Charlie Daniels – A Tribute

Μόνο για το "The South's Gonna Do It Again" ο Charlie Daniels αποτελεί ένα θρύλο στο χώρο της Southern Rock μουσικής (και κατέχει μία σημαντική θέση στην καρδιά μου). Κανένα άλλο σύγχρονο τραγούδι δεν αποπνέει το καμάρι του Νότιου για την ταυτότητά του και την πληγωμένη πατρίδα του. Ο ταλαντούχος βιολιστής και κιθαρίστας παίζει με μαεστρία επίσης Boogie Woogie, παραδοσιακή Country, Country-Rock, Gospel, Country Gospel και Blues.

Ο Charlie Daniels γεννήθηκε στις 28 Οκτώβρη του 1936, στο Wilmington της Βόρειας Καρολίνας και μεγάλωσε μέσα σε ένα μουσικό περιβάλλον με ακούσματα μουσικής gospel της πεντηκοστιανής εκκλησίας, bluegrass από τοπικές μπάντες και rhythm & blues και country από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς του Νάσβιλ. Αποφοίτησε από το γυμνάσιο το 1955. Έχοντας ήδη ειδικευτεί στην κιθάρα, το βιολί και το μαντολίνο, ο Daniels συγκρότησε μία rock 'n' roll μπάντα και βγήκε στην μουσική πιάτσα.

Ενώ βρίσκονταν καθ 'οδόν προς την Καλιφόρνια το 1959, η μπάντα σταμάτησε στο Τέξας για να ηχογραφήσει το "Jaguar", ένα instrumental κομμάτι του θρυλικού παραγωγού Bob Johnston (που εργάστηκε μεταξύ άλλων, για τους Bob Dylan, Johnny Cash, Leonard Cohen, Willie Nelson και Simon and Garfunkel). Ήταν επίσης η αρχή μιας μακράς σχέση με τον Johnston. Οι δύο τους έγραψαν το "It Hurts Me", του Elvis Presley που έγινε hit το 1964. Το 1969, μετά από παρότρυνση του Johnston, ο Daniels μετακόμισε στο Nashville για να βρει δουλειά ως κιθαρίστας.

Από τις πιο αξιοσημείωτες συνεργασίες του ήταν στα άλμπουμ του Bob Dylan του 1969 έως το 1970, ‘Nashville Skyline’, ‘New Morning’ και ‘Self Portrait’. Ο Daniels περιόδευσε στην Ευρώπη με τον Leonard Cohen και βρέθηκε να παίζει σε δίσκους με καλλιτέχνες τόσο διαφορετικούς όπως ο Al Kooper και ο Marty Robbins.

Αποφάσισε να ηχογραφήσει για τον εαυτό του και το έκανε με επιτυχία με το ‘χίππικο’ τραγούδι του 1973 με τίτλο "Uneasy Rider". Με τραγούδια που απέπνεαν ένα πνεύμα ανεξάρτητης, 'ρέμπελης' ζωής με νοσταλγία για τον ένδοξο Νότο όπως το "Long Haired Country Boy" και το θρυλικό "The South's Gonna Do It Again" οδήγησε το άλμπουμ του 1975 ‘Fire on the Mountain’ να γίνει πλατινένιο.

Εκείνη την περίοδο έπαιζε βιολί σε πολλά άλμπουμς των The Marshall Tucker Band όπως: "A New Life", "Where We All Belong", "Searchin' For a Rainbow", "Long Hard Ride" και "Carolina Dreams".

Αφού ηχογράφησε για τις εταιρίες Capitol και Kama Sutra, υπέγραψε με την Epic Records το 1976. Η συμφωνία, αξίας 3 εκατομμυρίων δολαρίων, ήταν η μεγαλύτερη που είχε ποτέ δοθεί σε καλλιτέχνη του Νάσβιλ μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Το καλοκαίρι του 1979, ο Daniels στάθηκε αντάξιος της εμπιστοσύνης της εταιρείας με την τεράστια επιτυχία "The Devil Went Down to Georgia", η οποία έγινε πλατινένιο σίνγκλ, ανεβαίνοντας και στα country και στα pop charts (νο 3), και κερδίζοντας ένα βραβείο Grammy, κέρδισε τρία βραβεία CMA και έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος του soundtrack της ταινίας ‘Urban Cowboy’ (1980) με πρωταγωνιστή τον John Travolta λίγο μετά τις επιτυχίες του ‘Grease’ και ‘Saturday Night Fever’.

Άλλες επιτυχίες του Daniels ήταν: "In America" (1980), "The Legend of Wooley Swamp" (1980), "Still in Saigon" (1982) και το καταπληκτικό "Simple Man" (1989), το οποίο δημιούργησε θόρυβο, καθώς υποστηρίζει την αυτοδικία (κατά τον παλιό παραδοσιακό νότιο τρόπο) ως απάντηση στην ζουγκλοποίηση της κοινωνίας και την απάθεια των αρχών. "Just take them rascals [rapists, killers, child abusers] out in the swamp / Put 'em on their knees and tie 'em to a stump / Let the rattlers and the bugs and the alligators do the rest..." .

Το 2003 έγραψε το “This Ain’t No Rag, It’s a Flag,” υποστηρίζοντας τον πόλεμο στο Ιράκ.

Εκτός από Country δίσκους έγραψε και πολλούς Gospel και χριστιανικούς δίσκους.

Το ‘Steel Witness’ του 1997 ήταν υποψήφιο για βραβείο Grammy ως καλύτερο Southern Gospel, Country Gospel και Bluegrass Gospel άλμπουμ.

Το ‘How Sweet The Sound’ του 2003, ήταν υποψήφιο για βραβείο Grammy ως καλύτερο Southern, Country και Bluegrass Gospel άλμπουμ.

«Μεγάλωσα σε χριστιανικό σπίτι», λέει ο Daniels. «Η μουσική γκόσπελ ήταν πολύ έντονη. Ήταν από τα πρώτα πράγματα που θυμάμαι», λέει. "Θυμάμαι να πηγαίνω στην εκκλησία και να τραγουδώ με ευλάβεια και μεγαλοπρέπεια το 'Kneel at the Cross' όταν ήμουν πέντε χρονών".

Με την μπάντα του ο Charlie άρχισε να περιοδεύει με ένα κομβόι λεωφορείων, από ακτή σε ακτή σε όλες τις ΗΠΑ, συχνά πάνω από 250 ημέρες το χρόνο, έχοντας μαζί δύο ντράμερ, δίδυμες κιθάρες και μια χορεύτρια του flamenco και καμία φορά μια χορωδία gospel. Μέχρι το 1981, η Charlie Daniels Band είχε ψηφιστεί δύο φορές από την Ακαδημία της Country Μουσικής ως το περιοδεύον μουσικό συγκρότημα της χρονιάς.

Ο Daniels είναι παντρεμένος με την γυναίκα του Hazel, από το 1963 και έχουν ένα γιο και τρία εγγόνια.

Το 2006 ενώ γίνονταν κάποιες διαδηλώσεις για τη ‘νομιμοποίηση’ όλων των παράνομων μεταναστών που εισχωρούν συνεχώς στο έδαφος των ΗΠΑ από τα σύνορα με το Μεξικό, έγραψε στην σελίδα του:

Αυτό που με ενοχλεί με τις διαδηλώσεις είναι ότι είναι σαν να λέμε, "εγώ θα έρθω στη χώρα σας, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα παραβιάσω τους νόμους σας και δεν υπάρχει τίποτα που μπορείτε να κάνετε γι’ αυτό."

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα στην Αμερική σήμερα είναι ότι αν έχεις το θράσος να πεις κάτι υποτιμητικό για οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων (εκτός βέβαια από τους Χριστιανούς), θα σε κράξουν τα μέσα ενημέρωσης και θα σε πουν ρατσιστή, φανατικό και οτιδήποτε άλλο μπορούν να σκεφτούν.

Αν και έχω δεχτεί κτυπήματα από τα μέσα ενημέρωσης, ροκάρω ακόμα και όταν πρόκειται για την αλήθεια, δεν φοβάμαι. Και η αλήθεια είναι ότι οι δειλοί, μπούληδες πολιτικοί ξεπουλάνε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, επειδή δεν έχουν τα κότσια να ορθώσουν το ανάστημά τους και να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα.

Και η πραγματικότητα είναι ότι εμείς ποτέ δεν θα επιτρέψουμε οποιαδήποτε άλλη ομάδα ανθρώπων να έχουν 12 εκατομμύρια παράνομους μετανάστες σε αυτή τη χώρα και να γυρίσουμε και να λέμε "E, δεν πειράζει".