Γνωρίστε τον «πιονέρο» για την νομιμοποίηση του «γάμου» των ομοφυλόφιλων στις ΗΠΑ

                    

Το παρακάτω είναι το μεγαλύτερο μέρος ενός εκτενούς άρθρου με τίτλο “Gay Marriage’s Jewish Pioneer: Faygele ben Miriam”, που ανέβασε το 2012 η αμερικανο-εβραϊκή ιστοσελίδα ‘Tablet’ / KO.

                 

Δεκαετίες πριν κάποια πολιτεία είχε σκεφτεί σοβαρά τη νομιμοποίηση των γάμων των ομοφυλοφίλων, πολύ πριν κάποιος σκεφτεί να δημιουργήσει μια πολιτική που ονομαζόταν “Don’t Ask Don’t Tell” («Μην Ρωτάς Μην το Πεις»), πριν από τον Ρίγκαν, πριν από το AIDS, πριν αποφασίσει η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία ότι η ομοφυλοφιλία δεν ήταν ψυχική ασθένεια (διάβασε αναλυτικά εδώ) και πριν καν γεννηθούν οι μισοί άνθρωποι που ζουν στην Αμερική, ένας άντρας ονόματι John Singer μπήκε στο γραφείο αδειών γάμου της Κομητείας King στο Σιάτλ.

Το έτος ήταν 1971.

Μαζί του ήταν ένας άλλος άντρας, ο Paul Barwick, τον οποίο είχε γνωρίσει πρόσφατα σε μια συνάντηση του τοπικού παραρτήματος του "Gay Liberation Front" του Σιάτλ. Ο Barwick, 24 ετών, μόλις είχε επιστρέψει από το Βιετνάμ, και μόλις «έβγαινε από την ντουλάπα» (έκανε το “coming out”). Ο Singer ήταν λίγο μεγαλύτερος, στα 26, είχε κάνει το “out” του και ήταν πολύ πολιτικοποιημένος. Είχε υπηρετήσει ως στρατιωτικός ιατρός στη Γερμανία λόγω της ιδιότητάς του ως αντιρρησίας συνείδησης. Ως θρησκεία στην στρατιωτική του μεταλλική ταυτότητα έγραψε: «Ηθικός πολιτισμός».

Οι δυο άντρες, Singer (Σίνγκερ) και Barwick (Μπάργουικ), είχαν γίνει φίλοι, περιστασιακά εραστές και, κατά μία έννοια, επιχειρηματικοί συνεργάτες. «Η επιχείρηση ήταν η απελευθέρωση των ομοφυλόφιλων», εξηγεί ο Barwick, που είναι πλέον 65 ετών και ζει στο Σαν Φρανσίσκο.

               

Μπροστά σε ένα σωρό τοπικά μέσα ενημέρωσης που είχαν ενημερωθεί εκ των προτέρων, ο Σίνγκερ και ο Μπάργουικ (φώτο) ανέβηκαν στο γραφείο του ελεγκτή της κομητείας, ενός άνδρα ονόματι Lloyd Hara και του είπαν ότι ήθελαν άδεια γάμου. Ο Hara αρνήθηκε.

           

Έτσι ξεκίνησε μια από τις πρώτες —και λιγότερο διάσημες— αγωγές γάμου ομοφυλόφιλων στη χώρα, η υπόθεση Singer v. Hara. Ολοκληρώθηκε ανεπιτυχώς, το 1974, με το Εφετείο της Πολιτείας της Ουάσιγκτον να γελάει ουσιαστικά με τους άνδρες. Αλλά εκείνη τη στιγμή ο Singer είχε ξεκινήσει τον επόμενο αγώνα του και ένα νέο όνομα, Faygele ben Miriam, το οποίο πήρε για να τσιγκλήσει τους ομοφοβικούς (“Faygele” σημαίνει στα Γίντις “μικρό πουλί” ή “faggot”/«αδελφή») και να τιμήσει ταυτόχρονα τη μητέρα του, Miriam. Αυτός ο επίμονος άνδρας, ο Singer,ο οποίος πέθανε πριν από 12 χρόνια (το 2000), ήταν στην εποχή του μια τεράστια δύναμη στην πολιτική των ομοφυλοφίλων της πολιτείας της Ουάσιγκτον και ήταν η αιχμή –και περισσότερο από αιχμή - σε αυτό που τελικά θα γινόταν η εθνική ώθηση για την επίτευξη των δικαιωμάτων του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου (same-sex marriage rights).

«Ήταν μέρος αυτού του πρώτου κύματος ζευγαριών που αμφισβητούσαν την άδικη και άδικη άρνηση της ελευθερίας του γάμου», λέει ο Evan Wolfson, ιδρυτής της ομάδας υπεράσπισης 'Freedom to Marry' και συγγραφέας του 'Why Marriage Matters'.

Περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες αφότου ο Faygele εισήλθε σε αυτό το γραφείο αδειών γάμου, ο αγώνας που βοήθησε να ξεκινήσει έφτασε (το 2012) στο αποκορύφωμά του στην πολιτεία της Ουάσιγκτον, όπου το νομοθετικό σώμα έκανε το ιστορικό βήμα της νομιμοποίησης των ομόφυλων ενώσεων. [Ο νόμος για την «ισότητα στον γάμο» (marriage equality) υπογράφτηκε από την Δημοκρατική κυβερνήτρια της Washington, Christine Gregoire στις 13 Φεβρουαρίου του 2012].

Με την άφιξή του στο Σιάτλ το 1970, μέσω της Νέας Υόρκης και του Σαν Φρανσίσκο, άρχισε αμέσως να προκαλεί μια σειρά προβλημάτων που ξεπερνούσε πολύ τα όρια της κουλτούρας εκείνης της εποχής... Φαινόταν να συνδυάζει τη σεξουαλική ορμή και την ακαταμάχητη ανθρωπιά του Allen Ginsberg (άλλος ομοφυλόφιλος Εβραίος της Νέας Υόρκης), την γενναιότητα και το timing του Harvey Milk (άλλος ομοφυλόφιλος Νεοϋορκέζος Εβραίος, ο οποίος ξεκίνησε τη δουλειά του στη Δυτική Ακτή δύο χρόνια μετά τον Faygele), την οργή του Larry Kramer (ακόμα ένας ομοφυλόφιλος Νεοϋορκέζος Εβραίος, τον οποίο ο Faygele κατήγγειλε κάποτε ότι άργησε να «βγει από την ντουλάπα») και την πολιτική του Woodie Guthrie (άλλος Νεοϋορκέζος, αν και όχι Εβραίος, του οποίου η φράση που είχε στην κιθάρα, «This Machine Kills Fascists», φαίνεται η πιθανή έμπνευση για τη φράση που ζωγράφισε ο Faygele στο φορτηγό Dodge που οδήγησε από το Σιάτλ στη Νέα Υόρκη και πίσω αρκετές φορές: “Faggots Against Fascism”).

Επίσης κλειδί για αυτό το μείγμα ήταν ο φεμινισμός της ριζοσπαστικής μητέρας του, Miriam.

«Ήταν πολύ ενεργητικός, πολύ περίεργος κατά κάποιο τρόπο, οραματιστής και θαρραλέος», λέει ο Gary L. Atkins, ο ιστορικός από το Σιάτλ και συγγραφέας του “Gay Seattle”. «Ήταν καταλύτης».

Σε μια βιντεοσκοπημένη συνέντευξη του 1995, ο Faygele — φορώντας σκουλαρίκια με το αστέρι του Δαβίδ— αναλύει την πολιτική του φιλοσοφία. «Ο κόσμος πρέπει να σηκωθεί», είπε. «Δεν έχω πολλή συμπάθεια για τους ανθρώπους που παραπονιούνται και δεν κάνουν» [Στην φωτο κάτω ο - κατά τα άλλα άθεος - Singer/ben Miriam ανάβει κεριά (επτάφωτη λυχνία;) σε έναν εορτασμό του εβραϊκού Πάσχα].

         

Γεννημένος στη Νέα Υόρκη το 1944 και μεγαλωμένος κυρίως στο Mount Vernon της Νέας Υόρκης, ο Faygele ben Miriam, γνωστός τότε στην οικογένειά του ως John Singer, ήταν το μεγαλύτερο από τα τέσσερα παιδιά. Οι παππούδες του είχαν μεταναστεύσει από την Πολωνία και τη Λιθουανία και οι γονείς του, ήταν η Miriam και ο Irving, ο οποίος είχε δηλώσει συμμετοχή στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο πριν καν μπουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, λόγω της αίσθησης του χρέους που ένιωθε ότι είχε ένας γιος μετανάστη.

Ο Ίρβινγκ επέστρεψε από τον πόλεμο και συνέχισε να εργάζεται «σε αυτό που ονόμασε χύμα υγρά πετροχημικά». Η Miriam διηύθυνε μια κλινική Planned Parenthood. Ο κύκλος τους ήταν ένθερμοι αριστεροί. «Η ζωή ήταν πολιτική», θυμάται ο Faygele στη συνέντευξη βίντεο του 1995. «Στο τραπέζι κάναμε κάθε είδους πολιτική συζήτηση». Η μητέρα του μιλούσε για τον εγκλεισμό των Ιαπώνων, ή για το τι είχε γίνει στους ιθαγενείς της Αμερικής, ή για το πώς πρωτοστατούσε σε έναν αγώνα κατάργησης της προσευχής στα τοπικά δημόσια σχολεία (και την κατήγγειλε από τον άμβωνα ένας τοπικός ιερέας). Ο Faygele και τα αδέρφια του απορρόφησαν όλα αυτά και συμμετείχαν ως παιδιά σε απεργίες συμπαράστασης για να υποστηρίξουν τις καθιστικές διαδηλώσεις για τα πολιτικά δικαιώματα που πραγματοποιούνταν στο Νότο…

Ενώ η οικογένεια ήταν έντονα πολιτικοποιημένη δεν ήταν έντονα θρησκευόμενη. «Δεν πιστεύω στον Θεό», είπε ο Faygele στη συνέντευξη του 1995. «Δεν πιστεύω σε τίποτα από αυτά. Δεν έκανα καν περιτομή. Η μητέρα μου, όταν γεννήθηκα, είπε ότι δεν έκανε αιματηρή θυσία σε έναν Θεό στον οποίο δεν πίστευε και πήγε ενάντια σε ολόκληρη την οικογένεια για να μην μου κάνει περιτομή».

Αλλά η οικογένεια είχε έντονη την εβραϊκή της ταυτότητα. Ο Faygele πήρε από αυτό, και από την εκτέλεση του Julius και της Ethel Rosenberg επειδή ήταν Εβραίοι με κομμουνιστική τάση (όπως και οι γονείς του), ότι αυτός και τα αδέρφια του έπρεπε απλώς να είναι πολιτικοποιημένοι. Γιατί ήταν Εβραίοι. Γιατί οι καιροί απαιτούσαν πολιτική αντίδραση. «Ήταν επιτακτική ανάγκη», είπε.

         

Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 ο Ben-Miriam βοήθησε στην ανάπτυξη του ‘Elwha Land Project’, μιας πρωτοβουλίας του ‘Gay Community Social Services’, μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης του Σιάτλ, για την κατασκευή μιας φάρμας ομοφυλόφιλων κολεκτιβιστών στην Ολυμπιακή Χερσόνησο. Στη συνέχεια πέρασε λίγο χρόνο στο Wolf Creek Sanctuary στο νότιο Όρεγκον, μια γενέτειρα των ‘Radical Faeries’, ενός ασυνήθιστου κινήματος που ξεκίνησε από τον Harry Hay, ο οποίος ήταν ένας από τους ιδρυτές της "Mattachine Society". [ΚΟ: Οι «Radical Feeries» («ριζοσπαστικές νεράιδες»), ήταν μια new age παγανιστικη ομάδα. Η “Mattachine Society” διοργάνωσε μια από τις πρώτες διαδηλώσεις "υπέρ των δικαιωμάτων των gay" στην ιστορία (1965). Ο Hay ήταν ενεργό μέλος του Αμερικανικού Κομμουνιστικού Κόμματος (CPUSA), υπερασπιζόταν τη NAMBLA (North American Man-Boy Love Association - οργάνωση παιδόφιλων) και αν και δηλωμένος άθεος, λάμβανε μέρος σε αποκρυφιστικές τελετές του «Ordo Templi Orientis (ΟΤΟ)» της γνωστής ομάδας του Αleister Crowley - Διάβασε: Harry Hay - Οι κομμουνιστικές ρίζες του "Gay Pride"].

Ο ακτιβισμός του Ben-Miriam επεκτάθηκε πέρα από τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Υπηρέτησε επίσης στο Εθνικό Συμβούλιο της 'Νέας Εβραϊκής Ατζέντας' (National Board of the New Jewish Agenda), συνεργάστηκε με τη 'Διεθνή Εβραϊκή Ένωση Ειρήνης' (Jewish Peace Union) και δραστηριοποιήθηκε στην Kadima, η οποία αυτοχαρακτηρίζεται ως «η κορυφαία προοδευτική εβραϊκή κοινότητα του Σιάτλ».

ΚΟ / από εδώ (κι εδώ κι εδώ)