Συγνώμη Αλέξη...

Παρακολουθώντας τα θλιβερά γεγονότα (όχι από την τιβι από την οποία, Δόξα τω Θεώ, έχω πάρει διαζύγιο εδώ και αρκετά χρόνια), πολλές φορές σκέφτηκα - με σφιγμένη την καρδιά- κάτι να γράψω, κάτι να ανεβάσω στο μπλογκ, αλλά έμενα από σκέψεις. Ή μάλλον από λόγια. Το διαδίκτυο και τα μπλογκς ήταν και είναι η σταθερή πηγή πληροφοριών. Ας είναι καλά οι φίλοι μπλογκερς. Διάβασα και διαβάζω πολλά. Ακούω δεξιά και αριστερά λόγια διάφορα. Από "επώνυμους" και ανώνυμους. Από γείτονες φίλους και άσχετους. Σκέφτομαι, προβληματίζομαι, αισθάνομαι διάφορα. Η θλίψη γίνεται ανησυχία. Και αυτή σύντομα μετατρέπεται σε οργή. Την οργή διαδέχεται η αηδία. Και ύστερα πάλι θλίψη. Σήμερα το μάτι μου έπεσε στο παρακάτω άρθρο που με άγγιξε. Που μου μίλησε. Πιο πολύ από κάθε τι που διάβασα, άκουσα και σκέφτηκα. Που μπόρεσε να αγγίξει, κατά την γνώμη μου, την "ρίζα" του προβλήματος. Να δει λίγο πιο βαθιά. Πιο μακριά. Και πιο ανθρώπινα. Σας το παραθετω, αν δεν το έχετε ήδη διαβάσει αλλού.

Το γράφει ο Γιώργος Κρανιώτης και το βρήκα στο blog "Ελληνικό Καφενείο"

ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΛΕΞΗ!!!! Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΕΞΑΧΡΟΝΟΥ ΠΡΩΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ!!!!!!

Η λέξη συγγνώμη έχει χαθεί από το λεξιλόγιο των ανθρώπων πια!
Από το Σάββατο και μετά, ακούω πολλά για το ποιος φταίει για το θάνατο του 15χρονου Αλέξη.
Ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του!
Έτσι ψυχρά!
Η Ελλάδα χωρίστηκε σε εισαγγελείς της καφετέριας, του καναπέ και των τηλεοπτικών παράθυρων!
Όχι φίλοι εισαγγελείς Νεοέλληνες !
Εγώ δε θα παίξω το παιχνίδι της νέας τάξης πραγμάτων που δημιουργεί ένα επεισόδιο για να μας σερβίρει μετά τη δικιά της λύση!
Δε θα χωριστώ μέσα μου σε αναρχικό και μπάτσο!
Απλά ήθελα να πω σαν άνθρωπος, σα γονιός, μα πιο πολύ σα πολίτης του καναπέ ένα μεγάλο συγγνώμη στο παιδί αυτό που δε το ξέρω, αλλά που θα μπορούσε να ήταν παιδί μου!!

Συγγνώμη Αλέξη που στα δεκαπέντε σου σε σκότωσα με την αδιαφορία μου!
Συγγνώμη Αλέξη που ξέχασα να υποσχεθώ στον εαυτό μου, όταν κι εγώ έκανα τα δικά μου πολυτεχνεία σχεδόν στην ηλικία σου, ότι δε θα επιτρέψω, όταν βγω από τα κάγκελα του πολυτεχνείου, να γίνω καναπεδοκεφτες!!!!
Συγγνώμη Αλέξη που επέτρεψα να πλημμυρίσουν πάλι τα πεζοδρόμια από νταήδες αστυνομικούς!
Συγγνώμη Αλέξη που σου στέρησα μια κοινωνία αξιών!
Συγγνώμη Αλέξη που σου έφτιαξα ένα κόσμο για να ζήσεις, γεμάτο χοντρομπαλάδες πατεράδες των επιτοκίων και ξανθομαλλούδες μανάδες του Hondos center!
Συγγνώμη Αλέξη που σου έφτιαξα ένα σχολείο παραγωγής κιμά και όχι παραγωγής γνώσης.
Συγγνώμη Αλέξη που σε περιέλουσα με μοναξιά!
Συγγνώμη Αλέξη που σου έκαψα τα όνειρά σου για ένα κόσμο δίκαιο, φτιάχνοντας ένα γιαλαντζί κόσμο πλαστικής χλιδής!
Συγγνώμη Αλέξη που σου έφτιαξα στα 12 σου ένα δωμάτιο που θυμίζει NASA με τα τόσα ηλεκτρονικά που έχει εκεί μέσα, για να σε αποφύγω, γιατί φοβάμαι τις ερωτήσεις σου!
Συγγνώμη Αλέξη που σου στέρησα το δικαίωμα στην εργασία και εσύ ξέρεις πως, ο,τι και να γίνεις στη ζωή σου, θα είσαι άνεργος ΄η θα παίρνεις 700 ευρώ!
Συγγνώμη Αλέξη που δε σου μίλησα ποτέ για τίποτα άλλο, εκτός από μπάλα και γκόμενες!
Συγγνώμη Αλέξη που σε άφησα μόνο σου στους δρόμους, να διεκδικείς το δικαίωμα σου για ένα κόσμο καλύτερο, με τον άτσαλο τρόπο που εσύ ξέρεις.
Συγγνώμη Αλέξη που δε σου έμαθα οτι καίγοντας ένα αυτοκίνητο, η την επιχείρηση ενός κακομοίρη μικροαστού που κι αυτός υποφέρει από το ανάλγητο κράτος, δε καταφερνεις τίποτα!
Συγγνώμη Αλέξη που δε σε προφυλαξα ηθικά, ψυχικά και σωματικά από τα καθάρματα τους προβοκάτορες που εκμεταλλεύονται τη μοναξιά σου και τη τεστοστερόνη σου για να περάσουν τα δικά τους ανόσια σχέδια!
Που, ξέροντας οτι αυτός ο κόσμος που σου φτιάξαμε σε πνίγει, σε ωθεί να τα “χώνεις” σε λάθος κατευθύνσεις, για να εξυπηρετηθεί η ανάγκη του συστήματος να πειστούν οι καναπεδοκεφτεδες να κατηγορήσουν εσένα κι όχι τον υπαίτιο που σου όπλισε το χέρι η το στόμα!
Όχι φίλε Αλέξη!
Αυτοί που σε ωθούν να ανατινάξεις ένα αυτοκίνητο ενός μεροκαματιάρη, που ακόμα το χρωστάει στις τράπεζες του συστήματος που υπηρετούν, είναι οι ίδιοι που κατασκευάζουν τις ξανθουλες με τα μπουτάκια που τραγουδάνε, που κατασκευάζουν τα πλαστικά όνειρα της χαυνιτιδας, που σου πλασάρουν τα ναρκωτικά, που σου καταστρέφουν τη πατρίδα κάνοντάς την εχθρική απέναντι σου!
Έχεις δίκιο φίλε Αλέξη!
Σε ποια πατρίδα, σε ποιο θεό και σε ποια οικογένεια να πιστέψεις με το δεκαπεντάχρονο μυαλό σου?
Στα έχουν κάνει όλα ρημαδιό!
Οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι παπάδες, οι δάσκαλοί σου, ο κόσμος σου, εγώ ο ίδιος σα πολίτης αυτής της χώρας, ΄η μάλλον αυτού του απέραντου καναπέ!
Μέσα σου έχουν καταρρίψει κάθε έννοια δικαίου και αγώνα!
Σε βομβαρδίζουν από το πρωί ως το βράδυ με στείρα γνώση και μετά σου λένε, “δες τηλεόραση για να σου πούμε οτι όσο και να διαβάζεις, άμα δε γίνεις αχαχούχα ξανθιά δε θα επιβιώσεις”!
Εμείς οπλίσαμε ευαίσθητε Αλέξη το στόμα σου με τη βρισιά στο μπάτσο και το όπλο του μπάτσου εναντίον σου!
Γιατί ούτε αυτός έπρεπε να είναι μπάτσος, ούτε εσύ εκείνη την ώρα εκεί που ήσουν!

Συγγνώμη φίλε Αλέξη για όλα αυτά και άλλα τόσα που δε μου έρχονται αυτή τη στιγμή στο μυαλό!
Νοιώθω τύψεις σα πολίτης αυτής της χώρας για το χαμό σου!
Νοιώθω, αν και δε σε ξέρω,σα να έχασα δικό μου παιδί!
Εσύ είσαι το θύμα, είτε ζούσες προχτές είτε τώρα που είσαι νεκρός!
Εμείς φταίμε.
Οι μεγάλοι που έχουμε χωριστεί σε καναπεδοκεφτέδες και θεωρητικούς μιας καλλίτερης κοινωνίας που στη πράξη δε την εφαρμόζουμε ούτε στα σπίτια μας!
Εμείς φταίμε, που έχουμε το μπάτσο μέσα μας και το παίζουμε επαναστάτες μόνο στα τσοντακαναλα του ίντερνετ και της τηλεόρασης μας!
Εμείς φταίμε που σε κάναμε να μη ξέρεις που να τα “χώσεις”, γιατί σε παρατήσαμε μόνο σου χωρίς ιδανικά και χωρίς ελπίδα!
Όλοι εμείς είμαστε οι φονιάδες των ονείρων σου!
Εμείς είμαστε αυτοί που ανεχόμαστε νταήδες αστυνομικούς να “ελέγχουν” περιοχές!
Εμείς φταίμε που ανεχόμαστε ένα τέτοιο κράτος!
Εμείς φταίμε για τα χτεσινά δακρυγόνα!
Εμείς φταίμε για τις χτεσινές μολότοφ!
Εμείς φταίμε που κάνουν οι προβοκάτορες το πολυτεχνείο κόλαση!
Εμείς φταίμε που ανεχόμαστε τους προβοκάτορες να καίνε μαγαζιά κι αμάξια!
Εμείς φταίμε που δε μιλάμε, όσο και να μας βιάζει αυτό το αισχρό και ανάλγητο κράτος!

Συγγνώμη Αλέξη!
Αν κάποιος έπρεπε να ήταν στη θέση σου, αυτός θα έπρεπε να ήμουν εγώ, ο “καθώς πρέπει” πολίτης, μαζί με το καναπέ μου κι όχι εσύ!
Αν κάποιος έπρεπε να τους πει “ΦΤΑΝΕΙ ΡΕ! ΩΣ ΕΔΩ Η ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ!” ήμουν εγώ κι όχι εσύ!
Εύχομαι ο θάνατός σου να μας δώσει έστω και μια σταγόνα αφύπνισης από το λήθαργό μας!
Ντρέπομαι για μένα και τη κοινωνία μας!

ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΓΝΩΣΤΕ ΜΙΚΡΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ ΑΛΕΞΗ!!!!
ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!!!!

Πριν το ανεβάσω βρήκα και άλλο καλό. Από το πολύ καλό blog "taxalia"...

η επιστολή που μοιράστηκε στην κηδεία

Καλή και πιασάρικη η επιστολή που μοιραζόταν στην κηδεία του Αλέξη. Χίλια χρόνια όμως, τα ίδια ακριβώς λέγονται. Και είναι ανιαρά, γιατί είναι εύκολα λόγια, που στοχεύουν στο θυμικό. Στην πράξη, όσοι τα γράφουν, τα ξεχνούν.

............

Ζείτε ψεύτικες ζωές,

έχετε σκύψει το κεφάλι,

έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε.

Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δεν δημιουργείτε!

Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.

ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ. ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ

Που είναι οι γονείς; Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;

..........

Το κλισέ "εσείς μεγάλοι, ξεχάσατε ότι ήσασταν παιδιά, σκέφτεστε μόνο το χρήμα..κ.λ.π.".

Αυτά όμως παιδιά μου τα έλεγαν οι νεαροί, που είναι σήμερα αυτοί που βλέπετε ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΖΕΤΕ στην τηλεόραση!

Θα ξέρετε βέβαια και ονομαστικά τους τηλεαστέρες που έγραφαν παρόμοιες επιστολές στην ηλικία σας. Δείτε τους σήμερα. Αρπάζουν δισεκατομμύρια για να πλήξουν τον πυρήνα της κοινωνίας: την οικογένεια: ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΙ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕΤΕ.

Να σας το πω πολύ απλά και πολύ ωμά: Προωθούν οτιδήποτε βοηθά το διαζύγιο. Μια μεγάλη πληγή της κοινωνίας, που μετά από χιλιάδες σήριαλς,κ.λ.π., έχουν φυτέψει μέχρι και στο τελευταίο κύτταρό του εγκεφάλου του τηλεθεατή, ότι είναι "μοντέρνο" να είσαι υπέρ των "απελευθερώσεων", ενώ είσαι ¨συντηριτικούρα" και άκαιρος, κάτι σαν "κάγκουρος", που λέτε κι εσείς, αν υποστηρίζεις το θεσμό της οικογένειας.

Αν βρεις αυτό, δεν ψάχεις την ευτυχία ως άλλος Νέρωνας στους εμπρησμούς

ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΣΕΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ, ΟΤΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΗΤΑΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. ΚΑΝΟΝΙΚΗ, ΑΛΗΘΙΝΗ, ΜΕ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑ. ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ. ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΑΜΒΙΣΒΗΤΗΣΕΙΣ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ, ΩΣ ΧΑΒΑΛΕ-"ΔΕΝ ΤΡΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ". ΟΤΑΝ ΠΛΑΚΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΞΥΛΟ, ΟΧΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟ, ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΠΟΣΟ ΩΡΑΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΤΩΝ ..ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ.

....

μη ντρέπεσαι να το πεις. "Συντηρητικοί", "κάγκουροι" και "μάπες", είναι αυτοί που δεν μπορούν να κρατήσουν ένα γάμο. Το δύσκολο είναι να τον κρατήσεις. Όχι να τον διαλύσεις (αυτό είναι πανεύκολο). Εσείς τι θέλετε από τους γονείς σας; Να επιλέγουν τον εύκολο ή το δύσκολο δρόμο;

...

Αυτό το θέμα, πολύ δύσκολα θα το ξαναβρείς. Τέτοια κείμενα δυσφημούνται πάντα -με επαγγελματισμό- επειδή η κανονική οικογένεια βρίσκει την ευτυχία στο μεσημεριανό τραπέζι κι όχι στο Shoping therapy κι αυτό δεν αρέσει στους πολυεθνικούς εμπόρους ειδών και ψυχών.