Lilou & John – Dead Girl Walking

Οι Lilou & John είναι ένα ντουέτο από την Σουηδία που παίζει ανεξάρτητη ροκ μουσική (indie rock). Η ίντι ροκ είναι ένα είδος της εναλλακτικής ροκ που έχει τις ρίζες της στις μουσικές σκηνές της δεκαετίας του 1980 στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το όνομά της προέρχεται από την αγγλική λέξη independent που σημαίνει ανεξάρτητος. Το ντουέτο Lilou & John παίζει dissident indie pop, τραγούδια από και για αντιφρονούντες, με στίχο που ενοχλεί την αστυνομία σκέψης.

Οι Lilou & John (John και Lilou Dübeck) είναι σήμερα μία από τις πιο διάσημες μη πολιτικά ορθές σουηδικές rock / pop μπάντες. Έχουν στιγματιστεί και εξορισθεί από το σύστημα επειδή δεν ακολουθούν το κοπάδι και γιατί ο στίχος τους δεν εντάσσεται στα όρια που έχει θεσπίσει η πολιτική ορθότητα. Όπως λένε οι ίδιοι, θέλουν να γράψουν τη δική τους ιστορία για τις μεγάλες «πατροκτονίες» της εποχής μας, (οι γονείς που ανήκουν στην «Γενιά του Μάη του ‘68») την ιστορία για τα παιδιά της Ταυτότητας που αρνήθηκαν να υπακούσουν τους γονείς τους, αποφασίζοντας να πορευθούν με τον δικό τους τρόπο. 

Μιλάνε για την καταπίεση της ελευθερίας του λόγου που οδήγησε σε τεράστια αύξηση τον αριθμό των αντιφρονούντων. Πολλές χιλιάδες άνθρωποι σήμερα έχουν χάσει τα πάντα από το «κυνήγι μαγισσών» που εξαπέλυσαν εναντίον τους τα μεγάλα εταιρικά media. Έχασαν τις δουλειές τους επειδή τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν ενάντια στη νέα αριστερή πολιτική της "ανεκτικότητας". Οικογένειες ξεριζώθηκαν, μητέρες, πατέρες και παιδιά στιγματίστηκαν ως σύγχρονοι λεπροί που δεν πρέπει να τους αγγίζεις. Και ακριβώς όπως οι λεπροί των παλαιών χρόνων, στους αντιφρονούντες της Σουηδίας δεν έχει απομείνει απολύτως τίποτα να χάσουν. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους έχουν πλέον συνειδητοποιήσει ότι μπορούν επίσης να αντιδράσουν και να αντεπιτεθούν. Να γίνουν πολεμιστές.

Οι Lilou & John δηλώνουν ότι δεν είναι πολιτικό συγκρότημα. Όλα όσα κάνουμε είναι πολύ προσωπικά, λένε. Πολλά από τα τραγούδια μας γράφονται για την υπεράσπιση της ελευθερίας του λόγου απλώς και μόνο διότι έχουμε μπουχτίσει να ακούμε τι πρέπει και τι δεν πρέπει να λέμε. Καμία ιδεολογία ή θρησκεία δεν μπορεί να νικήσει την τέχνη, την επιστήμη και τη λογική και μπορούμε και συνδυάζουμε πολλά αριστερά και δεξιά στοιχεία στην καθημερινή ζωή και τη μουσική μας. Πιστεύουμε ότι η μουσική μας είναι πολύ επαναστατική και ανατρεπτική. Το αστείο είναι ότι αν σήμερα επαναστατήσεις και εκδηλώσεις εναντίον του συστήματος, οι άρχουσες τάξεις θα σε χαρακτηρίσουν "ακροδεξιό" ανεξάρτητα από το τι πιστεύεις. Ως εκ τούτου, πολλοί άνθρωποι που ανήκουν στη ακροδεξιά πιστεύουν ότι είμαστε ένα αρκετά περίεργο ζευγάρι, αλλά συνειδητοποιούν επίσης ότι συμμεριζόμαστε το ίδιο ενδιαφέρον για την εξάλειψη της πολιτικής ορθότητας και ότι δεν φοβόμαστε να μας δουν να βρισκόμαστε μαζί με "ναζί".

Ελπίζουμε κάποια μέρα τα πράγματα να αλλάξουν, λένε. Κάποια μέρα η μουσική βιομηχανία των "αρετών" του "ιερού 1968" να χάσει τον έλεγχο και η μη συμβατική μουσική να επιτραπεί και πάλι σε όλες τις μεγάλες πλατφόρμες. Μια μέρα που δεν θα είναι αμφιλεγόμενο να αμφισβητούμε την πολιτική ορθότητα ή να γράφουμε τραγούδια για την ουγγρική εξέγερση του 1956. Θα έρθει εκείνη η μέρα και όσο περισσότερη μουσική γράφουμε τόσο νωρίτερα θα έρθει. Ακόμα και αν μέχρι τότε θα έχουμε κουραστεί και εξαντληθεί από τον ατέρμονο αγώνα για να έρθει μια νέα μουσική στον κόσμο. Για εμάς, κάθε fan μας που μας γράφει, εξηγώντας πώς ένα από τα τραγούδια μας τον έκανε να κλαίει γιατί συνειδητοποίησε ότι οι κομμουνιστές χάνουν τον πόλεμο της κουλτούρας ή ότι του ξύπνησαν αναμνήσεις από την εποχή πριν από την έναρξη της μαζικής μετανάστευσης όταν άκουσε τη Λίλου να τραγουδάει, κάθε τέτοιος fan μας, μας πείθει ότι αξίζει τον κόπο. Χιλιάδες φορές. Ποτέ δεν θα κάναμε τίποτα άλλο. Θα συνεχίσουμε. Και πλέον δεν υπάρχει επιστροφή.

Lilou & John

Στις 20 Ιουνίου 2018 κυκλοφόρησαν το τελευταίο τους άλμπουμ με τον τίτλο “Airing from Kolyma” (Κολίμα ήταν γνωστό γκουλάγκ στην ΕΣΣΔ). Πριν από αυτό είχαν ηχογραφήσει το άλμπουμ με τον τίτλο “Patriot Child”. Τα τραγούδια που ασχολούνται με σεξουαλικά εγκλήματα μεταναστών ποτέ δεν είναι ευπρόσδεκτα. Ούτε τα τραγούδια που μιλάνε για την ένοχη συνομωσία της σιωπής από τους πολιτικούς και τα μέσα ενημέρωσης.

Από αυτό το τελευταίο τους άλμπουμ είναι το τραγούδι Dead Girl Walking που μιλάει για τον θάνατο ενός ακόμα κοριτσιού (στην Αγγλία), που βιάστηκε και δολοφονήθηκε από κάποιον αλλοδαπό στον βωμό της «θεάς» πολυπολιτισμικότητας, με την κυβέρνηση και τις εφημερίδες να προσπαθούν να "θάψουν" την είδηση, παρουσιάζοντας τον δράστη ως «καλό παιδί» που «γνώρισε και αυτός το πόνο» και συστήνοντας στον κόσμο να «ηρεμήσει» και να το ξεχάσει…

Στίχοι:

    And she walked cross the field

    By the church of St George

    And the wind was as warm as the day

    But the moon was so cold

    Far away like the day

    And the green grass led her away

    To the docks on the rocks

    She laid down like she had

    All her seven summers but tonight

    Just a girl without a name

    Just another “woman” slain

    That longed to be mother and wife

    But the “child”, 33

    Who just loved liberty

    Took poor young Mary-Anne’s life

    She was gone and the long

    Night would not ever end

    And there would never shine down any light

    And they found her next day

    Naked in the grass

    And her eyes could not see anymore

    Raped and murdered, Mary-Anne

    And the anger they felt

    In the neighborhood sealed every door

    Just a girl without a name

    Just another “woman” slain

    That longed to be mother and wife

    But the “child”, 33

    Who just loved liberty

    Took poor young Mary-Anne’s life

    In the papers they read

    ”We all need to calm down”

    ”He’s a good boy”, ”anger is so bad”

    Media they covered up

    The entire story

    After all it was just one more dead

    Someone from the government

    Talked about compassion

    And ”this boy has seen a lot of pain”

    But compassion is a bitch

    When he finished speaking

    Someone put a bullet in his brain

    Just a girl without a name

    Just another “woman” slain

    That longed to be mother and wife

    But the “child”, 33

    Who just loved misery

    Took poor young Mary-Anne’s life

    Took poor young Mary-Anne’s life

    Took poor young Mary-Anne’s life

ΚΟ / από εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ