«Η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Και όταν κάνουν αυτήν την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές φορές κερδαίνουν» (στρατηγός Μακρυγιάννης).
Ίμια 1996. 13 χρόνια μετά.
Για να μην ξεχνάμε...
Φάκελος ΙΜΙΑ
Αντιγράφω από την ιστοσελίδα www.elliniko-fenomeno.gr
ΕΚΤΟΡΑΣ ΓΙΑΛΟΨΟΣ , ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΛΑΧΑΚΟΣ…
Τρία παλικάρια, αξιωματικοί του Πολεμικού μας Ναυτικού εν καιρώ ειρήνης θυσιάστηκαν, έπεσαν για την πατρίδα στις 30/31 του Γενάρη το 1996, ο Αρχικελευστής Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Αρχικελευστής Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Σημαιοφόρος Έκτορας Γιαλοψός
ΙΜΙΑ: ΔΩΔΕΚΑ (Σ.Σ.Δεκατρία) ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…. από την κρίση των Ιμίων που έφερε στα πρόθυρα της ένοπλης σύγκρουσης την Ελλάδα και την Τουρκία .Το άρθρο που ακολουθεί, παρουσιάζει τα γεγονότα που οδήγησαν στην Κρίση.
Έχει δημοσιευθεί στο περιοδικό "ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ" και ανήκει στον δημοσιογράφο Πανό Πικραμένο.
Το χρονικό της κρίσης των Ιμίων
• 26 Δεκεμβρίου 1995: Το τουρκικό φορτηγό πλοίο «Φιγκεν Ακάντ» προσαράζει στις βραχονησίδες Ίμια. Ο Τούρκος πλοίαρχος ισχυρίζεται ότι βρίσκεται σε τουρκικά χωρικά ύδατα και αρχικά αρνείται να δεχθεί βοήθεια από ελληνικά μέσα έρευνας και διάσωσης.
• 28 Δεκεμβρίου: ελληνικά ρυμουλκά απεγκλωβίζουν το τούρκικο πλοίο και οδηγείται στην Τουρκία.
• 29 Δεκεμβρίου 1995: Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών εκδίδει ρηματική διακοίνωση, στην οποία τα Ίμια χαρακτηρίζονται ως τουρκικό έδαφος.
• 10 Ιανουαρίου 1996: Η Ελλάδα απορρίπτει τους ισχυρισμούς του τουρκικού ΥΠ.ΕΞ. με άλλη ρηματική διακοίνωση, στην οποία αναφέρεται η συνθήκη των Παρισίων του 1947, με την οποία οι βραχονησίδες Ίμια παραχωρήθηκαν από την Ιταλία στην Ελλάδα, κατά την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων.
• 4 Ιανουαρίου: Ο Αμερικάνος πρόεδρος, Μπιλ Κλίντον, σε επιστολή του προς Ελληνοαμερικανό γερουσιαστή, αναφέρει: Φοβάμαι θερμό επεισόδιο.
• 19 Ιανουαρίου: Στην Ελλάδα πρωθυπουργός γίνεται ο Κ. Σημίτης.
• 25 Ιανουαρίου 1996: Ο δήμαρχος Καλύμνου, Δ. Διακομιχάλης συνοδευόμενος από τον Αστυνομικό Διευθυντή της Καλύμνου, Γ. Ριόλα, υψώνουν στα Ίμια την ελληνική σημαία.
• 28 Ιανουαρίου 1996: Μία ομάδα Τούρκων δημοσιογράφων της εφημερίδας «Χουριέτ» προσεγγίζει τα Ίμια με ελικόπτερο, υποστέλλει την ελληνική σημαία και υψώνει την τουρκική. Άνδρες του περιπολικού «Παναγόπουλος» στις 08:00 αντιλαμβάνονται την τουρκική σημαία.
Ο αρχηγός Γ.Ε.Ν. δίνει εντολή στον πλοίαρχο του περιπολικού «Αντωνίου» να σπεύσει στα Ίμια, να αφαιρέσει την τουρκική σημαία και να υψώσει ξανά την ελληνική. Ο Αρχηγός Γ.Ε.Ν. επικοινωνεί με τον Αρχηγό Γ.Ε.ΕΘ.Α., ναύαρχο Λυμπέρη, (φωτο) τον οποίο ενημερώνει για τα γεγονότα. Ο Αρχηγός Γ.Ε.ΕΘ.Α. επιδοκιμάζει τις κινήσεις του Α/Γ.Ε.Ν. και παράλληλα ενημερώνει τον υπουργό Εθνικής Αμύνης, Γεράσιμο Αρσένη.
Όπως αναφέρει ο ίδιος ο ναύαρχος Λυμπέρης, επικοινωνεί με το Ναυτικό Διοικητή Αιγαίου, αρχιπλοίαρχο Ι. Καλλιγιάννη, τον οποίο συμβουλεύει όπως η σημαία υψωθεί μέσω δημάρχου Καλύμνου και όχι απευθείας από το πολεμικό πλοίο. Η επικοινωνία, όμως, δεν κατέστη δυνατή με το πλοίο και η σημαία υψώθηκε από το πλήρωμα του περιπολικού «Αντωνίου» .
• 30 Ιανουαρίου 1996: Δημοσιεύεται σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο οι Τούρκοι διεκδικούν το σύνολο των βραχονησίδων, οι οποίες βρίσκονται κοντά στα Τουρκικά παράλια.
- Από το πρωί στην περιοχή επικρατεί ένταση. - Το απόγευμα, ελληνικά και τουρκικά πολεμικά πλοία έχουν σπεύσει στην ευρύτερη περιοχή των Ιμίων και βρίσκονται σε διάταξη μάχης.
- Ταυτόχρονα, άνδρες των Ο.Υ.Κ. αποβιβάζονται στα Ανατολικά Ίμια και δυνάμεις των Ειδικών Δυνάμεων στην Καλόλιμνο.
- Στις 23:00 διατάσσεται επιστράτευση στις στρατιωτικές δυνάμεις Έβρου και νήσων του Αιγαίου.
• 30/31 Ιανουαρίου 1996: Τη νύχτα, οι καιρικές συνθήκες είναι εξαιρετικά κακές. Βρέχει συνεχώς και η ορατότητα στην κυριολεξία είναι μηδέν.
Στις 01:15 Τούρκοι κομάντος διαφεύγουν της προσοχής των στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού που επιτηρούν τα Ίμια και αποβιβάζονται στη μικρή Ίμια, στην οποία δε βρίσκονται ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις. Υψώνουν την τουρκική σημαία. 
Θα παραμείνουν επτά ώρες.
Το γεγονός διαπιστώνεται από το περιπολικό «Αντωνίου» και επιβεβαιώνεται από ελικόπτερο ΑΒ-212 ASW της Φρεγάτας «Ναυαρίνο».
Στις 5:30 το ελικόπτερο επιστρέφοντας καταπέφτει στη θάλασσα. Σκοτώνονται οι αξιωματικοί που επέβαιναν, Χ. Καραθανάσης, Ε. Γιαλοψός, Π. Βλαχάκος.
- Το ΚΥΣΕΑ, ύστερα από μαραθώνια σύσκεψη, απορρίπτει το ενδεχόμενο ανακατάληψης των Ιμίων, για να αποφύγει την πολεμική σύρραξη.
• Στις 06:10 το πρωί, οι υπουργοί Αμύνης και Εξωτερικών, Γ. Αρσένης και Θ. Πάγκαλος, ανακοινώνουν τη συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας με προσωπική παρέμβαση του Προέδρου των Η.Π.Α., Μπιλ Κλίντον, και του διαμεσολαβητή Ρ. Χόλμπρουκ.
Οι ελληνικές δυνάμεις αποχωρούν από τα Ίμια παίρνοντας μαζί και την ελληνική σημαία. Το ίδιο πράττουν και οι Τούρκοι καταδρομείς.
Πτώση ή κατάρριψη;
Ο τότε υπουργός Εθνικής Αμύνης, κος Γ. Αρσένης, απέδωσε την πτώση του ελικοπτέρου στο φαινόμενο vertigo, δηλαδή την απώλεια προσανατολισμού του πιλότου, λόγω του σκότους και των καιρικών συνθηκών. Σημειώνεται ότι τα ελικόπτερα αυτού του τύπου δεν είναι κατασκευασμένα για νυκτερινές πτήσεις:
«Εμείς στείλαμε, αν και νύχτα, το μοιραίο ελικόπτερο να ανιχνεύσει αυτόν τον βράχο. Ήταν περίπου κατά τις 5.30 π.μ. που εντόπισε (το ελικόπτερο) με τους δικούς του προβολείς δέκα περίπου άτομα σ αυτόν το βράχο. Μας πέρασε αυτό το μήνυμα και επιστρέφοντας στη φρεγάτα ο πιλότος ζαλίστηκε και το ελικόπτερο έπεσε στη θάλασσα και χάσαμε τρεις θαυμάσιους αξιωματικούς στην εκτέλεση του καθήκοντος, δήλωσε ο Γ. Αρσένης.
Η πτώση του ελικοπτέρου, οι συνεχείς καταγγελίες συγγενών των νεκρών αξιωματικών, σε συνδυασμό με την επιμονή του υπουργείου Εθνικής Αμύνης να μην παρουσιάσει τα συντρίμμια του ελικοπτέρου, ερέθισε τη δυσπιστία της κοινής γνώμης και πυροδότησε μία σειρά από σενάρια.
Στις 1 Φεβρουαρίου 1996 η εφημερίδα «Απογευματινή» αποκαλύπτει εμπιστευτικό σήμα του πιλότου του ελικοπτέρου που έστειλε στις 4.49 τα ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου. Ο πιλότος ανέφερε κατά λέξη προς τη φρεγάτα «Ναυαρίνο»: «Έχω ένδειξη master caution (γενική ηλεκτρονική βλάβη), emergency (κίνδυνος)».
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η ένδειξη master caution σημαίνει ότι είτε το ελικόπτερο δέχεται ηλεκτρονική παρεμβολή, είτε ότι υπάρχει μηχανική βλάβη, οπότε και ανάβει το αντίστοιχο λαμπάκι. Αμέσως μετά, όμως, ο πιλότος προσθέτει: «αλλά το λαμπάκι δε δείχνει τίποτε».
Το δημοσίευμα αυτό, το οποίο όσο γνωρίζουμε δεν έχει διαψευσθεί, ενίσχυσε τις φήμες περί ηλεκτρονικής παρεμβολής που οδήγησε το ελικόπτερο στο βυθό της θάλασσας. Όμως οι συσκευές ηλεκτρονικού πολέμου των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων δεν κατέγραψαν ουδεμία παρεμβολή, ούτε και υπήρξε άλλο στοιχείο που να συνηγορεί σε αυτήν την εκδοχή.
Ένα δεύτερο σενάριο αναφέρει ότι το ελικόπτερο κατερρίφθη κατά λάθος από ελληνικά πυρά, όταν ο πιλότος άθελά του το οδήγησε εντός ακτίνας δράσης των αυτοματοποιημένων πυροβόλων «Φάλαγξ», που διαθέτουν οι φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού. Τα πυροβόλα αυτά ενεργοποιούνται αυτόματα, όταν ένα ιπτάμενο αντικείμενο (π.χ. πύραυλος) πλησιάζει σε μία ορισμένη απόσταση μία φρεγάτα.
Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία ένδειξη που να επιβεβαιώνει αυτήν την εκδοχή, εκτός, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι, από την επιμονή όλων των υπουργών Αμύνης να μη δοθούν στη δημοσιότητα ευκρινείς φωτογραφίες των συντριμμιών του ελικοπτέρου.
Το κυρίαρχο, όμως, σενάριο παραμένει αυτό της κατάρριψης του ελικοπτέρου από τους Τούρκους καταδρομείς που βρίσκονταν στο νησί. Την άποψη αυτή ενίσχυσαν οι εικόνες που μεταδόθηκαν μετά την ανάσυρση του ελικοπτέρου από το βυθό, που έδειχναν μία σειρά οπών στο κυρίως σώμα του σκάφους.
Σύμφωνα με την εξήγηση που δόθηκε, επρόκειτο για υποδοχείς μπουλονιών τα οποία έσπασαν κατά την πρόσκρουση του ελικοπτέρου στο νερό.
Το παρακάτω είναι από την ιστοσελίδα www.apodimos.com
«Η Τουρκία είχε ούτως η άλλως την πρόθεση να απομακρύνει τις δυνάμεις από τις βραχονησίδες Καρντάκ (Ίμια)» το βράδυ της κρίσης, αποκάλυψε στην Ελληνική Υπηρεσία του BBC ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Ονούρ Οϊμέν.
Μιλώντας στην Ελληνική Υπηρεσία του BBC, με αφορμή τη δημοσίευση του βιβλίου του Έλληνα πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, έδωσε την εξής εκδοχή για τα γεγονότα εκείνης της νύχτας: «Τα Καρντάκ όπως γνωρίζετε είναι δίδυμες βραχονησίδες. Ο ελληνικός στρατός είχε καταλάβει τη μια βραχονησίδα και εμείς αποφασίσαμε να καταλάβουμε την άλλη. Επικοινώνησαν μαζί μας μέσω της Αμερικανικής κυβέρνησης - μέσω του κυρίου Χόλμπρουκ - και μας είπαν ότι είναι έτοιμοι να αποχωρήσουν από τις βραχονησίδες. Οι Αμερικανοί μας διαβεβαίωσαν ότι οι Έλληνες θα αποχωρήσουν από τις βραχονησίδες εάν αποχωρούσαμε και εμείς. Αυτή ήταν ούτως η άλλως η πρόθεσή μας, οπότε αποδεχτήκαμε τη συμφωνία».
Αναφερόμενος στην παρέμβαση της Ουάσινγκτον ο Ονούρ Οϊμέν μας εξήγησε ότι κύριος Χόλμπρουκ του τηλεφώνησε αργά το βράδυ και του είπε ότι στην άλλη άκρη της γραμμής είναι ο κύριος Πάγκαλος. «Μιλήσαμε αρκετές φορές και τελικά οι Αμερικανοί μας ενημέρωσαν ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να απομακρύνει τις δυνάμεις της εάν απομακρυνθούν και οι τουρκικές δυνάμεις» λέει ο Οϊμέν και συνεχίζει: «Ενημέρωσα λοιπόν τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών και την κυβέρνηση. Στη συνέχεια είπα στον κύριο Χόλμπρουκ ότι είμαστε έτοιμοι να αποσύρουμε τις δυνάμεις μας εάν οι Έλληνες αποχωρήσουν πρώτοι. Έτσι έγιναν τα πράγματα».
Ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών και σήμερα προεξέχων στέλεχος του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος υποστηρίζει ότι η Τουρκία δεν είχε καμία πρόθεση να προχωρήσει σε πόλεμο αλλά ισχυρίστηκε πως «όταν θίγονται τα εθνικά σου συμφέροντα πρέπει να είσαι έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο».
Το παρακάτω είναι από το άρθρο του του Γιάννη Χ.Κουριαννίδη «Ίμια 1996: η ήττα των Ελλαδιτών πολιτικών» από την ιστοσελίδα www.e-grammes.gr
1)
Tόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και το ΝΑΤΟ, στάθηκαν αμέσως και αλληλέγγυα στο πλευρό της Ισπανίας. Kάτι που έκανε λίγο αργότερα από μόνη της και η Ελλάδα, για ευνόητους λόγους. Mε μία εντυπωσιακή ομοιότητα ενεργειών με αυτή των Tούρκων στα Ίμια, οι Μαροκινοί είχαν τοποθετήσει λίγες ημέρες νωρίτερα δύο σημαίες της χώρας τους για να υποδηλώσουν ότι αυτή η νησίδα ήταν δική τους κι ας ανήκει αυτή στην Ισπανία από τον 17ο αιώνα.
Nα σημειώσουμε εδώ, ότι η γαλλο-ισπανική συμφωνία του 1912 με την οποία ετέθησαν τα γεωγραφικά όρια του ισπανικού προτεκτοράτου στο Μαρόκο, που περιλαμβάνει τους θύλακες της Θέουτα και της Μελίγια, δεν ανέφερε αυτή τη νησίδα, όπως ακριβώς ισχύει και με την συμφωνία των Παρισίων του 1946, με την οποία παραδόθηκαν από την Ιταλία στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα, η οποία δεν αναφερόταν ειδικά τα Ίμια, θεωρώντας αυτονόητο ότι αυτά συμπεριλαμβάνονται στο ευρύτερο νησιωτικό σύστημα των Δωδεκανήσων.
H διαφορά στις δύο περιπτώσεις είναι ότι η Iσπανία δεν είναι ... Ελλάδα. Eίναι μία χώρα με αξιοπρέπεια στην πολιτική της, που κερδίζει τον διεθνή σεβασμό με πράξεις και όχι με λόγια. Φυσικό ήταν λοιπόν, η διεθνής κοινότητα να ζυγιάσει τις δύο περιπτώσεις με δύο μέτρα και δύο σταθμά...
Έτσι, όταν η Mαδρίτη απείλησε με επέμβαση, το ΝΑΤΟ ζήτησε αμέσως την επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση και η Ευρωπαϊκή Ένωση με προσωπική δήλωση τού προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ανέφερε ότι «είναι δεδομένη η αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης», για να προσθέσει ότι η διαφιλονικούμενη βραχονησίδα «αποτελεί τμήμα της ευρωπαϊκής επικράτειας» και πως η ΕΕ ενδέχεται να επιβάλει κυρώσεις στο Μαρόκο αν δεν συμμορφωθεί προς τις ευρωπαϊκές συστάσεις.
Έτσι η Ισπανία χωρίς καμμία ιδιαίτερη δυσκολία διατήρησε τα σύνορά της από την αυθαιρεσία των θρασύτατων Mαροκινών και μαζί την αξιοπρέπειά της ως κυρίαρχη χώρα και όχι ως ένα άθλιο προτεκτοράτο.
Γνωστό είναι ότι δεν είχε υπάρξει ανάλογη αντίδραση το 1996, ούτε από ούτε και προς την πατρίδα μας. Και όχι μόνον αυτό, αλλά ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Χόλμπρουκ είχε δηλώσει ότι δεν μπόρεσε να έλθει σε επαφή με τους ευρωπαίους ηγέτες για να τους ενημερώσει, επειδή ... κοιμούνταν!
2) Στην αυτοβιογραφία του, ο πρώην πρόεδρος των H.Π.A., Mπιλ Kλίντον, στο σημείο που αναφέρεται στα γεγονότα των Ιμίων (σελίδα 697, παράγραφος 3η), γράφει ότι «την βραδιά των γεγονότων τόσο ο Πρόεδρος της χώρας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, όσο και η πρωθυπουργός Τανσού Τσιλέρ, με παρακαλούσαν, να παρέμβει για να σταματήσει εκεί το κακό μιας πιθανής στρατιωτικής σύρραξης. Πράγμα το οποίο έκανα τελικά και αποφεύχθηκε ο πόλεμος».
Aυτό επισημαίνεται κυρίως προς εκείνους οι οποίοι θεωρούν ότι η Τουρκία είναι στρατιωτικά πανίσχυρη! Tο πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Στο ότι η Tουρκία παρακαλούσε και τελικά ο πρωθυπουργός της Eλλάδος, ο K.Σημίτης είπε «ευχαριστώ» στους Aμερικανούς! Aυτά μόνο στην ελλαδική πολιτική σκηνή μπορεί να τα συναντήσει κανείς ή σε κάποια από τις, ευάριθμες πλέον, δημοκρατίες της μπανανίας.
1 σχόλιο:
Υποπλοίαρχοι και Αρχικελευστής είναι το σωστό.
Δημοσίευση σχολίου