλη συνομωσία. Δεν υπήρχαν κάποιες συναντήσεις στο William Morris (πανίσχυρο "πρακτορείο ταλέντων" του χόλυγουντ) για το πώς θα καταφέρουν να ρίξουν τον σταρ. Αλλά ο Mel ήταν διαφορετικός, δεν ήταν ένας από αυτούς, ήταν περισσότερο σαν ένας από εμάς, και όλοι το ήξεραν και πιθανώς το απεχθάνονταν.
Οι κανόνες λένε ότι αυτοί που έχουν την εξουσία στα χέρια τους μπορεί να ανεχθούν ορισμένες συμπεριφορές όσο το χρήμα ρέει, αλλά μόλις επαληθευθεί ότι οι ταραξίες είναι το δηλητήριο του box-office, τότε βγαίνουν τα μαχαίρια. Η σύλληψή του λόγω αλκοόλ και τα σχόλια που έκανε ήταν ακριβώς τα μαχαίρια που χρειάζονταν.
Το διαζύγιο του πήρε όλα τα χρήματα. Και καθώς η προσωπική του ζωή βγήκε "εκτός ελέγχου" με το δράμα της μαμάς του μωρού, η καριέρα του ακολούθησε την ίδια πορεία. Το "Apocalypto", η επόμενη ταινία του, ήταν "απογοητευτική δουλειά", η τελευταία σκηνοθετική του προσπάθεια για 10 χρόνια.
Σε μια βιομηχανία που εξυμνεί όλα τα είδη της σεξουαλικής ανηθικότητας και εκφυλισμένης συμπεριφοράς, μια βιομηχανία που συνηγορεί υπέρ του να επιτραπεί η είσοδος στις Ηνωμένες Πολιτείες ενός σκηνοθέτη, παρά την καταδίκη του για βιασμό ανηλίκου (Ρομάν Πολάνσκι - δες κι εδώ) μια βιομηχανία που έχει κατηγορηθεί ότι είναι κρησφύγετο παιδεραστών (δες εδώ) η βιομηχανία αυτή δεν θα μπορούσε να επιτρέψει σε έναν ετεροφυλόφιλο, λευκό, παραδοσιακό Mel να κατέχει οποιοδήποτε είδος εξουσίας.
Η "επιστροφή"
Αγωνίστηκε, συνέχισε να πρωταγωνιστεί σε ταινίες, οι περισσότερες όχι πολύ καλές, αλλά όταν ο χρόνος ήταν κατάλληλος, το Χόλιγουντ, όπως είναι η ειδικότητά του, ξεκίνησε το σόου: Άναψε το πράσινο φως για μία ένα μεγάλου προϋπολογισμού πολεμική ταινία- ο Gibson ήταν πάντα καλός στο να κινηματογραφεί μακελειά - και άρχισε σιγά-σιγά να διαρρέει ιστορίες ότι ήταν έτοιμο να τον "συγχωρήσει".
Γιατί τώρα; Επειδή αυτοί κάνουν κουμάντο. Αυτή η νέα προσπάθεια δεν θα διαθέτει παραδοσιακούς ήρωες του Μελ. Δεν θα υπάρχουν πολεμιστές που θα οδηγούν το λαό τους σε εξέγερση για ελευθερία, ενώ θα πέφτουν στο κρεβάτι με Γαλλίδες βασίλισσες στην ελεύθερη ώρα τους, ούτε ο Σωτήρας του κόσμου, που θα παθαίνει τόσα πολλά για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Όχι, το "Hacksaw Ridge" ("Αντιρρησίας Συνείδησης") είναι μια πολεμική ταινία για ένα ειρηνιστή.
Αλλά ο Mel συμφώνησε να το σκηνοθετήσει. Ο Mel έλαβε ένα standing ovation με δάκρυα στα μάτια του. Ο Mel περπάτησε στο κόκκινο χαλί θρηνώντας για την «τραγωδία» των εκλογών του 2016. Οι κριτικοί έγραψαν διθυραμβικά σχόλια για το "Hacksaw Ridge" ότι είναι ένα αριστούργημα. Αλλά αυτός ο γενειοφόρος Mel μπροστά από τα φώτα δεν είναι εκείνος που θυμόμαστε στο "Mad Max" ή στο "The Patriot". Όχι, αυτός ο Mel φαίνεται καταβεβλημένος.
Ακούτε παιδιά;
Το ίδιο ισχύει και για σένα Ροκ (Ντουέιν Τζόνσον). Το ίδιο για σένα Vin Diesel. Ακούτε Jason Statham και Liam Neeson; Σας αρέσει η δουλειά σας; Οι άνδρες του Hollywood ξέρουν ποιος έχει τον έλεγχο. Ξέρουν ποιος κάνει κουμάντο. Το Hollywood έχει συγχωρήσει τον Μελ Γκίμπσον. Και εγώ λέω, και τι έγινε;
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
13 σχόλια:
Είναι παγκοίνως γνωστό ότι ο έλεγχος στην βιομηχανία κινηματογράφου ευρίσκετα σε εβραϊκά χέρια σε όλα τα στάδια, ιδιοκτησία των studios,χρηματοδότηση και επίβλεψη παραγωγής, διανομή με παράλληλο έλεγχο σε αλυσίδες κινηματογραφικών αιθουσών.
Η Disney, η μόνη γνωστή μη εβραϊκής ιδιοκτησίας εταιρεία, διοικήθηκε επί έτη από τον Εβραίο Mike Eisner, ο οποίος με τα bonus σε μετοχές που έδινε στον εαυτό του,φεύγοντας από τη διοίκηση κατείχε το 30% των μετοχών!
Σε παραπλήσιο πεδίο με την βιομηχανία θεάματος συγκαταλέγεται και η αναζήτηση και εκμετάλλευση ταλέντων,τομέας στον οποίο επίσης διαπρέπουν οι Ισραηλίτες.
Ari Emanouel ένας απ΄αυτούς, ιδιοκτήτης της εταιρείας William Morris Endeavor Entertainment, με ενασχόληση την εκπροσώπηση συμφερόντων σε ηθοποιούς,τραγουδιστές, σεναριογράφους και συγγραφείς,αθλητές κλπ.
Αντιπροσωπεύει το πρωτάθλημα αμερικανικού ποδοσφαίρου (ΝFL) και του Χόκευ επί πάγου (NHL). Eπίσης την εταίρεια, που διοργανώνει τα καλλιστεία Μiss Universe (Μις Υφήλιος), που μέχρι πέρσι ανήκε στον πρόεδρο πλέον Ντόναλντ Τρμαπ.
Ό κύκλος εργασιών σε αυτό το αντικείμενο ανέρχεται σε πολλά δις. Προσφάτως η εταιρεία του Ari Emanuel (Auerbach) αγόρασε αντί του ποσού των $4 δις την Ultimate Fighting Championship,που έχει αντικείμενο την διοργάνωση επαγγελματικών αγώνων πολεμικών τεχνών.
Αν δεν τους αρέσεις, αν δεν είσαι πολιτικά ορθός, απλά σε πετάνε έξω.
Υπάρχει μια ταινία (Γαλλική, σκηνοθεσία Ζαν-Φρανσουά Ρισέ με τους: Μελ Γκίμπσον, Ντιέγκο Λούνα, Γουίλιαμ Μέισι, Έριν Μοριάρτι) το Blood Father (2016), όπου εκεί υπογράφει την δήλωση μετανοίας με τον ρόλο του, σε σχέση με τον ρόλο που έχει η κόρη του αλλά και την στάση που κρατάει στο θέμα των λαθρομεταναστών, συγνώμη παράτυποι μετανάστες ήθελα να πω.
Πλεονεξία, αυτό μας κατέχει, αλήθεια τι ανάγκες έχει αυτός ο άνθρωπος;;
Χαιρετώ,
γράφω αυτή την παράγραφο στην πιο πρόσφατη ανάρτηση, το περιεχόμενο είναι εφ' όλης της ύλης.
Γράφω, επίσης, από την θέση του αναγνώστη τού ΚΟ, ενός εκ των ανωνύμων πολλών, και εντός μήκους κύματος, και με επίγνωση ασημαντότητας καταθέτω μιαν άποψη ρεαλιστικά απαισιόδοξη και αγωνιώδη:
επειδή η πραγματικότητα έξω μάς έχει ξεπεράσει όλους (και τα χτυπήματα είναι απανωτά και αμείλικτα, αγριότης που αυξάνεται), θεωρώ πως όλα τα λόγια (ειδήσεις, πληροφορίες, επιχειρήματα) που έχουμε όλοι μας ανταλλάξει τα τελευταία αυτά χρόνια, και έτσι έπρεπε!!, πλέον είναι ανίσχυρα΄ το λέω πιο ξεκάθαρα: ΑΝΗΣΥΧΩ ότι με το να βρίσκουμε στο δίκτυο τα γραφόμενα που μας εκφράζουν στις εναπομείνασες σοβαρές σελίδες, και με τον όποιο μεταξύ μας σχολιασμό των 10 φρικτών γεγονότων που φέρνει η κάθε μέρα, ΕΚΤΟΝΩΝΌΜΑΣΤΕ προς στιγμήν και ηρεμούμε κάπως με αυτή την εκτόνωση--ικανοποίηση,
ΕΝΩ έχουμε απελπιστική ανάγκη τον χρόνο και την ενέργεια αυτή, για να βρούμε επιτέλους τί θα γίνει...
(Νομίζω ότι, όσοι τουλάχιστον πονάμε για την Ελλάδα αυτά τα χρόνια, δεν έχουμε ανάγκη άλλες νέες πληροφορίες΄ όσοι πάλι δεν τις πήραν, είτε από το δίκτυο είτε διά ζώσης, μάλλον δεν θα τις πάρουν ποτέ΄ εάν πάλι θελήσουν, ας επισκεφτούν όλα τα κείμενα που έχουν ήδη γραφεί, εδώ ή αλλού: τα γραπτά μένουν.)
θέλω να καταστήσω ΠΟΛΥ σαφές ότι
1. δεν κατακρίνω ούτε υποδεικνύω, ούτε κηρύττω, αντιθέτως ξέρω ότι αρκετοί γνωρίζουν, και πολλοί έχουν την ίδια αγωνία κα μεγαλύτερη, όπως και εσύ ως ΚΟ γνωρίζεις, διότι έχεις γράψει (τουλάχιστον) το "Εξομολογητικά" και το "Εσύ τι προτείνεις" ΔΕΚ 15/ΦΕΒ 16... εξάλλου αυτά τα δύο ξαναδιάβασα, και είπα να γράψω την σκέψη μου.
2. έξω στους δρόμους, αντί για --τουλάχιστον!-- ένα κλίμα πένθους, συναντά κανείς όλα τα χρόνια, και τώρα ακόμα, φαγοπότια, συζητήσεις ανόητες και κεφάτες συντροφιές (ακατανόητο και τραγικό).
Ο χρόνος περνάει και χανόμαστε και το ΒΛΕΠΟΥΜΕ.
Μπορούμε ακόμα και τώρα να ανταλλάσσουμε πληροφορίες και σχόλια, και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να είμαστε 100% συγκεντρωμένοι στην λύση; Ή το πρώτο εξουδετερώνει, πλέον, το δεύτερο; Αυτό μόνο ρωτώ.
(Και μόνος του κανείς δεν μπορεί να λύσει τίποτε, φυσικά.)
(Ζητώ συγγνώμη από όποιον ήδη γνωρίζει ή ακόμα και ΠΡΑΤΤΕΙ: ενώνω την αγωνία μου μαζί του.
Προσωπικά, ως ανώνυμος που απευθύνεται στον επίσης ανώνυμο (και φίλο, θεωρώ) ιστολόγο, χαίρομαι ότι εδώ είναι ένα σταθερό και πλήρες σημείο αναφοράς για όποιον επιθυμεί να κατανοήσει όσα συμβαίνουν έξω απ' το παράθυρό του.
Τέλος, εύχομαι, σε μέλλον όχι μακρινό να μη χρειάζονται κάν σημεία αναφοράς, και όλοι να συναντηθούμε έξω, στην αληθή ζωή -και πιο μετά στην όντως αληθή-- και να γιορτάσουμε παρέα.)
Ένα από τα καλύτερα σχόλια που έχω διαβάσει. Είναι κρίμα να μην βάζεις κάποιο όνομα από κάτω.
Ένα από τα καλύτερα σχόλια που έχω διαβάσει.
Συμφωνώ απόλυτα με τον Η SkyWatcher
Διαφωνώ στο όνομα.
Από ένα σημείο και έπειτα γνωριζόμαστε και τα σχόλια μετατρέπονται σε προσωπική αντιπαράθεση.
“Πριν από δυο χρόνια έγραψες… , να το λινκζ και πάει λέγοντας”!
Χάνεται η ουσία του συγκεκριμένου άρθρου και άντε να αποδείξεις πως είσαι άνθρωπος που διαβάζει μορφώνεται αποκτάς γνώσεις όλο και περισσότερες – υγιές φαινόμενο – και ως εκ τούτου ενδέχεται να αλλάζουν και οι απόψεις σου. Μόνο ιδεοληπτικοί δεν αλλάζουν άποψη ακόμα και εάν αποδείξεις …πως η γη γυρίζει!
Νομίζω ότι ωφελεί μόνο στο να κάνουμε διαδικτυακούς φίλους και εχθρούς.
Ένα παράδειγμα πρόσφατο. Ο Γιώργος ο Νότιος είναι ένας νέος σε ηλικία ευγενικός και εξαίρετος σχολιαστής. Κατακρίθηκε όχι για τα γραφόμενα του αλλά γιατί …δεν αφήνει άρθρο ασχολίαστο. Και οι ανώνυμοι είμαστε επώνυμοι …σε ότι αφορά …την δημοκρατία στην οποία ζούμε!
Πάντως συμφωνώ απόλυτα ότι χρειάζεται δράση και εκτός διαδικτύου.
Ειδήσεις ΣΟΚ δεν υπάρχουν …εξαντλήθηκαν.
Άρθρα όμως που μας πληροφορούν για τα πολιτικά συστήματα ΥΠΑΡΧΟΥΝ έτσι που να κατανοήσουμε πως φτάσαμε έως εδώ, βάσει ποίας κοσμοθεώρησης και ως εκ τούτου ποια θα είναι και η λύση στα προβλήματα μας και πάντως όχι η δραχμή η ο οβολός η το μάρκο!
Δυστυχώς αυτά τα άρθρα δεν πρόκειται να φτάσουν σε …ώτα μη ακουόντων.
Ας θυμηθούμε τους πρόσφατους Αγίους μας Πατροκοσμά τον Αιτωλό. Ακόμα πιο πρόσφατα τον Παπουλάκο, κατά κόσμον Χρήστος Παναγιωτόπουλος, ήταν ένας κρεοπώλης και πήρε την απόφαση να «αυτοχειροτονηθεί» καλόγηρος γυρίζοντας απ άκρη σε άκρη σε ολην την Πελοπόννησο με τα πόδια …
Και πολλούς ακόμα … σαλούς.
Εάν έγραφαν σε μια εφημερίδα θα τους διάβαζαν όσοι διάβαζαν την εφημερίδα οι ίδιοι …και λίγο περισσότεροι ίδιοι!
Τους συγκεκριμένους τους άκουσε όλη Ελλάδα…
Όμως αυτοί είχαν πίστη! Aυτήν φαίνεται πως χάσαμε και δυστυχώς δεν είμαστε διατεθειμένοι να χάσουμε τίποτα από τα κεκτημένα μας για να υπερασπιστούμε και αυτήν και όλα τα υπόλοιπα που καθημερινά μας στερούν. Σε λίγο τα τσιπάκια θα είναι πραγματικότητα , από παντού σιγή ιχθύος.
ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΗΔΗ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΧΡΗΜΑ.
ΟΙ περισσότεροι ασχολούνται με το εάν θα έχουν και όχι πως ακόμα και ΕΑΝ έχουν θα είναι ΣΚΛΑΒΟΙ!
ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΝΑΣΤΑΤΩΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ!
Στην πλειοψηφία αναφέρομαι και πάντως συγχαρητήρια στους ιστολόγους που αρνούνται να υποταχθούν , γράφουν επώνυμα χωρίς φόβο και πάθος και μας ενημερώνουν.
Χωρίς εσάς Κ.Ο. και πολύ λίγους ακόμα σαν και εσάς , στα σίγουρα θα είχαμε γίνει όλοι οι Έλληνες …μετα άνθρωποι.
Κυριακή, 13 Νοεμβρίου 2016
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΕΤΑ-ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ
Άρθρο του Francesco Lamendola
Μετάφραση: Θεόδωρος Λάσκαρης
http://theodotus.blogspot.gr/2016/11/blog-post.html
Αγαπητοί, διαβάζοντας τα σχόλια, τίς αγωνίες καί το κείμενο, θά ήθελα το πολύ απλό.
Ο άνθρωπος πού ζεί στον κόσμο, είναι αναγκασμένος νά περπατάει μέσα στη λάσπη καί να λασπώνεται. Έχει υποχρέωση νά γίνεται καθαρός. Καθαρότητα ψυχής σημαίνει μυστηριακή ζωή, Αγιοπνευματική κοινωνία, μέσα στήν Αγία Εκκλησία. Εκεί ο άνθρωπος αποκτάει όλες τις αρετές, τη γενναιότητα, το θάρρος, τη σοφία, την διορατικότητα, την τόλμη, την ελευθερία. Ο Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης, μέ τον Τίμιο Σταυρό στό χέρι έξω από τα Δαρδανέλια ήταν ο φόβος καί ο τρόμος τών Τούρκων. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα πού τήν Αγία Πίστη είμασταν πολιτισμός, γενναίοι και έγραψαν ιστορία οι παππούδες μας.
Η μεγαλύτερη αντίδραση καί επανάσταση είναι η εγκατάσταση τού Τιμίου Σταυρού στήν καρδιά μας. Έτσι θά ορθώνεται καί θα κυματίζει περήφανα. Ας μην ξεχνάμε τόν Άγιο Κοσμά τόν Αιτωλο, πού είπε Ψυχή καί Χριστός μάς χρειάζεται. Τα άλλα έρχονται είτε τώρα, είτε αργότερα. Υπομονή και ο Θεός θά ανατείλει την Λευτεριά μας, όμως πρώτα πρέπει νά ελευθερωθούμε μέσα μας...
Τρομερό το σχόλιο του Ανωνύμου 6 Δεκεμβρίου 2016 - 6:53 π.μ!
Γιώργος ο Νότιος
Στην συγκεκριμένη ταινία ,όταν συναντά έναν παλιό του φίλο μπροστά σε σημαία των Νοτίων και μια στολή ναζί του λέει περίπου το εξής : -"Πηγές με τους χαμένους (losers..) "
Ειλικρινά κουράστηκα να ακούω τις ντουντούκες του ΠΑΜΕ
να μας καλούν σε απεργίες, για να μας λύσουν τα προβλήματα μας
αυτοί οι ίδιοι που εδώ και εκατό χρόνια μας τα δημιούργησαν και συνεχίζουν να τα δημιουργούν.
Οι ίδιοι που τα δημιουργούν και σε όλους τους ηθοποιούς ως τον Μελ.
Οχι μόνο τα δημιουργούν οι ιδεολογικοί ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ σύντροφοι τους που κυβερνούν - εντός όλων των κυβερνήσεων ΝΔ ΠΑΣΟΚ, αλλά εμποδίζουν και την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που ασπάζονται τις Ελληνοχριστιανικές μας αξίες, τις μόνες που μπορούν να μας βγάλουν από το αδιέξοδο, να αντιδράσουν.
Βαρέθηκα κουράστηκα και συνάμα αηδίασα 40 χρόνια να ακούω τα ίδια και τα ίδια!
Οσο πιο γρήγορα το καταλάβουν , όσο πιο δυνατά τους το φωνάξουμε να μας αφήσουν ήσυχους , ΑΡΚΕΤΑ ΠΙΑ , τόσο πιο γρήγορα θα απελευθερωθούμε.
Φύγετε από την ζωή μας , δεν θέλουμε να μας ξανα οδηγήσετε σε νέο εμφύλιο για να γλιτώσουν πάλι και πάλι τα αφεντικά που μας έφεραν εως εδώ.
ΦΥΓΕΤΕ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΙ ΙΜΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ και ΣΤΥΓΝΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΘΝΩΝ - ΚΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΣΥΧΟΥΣ, ΣΑΣ ΠΗΡΑΝ ΧΑΜΠΑΡΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ!
Αυτό το χώμα είναι μόνο Ελληνικό Χριστιανικό ορθόδοξο
δεν χαρίζεται δεν κατακτιέται από κανέναν ιμπεριαλιστή!
Πολύ απλά και φιλικά αφήστε μας ήσυχους πια αρκετά!
Πιστεύω πως αυτό το μήνυμα πρέπει να βγεί προς τα έξω δυνατά και καθαρά!
«την αναστάτωση που προκάλεσε σε εξέχοντες Εβραίοι ηγέτες»
Και νόμιζα πως ήμουν ο μόνος που σκεφτόταν έτσι...εύγε.
Υπάρχουν ορθόδοξοι χριστιανοί που μαζεύονται σε σπίτια και προσπαθούν έξω από εκκλησιαστικά κατεστημένα και παρατάξεις να ενωθούν με τον Κύριο, και με την βοήθεια σοβαρού πνευματικού συμβούλου. Οι αρχαίοι χριστιανοί με την αυτοθυσία τους και την απέραντη αγάπη τους νίκησαν την ρωμαική αυτοκρατορία.
Η ορθόδοξη βιβλική θεώρηση της ζωής δεν ανευρίσκεται πια σε κατεστημένες εκκλησίες παλαιού και νέου. Για όποιον έχει περπατήσει στους δρόμους αυτούς βαθειά, είδε και κατάλαβε ότι από εκεί αντίσταση και αφύπνιση δεν πρόκειται να υπάρξει σε επίπεδο γενικό και οργανωμένο. Ο φανατισμός και η ελληνική διχόνοια έχει ρίξει βαριά την σκιά της ανάμεσα στους ορθοδόξους. Η απομάκρυνση από τα κατεστημένα σχήματα ομάδων και ημερολογίων είναι μία καλή αρχή. Βγαίνεις από το ελεγχόμενο μαντρί. Όχι ότι δεν υπάρχουν και εντός των καταστημένων εκκλησιαστικών συστημάτων άγιοι, μακρυά από μας οι γενικεύσεις και η συλλογική ευθύνη.
Μιλώ για αντίσταση πνευματική και όχι τύπου τρέλλών που σε βίντεο λένε ''όπου δείτε αυτούς ή εκείνους πυροβολήστε τους στο κεφάλι'' ή ''κλωτσήστε τους'' ή ''φτύστε τους''. ο Παύλος συνιστά με ειρήνη να μιλάμε στους αντιθέτους μήπως και τους δώσει ο Θεός να καταλάβουν και μετανοήσουν. Με την βία η Εκκλησία έχασε στο διάβα των αιώνων δεν κέρδισε. Απόδειξη -από τις πολλές- η αγία ομολογήτρια Βαρβάρα όπου έμεινε 25 χρόνια έγκλειστη εντός ενός ναού για να μην τον γκρεμίσουν οι σταλινικοί ''επαναστάτες''... 15 χρόνια την πρώτη φορά και 10 την δεύτερη επί Χρουτσώφ. Μία γυναίκα τους νίκησε χωρίς να ρίξει μία σφαίρα στα οπισθοχωρούντα ερυθρά φαντάρια. Τί πίστη είχε όμως...
Πάντως μικρές ομάδες χριστιανών που μελετούν την Αγία Γραφή και προσεύχονται σαν αδέλφια μόνοι τους υπάρχουν, όποιος θέλει ψάχνει και βρίσκει. Μακρυά από το ίντερνετ και από τις προσωπολατρείες γερόντων.
Δημοσίευση σχολίου