Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

Για τον Ελληνισμό που χάνεται


Αναδημοσιεύω από την εφημερίδα "ΤΑ ΑΡΓΟΛΙΚΑ" (φύλλο 39 / 4-12-2008).

Μικρή αποδείχθηκε η αίθουσα του “Δαναού” (στο Άργος) για να χωρέσει όλους όσοι πήγαν το απόγευμα της Κυριακής να παρακολουθήσουν τη διάλεξη του καθηγητή της Φιλοσοφίας και Θεολογίας Χρήστου Γιανναρά.
Πολλοί ήταν αυτοί που άκουγαν από τους διαδρόμους και τις σκάλες του κτηρίου τον Καθηγητή του Παντείου να αναπτύσσει το θέμα: “Προσόν ή μειονέκτημα να είσαι Έλληνας σήμερα”;

Οι περισσότεροι από τους ακροατές έφυγαν απογοητευμένοι, καθώς περίμεναν από τον κορυφαίο Έλληνα διανοούμενο να δώσει την πρότασή του για το τί πρέπει να αλλάξει ώστε ο ελληνισμός να έχει μέλλον. “Οι λύσεις σε τέτοιες περιόδους δεν μπορούν να υποδειχθούν. Πρέπει να γεννηθούν. Εμείς βρισκόμαστε εδώ για να τις επισημάνουμε, για να προβληματιστούμε” είπε ο κ. Γιανναράς. Οι λύσεις θα έρθουν από τη συνειδητοποίησή μας …

Ο ομιλητής αφού επεσήμανε το γεγονός πως ο ελληνισμός κατάφερε να αντέξει στα 400 χρόνια του τουρκικού ζυγού. Αν ωστόσο συνεχίσουμε έτσι, σε λίγα χρόνια θα γίνουμε ένας τόπος που θα θυμίζει την Καλαβρία της Κάτω Ιταλίας…

Ανέφερε πως δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ εθνικισμού και πατριωτισμού και πως ο όρος “πατριωτισμός” έχει υποστεί αρνητική αλλοίωση.

Το Κράτος είναι άθλιο, αποτυχημένο και ο λαός το νιώθει ως εχθρό του δικαίως.
Αυτό είναι η βασική αιτία που οδηγεί στον ατομικισμό.
Έχουμε γίνει κοινωνία ακοινώνητων ατόμων και αυτό φαίνεται στην καθημερινότητά μας. Πως οδηγούμε, πως παρκάρουμε, πως συμπεριφερόμαστε στο δρόμο. Χάνεται η κοινωνία των σχέσεων.

Ομάδες κοινών συμφερόντων οργανώνονται και δρουν σε βάρος των υπολοίπων. Κάνουν απεργίες κόστους: Να υποφέρουν οι άλλοι για να πάρουν αυτοί περισσότερα.

Ο μισός πληθυσμός έχει συσσωρευτεί στην πρωτεύουσα. Έτσι δεν μπορεί να αναπτυχθεί και να ζήσει ένα Κράτος. Σύμφωνα με δημογραφικές έρευνες, σε 80 χρόνια στην Ελλάδα θα ζουν 2,5 εκατομμύρια Έλληνες. Θα έρθει και το αριθμητικό τέλος του γένους των Ελλήνων.

Υπάρχει συνεχώς αυξανόμενη αγλωσσία. Αδυναμία εκφραστική. Ακόμη και άνθρωποι που κατέχουν ηγετικές θέσεις δεν μπορούν να εκφραστούν. Έχουν γίνει εγκλήματα στο γλωσσικό πεδίο. Μεγάλο ρόλο έχει παίξει η έλλειψη της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών.

Η τηλεόραση έχει συμβάλει καθοριστικά στην έλλειψη αγωγής. Το ελληνικό Κράτος παρέδωσε την αγωγή στα χέρια εμπόρων οι οποίοι ασχολούνται με την τηλεόραση.

Υπάρχει ένας στόχος: Η μίμηση στην Ευρώπη. Αντιγράφουμε, θέλουμε να είμαστε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε. Κυρίως στην τέχνη. Ναι μεν υπάρχουν κορυφαίοι Έλληνες καλλιτέχνες διεθνούς κύρους ωστόσο αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα. Πολιτισμός με πρόταση ελληνική δεν υπάρχει…

Ακόμη και η Εκκλησία κατακλύζεται από μιμήσεις και αντιγραφές. Παράδειγμα οι Φραγκοπαναγιές στη Μητρόπολη Αθηνών. Υπάρχει διακοπή παραγωγής πολιτισμού.

Οι πολιτικοί δείχνουν πως ο λαός δεν τους ενδιαφέρει. Μόνο η προσωπική τους επιτυχία.

Κλείνοντας ο Χρήστος Γιανναράς τόνισε: “Η ελληνικότητα είναι έρωτας. Μόνο όταν ερωτευτείς την παράδοση μπορείς να την ανακαλύψεις. Θα συνεχιστεί το ελληνικό έθνος μόνο αν αντιληφθούμε ως χαρά ζωής το πανανθρώπινο της χαράς των Ελλήνων”.

H διάλεξη θα επαναληφθεί στον «Παλαμήδη» του Ναυπλίου στις 14 Δεκεμβρίου.

Ο Χρήστος Γιανναράς είναι καθηγητής φιλοσοφίας και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπούδασε θεολογία στην Αθήνα και Φιλοσοφία στη Βόννη και το Παρίσι. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόνης και της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επίσης είναι επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου.
Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής φιλοσοφίας και πολιτιστικής διπλωματίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Πολιτικών και Kοινωνικών Επιστημών της Αθήνας, στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών.
Έχει επιδείξει πλούσιο συγγραφικό έργο με θεματολογία που σχετίζεται με την έρευνα των διαφορών ανάμεσα στην ελληνική και στη δυτικοευρωπαϊκή φιλοσοφία και παράδοση. Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 10 τουλάχιστον ευρωπαϊκές γλώσσες. Αρθρογραφεί τακτικά στις εφημερίδες «Το Βήμα» (παλαιότερα) και «Η Καθημερινή».

Το ιστολόγιο του Χ. Γιανναρά «επιφυλλίδες» (το οποίο δεν είναι δημιουργία του ίδιου) http://giannaras.wordpress.com/

Συλλογή άρθρων του Χ. Γιανναρά στο «Αντίβαρο» http://www.antibaro.gr/references/giannaras.htm

Παρουσίαση του βιβλίου του Χ. Γιανναρά «Ενάντια στην θρησκεία» εδώ: http://plibyos.blogspot.com/2008/10/blog-post_18.html

Μία κριτική για τις απόψεις του Χ. Γιανναρά από θεολογικής πλευράς – και ιδιαίτερα στο πιο πάνω βιβλίο- βρήκα εδώ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=598

3 σχόλια:

Manuel είπε...

Για μένα η αξία και το ωραίο του πατριωτισμού χάνοντε μπροστά στην αξία και το όμορφο της αδελφότητας εν Χριστό και της χριστιανικής παγκοσμιοποίησης..

Η τοπικές παραδώσεις, έθιμα , χαρακτηριστηκά... δεν είναι παρα η γαρνιτούρα, η οποία μπορεί να φανεί όμορφη μόνο αν απο κάτω η τούρτα των παγκόσμιων και πανανθρώπινων αξιών είναι καλή!!

Επίσης η άποψη μας για την γαρνιτούρα είναι επηρεασμένη απο τις εμπειρίες που έχουμε απο παιδάκια, ανάλογα τον τόπο που μεγαλώσαμε!

Η κρίση και η εξαφάνιση π.χ του πατριωτισμού σήμερα, θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε την αξία του, αλλά πάνω απ΄ όλα θα ξεχωρίσουν οι πραγματικές αξίες πάνω στον πλανήτη!

SkyWatcher είπε...

-Manuel με αφορμή το σχόλιό σου (για το οποίο σε ευχαριστώ):

Το να αγαπάει ένας χριστιανός την πατρίδα του και να ενδιαφέρεται για αυτήν δεν κρύβει καμία αντίφαση σε σχέση με την βεβαιότητα ότι ανήκει στην "Μία...ΚΑΘΟΛΙΚΗ Εκκλησία".

Καθολική, όπως ξέρεις, σημαίνει παγκόσμια. Ο όρος δηλ. προσλαμβάνει την έννοια της Οικουμενικής Εκκλησίας, της Εκκλησίας, δηλαδή, που είναι διεσπαρμένη σε όλο τον κόσμο και αποτελείται από πιστούς όλων των εθνών.

Οι έννοιες οικουμενικός (γεωγραφική) και καθολικός (πνευματική) ταυτίζονται νοηματικά, και σχετίζονται με την πληρότητα και παγκοσμιότητα της εν Χριστώ σωτηρίας.

Εδώ να πω ότι, το ότι έχω "μητέρα" (κατά τον αγ. Κυπριανό) την Εκκλησία, δεν σημαίνει ότι δεν έχω και κανονική μητέρα!

Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Το ίδιο ισχύει για τον Ουράνιο Πατέρα και τον...επίγειο πατέρα.

Έχουμε σαφώς, "Ουράνια Πατρίδα", αλλά έχουμε και επίγεια.

Κυρίαρχο φαινόμενο των (έσχατων) καιρών που ζούμε είναι η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, η οποία εμφανίζεται ως δήθεν "αντιπρόταση" της οικουμενικότητας.

Στην ουσία όμως η παγκοσμιοποίηση δημιουργεί ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ οικουμενικότητας.

Η αγωνιώδης προσπάθεια που γίνεται από τους ποικιλώνυμους "θιασώτες της παγκοσμιοποίσης" είναι να ενταχθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα σε ένα νέο παγκόσμιο σύστημα πολιτικής και αξιών, που ελέγχει και διαμορφώνει καθολικά, μέσω της πολιτισμικής αφομοίωσης και των κατευθυνόμενων ΜΜΕ, τον άνθρωπο και την κοινωνία, για την δημιουργία του πλανητικού ανθρώπου και της πλανητικής κοινωνίας (one world),αποσκοπώντας τελικά, στην δημιουργία μιας παγκόσμιας κοινωνίας υποτελών (Subjects)στα όρια ενός γενικευμένου ολοκληρωτισμού.

Και αυτό, μεταξύ άλλων, επιτυγχάνεται νεκρώνοντας τα αισθήματα της πατρίδας, του γένους, της ιστορικής μνήμης και γενικότερα του κοινού προγονικού πολιτισμού.
Έτσι κυριαρχεί –επιβάλλεται– το νεοεποχικό μοντέλο: Έθνος ανεθνικόν και γένος άπατρι, με συνδετική δύναμη τις οικονομικές αξίες και το ατομικό συμφέρον.

Αυτό είναι το πρότυπο της παγκοσμιοποίησης, που προσπαθεί να έδραιωθεί με την δημιουργία κατάλληλης συνείδησης στον κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως φυλής, γλώσσας και θρησκείας (ή πίστης αν θέλεις) ακόμα.

Σε αυτό το επιβαλλόμενο μοντέλο απαιτείται ανίσταση.

Manuel είπε...

Συμφωνώ απόλυτα σ΄ αυτά που λες, όμως δες, ποιός θα μπορέσει να αντισταθεί (όπως λες) σ΄ αυτή την νέα τάση για νέα τάξη;;

Ποιοί θα μπορέσουν χωρίς να κουραστούν, ν΄ αλλοιωθούν, να επιρρεαστούν, να συγχιστούν, να κολακευτούν, να αγανακτήσουν χωρίς να προβούν σε ακραίες ενέργειες της αντίπερα όχθης..

Χρήσιμα πάντως όλα τα άρθρα και σ΄ ευχαριστούμε!

Καλή δύναμη απο το Θεό για να συνεχίσεις να γράφεις!