Δημιουργό και φάτνη βλέπω...
Βρέφος και σπάργανα...
Λεχώνα παρθένα, περιφρονημένη.
Φτώχεια πολλή... Ανέχεια πολλή... Είδες όμως τι πλούτος μέσα στη μεγάλη φτώχεια;
Ο Πλούσιος έγινε φτωχός για χάρη μας.
Δεν έχει ούτε κρεβάτι ούτε στρώμα.
Μέσα σε ταπεινό παχνί Τον έχουν αποθέσει...
Ω φτώχεια, πλούτου πηγή!
Ω πλούτε αμέτρητε, κρυμμένε μες στη φτώχεια!
Μέσα στη φάτνη κείτεσαι και την οικουμένη σαλεύεις.
Τί να πω και τί να λαλήσω;
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (349-407 μ.Χ.) «Εις το γενέθλιον του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού»).
«…και γέννησε τον γιο της τον πρωτότοκο, και τον σπαργάνωσε, και τον έβαλε να πλαγιάσει μέσα στη φάτνη· επειδή, δεν υπήρχε γι' αυτούς τόπος μέσα στο κατάλυμα». (Λουκάς 2:7)
ΟΧΙ. Ο Υιός του Θεού ΔΕΝ γεννήθηκε σε παλάτι.
Ούτε καν σε σπίτι.
Δεν υπήρχε τόπος βλέπετε..
Μία φάτνη σε ένα σταύλο ήταν αρκετή...
\
- ΟΧΙ. Δεν γεννήθηκε σε παλάτι...
- ΟΧΙ. Δεν γεννήθηκε παλάτι...
- ΟΧΙ. Δεν γεννήθηκε σε παλάτι...
"O κοσμικός άνθρωπος νομίζει πως κάθε καλό το βρίσκει στα πρόσκαιρα αγαθά γι’ αυτό για να τα αποτυπώσει ή για να μην τα χάσει ξοδεύει σχεδόν όλο τον καιρό, που του έδωσε όμως ό Θεός για να κερδίσει τα αιώνια αγαθά.
Και ιδού που ό προαιώνιος Λόγος και Υιός του Θεού και Πατρός κατεβαίνει από τον ουρανό για να μας λυτρώσει απ’ αυτή την πλάνη και να ξεριζώσει από τις καρδιές μας την καταραμένη ρίζα όλων των κακών, την φιλαργυρία...
Στοχάσου,
που είναι το παλάτι που γεννήθηκε;
Που είναι οι προετοιμασίες;
Που οι μαίες;
Που το βασιλικό στρώμα;
Που τα βρεφικά λουσίματα;
Που είναι η ακολουθία των δούλων;
Που η θαλπωρή και η ανάπαυση;
Που είναι η συμπαράσταση των συγγενών και φίλων;
Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης (1749-1809)
«Εις την Γέννησιν του Ιησού Χριστού»
3 σχόλια:
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ αδελφέ.
Μεταφέρω ένα μήνυμα που μου έστειλε ο αγαπητός μου αδελφός, ιερομόναχος Συμεών Ολυμπίτης.
______________________________________________________________________________
«Ανέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη, διότι ουκ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύματι» (Λουκ. 2,7)
Αγαπητέ μου αδελφέ,
Η ευαγγελική πληροφορία είναι αποκαρδιωτική: «ουκ ην τόπος» στο πανδοχείο των ανθρώπων για τον Οικοδεσπότη του σύμπαντος!!! Υπήρχε όμως «τόπος» στο σταύλο των ζώων! Εκεί γεννήθηκε ο Κύριος των δυνάμεων! Όπως φαίνεται τα ζώα αποδείχθηκαν ευγενέστερα των ανθρώπων!… Το ταπεινό όμως αυτό σπήλαιο πλαισιώνεται από την Παρθένο, τον Ιωσήφ, τους Μάγοι και τους Ποιμένες, δια των οποίων τελικά διασώζεται η ανθρώπινη ευαισθησία!
Ας αξιωθούμε και εμείς να πλαισιώσουμε και φέτος «ψυχαίς καθαραίς και αρρυπώτοις χείλεσιν» το θείον Του λίκνο, ψάλλοντες το: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη».
http://www.antibaro.gr/articles/school/1208-xristougenna2.html
-- Εγκόλπιο
Σε ευχαριστώ αδελφέ και μέσα από την καρδιά μου εύχομαι και σε σένα καλά ΧΡΙΣΤΟΥγεννα!
Μικρό και ουσιώδες το μήνυμα το ιερομόναχου Συμεών.
--Αντιβάριους
Σε χαιρετώ. Να περνάς να τα λέμε.
Καταπληκτικό (αν και μελαγχολικό) το άρθρο "Τα Χριστούγεννα στα σχολικά βιβλία" του Δημήτρη Νατσιού.
Ενδεικτικά μεταφέρω απόσπασμα:
"...Σελίδα 29. Κείμενο με τίτλο: «Τα Χριστούγεννα στον κόσμο. Πολωνία, Μεξικό, Καναδάς, Γαλλία, Ουγγαρία και Ελλάδα την ημέρα των Φώτων». Κεντρική ιδέα σ’ όλη αυτή την πλανητική περιήγηση είναι ότι οι άνθρωποι του κόσμου, τα Χριστούγεννα διασκεδάζουν, τρώνε, πηγαίνουν «πικ νικ», ντύνονται μάγοι, Αη-Βασίληδες -το γνωστό ξωτικό που διαφημίζει αναψυκτικά και λοιπά εμπορεύματα- είναι πολύ ευτυχισμένοι, χαρούμενοι, πλούσιοι, αξιοζήλευτοι. Προσοχή! Τα Θεοφάνεια, η ημέρα των Φώτων, στην πατρίδας μας, δεν είναι η «βάπτισις του Χριστού». Όχι. Αυτά είναι «θρησκόληπτα» πράγματα. «Στη χώρα μας», γράφει το περιοδικό ποικίλης ύλης-βιβλίο γλώσσας, «ρίχνουμε το σταυρό στη θάλασσα για να τον πιάσει ο καλύτερος και γρηγορότερος κολυμβητής», και τέλος. Οπότε, εύλογα, μπορεί να μας ρωτήσει κάποιος μαθητής: και γιατί δεν το κάνουμε αυτό το καλοκαίρι που είναι ζεστή η θάλασσα και παχιές οι μύγες; Ας απαντήσουν τα σαΐνια του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου...".
Μοναδικό όπλο αντίστασης -για όσους έχουμε παιδιά - στις κάθε είδους πολυπολτισμικές "εξυπνάδες", είναι η προσωπική επαφή μαζί τους και η εξιστόρηση των γεγονότων (ιστορικών -θρησκευτικών) με την πραγματική τους διάσταση.
Όπως διαβάζω στο βιβλίο της Εξόδου, ο Μωυσής, αν και μεγάλωσε μέσα στο παλάτι του Φαραώ στην ειδωλολατρική και επιβλητική (υπερ-δύναμη για την εποχή της) Αίγυπτο, δεν ξέχασε ποτέ τον (βασανισμένο) λαό του και τον (αληθινό) Θεό του.
Δημοσίευση σχολίου